"Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα" έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι. Κάπως έτσι πορευόμαστε σήμερα, αν και δεν ξέρω αν η "ελπίδα" είναι λέξη που δικαιούμαστε να χρησιμοποιούμε.
Πορευόμαστε προς τις εκλογές και είναι άγνωστο αν θα επικρατήσει στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος η προσπάθεια σύγκρισης ανάμεσα σε πολιτικά προγράμματα που θα μας βγάλουν από την κρίση, ή απλά μια τεράστια ψήφος διαμαρτυρίας και επιλογή πολιτικών σχηματισμών, που δεν έχουμε ιδέαν τι πραγματικά πρεσβεύουν, αν πρεσβεύουν τίποτα.
Η τάση να τιμωρήσουμε αυτούς που μας έφεραν ως εδώ είναι λογική και τους τη χρωστάμε. Από την άλλη πλευρά η επιλογή κάποιων, που πιθανότατα θα μας αποτελειώσουν δεν είναι καθόλου, μα καθόλου απίθανη εξέλιξη.
Επειδή σε όλη αυτή την πορεία προς την κρίση έχουν ευθύνη ΟΛΟΙ οι πολιτικοί σχηματισμοί που υπήρχαν, άλλης βέβαια έκτασης ο καθένας, θα ήταν ευχής έργον να υπήρχε μια πραγματικά καινούργια πολιτική δύναμη, που θα μπορούσε να εκπλήρώσει τις απαιτήσεις αυτών που σκέφτονται υγιώς: από τη μια την τιμωρία των υπευθύνων και από την άλλη την πρόταση που θα φέρει ελπίδα για την έξοδο από την κρίση.
Υπάρχει άραγε αυτή η πολιτική δύναμη; Εγώ μέχρι στιγμής δεν τη βλέπω.
"Τό κορίτσι" στό protagon.gr συμπλέει καί τά λέει...όμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου λέει ένας φίλος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια κάποια λύση θα ήταν ίσως αν ψηφίζαμε αυτό το κόμμα που είναι κοντύτερα στα πιστεύω μας, αλλά όχι αυτούς που έχουν διατελέσει βουλευτές. Στροφή σε νέα πρόσωπα, που τουλάχιστον δεν έχουν -ακομη;- διαβρωθεί.
Είναι άραγε αυτό μια κάποια λύση;
Στόν μαγνητισμό, οι ομώνυμοι πόλοι απωθούνται. Άρα ο δεικνυόμενος βορράς τής πυξίδος (μας) είναι...ο νότος! Άντε ύστερα νά πορευθής, νά πλεύσης, ή νά πετάξης...πρός τόν στόχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή