Ποίηση

 EVERY DAY

by Omar Sakr

Every day I say a prayer for Palestine
And every day a dog runs away with it
Vanishing down an alley, tail wagging
To benefit who knows which wretch.
I tell myself it doesn’t matter who receives
The gift of my kindness. Such lovely lies
We bestow upon ourselves. Sometimes
I am the dog fleeing with a bastard’s
Love clenched in my slavering jaw.
Sometimes I am the one curled at the end
Of an alley, blessed by the unexpected
Warmth of a snuffling mouth telling
Me I am not forgotten. Every day
I say a prayer for Palestine.

Τρίτη 20 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΑΛΕΞΙΘΥΜΙΑ

Υπάρχουν κάποιοι που χαρακτηρίζονται από αυτό που έχει την κλινική ονομασία “αλεξιθυμία”, που μεταφράζεται σε έλλειψη λέξεων για συγκινησιακές καταστάσεις, και που συχνά συνυπάρχει με αυτισμό και άλλες ασθένειες.

Γράφει η Gwen Adshead στο βιβλίο της “The Devil You Know.”

ΜΟΥΣΙΚΗ, ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΑ

Κάποιος διακεκριμένος ψυχολόγος, σκαλίζοντας μέσα σε ένα σωρό στατιστικές, ανακάλυψε ότι η δημιουργικότητα των συνθετών κορυφώνεται στην ηλικία των 66 ετών και στη συνέχεια υποχωρεί. Ο Beethoven στάθηκε τυχερός, επειδή πέθανε δέκα μήνες πριν γίνει 67 ετών. Ο Schubert, που πέθανε στα 31 του χρόνια σεν ήταν και τόσο τυχερός.

Ένα αρκετά περίεργο εύρημα μιας έρευνας είναι ότι η μουσική μπαρόκ σε μονάδες που φροντίζουν ανοϊκούς ασθενείς αύξησε τη συχνότητα δαταραχών της συμπεριφοράς. Αν και όταν η μουσική χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά από γιατρούς σαν φάρμακο, ο Bach και ο Vivaldi μπορεί να μην είναι κατάλληλοι για ασθενείς με νόσο Alzheimer. 

Από το βιβλίο The Musical Human του Michael Spitzer.

100 Χρόνια ΝΙΚΗ ΒΟΛΟΥ

 

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

*Η πολύ γνωστη απάντηση του Πρωθυπουργού της Κίνας Zhou Enlai στην ερώτηση του Richard Nixon: “Ποιές είναι οι συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης;” δείχνει τη διαφορετική προσέγγιση των Κινέζων στο χρόνο. Η απάντηση ήταν “Είναι πολύ νωρίς για να το πει κανείς.”

Από το βιβλίο “Prisoners of Geography” του Tim Marshall.

*Όχι, είπε η Rosa (Luxemburg). Δεν έχουμε ποτέ το τώρα. Το αύριο είναι οτιδήποτε έχουμε. Ή την ιδέα του αύριο. Μοιάζει να ζούμε πάντα στο μέλλον και όχι στο σήμερα. Μετά γερνάμε και ανακαλύπτουμε ότι το μόνο που έχουμε είναι το παρελθόν, εκεί ζούμε. Πηγαίνουμε από τα όνειρα στις αναμνήσεις μέσα σε μια στιγμή

Από το μυθιστόρημα “Sell us the Rope” του Stephen May, που αναφέρεται στον Stalin.

Σάββατο 17 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ;

Το να υποφέρεις δεν έχει στην πραγματικότητα κανένα σκοπό. Για το πρόσωπο που υποφέρει, η υποφορά είναι μονάχα υποφορά. Είναι για τους άλλους, ως σύμβολο, που η υποφορά αποκτά κάποια σημασία ή σκοπό. Κανένας τη στιγμή που τον λυντσάρουν δεν σκέφτεται “ωραία, τουλάχιστον αυτό θα προωθήσει σίγουρα το κίνημα για τα κοινωνικά δικαιώματα.” Απλά υποφέρει, ουρλιάζει καΙ πεθαίνει. Ο πόνος είναι το λιγότερο συμβολικό πράγμα που υπάρχει.

Από τη σύντομη ιστορία “Now More than Ever” του βιβλίου ”Grand Union” της Zadie Smith.

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Αξιομνημόνευτα 4

Γιατί άραγε η λάμπα του κακού προστατεύεται πάντοτε από τον άνεμο;

Αναρωτιέται ο Cormac McCarthy στο μυθιστόρημα “The Passenger.”

Κανένα πάθος δεν είναι ισχυρότερο στο στήθος του ανθρώπου από την επιθυμία να κάνει τους άλλους να πιστεύουν όπως πιστεύει.

Τίποτα δεν κόβει τόσο τη ρίζα της ευτυχίας του και τον γεμίζει οργή όσο η αίσθηση ότι κάποιος άλλος εκτιμά χαμηλά αυτό που εκείνος εκτιμά πολύ.

Αποσπάσματα από το “Orlando” της Virginia Woolf.

Είπε ο Ρωμαίος ποιητής Πέρσιος: Η γνώση είναι άχρηστη, εκτός αν οι άλλοι γνωρίζουν ότι την έχεις.

Η αναφορά από το “The Wisdom of Life” του Arthur Schopenhauer

Η Νέα Υόρκη, ναι, τη θεωρώ ως μια Ευρωπαϊκή πόλη που κατέληξε στην άλλα άκρη του ωκεανού, εξ αιτίας μιας σειράς γεγονότων.

Από το βιβλίο “Time Shelter” του Βούλγαρου συγγραφέα Georgi Gospodinov.

Με τη Σκαπάνη του Αναγνώστη

 Αξιομνημόνευτα 3

* Όταν είσαι αρκετά μεγάλος για να αναγνωρίζεις ένα κενό στον εαυτό σου είναι πολύ αργά για να γεμίσει αυτό το κενό.

Λέει η Susan Choi στο μυθιστόρημα “Trust Exercise.”

* Σε μερικά μοναστήρια Ζεν ο ορισμός του κουτσομπολιού είναι το να μιλάς για οτιδήποτε δεν είναι μπροστά στο βλέμμα σου.

Γράφει η Jenny Offill στο μυθιστόρημα “Weather.”

* Οι άνθρωποι βρίσκουν πολύ πιο εύκολο να πιστεύουν σε μια ρόδινη όψη του παρελθόντος παρά σε ένα ουτοπικό μέλλον.

Από το βιβλίο “Unruly” του David Mitchell.

* Θυμούμαι τη λακωνική, θανατηφόρο ατάκα του Don DeLillo από το μυθιστόρημά του Underworld: “Αυτό που εκκρίνουμε επιστρέφει για να μας καταστρέψει”.

Από το βιβλίο του Robert Macfarlane "Underland : A Deep Time Journey.”

Γεννητούρια!

 Μια δεκαοχτούρα ταΐζει τα νεογέννητα πουλάκια της ακριβώς έξω από το παράθυρο μου!

Τρίτη 13 Αυγούστου 2024

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

 ΑΞΙΟΜΝΗΜΟΝΕΥΤΑ 2

* Ένας ακραίος τρόπος να το πει κανείς είναι ότι οι μυθιστοριογράφοι μπορεί να οριστούν ως ένα είδος που αισθάνεται την ανάγκη να κάνει αυτό που είναι περιττό.

Λέει ο Haruki Murakami στο βιβλίο του “Novelist as a Vocation.”

* Τα πλούτη, μπορεί να πει κάποιος, μοιάζουν με το θαλασσινό νερό. Όσο περισσότερο πίνεις, τόσο περισσότερο διψάς. Και το ίδιο ισχύει για τη δόξα.

Από το “The Wisdom of Life” του Arthur Schopenhauer.

* Από το “The Last Novel” του David Markson τα επόμενα τέσσερα αποσπάσματα:

• Ο Αμερικανός δημοσιογράφος και κριτικός H. L. Mencken θεωρούσε την Χριστιανική έννοια της αθανασίας, ως λίγο πολύ ένα τέχνασμα για να παίρνουμε εκδίκηση από εκείνους που περνούν καλύτερα από μας στη Γη.

• Πολλά από τα μουσικά έργα τελειώνουν πάρα πολύ αργότερα από το τέλος τους, έκρινε ο Stravinsky.

• Ο Oliver Wendell Holmes, Jr. σε ηλικία 87 ετών, ακούστηκε να λέει στρέφοντας το βλέμα σε ένα ελκυστικό κορίτσι: Αχ να ήμουν πάλι εβδομήντα χρονών.

* Ο κόσμος άρχισε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν, είπε ο Lévi-Strauss.

* Και κάτι “ελληνικό”:

Ο Μάνος Χατζιδάκις ρωτήθηκε κάποτε γιατί ήταν «με τη Δεξιά». «Διότι», απάντησε, «οι δεξιοί σου επιτρέπουν και να μην είσαι μαζί τους.

* Κάτι ακόμη από άρθρο σε περιοδικό: 

Ερώτηση: Είναι τόσο κακό το παραδοσιακό αγγλικό φαγητό; Απάντηση: Ναι, αν μαγειρεύεται με σωστό τρόπο.

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2024

Ποίηση

All Our Yesterdays

by Jorge Luis Borges
tr. Robert Mezey

I need to know who lays claim to my past.
Who, of all those I was? The Geneva boy
Who learned some Latin hexameters with joy,
Lines that the years and decades have erased?
That child who searched his father’s library for
Exact details, the round-cheeked cherub storms
Of the old maps, or else the savage forms
That are the panther and the jaguar?
Or the one who opened a door and looked upon
A man as he lay drawing his last breath,
Leaving forever, and kissed in the white dawn
The face that stiffens away, the face in death?
I am those that are no more. For no good reason
I am, in the evening sun, those vanished persons.

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ 

ΑΞΙΟΜΝΗΜΟΝΕΥΤΑ 1

* Α, ο Wyatt, λέει ο βασιλιάς. Αυτό που λέει δεν το εννοεί και αυτό που εννοεί δεν το λέει.

Από το βιβλίο “The Mirror and the Light” της Hilary Mantel.

* Ίσως η φιλία δεν είναι στ’ αλήθεια τίποτα άλλο παρά ελεγχόμενη σκληρότητα.

Από το μυθιστόρημα” Real Life” του Brandon Taylor.

* Το γεγονός είναι ότι τώρα πιστεύω στο Χάος. Έχασα την πίστη μου στην Κανονικότητα.

Γράφει η Rachel Cusk στο “Aftermath: On Marriage and Separation.”

* Και ο Tom Wolfe στο μυθιστόρημα “The Bonfire of the Vanities”:

Ο φιλελεύθερος είναι ένας συντηρητικός που έχει συλληφθεί.

11 Αυγούστου 2024

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ 

Η εξέλιξη διαμορφώνει με τέτοιο τρόπο την αντίληψή μας, ώστε να οδηγεί σε προσαρμοστική συμπεριφορά και όχι στο να αναζητά την αλήθεια. Επομένως οι ψευδαισθήσεις αποτελούν αποτυχίες στην καθοδήγηση της προσαρμοστικής συμπεριφοράς και όχι αδυναμίες στην αναζήτηση της αλήθειας.

Άποψη του Donald Hoffman στο βιβλίο “The Case Against Reality.”

Είχε μεγαλώσει σε μια πόλη, όπου η ιστορία ήταν ανύπαρκτη, όπου κρατούσες μυστικό αυτό που ήταν αληθινό, ώστε να αποτρέψεις έτσι τη διαγραφή του.

Γράφει ο Anthony Marra στο βιβλίο “The Tsar of Love and Techno: Stories.”

Τα αρχικά στάδια της μετάβασης από τη Ρωσική στην Σοβιετική κυριαρχία δεν ήταν απαραίτητα ξεκάθαρα. Μετά από την κατάληψη της Γεωργίας το 1921 από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, ο Λένιν έκανε κριτική σχετικά με τον ρόλο του Στάλιν στην εγκαθίδρυση ενός νέου Κομμουνιστικού καθεστώτος, υποστηρίζοντας ότι το παλαιό καθεστώς άντεξε στην Τιφλίδα αφού “χρίστηκε σε λίγο σοβιετικό λάδι”.

Γραπτά του ιστορικού Andreas Kappeler από το βιβλίο “The Russian Empire: A Multi-ethnic History.”  Η σχετικά αναφορά είναι από το βιβλίο “The Last Days of the Ottoman Empire”, του Ryan Gingeras.

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ 10/8/24

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μια ειρηνική λάμψη αναδύονταν από τα άσπρα τραπεζομάντηλα, ένα διακριτικό φως ξεχύνονταν από τα ψηλά παράθυρα με τις κουρτίνες, το κρασί γουργούριζε ευπροσήγορα από τα μπουκάλια και όποιος ήθελε να καλέσει ένα σερβιτόρο δεν είχε παρά να ανασηκώσει το βλέμμα του. Επειδή σε αυτή την πολιτισμένη ηρεμία το φτερούγισμα ενός φρυδιού αντιστοιχούσε με, ότι θα ήταν σε οπουδήποτε άλλο μέρος, μια κραυγή. 

Γράφει ο Joseph Roth στο “The Radetzky March.”

Όπως έγραψε ο Alfred North Whitehead το 1911, “Ο Πολιτισμός προχωράει με την αύξηση του αριθμού των σημαντικών λειτουργιών, που μπορούμε να εκτελέσουμε χωρίς να τις σκεφτόμαστε.”

Από το βιβλίο του Stuart Russell “Human Compatible.”

Με τη Σκαπάνη του Αναγνώστη (συνέχεια)

 Αγαπητοί φίλοι,

Πριν κάποιο καιρό σας είχα ενημερώσει ότι είχα ετοιμάσει μια συλλογή επιλεγμένων κειμένων από τα διαβάσματά μου με δικές μου μεταφράσεις, που είχα δημοσιεύσει σε ηλεκτρονική μορφή. Η έκδοση υπάρχει ακόμη δωρεάν στο Apple Books Store, ενώ το έχω στείλει και σε όσους από σας μου το ζήτησαν σε μορφή PDF. Και βέβαια μπορώ να το στείλω και σε όσους τυχόν ενδιαφέρονται και τώρα. Αρκεί να μου στείλουν το email τους.

Επειδή βέβαια τα διαβάσματα δεν τελειώνουν, ελπίζω για κάμποσο ακόμη καιρό, έχω ήδη αθροίσει ένα σημαντικό αριθμό νέων κειμένων. Επειδή αυτά τα κείμενα διαβάζονται καλύτερα τμηματικά σκέφτομαι να καθιερώσω από αύριο τη δημοσίευση των νέων αυτών κειμένων σε τούτη την ιστοσελίδα που διατηρώ στο διαδίκτυο, τις Καθημερινές Διαδρομές. Λίγα, 1-2 κείμενα κάθε φορά.

Ποίηση

 ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

του Fadhil Al -Azzawi  Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης

Ήταν μεσάνυχτα, όταν ήρθε ο φρουρός και διάβασε μερικά ονόματα από μια λίστα, που κρατούσε στο χέρι. Τρέμαμε από φόβο. Είπε: «Ακολουθήστε με!» Σαστισμένος ρώτησε ένας νεαρός άνδρας: «Πού είναι τα παπούτσια μου;» Ο φρουρός ούρλιαξε: «Χωρίς παπούτσια, εμπρός! Εμπρός!» Είδαμε ίσκιους στρατιωτών με τουφέκια πάνω στην τάπια. Έβγαιναν έξω. Έγινε σιωπή. Ύστερα ακούσαμε πυροβολισμούς και κλάματα. Σηκώθηκα σιωπηλός και φόρεσα τα παπούτσια του.

Fadhil Al-Azzawi ( γεν. 1940 στο Ιράκ)

Μπακότερμα

 Από σήμερα είναι διαθέσιμο το βιβλίο μου με σύντομες ιστορίες και με τον τίτλο "Μπακότερμα".

Παραθέτω τον σχετικό σύνδεσμο:

https://akakia.net/shop/mpakoterma-kai-alles-istories/

Ο ανοιξιάτικος κήπος μας

 

Άνοιξη

 Η καταιγίδα τελικά δεν ήρθε. Μια απλή σιγανή βροχή. Σήμερα η μέρα ήταν ανοιξιάτικη και λαμπερή. Φούντωσε και ο κάκτος που φωτογραφίζω.