Άνοιξη...

Χρώματα Άνοιξης από τον κήπο μας...

Της Δικαιοσύνης Μέθη Ποθητή….

“ Το κρασί έχει τον τρόπο να μαθαίνει στο Θεό διαίρεση: Όλα τα αγαθά που άδικα έχει μοιράσει στους θνητούς με το μεθύσι ανακατώνονται δίκαια. Ο καθένας γίνεται και έχει ότι θέλει.”

Από το “Περί Μέθης” του Κωστή Παπαγιώργη

Γεφύρια στη Δυτική Θεσσαλία

Σήμερα πήγαμε μια πολύ όμορφη εκδρομή στη Δυτική Θεσσαλία στην περιοχή της Πύλης και της Ελάτης.

Είδαμε δύο πολύ όμορφα γεφύρια, εκείνο του Αγίου Βησσαρίωνα και της Παλαιοκαρυάς.

Το δεύτερο ήταν σαφώς πιο εντυπωσιακό, καθώς στέκει μπροστά σε ένα καταρράκτη.

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες για του λόγου το αληθές.

Leonard Cohen: Waiting for the Miracle

Με νοσταλγική διάθεση.....

Κορίτσι καλεί Μανώλη Γλέζο

Από το Κορίτσι του διπλανού πόρταλ  στο protagon.gr 

Αγαπητέ κύριε Γλέζο,

Το ξέρω ότι δεν με ξέρετε αλλά αν με ξέρατε θα ξέρατε ότι εμένα από μικρή κόβει το μάτι μου. Σας κόβω λοιπόν για καλό άνθρωπο. Μα τον Τουτάτη, πολύ θα θελα να σας έχω μπαμπά ή θείο, να βρισκόμαστε μια στην τόσο να πίνουμε κανένα ουζάκι στον ήλιο και να λέμε ό,τι να 'ναι. Φαίνεστε τέλειος για ουζάκι στον ήλιο. Αλλά στην πολιτική ανάλυση… πώς να το θέσω ευγενικά για να μη χάσω την προοπτική της ουζοποσίας μαζί σας… δεν το 'χετε. Είπατε ας πούμε χτες ότι έσφαλε ο Πανούσης που κατέλυσε το πανεπιστημιακό άσυλο. Το πανεπιστημιακό άσυλο, ξέρετε, εξασφαλίζει τη διακίνηση των ιδεών των φοιτητών, αλλά όταν μπουκάρει μέσα και κλειδώνεται η σάρα η μάρα και το κακό συναπάντημα (που βασικά τρολάρει τον ΣΥΡΙΖΑ για να διαπιστωθεί ποιος την έχει μεγαλύτερη την αριστεροσύνη), δεν διακινείται απολύτως τίποτα, ούτε ιδέες, ούτε φοιτητές, ούτε καθηγητές. Κανένας μπάφος μόνο μπορεί να διακινείται για να γουστάρουν οι έγκλειστοι γιατί δεν περνάει η άτιμη η ώρα.

Έπειτα, είπατε πως δεν είναι δουλειά του υπουργού το θέμα, ούτε χρειαζόταν καταστολή. Οι καθηγητές, λέει, έπρεπε να πάνε να συνομιλήσουν με τα «παιδιά» που κατέλαβαν το πανεπιστήμιο και να τα βρούνε μεταξύ τους. Πρώτα απ΄ όλα κύριε Γλέζο μου, εσάς αν μπούκαραν στο σπίτι σας 10-12 άστεγοι και (ΠΡΟΣΟΧΗ) σας κλειδώνανε έξω, θα αρχίζατε συνομιλίες μαζί τους ώστε με την τέχνη της ρητορικής να τους πείσετε να σταματήσουν να σας ρημάζουν το ψυγείο και το σαλόνι αφήνοντάς σας στο κρύο και στα αγιάζι; Και αν δεν είσαι ο Δημοσθένης ο ρήτωρ τι γίνεται; Ζητάς τη βοήθεια του κοινού, του Βαγγέλη του Βενιζέλου που έχει μεγάλο ταλέντο στα χείλη, ή το παίρνεις απόφαση και πας εσύ στο στέκι τους στη γωνία Κοραή και Ακαδημίας που δεν μπάζει;

Έπειτα, άντε και αποφασίζουν οι καθηγητές να συνομιλήσουν. Με ποιον και σε ποια γλώσσα; Οι καταληψίες αφενός δεν γούσταραν να τα βρουν με κανέναν καθηγητή και αφετέρου ήταν κομματάκι παράξενο παρεάκι: Κάτι μικρά αναρχοφρικιά, δυο πενηντάρηδες που κάνουν καψόνια στα Εξάρχεια καμιά τριανταριά χρόνια τώρα, ένα λαμόγιο συνεργός του Παλαιοκώστα που είχε κάνει απαγωγή για λύτρα, ένας Πολωνός διακινητής ναρκωτικών και -το κλου- δυο Αλγερινοί που έμεναν το βράδυ λουξ στη Μεγάλη Βρετάνια και το πρωί την έβγαζαν στην κατάληψη (η επιτομή του σαλονιού και του λιμανιού). Οπότε φαντάσου τώρα να ξεκινήσει ο εξηντάρης ο καθηγητής, χαρτογιακάς φάση, που έφαγε τον κώλο του στις βιβλιοθήκες και όχι στα κέντρα εκμάθησης τζούντο, να χτυπήσει την πόρτα και να πει:

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Καλημέρα σας. Επιτρέπεται;

ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΠΟΛΩΝΟΣ: Kim jestes idiota mother fucker?

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Παρακαλώ είναι διαθέσιμος κανείς ελληνόφωνος;

ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΣ ΑΛΕΡΙΝΟΣ: elmaout Allah akbar!

ΚΑΘΙΗΓΗΤΗΣ: Για τ΄ όνομα του θεού! Ούτε ένας δεν έχει πάρει προφίσιενσι; Μιτελστούφε; Με ποιον να συζητήσω τα καυτά ζητήματα της σχολής μας;

Σκάει ελληνάρα φρικιό

ΕΛΛΗΝΑΡΑ-ΦΡΙΚΙΟ: Τι θες εδώ ρε μαλάκα και μας πρήζεις τα ούμπαλα;

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ήρθα να επιλύσουμε ειρηνικά τις διαφορές μας.

ΓΚΟΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΑΡΑ-ΦΡΙΚΙΟΥ, ΦΡΙΚΙΟ ΕΠΙΣΗΣ: Αντε γαμήσου που θες και συνομιλίες μωρή αστική σαπίλα

ΑΛΕΡΙΝΟΣ Νο2: Μeda tani apila?

ΓΚΟΜΕΝΑ ΦΡΙΚΙΟΥ: Χέσε μας ρε μαλάκα κι εσύ που θα σου κάνω τη λιγκουαφόν. Τώρα μιλάω με τη λούγκρα

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ποια είναι η κυρία; Ο κύριος Γλέζος πάντως συνιστά να συνομιλήσουμε μεταξύ μας. Αλλιώς θα αναλάβει ο Πανούσης.

19χρονο ΚΑΜΕΝΟ ΦΡΙΚΙΟ: Ποιος Πανούσης; Η Τζιμάρα; Γουστάρω!

Καταλαβαίνετε κύριε Γλέζο μου πως αυτή η συνομιλία δεν οδηγεί κάπου. Όπως και οι προτάσεις σας. Γι αυτό σας λέω, είστε για ένα ουζάκι;

Υπάρχει ελπίδα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς;

Ομολογώ ότι θα ήθελα να είναι διαφορετική η "για πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση Τσίπρα.

Μια κυβέρνηση με πραγματικά αριστερό πρόσημο, η οποία ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές δυσκολίες στα καθαρά οικονομικά θέματα, θα προωθούσε τουλάχιστον εκείνες τις δομικές αλλαγές στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, που υπήρξαν πάγιες θέσεις της αριστεράς.

Αναφέρω ενδεικτικά δύο πολύ σημαντικές παρεμβάσεις, που θα έδιναν ένα αναμφισβήτητο στίγμα διαφορετικότητας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και θα δικαιολογούσαν την αναγκαιότητα της ψήφου του ελληνικού λαού.

Η μία είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η θέσπιση της απλής αναλογικής. Και η δεύτερη ο απόλυτος διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος. 

Και τα δύο υπήρξαν προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Και το δύο δεν δημιουργούν αρνητική επίπτωση στην οικονομία, ώστε να δημιουργούν προβλήματα στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους. Και όμως η κυβέρνηση τηρεί “σιγήν ιχθύος”. 

Ελπίζω να είναι απλά θέμα προτεραιοτήτων και ότι σύντομα θα έχουμε εξελίξεις στα θέματα αυτά. Και ότι τα βήματα θα είναι αποφασιστικά και προς τη σωστή κατεύθυνση και δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο των αποσπασματικών και οπισθοδρομικών μέτρων, που παίρνονται εσπευσμένα στον τομέα της εκπαίδευσης.

Οφείλω να τονίσω ότι δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που η κυβέρνηση αυτή υπέκλεψε την ψήφο του ελληνικού λαού τάζοντας πράγματα που ήξερε ότι δεν μπορούσε να επιτύχει. Η πορεία προς νέες εκλογές ή δημοψήφισμα δεν αποτελεί πράξη ευθύνης, αλλά αναζήτηση συνενόχων και προσπάθεια απεμπλοκής από πιθανές μελλοντικές εξεταστικές επιτροπές. Πράγματα που δεν τιμούν τους σημερινούς κυβερνώντες με δεδομένες τις μέχρι τώρα κινήσεις τους, αλλά και τις θέσεις που είχαν πάρει στο παρελθόν.

Παρά όμως αυτές τις προφανείς μου επιφυλάξεις θέλω να δηλώσω ότι επιθυμώ διακαώς η κυβέρνηση αυτή να πετύχει. Όχι κυρίως επειδή μια επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση θα είναι ήττα για τη χώρα και το λαό μας, που θέλησε να αντιδράσει σε αυτά που έχει υποστεί μέχρι σήμερα. Αλλά επειδή η πιθανότερη εξέλιξη σε μια αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης θα είναι μια ακροδεξιά στροφή με τρομακτικές συνέπειες για τη χώρα μας.

Και μια επισήμανση: η μόνη περίπτωση προσφυγής σε εκλογές, που θα είχε νόημα, θα ήταν αν η κυβέρνηση μετά την επιτυχή κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους και την επίτευξη ενός κάποιου όχι πολύ επώδυνου συμβιβασμού, ζητούσε από τους πολίτες να της δώσουν την δυνατότητα να εφαρμόσει ένα πραγματικά αριστερό πρόγραμμα διακυβέρνησης, δίνοντάς της τη δυνατότητα να απαλλαγεί από την ακατανόητη και προσβλητική για την ιστορία του αριστερού κινήματος συνεργασία με τους ΑΝΕΛ..

Όλα αυτά βέβαια με την απαραίτητη προϋπόθεση της αλλαγής του εκλογικού νόμου, επειδή οποιαδήποτε μεγάλη αλλαγή δεν μπορεί να στηριχτεί σε πλασματικές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Εάν ο λαός θέλει πραγματικά να αλλάξει ο τρόπος διακυβέρνησης θα πρέπει να στείλει στη βουλή δυνάμεις και πρόσωπα, που με τη συναίνεση και τη συνεργασία θα οδηγήσουν τη χώρα σε μια νέα προοδευτική πορεία. 

Μεταμφιεσμένοι υπουργοί

Παραθέτω άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το protagon.gr, με το οποίο συμφωνώ.

Οι συνδικαλιστές καθηγητές τι λένε όταν κηρύσσουν απεργία στη διάρκεια των εξετάσεων; «Αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη Παιδεία και ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών σας, και ελπίζουμε η Κυβέρνηση να μην πάρει την απόφαση να παίξει με την αγωνία των μαθητών μέσα στις εξετάσεις». Τι λένε οι συνδικαλιστές απεργοί των μέσων μεταφοράς; «Αγωνιζόμαστε για καλύτερες συγκοινωνίες και δεν πιστεύουμε ότι η Κυβέρνηση θα τολμήσει να συνεχίσει την ταλαιπωρία των πολιτών». Ομοίως η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ κατηγορεί τον υπουργό για το μπλακ άουτ που η ίδια αποφασίζει, οι αγρότες για την ταλαιπωρία των οδηγών από τα μπλόκα τους και πάει λέγοντας. Είναι ακριβώς αυτό που κάνουν ορισμένοι τωρινοί υπουργοί.

Από πόσους έχουμε ακούσει ότι η Κυβέρνηση έχει τις κόκκινες γραμμές της και ελπίζουν οι δανειστές να μην αποφασίσουν τον θάνατο της χώρας; Πόσο συχνά ακούμε ότι η κυβέρνηση είναι ανυποχώρητη και πέφτει το βάρος στους εταίρους να υποχωρήσουν για να σώσουν την Ελλάδα; Δηλαδή υπουργοί συνδικαλιστές. Δεν έχουν αντιληφθεί τον ρόλο τους, ότι ακριβώς οι ίδιοι είναι επιφορτισμένοι να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να μην πεθάνει η χώρα. Δεν έχουν καταλάβει ότι αυτοί είναι τώρα η Εκτελεστική Εξουσία που πρέπει να κάνει τις ασφαλέστερες για τον τόπο επιλογές, και δεν είναι μία συντεχνιακή ομάδα πίεσης αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις. Και το σουρεαλιστικό είναι ότι αυτό το κάνουν ακριβώς τη στιγμή που διαφημίζουν πόσο υπερήφανη είναι αυτή η Κυβέρνηση, που στην ουσία έχει εκχωρήσει το μέλλον μας στα χέρια άλλων.

Άλλη κατηγορία είναι οι υπουργοί σχολιαστές. Όπως ο αναπληρωτής Προστασίας του Πολίτη. Που προειδοποιεί ότι στις Σκουριές θα έχουμε νεκρό. Μα είναι αυτός που ακριβώς θα έπρεπε να είναι ο παραλήπτης της προειδοποίησης, για να κάνει το παν προκειμένου να αποφευχθεί η δραματική αυτή εξέλιξη, και όχι ο αποστολέας. Υπουργοί σχολιαστές είναι πολλοί, που συνήθως περιγράφουν την πολιτική κατάσταση με τον τρόπο που την έβλεπαν ως αντιπολίτευση και συνεχίζουν να δίνουν πολιτικό αγώνα εναντίον της τωρινής αντιπολίτευσης σαν να πάγωσε ο χρόνος τον περασμένο Δεκέμβριο.

Έχουμε, φυσικά, και την Πρόεδρο της Βουλής. Που όταν δεν παριστάνει την καναλάρχισσα κάνει συστηματική αντιποίηση ρόλου υπουργών για να μην πω και του Πρωθυπουργού. Κάνει εξωτερική πολιτική, οικονομική πολιτική και λίγο Ενόπλων Δυνάμεων. Πραγματοποιεί μία καθόλα εξωθεσμική κομματική εκδήλωση στη Βουλή, με ευκαιρία την πρωτοβουλία που η ίδια (από πού και ως πού) πήρε για τη διερεύνηση του χρέους, με μόνο αποτέλεσμα να δημιουργεί μεγάλα προσκόμματα στους οικονομικούς υπουργούς που πραγματικά εργάζονται για να επιτύχουν συμφωνία με τους δανειστές. Ένα θέατρο εσωτερικού παραλόγου που δεν τολμούν να εξάγουν στην Ευρώπη και την Ουάσιγκτον αλλά αγνοούν ότι σήμερα τα πάντα εξάγονται αυτομάτως. Το one woman show της κ. Κωνσταντοπούλου είναι ανεξάντλητο και πολυσχιδές και τις περισσότερες φορές φυτρώνει εκεί που δεν σπέρνουν Προέδρους Βουλής.

Και ασφαλώς στην εκδήλωση παρέστη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Για να επικυρώσει με το βάρος του αξιώματός του την παρότρυνση στον ελληνικό λαό να ελέγξει και να διαγράψει το χρέος μόνος του, σύμφωνα με το αδιανόητο διαφημιστικό τρέιλερ. Και αν είχαν οι δανειστές αμφιβολία, ότι δεν πρόκειται δηλαδή για κάτι παραπάνω από ένα γραφικό πυροτέχνημα εσωτερικής κατανάλωσης, η παρουσία του Προέδρου φρόντισε να τη διαλύσει. Σαν να ήταν βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος πήρε μέρος σε μία κομματική εκδήλωση, απόντων των ηγετών της αντιπολίτευσης, μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, και αφού μίλησε κάθισε και στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως ο αρχηγός του κράτους και όχι συμπολιτευόμενος βουλευτής.

Γιατί κανείς δεν κάνει τη δουλειά του; Γιατί δεν έχουν επίγνωση του ρόλου για τον οποίο εξελέγησαν; Είναι η απειρία, είναι που έτσι γίνονται τα πράγματα στην πρώτη φορά αριστερά, είναι το προσωπικό τους ταμπεραμέντο, είναι που δειλιάζουν να αναλάβουν τις πραγματικές τους ευθύνες σε αυτήν την καυτή συγκυρία; Πάντως παραπήγε το φαινόμενο της μεταμφίεσης, όχι μόνο λέξεων πια αλλά και ρόλων- επιτέλους οι Πρόεδροι πρέπει να είναι Πρόεδροι, οι υπουργοί πρέπει να είναι υπουργοί, και έχει έρθει η ώρα να κυβερνήσουν.

Διαπίστωση

Είναι γεγονός!

Παρά λίγο για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Κυριολεκτικά περάσαμε ΣΥΡΙΖΑ!

Το καθοριστικό τεστ

Η πραγματική δοκιμασία για τη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης ΣΥΡΑΝΕΛ δεν είναι οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους και τα μέτρα που θα παρθούν, ούτε η αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων.

Είναι η αντίδραση στις προκλήσεις των αναρχικών, όπως αυτή με τη κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ. 

Σκεφτείτε να μπουν τα ΜΑΤ στο κτίριο του Πανεπιστημίου με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!

Πεντοζάλη και Ζάλογγο.

Ο Οίκος Fitch υποβάθμισε την Ελλάδα κατά τρεις μονάδες. 

Θα άκουσαν φαίνεται τον Τσίπρα, που έλεγε προεκλογικά και συγκεκριμένα στις 13/12/14 στην Κρήτη, ότι εμείς «Θα παίζουμε λύρα και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη».

Ελπίζω να μην ετοιμαζόμαστε για έναν άλλο χορό στον οποίο έχουμε διακριθεί, δηλαδή εκείνον του Ζαλόγγου.

Και σε πιάνει μια μελαγχολία….

Μπορώ να κατανοήσω τα κίνητρα, που οδήγησαν τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών να καλέσει τον Πρωθυπουργό ως κεντρικό ομιλητή κατά τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου από το μεγαλύτερο και αρχαιότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας.

Νεοεκλεγμένος είναι, υπερφιλόδοξος είναι και σε τελευταία ανάλυση είχε την ευκαιρία να μετατρέψει μια συνήθως ανιαρή τελετή, στην οποία ελάχιστοι συμμετέχουν, σε ένα εντυπωσιακό σόου, όπου εκείνος φορώντας την τήβεννο, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Αρχιεπισκόπου και Υπουργών, θα προσφωνήσει τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης. Δεν είναι και λίγο….

Εκείνο που προσπαθώ να κατανοήσω είναι οι λόγοι της αποδοχής της πρόσκλησης από τον Πρωθυπουργό. Του ζητήθηκε από τον Πρύτανη να μιλήσει για τη σημασία της Επανάστασης του 1821. Και δεν λέω ότι δεν έχει ενδιαφέρον να ακούμε τον οποιονδήποτε να εκφέρει τις απόψεις του για το θέμα. Το να θελήσει, όμως, ο Πρωθυπουργός, που από ότι γνωρίζω είναι απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και δεν νομίζω ότι έχει ασχοληθεί ειδικά με θέματα Ιστορίας στην καριέρα του, να προσέλθει και να μιλήσει ενώπιον Καθηγητών του Πανεπιστημίου (μερικοί των οποίων είναι και Καθηγητές Ιστορίας) για ένα τέτοιο θέμα, μου δημιουργεί πλείστες όσες σκέψεις για τα κίνητρα.

Η ανάγκη της επιβεβαίωσης και της αποδοχής; Κάποια απωθημένα δηλαδή; Η ικανοποίηση ότι “το πήραμε και αυτό το κάστρο”; Θετική απάντηση σε μια ευγενική πρόσκληση; Είμαι εκλεγμένος Πρωθυπουργός και ο δικός μου λόγος μετράει περισσότερο; Θα σας δείξω ότι το μπορώ και αυτό; 

Αυτά και άλλα πολλά μπορεί να σκεφτεί κανείς, με την παραδοχή βέβαια ότι “πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης”, ‘όπως έγραφε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και τραγουδούσαν οι Ολύμπιανς τη δεκαετία του 70.

Και τότε είναι που “σε πιάνει μια μελαγχολία”…….

Ένα ενδιαφέρον πείραμα ... με παρήγορα συμπεράσματα

Μουσική Πρόταση: Σtella - Picking Words

Μια νέα παρουσία, που δίνει υποσχέσεις για το μέλλον.

Η Στέλλα Χρονοπύλου, πιο γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Σtella, είναι ποπ τραγουδίστρια, συνθέτρια, ζωγράφος και πολυ-οργανίστρια. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ ξεκίνησε να γράφει μουσική.

Γλωσσολογικά…

Είναι πολύ νωρίς για να αποτιμηθεί η Για Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνησή μας σε ότι αφορά τις επιδόσεις της στα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα.

Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι υπάρχει ένας τομέας, όπου έχουμε ήδη χειροπιαστά αποτελέσματα. Και εννοώ βεβαίως τη συμβολή της στον εμπλουτισμό της ελληνικής γλώσσας.

Μετά τις “τσιπρολογίες”, τους “βαρουφακισμούς” και τα “ψεκασμενικά” έρχονται και οι “κατρουγκαλιές”.

Εντυπωσιακή επίδοση και η συνέχεια προβλέπεται λαμπρή. 

Ο Τσίπρας, η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο Κόσμος

Ο Αλέξης Τσίπρας λένε κάποιοι απλώς προεδρεύει σε ένα συνοθύλευμα ανθρώπων με εντελώς αντιφατικές ιδέες και προσανατολισμούς και δυσκολεύεται να τους βάλει σε τάξη. Άλλοι λένε ότι αποτελεί κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τίποτε από αυτά. 

Ο Τσίπρας έχει τη δική του πολιτική ατζέντα, η οποία είναι εξόχως ξεκάθαρη και απόλυτα προσωπική!

Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος λίγο ή πολύ έχει υποκύψει και αποδεχτεί  το μοντέλο του νεοκαπιταλισμού, που έχει επικρατήσει σχεδόν ολοκληρωτικά, έρχεται ένας νέος πολιτικός σε μια μικρή χώρα, η οποία βρίσκεται εντός του συστήματος, και το αμφισβητεί, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα. 

Αυτό απαιτεί θάρρος, απαιτεί θράσος και απαιτεί αλαζονεία… Εάν βρει μιμητές γίνεται κίνημα με προοπτικές εξάπλωσης. Και ο Τσίπρας γίνεται ήρωας και σύμβολο. Και τότε χίλια μπράβο του.

Γιατί εδώ που τα λέμε κατά βάσιν αυτή η πολιτική αμφισβήτησης του υπάρχοντος ποιλιτικοκοινωνικού συστήματος είναι η μόνη που μπορεί να δώσει ελπίδες για τη σωτηρία του πλανήτη από την επερχόμενη κλιματολογική καταστροφή.

Εκείνος φαίνεται να πιστεύει ότι θα πετύχει σε αυτή τη δονκιχωτική περιπέτεια και αυτό αποδεικνύουν οι συνεχείς αναφορές του στο ότι ότι κάνει δεν το κάνει μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη.

Επίσης σε σύγκριση με τον Ανδρέα Παπανδρέου ο Τσίπρας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει. Εκείνος είχε πίσω του μια πολιτική κληρονομιά και  ήταν Καθηγητής σε ένα μεγάλο Πανεπιστήμιο. Ο Τσίπρας είχε μια ιλιγγιώδη ανοδική πορεία όντας εντελώς αυτοδημιούργητος!

Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα;

Ένας πολιτικός, που θέλει να πετύχει διαπραγματευτικά οφέλη για την πατρίδα του θα κάνει τελικά εκείνες τις υποχωρήσεις που απαιτούνται για να μην οδηγήσει τη χώρα του στην καταστροφή.

Κάποιος όμως που έχει βάλει στόχο να σώσει ολόκληρο τον κόσμο, αυτόματα σηκώνει πολύ ψηλότερα τον πήχη των ρίσκων, που είναι διατεθειμένος να πάρει. Και έτσι μπορεί να γίνει εξόχως επικίνδυνος για την πατρίδα του.

Και αυτό φοβούμαι ότι είναι το πρόβλημα με τον Τσίπρα!

Ένας δίκαιος κόσμος!

Καινοτομία και Διαφθορά

Σε άρθρο του περιοδικού Nature εξετάζεται η σχέση ανάμεσα στο πόσο προηγμένες στην επιστήμη και την καινοτομία είναι οι χώρες της Ευρώπης σε σχέση με το επίπεδο της διαφθοράς που παρατηρείται σε αυτές.

Το συμπέρασμα είναι ότι όσο λιγότερη διαφθορά υπάρχει τόσο περισσότερη καινοτομία αναπτύσσεται στη χώρα. Επίσης αντίστροφή σχέση με τη διαφθορά έχει και το ποσοστό του εθνικού προϊόντος που διατίθεται για την έρευνα και την τεχνολογία. Άμεση συνάρτηση με τη διαφθορά έχει ο αριθμός των νέων επιστημόνων που εγκαταλείπουν τη χώρα.

Το άρθρο αναλύει τις αιτίες του φαινομένου και αποδίδει τις κακές επιδόσεις στους κλάδους της επιστήμης και της καινοτομίες στο φαβοριτισμό, δηλαδή τη χορήγηση κονδυλίων σε ημέτερους και όχι με αξιοκρατικά κριτήρια. Οι πολιτικοί στις χώρες με τις χειρότερες επιδόσεις προτιμούν επίσης, εκτός από τα να δίνουν τα χρήματα στα δικά τους παιδιά, να χρηματοδοτούν έργα που θα τους δώσουν ψήφους σε επόμενες εκλογές, όπως στάδια και δρόμους και όχι ερευνητικά έργα, που συνήθως δεν φέρνουν ψήφους.

Οι πίνακες που παραθέτω είναι χαρακτηριστικοί και φαντάζομαι δεν θα νιώσετε καθόλου έκπληξη από τη θέση της Ελλάδας. η οποία μαζί με την Ιταλία έχουν το θλιβερό προνόμιο να είναι ανάμεσα στις αναπτυγμένες χώρες με υψηλό επίπεδο διαφθοράς και κάκιστες επιδόσεις στα ποσά που διατίθενται για την έρευνα και την τεχνολογία, καθώς και την καινοτομία, ενώ διακρίνεται και για το μεγάλο ποσοστό νέων επιστημόνων, που εγκαταλείπουν τη χώρα.

Απορία....

Καλά τώρα!

Όταν ο άνθρωπος λέγεται Baroufakis, αναρωτιέται κανείς, γιατί τόση έκπληξη γι' αυτά που λέει;

Αρκάς....ανεπανάληπτος

Από το Έθνος

AA (Aristeros Anonymous)

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή