Ένα ενδιαφέρον πείραμα ... με παρήγορα συμπεράσματα

Μουσική Πρόταση: Σtella - Picking Words

Μια νέα παρουσία, που δίνει υποσχέσεις για το μέλλον.

Η Στέλλα Χρονοπύλου, πιο γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Σtella, είναι ποπ τραγουδίστρια, συνθέτρια, ζωγράφος και πολυ-οργανίστρια. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τέλειωσε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ ξεκίνησε να γράφει μουσική.

Γλωσσολογικά…

Είναι πολύ νωρίς για να αποτιμηθεί η Για Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνησή μας σε ότι αφορά τις επιδόσεις της στα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα.

Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι υπάρχει ένας τομέας, όπου έχουμε ήδη χειροπιαστά αποτελέσματα. Και εννοώ βεβαίως τη συμβολή της στον εμπλουτισμό της ελληνικής γλώσσας.

Μετά τις “τσιπρολογίες”, τους “βαρουφακισμούς” και τα “ψεκασμενικά” έρχονται και οι “κατρουγκαλιές”.

Εντυπωσιακή επίδοση και η συνέχεια προβλέπεται λαμπρή. 

Ο Τσίπρας, η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο Κόσμος

Ο Αλέξης Τσίπρας λένε κάποιοι απλώς προεδρεύει σε ένα συνοθύλευμα ανθρώπων με εντελώς αντιφατικές ιδέες και προσανατολισμούς και δυσκολεύεται να τους βάλει σε τάξη. Άλλοι λένε ότι αποτελεί κακέκτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τίποτε από αυτά. 

Ο Τσίπρας έχει τη δική του πολιτική ατζέντα, η οποία είναι εξόχως ξεκάθαρη και απόλυτα προσωπική!

Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος λίγο ή πολύ έχει υποκύψει και αποδεχτεί  το μοντέλο του νεοκαπιταλισμού, που έχει επικρατήσει σχεδόν ολοκληρωτικά, έρχεται ένας νέος πολιτικός σε μια μικρή χώρα, η οποία βρίσκεται εντός του συστήματος, και το αμφισβητεί, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα. 

Αυτό απαιτεί θάρρος, απαιτεί θράσος και απαιτεί αλαζονεία… Εάν βρει μιμητές γίνεται κίνημα με προοπτικές εξάπλωσης. Και ο Τσίπρας γίνεται ήρωας και σύμβολο. Και τότε χίλια μπράβο του.

Γιατί εδώ που τα λέμε κατά βάσιν αυτή η πολιτική αμφισβήτησης του υπάρχοντος ποιλιτικοκοινωνικού συστήματος είναι η μόνη που μπορεί να δώσει ελπίδες για τη σωτηρία του πλανήτη από την επερχόμενη κλιματολογική καταστροφή.

Εκείνος φαίνεται να πιστεύει ότι θα πετύχει σε αυτή τη δονκιχωτική περιπέτεια και αυτό αποδεικνύουν οι συνεχείς αναφορές του στο ότι ότι κάνει δεν το κάνει μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη.

Επίσης σε σύγκριση με τον Ανδρέα Παπανδρέου ο Τσίπρας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει. Εκείνος είχε πίσω του μια πολιτική κληρονομιά και  ήταν Καθηγητής σε ένα μεγάλο Πανεπιστήμιο. Ο Τσίπρας είχε μια ιλιγγιώδη ανοδική πορεία όντας εντελώς αυτοδημιούργητος!

Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα;

Ένας πολιτικός, που θέλει να πετύχει διαπραγματευτικά οφέλη για την πατρίδα του θα κάνει τελικά εκείνες τις υποχωρήσεις που απαιτούνται για να μην οδηγήσει τη χώρα του στην καταστροφή.

Κάποιος όμως που έχει βάλει στόχο να σώσει ολόκληρο τον κόσμο, αυτόματα σηκώνει πολύ ψηλότερα τον πήχη των ρίσκων, που είναι διατεθειμένος να πάρει. Και έτσι μπορεί να γίνει εξόχως επικίνδυνος για την πατρίδα του.

Και αυτό φοβούμαι ότι είναι το πρόβλημα με τον Τσίπρα!

Ένας δίκαιος κόσμος!

Καινοτομία και Διαφθορά

Σε άρθρο του περιοδικού Nature εξετάζεται η σχέση ανάμεσα στο πόσο προηγμένες στην επιστήμη και την καινοτομία είναι οι χώρες της Ευρώπης σε σχέση με το επίπεδο της διαφθοράς που παρατηρείται σε αυτές.

Το συμπέρασμα είναι ότι όσο λιγότερη διαφθορά υπάρχει τόσο περισσότερη καινοτομία αναπτύσσεται στη χώρα. Επίσης αντίστροφή σχέση με τη διαφθορά έχει και το ποσοστό του εθνικού προϊόντος που διατίθεται για την έρευνα και την τεχνολογία. Άμεση συνάρτηση με τη διαφθορά έχει ο αριθμός των νέων επιστημόνων που εγκαταλείπουν τη χώρα.

Το άρθρο αναλύει τις αιτίες του φαινομένου και αποδίδει τις κακές επιδόσεις στους κλάδους της επιστήμης και της καινοτομίες στο φαβοριτισμό, δηλαδή τη χορήγηση κονδυλίων σε ημέτερους και όχι με αξιοκρατικά κριτήρια. Οι πολιτικοί στις χώρες με τις χειρότερες επιδόσεις προτιμούν επίσης, εκτός από τα να δίνουν τα χρήματα στα δικά τους παιδιά, να χρηματοδοτούν έργα που θα τους δώσουν ψήφους σε επόμενες εκλογές, όπως στάδια και δρόμους και όχι ερευνητικά έργα, που συνήθως δεν φέρνουν ψήφους.

Οι πίνακες που παραθέτω είναι χαρακτηριστικοί και φαντάζομαι δεν θα νιώσετε καθόλου έκπληξη από τη θέση της Ελλάδας. η οποία μαζί με την Ιταλία έχουν το θλιβερό προνόμιο να είναι ανάμεσα στις αναπτυγμένες χώρες με υψηλό επίπεδο διαφθοράς και κάκιστες επιδόσεις στα ποσά που διατίθενται για την έρευνα και την τεχνολογία, καθώς και την καινοτομία, ενώ διακρίνεται και για το μεγάλο ποσοστό νέων επιστημόνων, που εγκαταλείπουν τη χώρα.

Απορία....

Καλά τώρα!

Όταν ο άνθρωπος λέγεται Baroufakis, αναρωτιέται κανείς, γιατί τόση έκπληξη γι' αυτά που λέει;

Αρκάς....ανεπανάληπτος

Από το Έθνος

AA (Aristeros Anonymous)

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Το Μηδέν και το Άπειρο

Σκέψεις ενός φυλακισμένου (από τους πρώην συντρόφους του) επαναστάτη:

Η παλιά αρρώστια, σκέφτηκε. Οι επαναστάτες δεν πρέπει να σκέφτονται μέσα από τα μυαλά των άλλων.

Ή μήπως όχι; Μήπως οφείλουν να σκέφτονται έτσι;

Πως μπορεί κάποιος να αλλάξει τον κόσμο, εάν ταυτίζεται με τον καθένα;

Πως αλλιώς μπορεί να τον αλλάξει;

Αυτός που κατανοεί και συγχωρεί, που θα βρει ένα κίνητρο για να δράσει;

Κι αν όχι, που άραγε θα το βρει;

Arthur Koestler “Darkness at Noon” (Το Μηδέν και το Άπειρο)

Άπονες Εξουσίες...

Οι Υπουργοί κκ Λαφαζάνης και Στρατούλης δήλωσαν ότι η συμφωνία με τους εταίρους δεν χρειάζεται να περάσει από τη Βουλή.

Σας καλώ να τους φαντασθείτε (και δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία) τι δηλώσεις θα έκαναν πριν λίγους μήνες εάν η τότε κυβέρνηση Σαμαρά έλεγε το ίδιο πράγμα!!!

Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!!!

Προτείνω να βάλουμε για μουσική υπόκρουση τις Άπονες Εξουσίες.

Κύμα από γρανίτα!

Κύμα από γρανίτα Ήταν τόσο παγωμένος ο άνεμος σήμερα στο Ναντάκετ (το θρυλικό ορμητήριο των φαλαινοθηρών στο Μόμπυ Ντικ) που τα κύματα γίνονταν κυριολεκτικά γρανίτα. Μια μαγική φωτογραφία του Jonathan Nimerfroh, στους -7 βαθμούς Κελσίου.

Πηγή: www.lifo.gr

Το θέατρο του παραλόγου

Αναδημοσιεύω χωρίς σχόλια ένα άρθρο του Κοσμά Βίδου.

Το θέατρο του παραλόγου

Η κούρσα προς το ελπιδοφόρο μέλλον γίνεται με ένα όχημα που φαίνεται να χάνει λάδια

Από τον Κοσμά Βίδο

Η Τάνια επιβιβάστηκε στο Σύνταγµα. Καλοσυντηρημένο ταξί, ολοκάθαρο. Και ο οδηγός, περιποιημένος, χαμογελαστός, ευγενέστατος, με το σεις και με το σας. Ετσι, στον πληθυντικό της ευγενείας, τη ρώτησε: «Σας πειράζει, μιας και πάμε κοντά, να μη βάλω ταξίμετρο; Πάνω από έξι ευρώ δεν θα γράψει». «Κανένα πρόβλημα» του απάντησε. Επειδή βαριόταν να το κάνει θέμα. Επειδή ο οδηγός ήταν όντως συμπαθέστατος και δεν ήθελε να τον κακοκαρδίσει. Επειδή μπορεί στη θέση του και εκείνη να έκανε το ίδιο. Επειδή «αφού μας κλέβει το κράτος, θα το κλέβουμε και εμείς». Μουσική στο ραδιόφωνο, κίνηση στον δρόμο, μερικές σταγόνες στο παρμπρίζ προάγγελοι της βροχής που είχε προβλέψει το πρωί ο Θοδωρής Κολυδάς. Και ο οδηγός με διάθεση για πολιτική κουβέντα: «Τι γνώμη έχετε για τον Τσίπρα; Θα τα καταφέρει;». «Μακάρι να τα καταφέρει, ποιος Ελληνας δεν το θέλει;». «Ετσι είναι, κυρία μου! Πρέπει να τα καταφέρει, αλλά οφείλουμε και εμείς, όλοι εμείς, να βοηθήσουμε. Να σταματήσουμε τις αρπαχτές κάτω από το τραπέζι. Ξέρετε πόσοι φοροδιαφεύγουν; Δεν πρέπει να τους κόψει - μετά συγχωρήσεως - τον κώλο;».

Η Τάνια τον κοίταξε µε απορία, προσπαθώντας να καταλάβει αν μιλούσε σοβαρά ή αν αστειευόταν. Σοβαρολογούσε! Τι κι αν άλλα έλεγαν τα λόγια του και άλλα το απενεργοποιημένο ταξίμετρό του; Συνέχιζε να επιτίθεται με σφοδρότητα σε εκείνους που δεν πληρώνουν εισιτήριο στο μετρό, που δεν δηλώνουν τα ενοίκια που εισπράττουν, που αρνούνται να καταβάλλουν τις εισφορές τους, που, που... «Που δεν κόβουν αποδείξεις όταν παίρνουν κούρσα;». Στην άκρη του στόματός της το είχε, αλλά δεν το είπε. Προτίμησε να μη χαλάσει την ωραία ατμόσφαιρα. Μόνο άκουγε με ενδιαφέρον τις προτάσεις του οδηγού για το συμμάζεμα του κράτους. Προτάσεις οι οποίες βρήκαν σύμφωνo και τον κύριο που πήραν διπλοκούρσα. Και ο οποίος με τη σειρά του δεν θεωρούσε απαραίτητη τη λειτουργία του ταξίμετρου («είτε το βάλεις είτε δεν το βάλεις, παλικάρι μου, εγώ τα ίδια θα σου δώσω, στο ένα χιλιόμετρο με αφήνεις»), αλλά θεωρούσε κορυφαία προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης «το συμμάζεμα των οικονομικών. Να πιάσουν όλους αυτούς που έβγαλαν έξω περιουσίες και να τους φορολογήσουν».

Ετσι, αποθεώνοντας τον σωστό πολίτη και καυτηριάζοντας «τα λαμόγια που εξαπατούν το κράτος χωρίς να καταλαβαίνουν ότι έτσι βλάπτουν τον εαυτό τους» συνέχισαν τον δρόμο τους. Και όπως μου έλεγε αργότερα η Τάνια, παρασυρμένη από τον επαναστατικό πυρετό, κάποια στιγμή συγκινήθηκε που υπάρχουν ακόμη τίμιοι άνθρωποι που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αισθάνθηκε και εκείνη πως ναι, η ελπίδα δεν έσβησε! Η ψευδαίσθηση διατηρήθηκε ως τη στιγμή που το μάτι της έπεσε ξανά στο «νεκρό» ταξίμετρο. Τότε θυμήθηκε ότι συμμετέχει σε ένα μονόπρακτο του θεάτρου του παραλόγου, σε μια σκηνή από ταινία του Αλμοδόβαρ, όπου στο επόμενο πλάνο θα επιβιβαζόταν πιθανώς στο όχημα η Ρόζι Ντε Πάλμα στον ρόλο της Κριστίν Λαγκάρντ. Αφού πλήρωσε και αποβιβάστηκε διαβεβαιώνοντας τον οδηγό ότι ναι, θα ήταν και εκείνη την Κυριακή στο Σύνταγμα για να στηρίξει την κυβέρνηση, βαδίζοντας προς το σπίτι της συλλογιζόταν ότι δυστυχώς αυτό που έζησε δεν ήταν Αλμοδόβαρ ούτε Ιονέσκο: ήταν η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όπου τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα τα σερβίρουμε ανερυθρίαστα, με σοκαριστική ευκολία, σχεδόν χωρίς να έχουμε συναίσθηση της διαφθοράς μας, καθώς και δεν κοστίζουν και δεν φορολογούνται και κάνουν καλή εντύπωση. Επιβάτες σε μια κούρσα χωρίς ταξίμετρο αλλά και με τη μηχανή του οχήματος που μας ταξιδεύει προς το ελπιδοφόρο μέλλον να χάνει λάδια. Είναι επικίνδυνο αυτό, όχι; 

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Φαίδων Φέσσας (1922-2015)

Χθες το βράδυ πέθανε σε ηλικία 93 ετών ο δάσκαλός μου, ο άνθρωπος που με έκανε να αγαπήσω την Αιματολογία, ο Φαίδων Φέσσας.

 Ένας πολύ καλός γιατρός, ένας εξαιρετικά χαρισματικός άνθρωπος.

Θα τον θυμόμαστε πάντοτε.

Θρίαμβος!

Θρίαμβος: Μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις και παρά τις πρωτοφανείς πιέσεις ο Βαρουφάκης διατήρησε τη δυνατότητα να γράφει το όνομά του με ένα ν. 

Μπράβο ρε θηρίο Γιάνη!!!!

Μουσική Πρόταση: Looking for my name - Mylène Farmer - Moby

Μαγειρέματα και άλλα χιουμοριστικά…

* Στιγμιότυπο από συνάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου με τους δημοσιογράφους:

Δημοσιογράφος: Γνωρίζουμε ότι ο κύριος Γιάνης (με ένα ν) βρίσκεται στις Βρυξέλλες (με δύο λ) και πρόκειται να υποβάλει πρόταση παράτασης της δανειακής σύμβασης. Γνωρίζουμε επίσης τις εκδηλώσεις συμπαράστασης πολιτών στις πλατείες στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη. Εσείς ως κυβέρνηση τι άλλο θα κάνετε για να βοηθήσετε στην επιτυχία της προσπάθειας;

Κυβερνητικός εκπρόσωπος: Τι άλλο θα κάνουμε; Κεφτεδάκια…

• Είναι γεγονός ότι ο κύριος Προκόπης Παυλόπουλος τον τελευταίο καιρό δεν έχει συμμετοχή στα τεκταινόμενα. Μάλλον του έχει μείνει από τότε που έμεινε άναυδος  στην εκπομπή εκείνη, που ο Κασιδιάρης πέταξε νερό στη Δούρου και έδωσε σκαμπίλι στην Κανέλλη. Εκείνος παρέμεινε καθήμενος και υπομειδιών. Κυριολεκτικά αμέτοχος. Όπως ταιριάζει σε ένα Πρόεδρο όλων των Ελλήνων!

• Περιμένουμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον τις επόμενες κινήσεις του κυρίου Πρωθυπουργού. Έχει πολύ χιούμορ ομολογουμένως!

Μπροστά στην κάμερα

Παραθέτω ένα άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη, από το Protagon.gr. Προφανώς συνυπογράφω.

Το βράδυ της Κυριακής ένα συνεργείο της δημόσιας τηλεόρασης πήγε στο Μαξίμου, προκειμένου να μεταφέρει στους τηλεοπτικούς δέκτες μας το διάγγελμα του πρωθυπουργού με το οποίο θα «έχριζε» τον Δημήτρη Αβραμόπουλο αρχηγό του κράτους. Όμως στο Μαξίμου πήγε και ο Π. Λαφαζάνης. Το συνεργείο έφυγε χωρίς να στήσει κάμερα και το μόνο που μάθαμε από τον πρωθυπουργό είναι ότι βρήκε 525 κρατικά ευρώ και τα επέστρεψε.

Μετά τη ρήξη στο Eurogroup ο πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να φωνάξει πάλι το συνεργείο στο γραφείο του. Και οφείλει, κοιτάζοντάς μας όλους στα μάτια, να εξηγήσει απλά και καθαρά ποιες είναι οι προοπτικές, οι απειλές και οι εναλλακτικές λύσεις που έχει μπροστά της η χώρα. Και φυσικά ποιο είναι το πρόγραμμα και το πλαίσιο που ο ίδιος προτείνει. Οι δανειστές μας έδωσαν διορία τεσσάρων ημερών προκειμένου να ζητήσουμε παράταση του ισχύοντος προγράμματος. Μέχρι στιγμής, είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση απορρίπτει αυτήν την επιλογή, έχοντας τη συμπαράσταση της κοινής γνώμης. Το είπε, άλλωστε, ο Π. Καμμένος: «δεν θα ζητήσουμε παράταση, η Ελλάδα δεν εκβιάζεται». Η Ελλάδα ίσως παραγγείλει και μαχητικά για να απαντήσει στους εκβιασμούς, αλλά το θέμα μας δεν είναι, ακόμα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας. Ο λόγος τώρα ανήκει στον πρωθυπουργό. Ο κ. Τσίπρας πρέπει να μιλήσει με σενάρια, όχι με συνθήματα. Να απευθυνθεί στη λογική, όχι στο λαϊκό συναίσθημα. Ναι, η Ελλάδα δεν εκβιάζει και δεν εκβιάζεται. Πρέπει, όμως, να μάθουμε τι θα συμβεί έτσι και οι άλλοι αποφασίσουν να την εκβιάσουν. Με αριθμούς, με σαφές πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο.

Την Κυριακή χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στις πλατείες ζητώντας μια ανάσα αξιοπρέπειας. Σωστό. Επικοινωνιακά αυτές οι συγκεντρώσεις είναι η καλύτερη μέθοδος για να προβάλλουμε την τραγωδία μας στην κοινή γνωμη των δανειστών μας. Όμως δεν είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν σαφή εικόνα των δεδομένων. Έχω, δε, την αίσθηση ότι για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης, το πρόβλημά μας δεν έχει να κάνει με λεφτά, αλλά με προθέσεις. Σε μία ιδανική αφήγηση, που χωράει σε μαντινάδα, ο Βαρουφάκης χτυπάει τη γροθιά στο τραπέζι, η κυβέρνηση υψώνει το τείχος της σθεναρής άρνησης και οι άλλοι υποχωρούν. Όλα δείχνουν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης κάνει συχνά λόγο συχνά για «αίμα, δάκρυα και αξιοπρέπεια», στο πλαίσιο μιας στρατηγικής διαπραγμάτευσης. Αν η πορεία μας, λοιπόν, βρίσκεται πάνω στον οδικό του χάρτη, τότε καλό είναι να ζητήσει από τον πολιτικό του προϊστάμενο ένα ειλικρινές διάγγελμα μπροστά στην κάμερα. Η κυβέρνηση θα επιβεβαιώσει την αποφασιστικότητά της και οι στιγμές θα επενδυθούν με το δράμα που τους αξίζει. Ο λαός, άλλωστε, είναι σοφός. 

Εθνικό Απελευθερωτικό Μνημόνιο

Αναρωτιέμαι: Γίνεται διαπραγμάτευση προγράμματος ή τίτλου προγράμματος;

Σε περίπτωση που οι “εταίροι” επιμένουν στη λέξη Μνημόνιο, ας το ονομάσουμε Εθνικό Απελευθερωτικό Μνημόνιο (ΕΑΜ). 

Η δύσκολη αλλά αναγκαία επιλογή….

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι βαδίζουμε ολοταχώς προς την έξοδο από την ευροζώνη.

Ο κ. Τσίπρας πήρε την εντολή να τερματίσει τα μνημόνια, χωρίς όμως να βγούμε από την ευροζώνη. Το πρώτο το τονίζει συνεχώς, ενώ το δεύτερο το αποσιωπά.

Ίσως πήρε μια εντολή που δεν είναι πραγματοποιήσιμη. Δηλαδή και τα δύο από τα παραπάνω δεν γίνονται.

Μένει σε αυτόν και στους συνεργάτες του να σταθμίσουν ποιο από τα δύο παραπάνω θα επιλέξουν.

Αυτό πολλοί από μας το καταλάβαιναν και το ήξεραν από την αρχή. 

Εκεί στην κυβέρνηση το έχουν άραγε καταλάβει;

Και θα έχουν το χρόνο και τη δυνατότητα να στρίψουν το τιμόνι;