Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Το Μηδέν και το Άπειρο

Σκέψεις ενός φυλακισμένου (από τους πρώην συντρόφους του) επαναστάτη:
Η παλιά αρρώστια, σκέφτηκε. Οι επαναστάτες δεν πρέπει να σκέφτονται μέσα από τα μυαλά των άλλων.

Ή μήπως όχι; Μήπως οφείλουν να σκέφτονται έτσι;

Πως μπορεί κάποιος να αλλάξει τον κόσμο, εάν ταυτίζεται με τον καθένα;

Πως αλλιώς μπορεί να τον αλλάξει;

Αυτός που κατανοεί και συγχωρεί, που θα βρει ένα κίνητρο για να δράσει;

Κι αν όχι, που άραγε θα το βρει;

Arthur Koestler “Darkness at Noon” (Το Μηδέν και το Άπειρο)


1 σχόλιο:

  1. Αυτό "τό μηδέν καί τό άπειρον" τό συναντάμε όλο καί πιό συχνά. Ακόμη καί σάν...ΘεόΣταυρο Μεσσιανικό πολιτικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή