Το Μηδέν και το Άπειρο

Σκέψεις ενός φυλακισμένου (από τους πρώην συντρόφους του) επαναστάτη:

Η παλιά αρρώστια, σκέφτηκε. Οι επαναστάτες δεν πρέπει να σκέφτονται μέσα από τα μυαλά των άλλων.

Ή μήπως όχι; Μήπως οφείλουν να σκέφτονται έτσι;

Πως μπορεί κάποιος να αλλάξει τον κόσμο, εάν ταυτίζεται με τον καθένα;

Πως αλλιώς μπορεί να τον αλλάξει;

Αυτός που κατανοεί και συγχωρεί, που θα βρει ένα κίνητρο για να δράσει;

Κι αν όχι, που άραγε θα το βρει;

Arthur Koestler “Darkness at Noon” (Το Μηδέν και το Άπειρο)