Δεκαπενταύγουστος, στην Ελλάδα της κρίσης και του μνημονίου.
Παρατήρηση: Τα παραπάνω αναφέρονται όχι ως παράπονο, αλλά με παράπονο...
Μια μελέτη που έγινε πρόσφατα έδειξε ότι οι άνθρωποι νοιώθουν τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος διαφορετικά, ανάλογα με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα ρώτησαν τους κατοίκους μιας περιοχής, όπου εκείνη τη στιγμή είχε υψηλές θερμοκρασίες, εάν και πόσο τους ενοχλεί η ζέστη. Στη συνέχεια τους ζήτησαν να καθορίσουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, δηλαδή άν ψηφίζουν τους Ρεπουμπλικάνους ή τους Δημοκρατικούς ή αν αυτοπροσδιρίζονται ως φιλελέυθεροι, προοδευτικοί, συντηρητικοί κλπ. Οι εξεταζόμενοι ήξεραν ότι η μελέτη είχε σχέση με τη συζήτηση που γίνεται σχετικά με την υπερθέρμανση της Γης ως συνέπεια του ανθρώπινου παράγοντα. Είναι γνωστό ότι η πλέον συντηρητική μερίδα πολιτών και πολιτικών αμφισβητεί τόσο την υπερθέρμανση του περιβάλλοντος, όσο και την συμμετοχή της ανθρώπινης δραστηριότητας -κυρίως με την χρήση των πετρελαιοειδών- σε αυτή. Το αντίθετο συμβαίνει με αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως "προοδευτικοί".
Το κύριο επιχείρημά του είναι ότι η επίκληση του Θεού από τους νικητές ("με βοήθησε ο Θεός", "ευχαριστώ το Θεό" κλπ) είναι ατυχής και τουλάχιστον προσβλητική για τους χαμένους, αλλά και για τους ίδιους. Για τους ίδιους, επειδή έτσι η δική τους μεγάλη προσπάθεια, η ατέλειωτη και σκληρή προετοιμασία υποβαθμίζονται και μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Με τον τρόπο αυτό δεν δίνεται το σωστό μήνυμα για τους επίδοξους πρωταθλητές, τους νέους που τώρα ετοιμάζονται για να πετύχουν διακρίσεις στο μέλλον, όταν η άνωθεν βοήθεια ανάγεται στον κυριότερο παράγοντα της επιτυχίας.
Όταν κάποτε ο Ρωμαίος Ύπατος Γάϊος Μάριος, πολύ γνωστός για τις μεγάλες του νίκες στο πεδίο της μάχης, αλλά και για την παροιμιώδη του αντοχή στις κακουχίες και τη σκληρότητά του πήγε στη χώρα του Μιθριδάτη, του βασιλιά του Πόντου, που τότε αμφισβητούσε την κυριαρχία των Ρωμαίων και τις λύσεις που θέλαν να επιβάλουν στα ζητήματα της χώρας του, του είπε:
Να λοιπόν μια ακόμη μελέτη, που δείχνει ότι ο κακός ύπνος και η διαταραχή του κιρκαδικού ρυθμού που προκαλείται εξ αιτίας αυτού έχουν σχέση με πολύ σοβαρά νοσήματα, όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία και ο καρκίνος.
Η ιστορία αφορά την περιγραφή της καθημερινότητας ενός νέου υψηλόβαθμου τραπεζικού στελέχους της Wall Street στο Μανχάτταν. Υπάρχουν εκτενείς περιγραφές και λεπτομέρειες για το ντύσιμο ανδρών και γυναικών, καθώς και για τις εδεσματολογικές τους προτιμήσεις. Περισσότερο από το τι τρώνε βέβαια έχει σημασία το που το τρώνε, και οι πιο σημαντικές συζητήσεις της παρέας είναι για το που θα κάνουν κράτηση για το φαγητό ή το ποτό τους. Αυτά όπως και το εύκολο (και όσο γίνεται πιο ανώμαλο) σεξ, τα ναρκωτικά και τα νεότερα μουσικά δρώμενα είναι ο κόσμος τους, που τον ζουν με ένα τρόπο που αποπνέει, παρ' όλη τη φαινομενική λάμψη, ανία και κατάθλιψη. Αυτά όλα (ντύσιμο, φαγητό, γυμναστική, ερωτικές σχέσεις κλπ) περιγράφονται με τόση λεπτομέρεια, που καταλήγουν να μην έχουν καμιά σημασία, αφού και οι ιδιότητες των προσώπων συνεχώς συγχέονται. Ολα παίζουν και όλα μπερδεύονται. Πασχίζω να ξεχωρίσω και στο τέλος με περνούν για άλλον, είναι σαν να λέει ο πρωταγωνιστής!
Ο συγγραφέας βέβαια φροντίζει να μας δώσει και αρκετά στοιχεία για μια πιθανή "ψευδομανία" του πρωταγωνιστή, αφήνοντας αμφιβολίες για την πραγματικότητα των δολοφονικών του ενασχολήσεων. Όλα είναι πιθανά και όλα είναι το ίδιο μονότονα και βαρετά μέσα στη συνεχή τους εναλλαγή!
Είναι στους περισσότερους από μας γνωστή η λεγόμενη "αντίδραση στο ψευδοφάρμακο" ή placebo effect. Αφορά όλες εκείνες τς περιπτώσεις, στις οποίες παρατηρείται κάποια βελτίωση στην κατάσταση της υγείας ή έστω σε κάποια συμπτώματα, παρά το ότι ο ασθενής δεν παίρνει κάποια δραστική φαρμακευτική ουσία, αλλά αδρανείς ουσίες, πχ χάπια με νερό και ζάχαρη. Ο ίδιος βέβαια δεν το γνωρίζει, οπότε η όποια βελτίωση στηρίζεται στην κινητοποίηση μηχανισμών του εγκεφάλου, οι οποίες έχουν θετικές επιπτώσεις. Το ίδιο φαινόμενο φαίνεται ότι δρα και σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις, στις οποίες αμφίβολης σημασίας "θεραπευτικές" ενέργειες έχουν ευεργετική επίδραση, κάτι που θεωρείται ότι είναι και ο κύριος τρόπος των "επιτυχιών" των περισσότερων μορφών της λεγόμενης "εναλλακτικής ιατρικής". Το φαινόμενο placebo είναι πραγματικό και αναγνωρίζεται από την επιστήμη, αφού χρησιμοποιείται σε όλες τις διπλές τυφλές μελέτες, στις οποίες δηλαδή ούτε ο γιατρός ούτε ο ασθενής γνωρίζουν αν χορηγείται το φάρμακο ή το ψευδοφάρμακο. Στις μελέτες αυτές σχεδόν πάντοτε η ομάδα που παίρνει το ψευδοφάρμακο εμφανίζει έστω και μικρή βελτίωση των συμπτωμάτων και για να αποδειχτεί η αξία του φαρμάκου πρέπει η αντίδραση σε αυτό να είναι σαφώς (με στατιστικούς όρους) μεγαλύτερη.
Πρόκειται για ένα τεράστιο (πάνω από 1000 σελίδες) πρωτοποριακό στη γραφή του μυθιστόρημα, που τη μισή του σχεδόν έκταση πιάνουν οι εξαντλητικές του "σημειώσεις" και "παραπομπές".
- Το μεγαλύτερο μέρος του έργου εξελίσσεται στη Βοστόνη και συγκεκριμένα σε μια Ακαδημία Τένις και έναν Οίκο Απεξάρτησης, που γειτονεύουν.
Ένα σπονδυλωτό έργο, στο οποίο ο συγγραφέας αφηγείται έξη διαφορετικές ιστορίες, που διαδραματίζονται σε διαφορετικές τοποθεσίες και εποχές, μάλιστα κάποιες βρίσκονται σε ένα δυστοπικό μέλλον (παρένθεση: όλοι οι μελλοντολόγοι συγγραφείς φαντάζονται το μέλλον δυστοπικό και αβίωτο-αυτά ως προς την "εμφυτη" αισιοδοξία του ανθρώπινου γένους). Οι ιστορίες δεν είναι απλά διαφορετικές, αλλά ο συγγραφέας φροντίζει τη θεματολογία του, αλλά και τον τρόπο γραφής του, ώστε να τις κάνει όσο πιο ανόμοιες γίνεται. Θα νόμιζε μάλιστα κανείς -και αυτό το θεωρώ βέβαια ότι ανήκει στα θετικά του βιβλίου- ότι δεν είναι γραμμένες από τον ίδιο άνθρωπο.
Έχουν πει ότι είναι τα απόλυτο γουέστερν, καθώς διαδραματίζεται την εποχή της εξάπλωσης προς τη Δύση και της εξολόθρευσης των Ινδιάνων. Η βία δεν αποτελεί απλά συστατικό του έργου, η βία είναι το έργο και αρχάγγελός της ο εκκεντρικός "Δικαστής". Πρόκειται για την ιστορία του Παιδιού (The Kid), που στα τελευταία κεφάλαια γίνεται ο Άντρας (The Man) μέσα από τη συμμετοχή του στη φοβερή και τρομερή συμμορία του Glanton, που εκεί στα σύνορα του Μεξικού σκοτώνει αράδα Ινδιάνους και κερδίζει χρήματα από τα 'scalps" τους.
Ένα μικρό αριστούργημα είναι το μυθιστόρημα του Πέρση Mahmoud Dowlatabadi "Missing Soluch".