ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Για να δρας, λοιπόν, απαιτεί μια κάποια ανικανότητα στο να φαντάζεσαι τις προσωπικότητες των άλλων, τις χαρές και τα βάσανά τους. Η συμπάθεια οδηγεί σε παράλυση. Ο άνθρωπος της δράσης θεωρεί ότι ο εξωτερικός κόσμος αποτελείται αποκλειστικά από αδρανή ύλη-είτε είτε εγγενώς αδρανής, σαν μια πέτρα που την πατάει ή την κλωτσάει από το μονοπάτι του, είτε αδρανής σαν άνθρωπος που δεν μπόρεσε να του αντισταθεί και επομένως θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια πέτρα παρά ένας άνθρωπος, αφού, σαν πέτρα, τον πατούσαν ή τον κλωτσούσαν από το δρόμο του.
Λόγια του Fernando Pessoa από το “The Book of Disquiet.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου