Κανείς δεν ενθουσιάζεται με την ιδέα της αστυνομίας μέσα στα Πανεπιστήμια.
Τι έγινε όμως όλα αυτά τα χρόνια ώστε να μην είναι αναγκαία η παρουσία της; Πως αντέδρασε η πανεπιστημιακή κοινότητα τις πάμπολλες περιπτώσεις βίας εναντίον μελών της Συγκλήτου ή Συνελεύσεων Τμημάτων και όχι μόνο; Προσωπικά έχω ζήσει μια πολύωρη ομηρία μέσα στην αίθουσα της Συγκλήτου από μικρή ομάδα “φοιτητών’ επειδή δεν δίναμε την υπόσχεση ότι στην ψηφοφορία που θα ακολουθούσε θα ψηφίζαμε απαραίτητα τη δική τους εκδοχή. Η δημοκρατία δηλαδή σε πλήρη λειτουργία! Άλλοι έζησαν πολύ χειρότερα, όπως ο Πρύτανης που ξυλοκοπήθηκε και τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι ή εκείνος που πρόσφατα κακοποιήθηκε μέσα στο γραφείο του. Ας σκεφτούν τα μέλη ΔΕΠ πόσες άυπνες νύχτες πέρασαν επειδή δεν γνώριζαν αν την επόμενη μέρα θα πραγματοποιούνταν τελικά το συνέδριό τους με τους πολλούς ξένους επιστήμονες στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου ή αν θα μπορούσαν απλά να πάνε στο γραφείο τους. Και βέβαια παραλείπω εδώ πάρα πολλά!
Ας παραδεχτούμε λοιπόν ότι ως Πανεπιστημιακή Κοινότητα αποτύχαμε παταγωδώς να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια που απαιτείται για τη δημοκρατικά απρόσκοπτη λειτουργία των Ιδρυμάτων μας. Επειδή επιτρέψαμε να υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στην πραγματική έννοια του Πανεπιστημιακού Ασύλου και της ασυδοσίας των εγκληματικών ενεργειών.
Κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες υποστήριξαν ότι η αστυνομία θα ιδρυθεί μονάχα στα Ιδρύματα που έχουν πρόβλημα. Γνωρίζοντας τα οργανωμένα συμφέροντα που θα πληγούν από το νέο νόμο, αυτό είναι τουλάχιστον αφελές και ουτοπικό. Απλά θα μεταφερθούν κάποιες επικερδείς δραστηριότητες και θα αποκτήσουν πρόβλημα και τα υπόλοιπα ιδρύματα.
Επίσης η άποψη να υπάγονται στον Πρύτανη είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να ακυρωθεί ο λόγος για τον οποίο θα δημιουργηθεί το σώμα αυτό ή για να αλλοιωθεί ο σκοπός του.
Ας δούμε λοιπόν την πραγματικότητα. Πρέπει κάτι να γίνει. Προσωπικά πιστεύω ότι οι προθέσεις τους Υπουργείου είναι ειλικρινείς. Ποιος Υπουργός θα ήθελε να έχει να διαχειριστεί μια τέτοια αναστάτωση που προκαλεί ο νέος νόμος. Για το λόγο αυτό όλοι οι προηγούμενοι εκτός γνωστών εξαιρέσεων δεν έκαναν απολύτως τίποτα ή ακόμα χειρότερα καταργούσαν τα θετικά μέτρα που είχαν παρθεί.
Η πρότασή μου είναι η εξής: Αυτό το σώμα της αστυνομίας πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον επικεφαλής του ειδικού οργάνου ασφάλειας φυσικών προσώπων και κτιριακών εγκαταστάσεων, που θα ιδρυθεί σε κάθε Πανεπιστήμιο και που θα υπάγεται στον Πρύτανη, όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο. Αυτός θα συνεννοείται άμεσα με τον επικεφαλής του νέου αστυνομικού σώματος και θα είναι παρών σε όλες τις μείζονες ενέργειες τους. Το σώμα αυτό θα πρέπει να παρεμβαίνει και μονομερώς σε περίπτωση μειζόνων εγκληματικών ενεργειών, αλλά με υποχρεωτική ενημέρωση του υπευθύνου του Πανεπιστημίου.
Η έδρα των ειδικών αυτών αστυνομικών δυνάμεων δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είναι μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου, αλλά στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Η προληπτική του παρουσία μέσα στο χώρο πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή πχ ένας έλεγχος της ασφάλειας των εγκαταστάσεων κατά το τέλος της ημέρας, όπως γίνεται σε όλα τα σοβαρά Ιδρύματα του πολιτισμένου κόσμου, σε συνεργασία πάντοτε με το ειδικό αντίστοιχο σώμα του Πανεπιστημίου.
Τέλος η αποτελεσματικότητα του νέου μέτρου θα κριθεί στην πράξη. Η κατάργησή του θα είναι καλά να έρθει επειδή δεν θα χρειάζεται πλέον.
Άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πελοπόννησος στις 2-2-21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου