Αχ, Αλέξη….

Το να μην γνωρίζεις καλά αγγλικά και να είσαι πρωθυπουργός μιας χώρας τη σημερινή εποχή είναι ένα πρόβλημα, αλλά δεν είναι δα και έγκλημα.

Τι να μην γνωρίζεις όμως καλά αγγλικά και να να μην έχεις συναίσθηση αυτής της αδυναμίας σου και να προσέρχεσαι σε σημαντικές συναντήσεις ουσιαστικά απροετοίμαστος και να προκαλείς φαιδρότητα, δεν είναι απλά ένα πρόβλημα, αλλά εγγίζει τα όρια του ατοπήματος. 

Η κακή του επίδοση έχει συνέπειες για το πως βλέπουν τη χώρα μας οι ξένοι και αν λέμε ότι δε μας νοιάζει επειδή εμείς ως γνωστόν είμαστε μάγκες, αυτό τουλάχιστον δείχνει απαράδεκτη ανευθυνότητα.

Οι μεταφραστές υπάρχουν για αυτό το λόγο άλλωστε, αλλά ο Αλέξης, το αγαπημένο παιδί του λαού, είναι υπεράνω τέτοιων λύσεων… Δεν μπορεί να φανεί κατώτερος του Σαμαρά και του Παπανδρέου….Έτσι του είπε φαίνεται ο Φλαμπουράρης….Μπι γιουρσέλφ παιδάκι μου….Leave them to say….

Συμπεράσματα...

Τα δικά μου συμπεράσματα από τις χθεσινές εκλογές...

Είμαστε λαός χαμηλών προσδοκιών... και υψηλού ρίσκου...

Ελύτης σημερινός....διαχρονικός...

Ελύτης από τα Μικρά Έψιλον:

Στα χρόνια μας θαυμάζουν περισσότερο το διαμάντι που γίνεται άνθρακας παρά τον άνθρακα που γίνεται διαμάντι. Το αίσθημα της αποτυχίας εξακολουθεί ν’ αποτελεί τον καλό αγωγό των συγκινήσεων μέσα σε μια πλειοψηφία που, θέλοντας και μη, κατέχεται απ’ αυτό το πλέγμα σ’όλη της τη ζωή.

Νέε θυμήσου: δε γίνεσαι δούλος όταν σε υποτάσσει μόνο αυτός που έχει την εξουσία-αλλά κι εκείνος που την πολεμάει.

Η Ελλάδα είναι η χρυσή χώρα της Λιγοσύνης που αχρηστεύει την αξία του αριθμού. Αλλά και η μαύρη χώρα του Άνισου, όπου κανένα πεπρωμένο δεν κόβεται στα δοσμένα του αρχήθεν μέτρα.

Η απόσταση από το “τίποτε” στο “ελάχιστο” είναι πολύ μεγαλύτερη παρ’ ότι από το “ελάχιστο” στο “πολύ”.

Διαβάζοντας τα παραπάνω εντελώς τυχαία σήμερα το πρωί, δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα την αίσθηση ότι ο Ελύτης είναι ακόμη ανάμεσά μας και σχολιάζει τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Εκλογές!

Το σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου από την Καθημερινή σίγουρα εκφράζει τα συναισθήματα πολλών ψηφοφόρων.

Οι οποίοι πάντως φαίνεται ότι θα δώσουν στον Τσίπρα μια δεύτερη ευκαιρία (να τους απογοητεύσει).

Συμβαίνουν και ευχάριστα...

Το περασμένο Σάββατο, στις 12 του Σεπτέμβρη, έγινε ο γάμος του γιου μας του Ορέστη και της Μαρίας.

Η τελετή έγινε στο Λαμπίρι, μεταξύ Πάτρας και Αιγίου, και ακολούθησε γλέντι στο σπίτι των παιδιών στη Ροδινή, εκεί κοντά... Το γλέντι κράτησε μέχρι τις 6 το πρωί για τους νεότερους...

Παραθέτω μερικές φωτογραφίες από το γεγονός και επαναλαμβάνω τις ευχές μου για ευτυχία και υγεία στο ζευγάρι....

Απογοητευτικό ντιμπέιτ

Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί ήταν όπως τους περιμέναμε… Κάτω του μετρίου ασφαλώς… Σχετικά καλύτερος, χωρίς αμφιβολία, ο Τσίπρας…

Εκείνοι που ήταν απαράδεκτοι ήταν οι δημοσιογράφοι, υποτίθεται ότι καλύτερο διαθέτουν τα κανάλια…

Καμία ερώτηση σε ουσιαστικά και σοβαρά θέματα, όπως η απλή αναλογική, η σχέση της Εκκλησίας με το κράτος, οι στρατιωτικές δαπάνες, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, η πολιτική των κομμάτων στην εκπαίδευση και την υγεία…

Και όποιοι έκαναν κάποιες λίγες σωστές ερωτήσεις άφησαν τους πολιτικούς να ξεφύγουν απαντώντας “ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”…

Απογοητευτικό ντιμπέιτ, απογοητευτικοί δημοσιογράφοι, απογοητευτικοί υποψήφιοι πρωθυπουργοί, πλήρως απογοητευμένοι οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι…

Που βέβαια, έτσι κι αλλιώς είναι μια μικρή μειοψηφία…

Ένα Καλό Άρθρο

Έτσι για καλημέρα, σας προτείνω το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη, από την Καθημερινή.

http://www.kathimerini.gr/830287/opinion/epikairothta/politikh/o-epimenidhs-toy-syriza

Ο Αλέξης μπροστά στον καθρέφτη

Έγινε και αυτό στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε.

Ο κ. Τσίπρας μας ζητά να ψηφίσουμε κάποιον άλλον!

Μας προτείνει να ψηφίσουμε εκείνον που θα ήθελε ο ίδιος να είναι. Εκείνον που στάθηκε όρθιος κατά τη διαπραγμάτευση (τι ακριβώς εννοεί, ότι δηλαδή δεν τον έβγαλαν από εκεί με φορείο;), εκείνον που θα εφαρμόσει πιστά τις μεταρρυθμίσεις (στις οποίες επανειλημμένα έχει πει ότι δεν πιστεύει και έχει πει τα μύρια όσα για τους μεταρρυθμιστές στο παρελθόν), εκείνον που εγγυάται την σταθερότητα (έχει προκαλέσει σε 8 μήνες τρεις εκλογικές αναμετρήσεις), εκείνον που εγγυάται την ενότητα του λαού (έχει απορρίψει σχεδόν όλες τις συνεργασίες με άλλα κόμματα εκτός από τους ΑΝΕΛ), εκείνον που θα φέρει μέτρα για να ελαφρύνει το μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος έφερε στη Βουλή και έχει την υπογραφή του, εκείνον (ώ της αναίδειας) που βλέπει τον κάθε πολίτη στα μάτια και λέει πάντοτε την αλήθεια!

Αυτόν λοιπόν μας προτείνει να ψηφίσουμε ο κ. Τσίπρας. Ας σταθεί μπροστά στον καθρέφτη και τότε σε μια στιγμή ειλικρίνειας -ακόμη και αυτός τη δικαιούται- θα αναφωνήσει: Κάθε ομοιότητα ανάμεσα σε αυτόν που σας προτείνω να ψηφίσετε και αυτόν που έχω απέναντί μου είναι συμπτωματική! Και εξόχως παραπλανητική!

Ποίηση και Παρατηρητικότητα

Μια φωτογραφική μηχανή κρυμμένη μέσα στην κακή ποίηση μας καταδικάζει να ξαναβλέπουμε αυτά που πολλές φορές είδαμε-και να μη βλέπουμε αυτά που δεν είδαμε ποτέ.

Σίγουρα η παρατηρητικότητα είναι μεγάλο ελάττωμα για τον ποιητή, που καταντά στο τέλος τα σύννεφα να τα παίρνει για σύννεφα.

Οδυσσέας Ελύτης, Δολώματα για τον Κανένα, από τα Μικρά Έψιλον.

Ωφελέειν, ή μη βλάπτειν

Θα έπρεπε για την άσκηση της πολιτικής να ισχύει τουλάχιστον μια βασική αρχή, που από τα χρόνια του Ιπποκράτη ισχύει για την άσκηση της ιατρικής:

Αν δεν μπορείς να κάνεις τα πράγματα καλύτερα για τη χώρα σου, τουλάχιστον να μην τα κάνεις χειρότερα. (Ωφελέειν, ή μη βλάπτειν)

Να ένα κριτήριο με το οποίο θα μπορούσε ένας λογικός άνθρωπος να αποφασίσει για την ψήφο του στις εκλογές που έρχονται.

Διάνα!!

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Μια Καλή Λύση!

Μουσική Πρόταση: Handel Sosarme

Κάτι εντελώς διαφορετικό για την αρχή του Σεπτέμβρη.

Από την όπερα Sosarme του George Frideric Handel, γραμμένη το 1732.

Άκουσα τη συγκεκριμένη εκτέλεση χθες το βράδυ βλέποντας την (όχι ιδιαίτερα καλή) ταινία του Pawel Pawlikowski, La Femme de Véme.