Μουσική Πρόταση: Farewell to Stromness

Αποχαιρετισμός στο Stromness.

Σύνθεση του Peter Maxwell Davis, Βρεττανού συνθέτη γεννημένου το 1934.

Το Stromness είναι μια πόλη στα νησιά Orkney στα βόρεια της Σκωτίας.

Ένας μελαγχολικός σκοπός, όπως ταιριάζει σε έναν αποχαιρετισμό...

Δικαίωση

Είχα γράψει στις 22 Ιουνίου ότι η ομαδική συγχρονισμένη κυβίστηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ δυσκολότερο άθλημα από την ατομική κυβίστηση του κ. Τσίπρα.

Το χειροκρότημα του κοινού αρχίζει να ακούγεται ολοένα και πιο αδύναμο ή μου φαίνεται; 

Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας τώρα!

Ο απόλυτος παραλογισμός που έχει επιβάλει στην πολιτική ζωή ο ΣΥΡΙΖΑ με κύριο υπεύθυνο τον Τσίπρα, στερεί από κάθε λογικό άνθρωπο την επιθυμία να συμβάλει γράφοντας στην προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Όταν είσαι ανάμεσα σε τρελούς δεν αποδίδουν, όπως είναι γνωστό, τα λογικά επιχειρήματα.

Επί πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, που υποφέρουν δυσανάλογα από την κρίση, άκουγαν από τον Τσίπρα ότι για όλα φταίνε τα μνημόνια και αυτοί που τα υπέγραφαν καταστρέφοντας τη χώρα.

Τώρα εκείνος κατηγορεί για προδοσία την Αριστερή Πλατφόρμα του κόμματός του, η οποία λέει ακριβώς όσα έλεγε εκείνος για τις προηγούμενες κυβερνήσεις!

Ο σημερινός πρωθυπουργός αρνείται να παραδεχτεί τις τρομερές του ευθύνες, ότι δηλαδή έσυρε τη χώρα σε εκλογές πρόωρα, ότι αποδέχτηκε για πέντε μήνες τη διαπραγματευτική γραμμή Βαρουφάκη, ότι ακόμη κι όταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος παρέσυρε τη χώρα σε δημοψηφίσματα και ποιος ξέρει σε τι άλλο θα τον αναγκάσουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι. Και όλα αυτά με τρομερές συνέπειες για τη χώρα.

Η μόνη σωστή λύση στην παρούσα κατάσταση είναι μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας των κομμάτων που βλέπουν μόνο την ευρωπαϊκή προοπτική (άρα και ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ) με άλλον πρωθυπουργό. Ας αναλάβει έστω ο Δραγασάκης.

Ο Τσίπρας είναι πολύ λίγος για τις περιστάσεις!

Και όσοι ενοχλούνται ακόμη και σήμερα από την πιθανή συνύπαρξη των μνημονιακών με τα αντιμνημονιακά αγγελούδια του ΣΥΡΙΖΑ ας πάνε να ρίξουν μια στροφή υπό τους ήχους του ζουρνά….’Ισως έτσι τους φύγει το παραλήρημα….

Νίκος Χουλιαράς (1940-2015)

Πέθανε προχθές ο Νίκος Χουλιαράς...

Πεζογράφος, ποιητής, ζωγράφος, μουσικός....

Με πολλά αγαπημένα τραγούδια...

Ακούμε ένα από αυτά, από την Αρλέτα...

Το Καλό Σκυλί

Από το Far Left Side

Για γέλια ή για κλάματα;

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Κύριε Λαφαζάνη, σώστε μας από τα Μνημόνια

Μετά από πέντε χρόνια συνεπών και ασυνθηκολόγητων αντιμνημονιακών αγώνων, για πρώτη φορά κρατάτε στα χέρια σας σημαντικά όπλα που μπορούν να καταργήσουν τα Μνημόνια. Για πρώτη φορά μπορείτε πραγματικά να επηρεάσετε τις πολιτικές εξελίξεις και να αλλάξετε τη μοίρα του λαού που τώρα είναι καταδικασμένος να συνεχίσει να ζει την κόλαση της λιτότητας. Είναι απλό, κύριε υπουργέ, είναι αυτονόητο.

Συγκαλέστε την Κεντρική Επιτροπή την οποία ελέγχετε μαζί με τους υπόλοιπους αντιμνημονιακούς συντρόφους σας (109 σε σύνολο 200 υπέγραψαν αντιμνημονιακό ψήφισμα), και βγάλτε απόφαση εναντίον της συμφωνίας. Όπως είναι φυσικό ο Πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει την άποψη της πλειοψηφίας, καθώς συμβαίνει σε όλα τα συνεπή αριστερά κόμματα. Αν, παρ' ελπίδα, παρακούσει και συνεχίσει απτόητος στον καταστροφικό αντιλαϊκό δρόμο που τώρα ακολουθεί, φυσικά πρέπει να περάσει από το Πειθαρχικό του κόμματος για μη συμμόρφωση στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, και να διαγραφεί μαζί με τους υπόλοιπους απείθαρχους.

Στη συνέχεια καταγγείλτε τον ως Πρωθυπουργό μειοψηφίας και άρετε την εμπιστοσύνη και στήριξη στη Κυβέρνηση. Όλοι μας καταλαβαίνουμε το ανυπέρβλητο πρόβλημα που θα παρουσιαστεί στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Κυβέρνησης, η οποία θα απαρτίζεται από στελέχη χωρίς κόμμα και χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Είναι σίγουρο ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα υπονομεύσουν ουσιαστικά την ψήφιση των υπόλοιπων προαπαιτουμένων και την ομαλή διαδικασία μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας, αφού όπως γνωρίζετε τόσο τα χρονικά όσο και τα πολιτικά περιθώρια που έχει στη διάθεσή του ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολύ στενά. Σε αυτό είναι απολύτως σίγουρο ότι θα έχετε και την αμέριστη συνδρομή του κ. Σόιμπλε, ο οποίος θα εκμεταλλευτεί το πολιτικό παράδοξο και την πρωτοφανή αστάθεια που θα δημιουργηθεί και θα επαναφέρει την προοπτική του Grexit.

Όμως όλα αυτά που φαντάζουν απολύτως φυσιολογικά δεν τα κάνετε, κ. Υπουργέ. Γιατί άραγε; Γιατί διατρανώνετε τη στήριξή σας σε μια μνημονιακή Κυβέρνηση, που μάλιστα μας έφερε ένα Μνημόνιο χειρότερο από τα προηγούμενα; Γιατί συναινείτε στη διατήρησή της στην εξουσία και μάλιστα σε ανίερη συνεργασία με τους Τσολάκογλου της πενταετίας; Γιατί καταγγέλλετε μόνο τους Τσολάκογλου ως συνενόχους πραξικοπηματιών και όχι και την Κυβέρνηση που στηρίζουν, η οποία υλοποιεί τα σχέδια του πραξικοπήματος; Γιατί δεν προσπαθείτε να αποτρέψετε αυτά τα σχέδια αλλά την αφήνετε ανενόχλητη να τα υπηρετεί; Γιατί απλώς βγάζετε ένα ανίσχυρο ψήφισμα εντυπώσεως στην Κ.Ε. του κόμματός σας, μόνο για να καταγραφεί η θέση της πλειοψηφίας να υπάρχει για την ιστορία, και δεν προχωρείτε σε ισχυρή εκτελεστή απόφαση που θα εφαρμοστεί τώρα; Να σας πω εγώ γιατί.

Γιατί είστε ένας τυπικός αριστερός κομφορμιστής. Αιωνίως καταγγέλλων, αιωνίως ναρκοθετών, αιωνίως υπονομεύων τις πολιτικές των κυβερνήσεων (και σε πολλά ασφαλώς δίκιο είχατε), αλλά ουδέποτε προτείνων, ουδέποτε συνεισφέρων, ουδέποτε δημιουργών. Και το κυριότερο, ουδέποτε αμφισβητών το αυστηρό πλαίσιο του ρόλου σας. Του θεσμικού πολιτικού και ηθικού τιμητή. Από κομματικές θέσεις, από βουλευτικά έδρανα, από κυβερνητικές καρέκλες τώρα. Για πρώτη φορά ο θεσμικός τιμητής μπορούσε να γίνει πραγματικός παίκτης, μπορούσε να προκαλέσει πολιτική πλημμυρίδα και όχι τις συνήθεις μικροζημιές, μπορούσε να τραντάξει τα θεμέλια του συστήματος αντί να σπάει πορσελάνες. Αλλά αυτό είχε ρίσκο-έπρεπε να αμφισβητήσετε όχι το πολιτικό σύστημα, όχι το κόμμα σας, πρώτα τον εαυτό σας και τον πραγματικό ρόλο του. Και να κινδυνεύετε να χάσετε πολλά, τώρα περισσότερα από παλιά. Το κυβερνητικό έδρανο καταρχάς, την εξουσία δηλαδή, την κομματική σας ισχύ μετά, που θα δοκιμασθεί για πρώτη φορά σε συνθήκες εκτός εργαστηρίου, την ασφάλεια του αμέτοχου, που ποτέ δεν θα κληθεί να αναμετρηθεί με τις επιπτώσεις της πολιτικής του, και φυσικά το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς που συνοδεύει αυτοδικαίως όλους τους αδιάβροχους, άπραγους, αδρανείς και άφθαρτους φίλους του λαού. Που στέκονται πάντα στο πλάι του καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις και όταν οι ίδιοι γίνουν κυβέρνηση συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο, γιατί αυτό ξέρουν και έχουν επιλέξει στο διηνεκές να κάνουν.

Κάνουν λάθος αυτοί που σας θεωρούν πραξικοπηματία της δραχμής. Στα κλειστά δωμάτια σχεδιάζατε οπερέτες, ως συνήθως. Όταν ήρθε η στιγμή που μπορούσατε όντως να δώσετε τη μάχη της δραχμής, δεν αναλάβατε το κόστος της καταστροφικής επιλογής, για τον απλούστατο λόγο ότι θα παύατε να είστε ο εαυτός σας. Αυτό δεν θα πει ότι δεν ανήκετε στο κόμμα της δραχμής, ασφαλώς ανήκετε. Όχι όμως γιατί υπηρετείτε κάποιο σχέδιο - απλώς η ακινησία, που είναι η ιδεολογία σας, οδηγεί σε αυτήν νομοτελειακά.

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το Protagon.gr

45X2

Ο λαός μας λέει "Σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.

Σκεφτείτε τώρα να το γράφει με ένα νι....

Συμφωνία!

Συμφωνία έχουμε!
Κυβέρνηση θα έχουμε;

Πάμε γερά...

Μετά τη χθεσινή ολονυκτία στη Βουλή...

Τζαζ από τον Ουγγρο-αμερικανό Lazlo Gardony

Αφορισμοί από τη Ζώνη του Λυκόφωτος, της Σώτης Τριανταφύλλου

«Αφορισμοί από τη ζώνη του Λυκόφωτος» είναι ο τίτλος του άρθρου της Σώτης Τριανταφύλλου στο Athens Voice.

«Το «ναι» στο δημοψήφισμα ήταν δύο αρνήσεις από τις οποίες προέκυπτε μία κατάφαση. «Όχι» στο «όχι» της κυβέρνησης στην ΕΕ, «όχι» στο «όχι» που μας πρότεινε να ψηφίσουμε. Τελικά, δεν ψήφισαν όλοι οι Έλληνες στο ίδιο δημοψήφισμα. Ο καθένας από μας απάντησε είτε σε δική του ερώτηση, είτε απλώς ξεστόμισε την αγαπημένη του άρνηση. Υπάρχουν πολλά όχι: όχι γλυκό και διστακτικό, όχι με ελαφρό ερωτηματικό, όχι διαπεραστικό (όχιιιιιιιι), όχι κοφτό, όχι σαν το φωνάζεις ψηλά από τις στέγες κτλ.

• Όπως άκουσα σε σατιρική ραδιοφωνική εκπομπή, το δημοψήφισμα ήταν κρίσιμο αλλά όχι σοβαρό. (Κλαυσίγελος).

• Γίνεται πολύς λόγος για το εθνικό μας ελάττωμα, τη διχόνοια. Η αριστερά ανέδειξε τη διχόνοια σε αρετή: ταξική πάλη, ταξικό μίσος, απόρριψη της κοινωνικής ειρήνης ως κατάσταση υποταγής στην άρχουσα τάξη. Δικτατορία του προλεταριάτου. Τώρα για ποιο πνεύμα συνεργασίας και συμφιλίωσης μιλάει; Kαι παρ’ όλ’ αυτά, ας δούμε με αισιοδοξία την ομιλία και τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα μετά τον θρίαμβό του.

• Συνειδητοποιούμε ότι το «όχι» είναι η θέση της Χρυσής Αυγής; Κι ότι το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο της Μαρίν Λε Πεν για τη Γαλλία; Όπως υπάρχει αριστερός και δεξιός φασισμός υπάρχει και αριστερό και δεξιό «όχι»;

• Έχω κουραστεί να στρογγυλεύω τα αιχμηρά αντικείμενα· να λέω (ψέματα) «σέβομαι την άποψή σας» ενώ έχω μπροστά μου φασίστες· να διατηρώ φιλίες με φανατικούς. Έχω κουραστεί από την αποσιώπηση, τους αστεϊσμούς, τις δικαιολογίες, την εκλεκτική κώφωση, το ευγενές Let’s move to another topic. Ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται μέσα μας. Δεν καταφέραμε τίποτα τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι η ειρηνική συνύπαρξη, ακόμα και η φιλία, είναι εφικτές σε πείσμα των πεποιθήσεών μας. Όσα πιστεύουμε δεν αφορούν μόνον εμάς τους ίδιους: ωφελούν ή βλάπτουν τους ανθρώπους γύρω μας. Κι επειδή έχουμε ανεχθεί για πολύ καιρό επιβλαβείς ιδεολογίες, φτωχά μυαλά, νηπιώδεις και αποκλίνουσες μορφές συμπεριφοράς, έχει έρθει η στιγμή να πούμε φτάνει. Η παρόρμηση γίνεται απόφαση: σας παρακαλώ να μη μου μιλάτε, να μη μου τηλεφωνείτε, να μη με συναναστρέφεστε – να μιλάτε, να τηλεφωνείτε στους ομοίους σας° αυτούς να συναναστρέφεστε. Έχω γράψει πολλές φορές για την ανάγκη και για το μεγαλείο της ανθρώπινης συγχώρεσης. Αλλά δεν θα σας συγχωρήσω ποτέ.

• Οι νεότεροι άνθρωποι που ψηφίζουν τούτη την εποχή έχουν μεγαλώσει με την παιδεία του ΠΑΣΟΚ και την ιδιωτική τηλεόραση· με τα σκυλάδικα και τον trash πολιτισμό του νεόπλουτου Βαλκάνιου. Οι γενιές των reality shows, του ξεκατινιάσματος, της υπερέκθεσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απαιτούν αξιοπρέπεια και κραδαίνουν γαλανόλευκες: μεταφράζω το αίτημα της αξιοπρέπειας σε «φράγκα», προσφιλή λέξη που συνδυάζεται με «φραγκάτους» Ευρωπαίους που, περιέργως, αρνούνται να μας στέλνουν εμβάσματα ενώ εμείς σιγοπίνουμε φραπόγαλα χαλλλλαρά.

• Το ευρώ, συμπολίτες, δεν είναι «φράγκο», δεν είναι καν απλό νόμισμα. Είναι σύμβολο ενότητας. Αλλά αν νομίζουμε ότι η ΕΕ είναι η μαφία των τοκογλύφων (με επιτόκιο 2,3%), το ευρώ γίνεται ένα παλιόχαρτο.

• Οι πολιτικές νεολαίες της μεταπολίτευσης, εκτός του ότι στέρησαν από πολλά νεαρά στελέχη της εποχής εκείνης τη φυσιολογική προσωπική ζωή του νεαρού ανθρώπου (πράγμα που δημιούργησε ελλειμματικές προσωπικότητες), διαμόρφωσε το ύφος και το ήθος της σημερινής εξουσίας. Όσα έμαθαν οι Κνίτες, οι Ρηγάδες, οι μαοϊκοί, οι τροτσκιστές στη δεκαετία του 1970-1980 τα εφάρμοσαν στην ευρύτερη κοινωνία – et voilà les résultats! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λειτουργεί με τη δομή, τη φρασεολογία και τα πολιτικά μέσα -προπαγάνδα, λασπολογία, τακτικισμοί, διπλωματία κομμουνιστικού τεθωρακισμένου- των κομματικών νεολαιών.

• Ο μέχρι προσφάτως αταξίδευτος κ. Τσίπρας έκανε τον τελευταίο καιρό πολλά ταξίδια. Έχω δύο ερωτήματα: είδε ότι στις δυτικές χώρες οι άνθρωποι ζουν καλύτερα από ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο; Κατάλαβε ότι η αριστερή προπαγάνδα εμφανίζει μια εικόνα του δυτικού κόσμου που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα;

• Μιλώντας για τα ταξίδια του κ. Τσίπρα, στη Μόσχα τον συνόδευσε η σύζυγός του. Μια φορά Κνίτης, παντοτινά Κνίτης. Στο τραπέζι της επίσημης δεξίωσης, το πρωθυπουργικό ζεύγος συνέφαγε με στελέχη της ρωσικής μαφίας. Οι Σοπράνος στη Μόσχα.

• Πώς κάποιοι υποτιθέμενοι σοβαροί άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ ανέχονται τόσα υστερικά και οιστριονικά επεισόδια από συντρόφους τους; Πώς ανέχονται την παιδαριώδη περιφρόνηση των κανόνων και της αυθεντίας, τη συμπεριφορά μίσους, τη διαδοχή κενών δηλώσεων;

• Το κυβερνητικό σχήμα δυσφημεί τις γυναίκες έχοντας αναδείξει σε υπεύθυνες θέσεις τα παράδοξα όντα που έχει αναδείξει. Η politically correct ποσόστωση γυναικών είναι μια οπισθοδρόμηση.

• Παρακολουθώ τα στιγμιότυπα από τις συναντήσεις του προέδρου της δημοκρατίας με διάφορα πολιτικά πρόσωπα: αμηχανία, γενικολογία, ευχές, άβολες στάσεις των σωμάτων.

• Λέξεις που δεν θέλω να ξανακούσω: σενάριο, θρίλερ, νωπή λαϊκή εντολή, πατρίδα, αλληλεγγύη, τελεσίγραφο, αξιοπρέπεια.

• Όταν διάφοροι ξένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες μάς καλούσαν να ψηφίσουμε «όχι», ήταν κάτι καλό. Όταν διάφοροι ξένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες μάς καλούσαν να ψηφίσουμε «ναι» αποτελούσε ωμή παρέμβαση στις εσωτερικές μας υποθέσεις.

• Μερικοί Έλληνες ισχυρίζονται ότι ψήφισαν «όχι», «για να γίνει μπάχαλο». Ποια είναι άραγε η διανοητική και συναισθηματική μας ηλικία;

• Πολλοί συντηρητικοί πολίτες, που διάγουν βίο μικροαστού, τρέφουν επαναστατικά όνειρα: ξυπνάει μέσα τους ο αρματολός και ο κλέφτης, ο παππούς τους με τα τσαρούχια. Όχι δεν «σέβομαι» τη γνώμη τους. Αρχίστε τη μικροαστική επανάσταση χωρίς εμένα.

• Συναυλίες και λαϊκοί χοροί στην πλατεία Συντάγματος: επιστροφή στο 1974 – επαναστατικά άσματα από καλλιτέχνες του λεγόμενου έντεχνου. Ή πώς να γίνεις συμπαθής στον λαό τώρα που έχουν μηδενιστεί οι πωλήσεις δίσκων.

• Καταλαβαίνει μόνον όποιος θέλει να καταλάβει. Παίζει ρόλο η βιολογική ικανότητα. Παίζει ρόλο η εμπειρία. Παίζει ρόλο η ψυχοσύνθεση.

• Άκουσα τον κ. Μίμη Ανδρουλάκη στο ραδιόφωνο. Πρώτη φορά ήταν τόσο εξοργισμένος. Και τόσο ειλικρινής έναντι της ίδιας του της παράταξης. Λόγω της μεγάλης βιολογικής του ικανότητας και της μακράς εμπειρίας. Μερικοί άνθρωποι, όπως ο κ. Ανδρουλάκης, εξελίσσονται μέσα στη ζωή τους – άλλοι καθηλώνονται° οι περισσότεροι καθηλώνονται. Συχνά, η καθήλωση παίρνει τη μορφή της τρέλας του μεγαλείου.

• Το κανάλι της Βουλής προβάλλει σοβιετικές ταινίες. Έτσι χτυπάμε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και απορρίπτουμε τα πολιτιστικά του υποπροϊόντα.

• Και παρ’ όλ’ αυτά, το «ναι» εκφράζει τον ρεαλιστή ενήλικο πολίτη. Το «όχι» εκφράζει τον αυτόχειρα νάρκισσο. Πεθαίνουμε αυτοθαυμαζόμενοι.

• Compañero Madurο, vamos a ganar. Juntos comeremos alimentos para animales.

• Δεν με ενδιαφέρει αν, με όλα τούτα, γίνομαι ακόμα πιο αντιπαθητική στο σοφό λαό και στις εξουσίες του. Frankly, dear, I don’t give a damn.

ΣΗΜ: Η αναδημοσίευση δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα τα γραφόμενα. Αλλά ότι θεωρώ χρήσιμο να την ακούσουμε.

Ευχή

Αυτό που αισθάνομαι την ανάγκη να ευχηθώ τούτη τη ώρα είναι να βρούμε εμείς οι Έλληνες τη σύνεση και τη δύναμη, που θα χρειαστεί, για να υποστηρίξουμε τις επιλογές μας και να αποδεχτούμε με ομοψυχία και κουράγιο τις συνέπειές τους στα δύσκολα χρόνια που έρχονται.

Αρκάδος παράφρασις

61 % το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα!

Ο ανήμερος Έλληνας αποδείχτηκε θηρίο ενήμερο…

Η νίκη του ΟΧΙ των νέων

Βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, που κατά πάσα πιθανότητα θα επιβεβαιωθούν και από τα επίσημα αποτελέσματα, και παρατηρώντας την ηλικιακή κατανομή της ψήφου, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι το εξής.

Οι νέοι της Ελλάδας έδωσαν τη νίκη στο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Βροντοφώνσξαν δηλαδή στους πιο ηλικιωμένους:

Σταματήστε επιτέλους να καταστρέφετε την πατρίδα μας. Μπορούμε και εμείς να το κάνουμε!

Καλή Ψήφο...

Ρήσεις και ρητορείες…

Παρακολουθούσα χθες τη συγκέντρωση για το ΟΧΙ στο Σύνταγμα, με τη συναυλία και την ομιλία του πρωθυπουργού.

Πολύς κόσμος, πάθος και συγκίνηση. Πολλά όμορφα και αγαπημένα τραγούδια, από εξαιρετικούς καλλιτέχνες, που τα τραγούδησαν όλοι μαζί….

Μάλιστα ο πρωθυπουργός, όπως το συνηθίζει, χρησιμοποίησε και αρκετές γνωστές ρήσεις σημαντικών ανθρώπων του πνεύματος….

Ήταν πραγματικά μια αλλιώτικη νότα, γεμάτη εθνική ανάταση και αξιοπρέπεια, μετά τον καταιγισμό εικόνων δυστυχίας με τους γέροντες που περιμένουν έξω από τις τράπεζες και τα ΑΤΜ και που παραπονούνται για τα λιγοστά χρήματα που τους δίνουν έναντι της σύνταξής τους, τους επαγγελματίες που θρηνούν για τις επιχειρήσεις τους και εκείνους, που ανησυχούν για την απομόνωση της χώρας και την αποπομπή της από την Ευρώπη.

Μετά είπα να κλείσω την τηλεόραση και να πάω να κοιμηθώ γεμάτος ελπίδες και αισιοδοξία για το μέλλον αυτής της χώρας.

Κάποιος όμως μου τη χάλασε!! Κάποιος που παρέλειψε να αναφέρει ο πρωθυπουργός!

Εκείνος ο Θουκυδίδης, που συνόψισε την πορεία της Αθηναϊκής Πολιτείας προς την καταστροφή, με την παρακάτω φράση:

“Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν.”

Όσοι χρειάζονται μετάφραση για να το καταλάβουν, ας πάνε να ψηφίσουν το ΟΧΙ τους και τα λέμε μετά.

Έτσι κι αλλιώς η ζημία έχει γίνει καιρό, γενιές τώρα…

Διλήμματα του δημοψηφίσματος!

Θέλω επειγόντως τη βοήθειά σας!

Την ώρα που πήγαινα για μπάνιο στη θάλασσα με σταμάτησε η κυρα-Ευτυχία, που κρατούσε τις σακούλες με τα σκουπίδια από την ταβέρνα δίπλα, για να τις πετάξει στον κάδο.

-Αχ κυρ-Νίκο μου λέει, εσύ που είσαι σπουδαγμένος θα ξέρεις να βοηθήσεις τον άντρα μου κι εμένα. Βλέπεις εμείς συμφωνούμε με το πρώτο έγγραφο, που λέει «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού), αλλά διαφωνούμε με το δεύτερο που λέει «Preliminary Debt sustainability analysis» (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους).

Τι πρέπει να ψηφίσουμε Ναι ή Όχι;

Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι να της απαντήσω. Ποιος μπορεί να βοηθήσει;

Ο απόλυτος παραλογισμός ή το αποκορύφωμα του πανικού και της σύγχυσης;

Ο πρωθυπουργός έστειλε επιστολή με την οποία ανακοινώνει στους θεσμούς ότι ουσιαστικά αποδέχεται την πρόταση, που του έχουν κάνει, ενώ παράλληλα ζητά από τους Έλληνες πολίτες να την απορρίψουν στο δημοψήφισμα της Κυριακής, ώστε να πάει, λέει, ισχυρότερος στη διαπραγμάτευση και να τη δεχτεί!!!!!