Διασκευή στα ελληνικά του πολύ γνωστού και προσωπικά πολύ αγαπημένου μου τραγουδιού του Αυστραλού Nick Cave Where the Wild Roses Grow, από τον Παναγιώτη Μάργαρη στην κιθάρα, τον Διονύση Τσακνή και τη Μελίνα Κανά.
Μια συμπαθητική προσπάθεια...
Στίχοι: Διονύσης Τσακνής
Μουσική: Nick Cave
Ερμηνεία: Διονύσης Τσακνής - Μελίνα Κανά
Original lyrics: Nick Cave
Πρώτη εκτέλεση: Nick Cave - Kylie Minogue
Στις φλέβες μου είσαι η φλόγα
Κι ο αέρας τη σάρκα μου καίει
Στων ερώτων την άγνωστη χώρα
Νικητές, νικημένοι κι ωραίοι
Με την πρώτη ματιά, όλα ήρθαν απλά
Σαν είδα στο γέλιο σου φως
Μια σταγόνα στο χιόνι με αίμα
Σε θέλω κι ας είσαι φωτιά και λυγμός
Στο μισό της στιγμής, στο νερό της βροχής
Στο βάθος εκεί, η σιωπή μου μιλάει
Ανθός και αγκάθι φθηνής εποχής
Μ' αντέχω θα δεις στον καιρό που κυλάει
Στις φλέβες μου είσαι η φλόγα
Κι ο αέρας τη σάρκα μου καίει
Στων ερώτων την άγνωστη χώρα
Νικητές, νικημένοι κι ωραίοι
Πώς να διώξω τη λύπη μακριά σου
Της ανάσας μου να σου δώσω την πνοή
Σε τέτοιο καιρό, καραβάκι μικρό
Πώς να σωθείς στων πολλών τη βουή
Εγώ ζω σα σκιά, μη με ψάχνεις εδώ
Ποτάμι θολό που περνάει μπροστά σου
Μην κάνεις το λάθος και μπεις στο νερό
Τη θλίψη για πάντα θα έχεις κοντά σου
Στις φλέβες μου είσαι η φλόγα
Κι ο αέρας τη σάρκα μου καίει
Στων ερώτων την άγνωστη χώρα
Νικητές, νικημένοι κι ωραίοι
Στα μαύρα φτερά της ψυχής μου
Ήρθες και πάλι εδώ να κρυφτείς
Μα ο έρωτας είναι γλυκιά φυλακή
Που δεν την αντέχει στο τέλος κανείς
Μα όσο κι αν θέλεις να μείνεις εδώ
Θα σε πάρω μαζί με οδηγό μου το πάθος
Σ' αυτό το ποτάμι και στον άγριο βυθό
Κι ας το ξέρω πως ήτανε όλα ένα λάθος
Στις φλέβες μου είσαι η φλόγα
Κι ο αέρας τη σάρκα μου καίει
Στων ερώτων την άγνωστη χώρα
Νικητές, νικημένοι κι ωραίοι
Να όμως και το εξαιρετικό πρωτότυπό με τον Nick Cave και την Kylie MInogue και με τους πρωτότυπους -και πιο "σκληρούς"- στίχους.
CHORUS:
They call me The Wild Rose
But my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know
For my name was Elisa Day
From the first day I saw her I knew she was the one
As she stared in my eyes and smiled
For her lips were the colour of the roses
They grew down the river, all bloody and wild
When he knocked on my door and entered the room
My trembling subsided in his sure embrace
He would be my first man, and with a careful hand
He wiped the tears that ran down my face
CHORUS
On the second day I brought her a flower
She was more beautiful than any woman I'd seen
I said, 'Do you know where the wild roses grow
So sweet and scarlet and free?'
On the second day he came with a single rose
Said: 'Will you give me your loss and your sorrow?'
I nodded my head, as I layed on the bed
He said, 'If I show you the roses will you follow?'
CHORUS
On the third day he took me to the river
He showed me the roses and we kissed
And the last thing I heard was a muttered word
As he stood smiling above me with a rock in his fist
On the last day I took her where the wild roses grow
And she lay on the bank, the wind light as a thief
As I kissed her goodbye, I said, 'All beauty must die'
And lent down and planted a rose between her teeth
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου