Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην επιτυχή φαρμακευτική αντιμετώπιση της οξείας λευχαιμίας είναι η υποτροπή της, δηλαδή η επάνοδος της νόσου μετά την αρχική "αποτελεσματική" θεραπεία. Ο κυριότερος λόγος της υποτροπής είναι η αδυναμία των φαρμάκων που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας να καταπολεμήσουν τα λεγόμενα αρχέγονα λευχαιμικά κύτταρα, που είναι μεν λίγα σε αριθμό, αλλά έχουν τη δυνατότητα να αναπαραγάγουν τη νόσο, επειδή και δεν καταστρέφονται από τη χημειοθεραπεία, αλλά και έχουν μεγάλη ικανότητα να πολλαπλασιάζονται.
Στόχος σήμερα των ερευνητών της νόσου είναι η ανακάλυψη φαρμάκων, που δρουν ειδικά εναντίον αυτών των αρχέγονων λευχαιμικών κυττάρων. Μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο MacMaster του Hamilton του Καναδά διαπίστωσε ότι ένα γνωστό από χρόνια αντιψυχωσικό φάρμακο, η θιοριδαζίνη (στην Ευρώπη κυκλοφορεί ως Melleril) έχει αυτή την εξαιρετική ιδιότητα και ότι μάλιστα φαίνεται να δρα με τον ίδιο μηχανισμό, όπως και στον εγκέφαλο, δηλαδή μπλακάροντας τους υποδοχείς ντοπαμίνης.
Η σχετική εργασία έχει δημοσιευτεί στο έγκυρο περιοδικό Cell και έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά και ελπίδες ότι σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα που ήδη χρησιμοποιούνται θα οδηγήσει σε ένα σημαντικό βήμα στην αντιμετώπιση αυτής της τόσο σοβαρής νόσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου