Πρέπει να το ομολογήσω ότι είμαι οπαδός φανατικός του James Joyce. Από τότε που τον ανακάλυψα, μάλλον αργά όντας φοιτητής στην Αθήνα, οπότε και αγόρασα τον Ulysses, δεν έχει περάσει εποχή που να μην διαβάζω κάτι δικό του. Δεν έχει άλλωστε γράψει πάρα πολλά πράγματα.Dubliners, The Portrait of the Artist as a Young Man, Ulysses, Finnegans Wake.
Πριν λίγες μέρες τέλειωσα την τρίτη ανάγνωσή μου του Ulysses. Η κάθε φορά μου αποκαλύπτει καινούργιες εμπειρίες και "οπτικές γωνιές"... Δεν νομίζω πάντως ότι έχω τον καιρό για μιαν ακόμη φορά.
Τώρα λέω να καταπιαστώ για μιαν ακόμη φορά με το Finnegans Wake, δηλαδή με το κύκνειο άσμα του Joyce.
Τόγραφε κάπου 17 χρόνια! Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το έχει κατανοήσει πλήρως και εδώ που τα λέμε λίγοι το έχουν διαβάσει ολόκληρο. Λέγεται, ότι όταν το έγραφε, κάποιος τον ρώτησε ποιό είναι το περιεχόμενο του έργου του. Ο Joyce απάντησε ότι "γράφω κάτι που θα παιδεύει τους κριτικούς της λογοτεχνίας για τον αιώνα τον άπαντα". Ένα ακόμη χαρακτηριστικό αυτού του έργου είναι ότι θεωρείται "αμετάφραστο" σε οποιασδήποτε άλλη γλώσσα! Και πως να μην είναι αφού ούτε οι αγγλόφωνοι δεν μπορούν να το κατανοήσουν και να συμφωνήσουν για τα νοήματά του! Η κάθε λέξη και φράση έχει πολλαπλές "αναγνώσεις" και καμιά δεν είναι στην πραγματικότητα "σωστότερη" από την άλλη.
Αυτή είναι ίσως και η αξία του έργου αυτού. Και νομίζω έτσι πρέπει να διαβάζεται. Ο στόχος είναι να μπορέσεις να αποκομίσεις κάτι από την ανάγνωσή του. Ένα κείμενο που μπορεί να σε εκπλήσσει διαφορετικά κάθε φορά δεν μπορεί να πεθάνει ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου