Αυτές τις μέρες είναι στις ειδήσεις η αίτηση της Παλαιστίνης για την ανάδειξή της ως αυτόνομου κράτους από τον ΟΗΕ. Μια αίτηση, που ανεξάρτητα από τον αριθμό ψήφων που θα συγκεντρώσει (τι λέει η πρόσφατα φίλη με το Ισραήλ Ελλάδα άραγε;), είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη αφού ο ¨προοδευτικός¨ Πρόεδρος Obama έχει πει ότι θα προβάλει βέτο.
Τα αναφέρω αυτά, καθώς διάβαζω μια αναφορά μιας μικρής Παλαιστίνιας 13 ετών, από την καθημερινή της εμπειρία με τα σημεία ελέγχου των Ισραηλινών στη Δυτική Όχθη. Η μικρή Alá σπουδάζει σε μια μουσική σχολή κοντά στη Nablus και πρέπει κάθε μέρα να περνά από σημεία ελέγχου.
" Ο στρατιώτης έδειξε τη θήκη του βιολιού μου. Τι είναι αυτό; είπε. Του είπα ότι είναι ένα βιολί. Μου είπε να βγώ από το λεωφορείο και να του το δείξω. Βγήκα έξω, άνοιξα τη θήκη και του το έδειξα. Παίξε κάτι, επέμεινε. "
Η Alá έπαιξε το "Hilwadeen" (Beautiful Girl), το τραγούδι που έκανε διάσημο η Λιβανέζα Fayrouz.
Μια χαρακτηριστική μάλλον όχι ασυνήθιστη σκηνή στη Δυτική Όχθη, που η μικρή δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου