Ένα ταξίδι στο μέλλον

Στο βίντεο αυτό υπάρχει μια "απεικόνιση" της σύγκρουσης δύο γαλαξιών, όπως προκύπτει από επιστημονικά δεδομένα. Θα μπορούσε να είναι ο δικός μας γαλαξίας (Milky Way) και αυτός της Ανδρομέδας, που προβλέπεται ότι όντως θα συγκρουσθούν σε 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Οι κεντρικές περιοχές θα συνενωθούν σε αυτό που θα μπορούσε να είναι πλέον η Milkomeda. Στην αναπαράσταση ο χρόνος αντιστοιχεί σε τριάντα εκατομμύρια χρόνια ανά δευτερόλεπτο και η συνολική διάρκεια αντιστοιχεί σε ενάμισυ δισεκατομμύριο χρόνια.

Η Τουρκία ως αναπτυσσόμενη οικονομία

Οι πιο σημαντικοί οικονομικοί αναλυτές, που κάνουν προβλέψεις για τις χώρες που αναμένεται να ανήκουν στις μεγάλες οικονομικές δυνάμεις του 21ου αιώνα, έχουν απαραίτητα μέσα στον κατάλογό τους την Τουρκία. Κάποιοι απλά βάζουν την επιφύλαξη της πιθανής εμπλοκής της στην επεκτεινόμενη αναστάτωση της Μέσης Ανατολής.
Αυτά έτσι για να το καταλάβουν κάποιοι αδιόρθωτοι ελληναράδες!

Γράψιμο με υπολογιστή ή με το μολύβι

Ενδιαφέρον πείραμα. Μελετήθηκε η συμπεριφορά ανθρώπων την ώρα που έγραφαν ένα συγκεκριμένο κείμενο χρησιμοποιώντας υπολογιστή ή μολύβι/στυλό. Τα πιό σημαντικά ευρήματα:
Αυτοί που έγραφαν στον υπολογιστή έγραφαν γρηγορότερα και επομένως τα κείμενά τους ήταν στο ίδιο χρονικό διάστημα μεγαλύτερα. Επίσης σταματούσαν συχνότερα ανάμεσα σε προτάσεις, αλλά για πολύ λιγότερο χρόνο από εκείνους που έγραφαν με μολύβι. Σημαντικό είναι επίσης το εύρημα, ότι οι διακοπές σε όσους έγραφαν με μολύβι γίνονταν στο τέλος των προτάσεων και παραγράφων, ενώ οι άλλοι σταματούσαν σε οποιοδήποτε σημείο.Τέλος αυτοί που έγραφαν με μολύβι διόρθωναν πολύ λιγότερο το τελικό κείμενό τους.
Νομίζω ότι όλα αυτά δείχνουν ότι η συμπεριφορά μας την ώρα που γράφουμε επηρεάζεται από το μέσον που χρησιμοποιούμε. Είναι λογικό, όταν γράφουμε με μολύβι ή στυλό, να γράφουμε πιό αργά και να σταματούμε περισσότερο χρόνο σκεπτόμενοι, αφού γνωρίζουμε ότι είναι δυσκολότερες οι διορθώσεις. Για το λόγο αυτό το κείμενό μας στο τέλος χρειάζεται λίγες διορθώσεις.
Η συγγραφή, λοιπόν, με υπολογιστή είναι ταχύτερη και περισσότερο επιρρεπής σε διορθώσεις. Αν αυτό έχει επίπτωση στην ποιότητα του τελικού κειμένου δεν το γνωρίζουμε, αφού η μελέτη δεν ασχολήθηκε με αυτό!

Second Life και συνεδριάσεις για αξιολόγηση ερευνητικών προτάσεων

Η Second Life ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι στο διαδίκτυο για αργόσχολους, όπου ο κάθε παίκτης εκπροσωπείται από ένα avatar (δύσκολη η ελληνική μετάφραση, θα μπορούσε να είναι ας πούμε ο "εικονικός μας εαυτός"), το οποίο ενεργεί με απόλυτη μίμηση της πραγματικότητας. Παραδείγματος χάριν έχει χρήματα, κάνει συναλλαγές, αγοράζει ρούχα και αλλάζει ντύσιμο κλπ.

Η αξιολόγηση ερευνητικών προτάσεων, ιδιαίτερα σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, έχει εξελιχθεί σε μια εξαιρετικά χρονοβόρο και δαπανηρή διαδικασία. Πχ μόνο για την αξιολόγηση προτάσεων της NSF (National Science Foundation) 19000 επιστήμονες ταξιδεύουν κάθε χρόνο στην έδρα του οργανισμού, ενώ άλλες 17000 ταξιδεύουν κάθε χρόνο στην Ουάσιγκτον για την αντίστοιχη διαδικασία του NIH. Και βέβαια στο χρονοβόρο και "δολλαροβόρο" της υπόθεσης πρέπει να προσθέσει κανείς την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τις αεροπορικές πτήσεις.

Ποια είναι, λοιπόν, η λύση; Προφανώς η Second Life. Οι αξιολογητές μένουν στο σπίτι τους και συμμετέχουν στη διαδικασία μέσω των avatars! Τους διατίθενται εικονικά χρήματα, ώστε να ντύνονται κατάλληλα, αλλά παίρνουν και κάποια μικρή πραγματική αμοιβή, σίγουρα πολύ λιγότερη από εκείνη που έπαιρναν με τη "ζωντανή" τους παρουσία.
Το κυριότερο είναι ότι το σύστημα δουλεύει! Και οι συμμετέχοντες το βρίσκουν πιο αποδοτικό, από το άλλο σύστημα που έχει χρησιμοποιηθεί επίσης, δηλαδή την τηλεδιάσκεψη, επειδή η δυνατότητα αλληλεπίδρασης είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, αφού πχ "κάθονται" γύρω από το ίδιο τραπέζι.

Τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία. Αν αυτό είναι προς το καλύτερο είναι μια άλλη πολύ μεγάλη συζήτηση!!

Δυσκολία προσαρμογής ή κεκτημένη ταχύτητα;;

Η διαφθορά σκοτώνει!

Σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη στο Nature διαπιστώθηκε ότι το 83% των θανάτων μετά από σεισμούς παρατηρήθηκε σε χώρες με υψηλό δείκτη διαφθοράς. Και βέβαια το συσχετίζουν με κατασκευαστικές ατέλειες, που έχουν σχέση ακριβώς με μίζες προκειμένου να μη γίνονται οι απαιτούμενοι έλεγχοι και να λαμβάνονται οι σχετικές άδειες. Επίσης με άλλες παράνομες δραστηριότητες, που έχουν σκοπό την ελάττωση του κόστους κατασκευής και επομένως οδηγούν σε μη ασφαλείς κατασκευές.
Θα εκπλαγείτε αν σας πω ότι η χώρα μας "λάμπει" στους σχετικούς πίνακες;

Παλαιός Πλάτανος Αλμυρού- Το χωριό-φάντασμα!

Ένα ολόκληρο χωριό 1200 κατοίκων έκαψαν το 1943 οι Ιταλοί κατακτητές. Εντυπωσιακό το περιδιάβασμα ανάμεσα στα ερείπια!

Η πρώτη εξόρμηση του 2011

Στην Αγία Κυριακή στο Τρίκερι.  Για τη γιορτή του αδελφού. Οι φωτογραφίες από τη διαδρομή.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Ιδιότροπο του ανθρώπου το μυαλό! Χρειάζεται ορόσημα για να πορεύεται, να βάζει κάποια τάξη στο χάος, να ελέγχει το χρόνο. Να μη χάνεται, να μετρά, να ταξινομεί. Κι έτσι βρισκόμαστε πάλι στα "γνώριμα" τάχα μονοπάτια της παραμονής της πρωτοχρονιάς. Με βαρύτερο ή ελαφρότερο το σακκί που κουβαλάμε-κατα πως το βλέπει ο καθείς- και έτοιμοι να αυτομαστιγωθούμε για αυτά που δεν κάναμε -ή που κάναμε- τη χρονιά που φεύγει και απόλυτα σίγουροι ότι αυτή που έρχεται θα μας κάνει αυτό που δεν θα γίνουμε ποτέ.
Καλή χρονιά σε όλους!

Η θρησκευτικότητα των Βρετανών αλλάζει!

Σε δημοσκόπηση που έγινε το 1985 και στην ερώτηση αν ανήκουν σε κάποιο θρήσκευμα οι Βρετανοί είχαν απαντήσει ότι είναι Χριστιανοί σε ποσοστό 63%, ενώ μη συμμετοχή σε κάποια θρησκεία σε ποσοστό 34%. Οι υπόλοιποι ανήκαν σε άλλα θρησκεύματα.
Σήμερα, η ίδια ερώτηση έδωσε τα εξής αποτελέσματα: Χριστιανοί 42 %, Καμία θρησκεία 51 %.
Εντυπωσιακή διαφορά μέσα σε μια μόνο γενιά, που αν μη τι άλλο δείχνει μια σαφή τάση!
Πρόκειται, όμως, για μια χώρα στην οποία, όπως σημειώνει ο σχολιαστής του Guardian (από εκεί το σχετικό δημοσίευμα), δύο από τους αρχηγούς κομμάτων δηλώνουν ανοιχτά άθεοι και ο πρωθυπουργός τους, ηγέτης των Συντηρητικών, δηλώνει ότι η πίστη του έχει διακυμάνσεις!
Καμιά σχέση με την Ελλάδα, αλλά ούτε και με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ

ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ

Πιάσαμε τις γωνιές και περιμέναμε

δεν μπορεί κάποιος θα έκανε παιχνίδι

αν κερδίζαμε θα ήμασταν νικητές,

αν χάναμε η κριτική μας αμείλικτη.

Είχαμε στη μέσα φανέλα το σήμα μας έτοιμο

αλλά η εξωτερική μας σκούρο χρώμα

της σοβαρότητας και της σιγουριάς.

Θα τόβλεπαν μόνον αν έπρεπε

και θα μας χειροκροτούσαν

για την αφοσιωση και τη διορατικότητα.

Έτσι δίνονται σήμερα οι μάχες

είμαστε πολιτισμένοι και ήπιοι

έτοιμοι για να θερίσουμε

αυτά που σπείρανε.

Πρωϊνές σκέψεις του τέλους του χρόνου

Δεν μπορεί η ζωή μας να κατευθύνεται αποκλειστικά από τις προσδοκίες των άλλων. Σωστή ρήση, αλλά πόσο τελικά μπορούμε να την ξεπεράσουμε; Θέλει τόλμη και θέλει ωριμότητα. Κάποιοι την πρώτη την έχουν περισσότερη και στη δεύτερη φτάνουν γρηγορότερα. Άλλοι δεν αποκτούν ποτέ ούτε το ένα, ούτε το άλλο. 

Απολογισμός

Πριν λίγους μήνες παραιτήθηκα από τη θέση μου σε κάποιο Τμήμα Ιατρικής Ελληνικού Πανεπιστημίου, αρκετά χρόνια πριν το υπάρχον όριο ηλικίας. Μέχρι σήμερα απέφυγα να αναφερθώ στο θέμα μέσα από τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, αλλά καθώς πλησιάζει το τέλος του χρόνου και όλοι κάνουμε τους απολογισμούς μας, αποφάσισα να μοιραστώ με τους λίγους που με διαβάζουν εδώ τις αιτίες που με οδήγησαν στην απόφαση αυτή.

Η απάντηση βέβαια στο ερώτημα γιατί παραιτήθηκα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη. Πολλά είναι τα αίτια αυτής της εξέλιξης και θα προσπαθήσω να τα αναφέρω: το πολύ κακό εργασιακό περιβάλλον του νοσοκομείου, με τις απαράδεκτες συνθήκες νοσηλείας των ασθενών, το κακό εσωτερικό κλίμα μέσα στο Τμήμα μου, για το οποίο κάποιοι χρεώνονται περισσότερο από άλλους, η προφανής αδυναμία μου να εμπνεύσω τους συνεργάτες μου, ιδιαίτερα τους νεότερους στη δική μου φιλοσοφία για την άσκηση της Ιατρικής ως λειτουργήματος κυρίως, οι εξαιρετικά κακές πρακτικές του ιατρικού συνδικαλιστικού κινήματος, είναι κάποιες από τις αιτίες.

Όλα αυτά θα πρέπει να "μεταφραστούν", ως τη διαπίστωση μιας συνεχώς αυξανόμενης απόστασης ανάμεσα στην άσκηση της Ιατρικής, όπως την ήξερα και την ήθελα και σε αυτό που πραγματικά υπάρχει. Αν προσθέσουμε τώρα σε αυτά την απογοήτευσή μου για τη συμπεριφορά πολλών νέων γιατρών και φοιτητών, αλλά και την ολοένα αυξανόμενη επιθετικότητα και αμφισβήτηση αρκετών ασθενών και των συγγενών τους για το προσφερόμενο έργο, δεν χρειάζονται νομίζω περισσότερες εξηγήσεις. Σημειωτέον ότι αυτοί, που εγώ δικαιολογώ περισσότερο από όλους, είναι βέβαια οι φοιτητές, καθώς και οι ασθενείς και οι συγγενείς τους, οι οποίοι ουσιαστικά απλά αντιδρούν σε μια απαράδεκτη κατάσταση.

Και η έρευνα; Που στέκει; Δεν μπορούσε να με κρατήσει; Ήταν η μόνη όαση τα τελευταία χρόνια! Μέσα όμως στα τεράστια άλλα προβλήματα της καθημερινότητας δεν ήταν αρκετή για να δημιουργήσει ένα σοβαρό αμυντικό ανάχωμα στη διάβρωση. Και εκεί άλλωστε υπήρχαν προβλήματα. Η μόνη χρηματοδότηση τα τελευταία χρόνια ήταν μέσω φαρμακευτικών εταιρειών και αν και εγώ προσωπικά δεν ένοιωσα ποτέ την πίεσή τους σε ότι αφορά τη διαχείριση των σχετικών πόρων ή τη συνταγογράφηση, δεν έπαυε να είναι ένα καθόλου ευχάριστο στοιχείο. Η απόλυτη διαφάνεια που είχα πετύχει, με την κατάθεση των χρημάτων στην επιτροπή ερευνών, με τη διάθεση των χρημάτων αυτών σχεδόν αποκλειστικά για την αμοιβή μεταπτυχιακών φοιτητών, είχε δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα, που σίγουρα απέχει πολύ από αυτό που γίνεται σε άλλους χώρους. 

Επαναλαμβάνω, όμως, εγώ δεν ένοιωθα καλά με το γεγονός, ότι έπρεπε να είμαστε εξαρτημένοι από φαρμακευτικές εταιρείες, ώστε να ενισχύσουν το ερευνητικό μας έργο, αναπληρώνοντας έτσι την ανυπαρξία σοβαρής ερευνητικής πολιτικής από το κράτος.

Τι πρέπει να κάνει ένας υπεύθυνος άνθρωπος και δη γιατρός και εκπαιδευτής γιατρών όταν διαπιστώνει ότι είναι εντελώς ασύμβατος με το περιβάλλον του; Ότι όλα αυτά τα οποία πιστεύει, οι αρχές, οι υποχρεώσεις, η συναδελφικές σχέσεις πάσχουν σε ανίατο βαθμό; Θα πείτε: Να προσπαθήσει να διορθώσει τα πράγματα! Βέβαια! Ας πούμε, λοιπόν, ότι προσπάθησε και κατάλαβε ότι στη ζοφερή πραγματικότητα οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να πετύχει στον περιορισμένο χώρο ευθύνης του δεν είναι μόνο ανεπαρκής, αλλά και κινδυνεύει να καταστεί γραφική. Αναφέρει τις ανησυχίες του και αντιμετωπίζει στην καλύτερη περίπτωση συγκατάβαση. Στη χειρότερη πιθανόν αμφιβολίες για τη διανοητική του κατάσταση. "Γιατί δεν παίρνεις φάρμακα που θα σου αλλάξουν λίγο τη διάθεση; Γιατί δεν τα "γράφεις" όλα και να κάνεις αυτό που σου αρέσει στα χρόνια που σου μένουν; Δεν πα να κάνουν ότι θέλουν οι γύρω σου; Εσύ κράτα όση αξιοπρέπεια μπορείς." Αυτά οι φίλοι βέβαια. Και οι συμβουλές σίγουρα καλοπροαίρετες. Αυτό, άλλωστε, κάνουν όλοι, σου λένε.

Έχεις, όμως, το δικαίωμα; Απέναντι στον εαυτό σου, στη δική σου συνείδηση, απέναντι στην επιστήμη σου, και κυρίως απέναντι στους ασθενείς, που εμπιστεύονται το Τμήμα σου; Αρκεί να βελτιώσεις τον τρόπο που εσύ αντιμετωπίζεις συναισθηματικά το πρόβλημα για να πάψει να σε απασχολεί και πολύ περισσότερο, βέβαια, για να πάψει να υπάρχει; 

Η δική μου απάντηση είναι ΟΧΙ. 

Και θα πει ο φιλικός συνήγορος του διαβόλου: ωραία, εσύ έφυγες. Είναι τώρα καλύτερα τα πράγματα για τους αρρώστους και για την επιστήμη σου; Σε αυτή την ερώτηση κρύβεται ακριβώς η μεγάλη παγίδα που κρύβει η υπεύθυνη για τη σημερινή άθλια κατάσταση στα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια καθεστηκυία τάξη. Δεν λέω η άρχουσα, επειδή δεν είναι μόνο αυτοί που κυβερνούνε υπέυθυνοι, αλλά και κάθε άλλο συνδικαλιστικό ή κοινωνικό κατεστημένο. Αυτή λοιπόν η τάξη κάνει ότι μπορεί, ώστε να δημιουργεί ενοχές σε όσους ευσεινήδητους θέλουν να κάνουν το καθήκον τους. Είναι τα απαραίτητα θύματα, ώστε εκείνοι να κερδίζουν χρήματα και δόξα. Τα κορόιδα που έχουν τις αμφιβολίες είναι απαραίτητα, είναι ο κυματοθραύστης της κοινωνικής οργής. 

Η μόνη ειλικρινής και έντιμη στάση είναι η διακοπή της σχέσης με αυτούς που εκμεταλλεύονται τη θέση τους για πλουτισμό ή δόξα. Και ο μόνος τρόπος για να διακόψεις αυτή τη σχέση είναι η απόδραση. Λυπηρό, ηττοπαθητικό, μελαγχολικό, αλλά αληθινό! 'Ολα τα άλλα είναι συμβιβασμός και συνενοχή!

Περίπατος και χειμωνιάτικο μπάνιο στο Μουρτιά

Το Πήλιο είναι όμορφο όλες τις εποχές! Την Κυριακή που πέρασε πήγαμε μια βόλτα στην ακτή του Μουρτιά στο Νότιο Πήλιο από τη μεριά του Αιγαίου. Κάναμε μια πεζοδρομία ανάμεσα στις κουμαριές και τις ελιές για μιάμιση περίπου ώρα. Στο γυρισμό έκανα μια βουτιά στο παγωμένο νερό. Ήταν εκπληκτικά ωραία! Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από την επαφή με τη φύση!

Μια σειρά σχεδίων που εξηγεί την κλιματική αλλαγή

Παραθέτω τον σύνδεσμο, επειδή είναι πολύ μεγάλο για να το βάλω ολόκληρο εδώ. Αξίζει τον κόπο!

http://darryl-cunningham.blogspot.com/2010/12/climate-change.html

Μαθητικές επιδόσεις, παγκόσμια σύγκριση

Υπάρχει ένα πρόγραμμα αξιολόγησης των γνώσεων εφήβων μαθητών από 60 χώρες στον κόσμο, που λέγεται PISA (Program for International Student Assessment ). Η αξιολόγηση αφορά κυρίως ανάγνωση, φυσικές επιστήμες και μαθηματικά. Στον πίνακα που παρατίθεται φαίνονται οι επιδόσεις των 10 κορυφαίων ομάδων στις φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά, καθώς και οι επιδόσεις κάποιων "σημαντικών" χωρών για σύγκριση. Λέει άραγε κάτι αυτό για το που θα βρίσκεται η επόμενη επιστημονική και οικονομική υπερδύναμη; Δείτε τις επιδόσεις των ασιατικών χωρών. Η τύχη των Ελλήνων μαθητών -κυριολεκτικά- αγνοείται.

(Από το περιοδικό Science)

Τα αρσενικοάντοχα βακτηρίδια και οι εξωγήινοι. Σημείο των καιρών.

Πολύ κακό για το τίποτα τελικά ή μήπως σημείο των καιρών; Η πολύκροτη συνέντευξη τύπου της NASA για μια δημοσίευση του περιοδικού Science περί ύπαρξης σε μια λίμνη στην Καλιφόρνια βακτηριδίων που χρησιμοποιούν ως βασικό συστατικό της βιοχημείας τους -ακόμη και για τη σύνθεση DNA- αρσενικό αντί φωσφόρο έχει ήδη κατακριθεί από μέσα και ειδικούς επιστήμονες. Πρώτον επειδή ο τρόπος με τον οποίο αναγγέλθηκε η συνέντευξη έδινε την εντύπωση ανακοίνωσης για ανακάλυψη εξωγήινης ζωής και δεύτερον επειδή η εργασία αυτή καθ εαυτή θεωρείται ότι έχει πολλά κενά και αδυναμίες και δεν έπρεπε καν να δημοσιευτεί, ιδιαίτερα σε ένα μεγάλο περιοδικό όπως το Science. Θα μπορούσε κανείς να πει, αν δεν συνέβαινε η δεύτερη από τις παραπάνω ενστάσεις, ότι η ηχηρή ανακοίνωση είχε κάποια λογική, επειδή η δυνατότητα αντικατάστασης ενός πολύ βασικού συστατικού της ζωής στον πλανήτη μας με κάτι όχι απλά διαφορετικό, αλλά τοξικό συνάμα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε σκέψεις για την πιθανή παρουσία πολύ διαφορετικών μορφών ζωής στο σύμπαν. Η απαξίωση όμως του επιστημονικού μέρους του άρθρου από σημαντικούς επιστήμονες κάνει την όλη προσπάθεια να μοιάζει ως μια ακόμη λυπηρή και μάλλον οικτρά αποτυχημένη προσπάθεια από δύο φορείς, τη NASA και το περιοδικό Science, να κερδίσουν δημοσιότητα, δηλαδή δόξα και χρήμα.
Πραγματικά σημείο των καιρών!

Ναρκισσισμός και ακαδημαΪκή καταξίωση

Ο ναρκισσισμός είναι εκείνη η κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζει άτομα απόλυτα εγωκεντρικά, που αυτο-διογκώνουν τις ικανότητές τους και δεν έχουν τη δυνατότητα να νοιώσουν συμπάθεια προς τους άλλους. Τελευταίες μελέτες δείχνουν ότι πρόκειται, ιδίως στις πιο ακραίες περιπτώσεις, για παθολογική κατάσταση, που χρειάζεται ψυχιατρική αντιμετώπιση.
Μια καινούργια μελέτη, λοιπόν, έδειξε σπουδαστές με τα χαρακτηριστικά αυτά, έχουν πολύ μεγαλύτερη τάση από ότι οι συνάδελφοί τους να χρησιμοποιούν μη θεμιτές μεθόδους για να πετύχουν στις εξετάσεις τους, και γενικά τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις, ενώ -πολύ χαρακτηριστικά- δεν νοιώθουν μετά τύψεις για αυτό!
" Οι ναρκισσιστές ή νάρκισσοι όπως τους λέει ο κόσμος (η προέλευση από το μύθο του Νάρκισσου είναι προφανής) νοιώθουν την ανάγκη να διατηρούν μια θετική εικόνα για τον εαυτό τους και μερικές φορές βάζουν στην άκρη τους τυχόν ηθικούς ενδοιασμούς, προκειμένου να πετύχουν αυτό που θέλουν" αναφέρεται στη μελέτη που έχει δημοσιευτεί online στο περιοδικό "Personality and Individual Differences" και που περιέλαβε 199 φοιτητές.


Έχω, δυστυχώς, γνωρίσει αρκετούς τέτοιους στην καριέρα μου, καθώς, σας βεβαιώνω, αφθονούν ιδιαίτερα στα ακαδημαϊκά περιβάλλοντα, όπως άλλωστε θα περίμενε κανείς. Είναι πραγματική συμφορά για τους ανθρώπους, που έχουν την ατυχία να βρίσκονται στον ίδιο εργασιακό χώρο!

Σιωπηλές και σιωπηρές διαδρομές

Πρέπει νομίζω να δώσω μερικές εξηγήσεις για τις "Καθημερινές" διαδρομές, που δεν είναι καθόλου καθημερινές. Ίσως πρέπει να αλλάξω το τίτλο, αλλά δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι εκεί. Όταν ξεκίνησα αυτό το blog, είχα σκοπό να σχολιάζω αυτά που διαβάζω και μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Και αυτό κάνω. Όπως, όμως, είναι φυσικό, η έφεση για σχόλια σε αυτά που διαβάζω επηρεάζεται από τη δεκτικότητά μου στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Είναι, δηλαδή, μέρες που ότι διαβάζω μου φαίνεται σημαντικό και άλλες που συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Είναι, λοιπόν, καθημερινές οι διαδρομές μου στο διαδίκτυο. Απλά οι περισσότερες από αυτές είναι σιωπηλές...(και καμιά φορά σιωπηρές)*

*Και τα δυο επίθετα, που συχνά χρησιμοποιούνται παράλληλα, ετυμολογούνται από το αρχαίο ουσ. σιωπή. 

Σιωπηλός είναι - κυρίως - αυτός που δε μιλάει, που τηρεί σιωπή. 

Σιωπηρός είναι αυτός που δηλώνεται ή εκφράζεται με τη σιωπή και, συνεκδοχικά, αυτός που δεν εκφράζεται ρητά, που υπονοείται (π.χ. σιωπηρή διαμαρτυρία, σιωπηρή συμφωνία). 

Είναι η θρησκεία μια δύναμη για το καλό στον κόσμο;

Χωρίς σχόλια. Είναι τα ποσοστά που οι κάτοικοι των χωρών που αναφέρονται απάντησαν θετικά στην παραπάνω ερώτηση. Κρίμα που στη σχετική έρευνα δεν περιλαμβάνεται η Ελλάδα. Εσείς που θα τοποθετούσατε το σχετικό ποσοστό για τη χώρα μας;