Μουσική Πρόταση: John Cale & Brian Eno / Spinning Away

Αηντίας.....

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την Καθημερινή

Ο ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΣ

Ένα κόμμα-επικοινωνιακό κόλπο

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το protagon.gr

Καταλάβατε τι συμβαίνει στη χώρα μας τις τελευταίες μέρες; Ψηφίζεται στη Βουλή για τρίτη φορά αυτό που τις προηγούμενες δύο γέμισε την Πλατεία Συντάγματος με οργισμένα πλήθη που έβαζαν φωτιές και έσπαγαν μάρμαρα για τις ζωές που τους έκλεβαν. Ήταν εκείνες οι ηρωικές ημέρες που άκουγες συχνότερα τις λέξεις προδότες και γερμανοτσολιάδες από τις καλημέρα- καλησπέρα (έτσι κι αλλιώς πολλοί την είχαν κόψει την καλημέρα τελείως), ενώ πού και φορά πρόβαλλαν από την αχλύ των δακρυγόνων οι σεπτές μορφές του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανόλη Γλέζου με την οργή του λαού χαραγμένη στο πρόσωπό τους, υποβασταζόμενοι από τους αρχηγούς του αντιμνημονιακού μετώπου. Έλεγες ότι την επόμενη φορά που θα μαζευτεί κόσμος στο Σύνταγμα θα ήταν για να στηθούν κρεμάλες.

Φευ, την επόμενη φορά στο Σύνταγμα μαζεύτηκαν 300, όλοι μέσα στη Βουλή και έξω οι ανθοπώλες. Οι πάλαι υποβαστάζοντες τους θρυλικούς αγωνιστές αρχηγοί ψήφιζαν ανεπαισθήτως το δικό τους Μνημόνιο και ο λαός, εκείνος που παλιά μάζευαν στις ρούγες, σήμερα ήταν σπίτι. Πού πήγε η ιερή του αγανάκτηση τώρα που όλα είναι χειρότερα; Κουράστηκε, στόμωσε, αποκαρδιώθηκε και εγκατέλειψε; Μίσησε τόσο πολύ τους προηγούμενους ώστε έδωσε σε αυτούς οσοιδήποτε ανοχή χρειαστεί; Τους πίστεψε τόσο πολύ που ακόμα ζει στη φαντασίωση που του χάρισαν απλόχερα μέχρι να νιώσει στην τσέπη του την πραγματικότητα; Σε κάθε περίπτωση ένα μεγάλο κομμάτι του λαού χειραγωγήθηκε. Δύο κόμματα, και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, έδειξαν εκπληκτική δύναμη και ικανότητα διαχείρισης του θυμού και της ελπίδας του κόσμου επί πέντε χρόνια και της παραίτησης και του φόβου του τώρα.

Παρακολουθεί ο λαός απαθής σήμερα να του βάζουν μεγαλύτερους φόρους αυτοί που κατήγγειλαν την υπερφορολόγηση, να του αυξάνουν εισιτήρια και χαράτσια αυτοί που τον καλούσαν να μην τα πληρώνει, να του μειώνουν την επιδότηση πετρελαίου οι ίδιοι που μιλούσαν για δολοφόνους με μαγκάλια, να κόβουν τη χρηματοδότη του ΕΣΥ εκείνοι που μιλούσαν για νοσοκομεία-νεκροταφεία, να αφήνουν χιλιάδες κενά στα σχολεία αυτοί που ούρλιαζαν για εγκατάλειψη της δημόσιας Παιδείας, να περικόπτουν μισθούς και να εξολοθρεύουν συντάξεις αυτοί που μιλούσαν για βίαιη φτωχοποίηση των Ελλήνων, να διογκώνουν την ανεργία αυτοί που αδιακόπως φώναζαν για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους (για αυτοκτονίες δεν ακούει πια γιατί προφανώς σταμάτησαν να καταμετρώνται στις 25 Ιανουαρίου). Μία σουρεαλιστική αντιστροφή της πραγματικότητας με ένα χλωμό σενάριο που γεφυρώνει το κενό ανάμεσα στις δύο εποχές: «Εμείς διαπραγματευτήκαμε σκληρά- μα και οι άλλοι διαπραγμάτευση κάνανε, ναι αλλά εμάς μας εκβίαζαν- μα και τους άλλους τους εκβίαζαν, οι άλλοι το πίστευαν, εμάς είναι αντίθετο στην ιδεολογία μας».

Δεν χρειάστηκε καν να προσπαθήσουν να επινοήσουν κάτι σοβαρότερο από αυτό το φαιδρό στόρι «και τώρα δίκιο έχουμε και τότε δίκιο είχαμε». Με αυτό πήραν εκλογές από τα αποδυτήρια και με αυτό κέρδισαν την εξέδρα χωρίς να παίξουν μπάλα. Έπεισαν γιατί αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να πείθουν. Αυτό είναι στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα σοφά μελετημένο, καλοσχεδιασμένο και αποτελεσματικό Εργαστήριο Επικοινωνίας. Ένα τεράστιο επικοινωνιακό κόλπο που έχει στηθεί στα πάνελ, στον Τύπο και το διαδίκτυο, τόσο αριστοτεχνικά δομημένο που κάνει τους πολιτικούς του αντιπάλους να μοιάζουν με ερασιτέχνες. Το πολιτικό του περιεχόμενο ήταν της τάξεως του 2.5% και αυτό το πήρε ο Λαφαζάνης και έφυγε. Όμως δεν άλλαξε τίποτα, μολονότι τρώθηκε πολιτικά διατήρησε ανέπαφο το επικοινωνιακό του κέλυφος, τη σημαντικότερη δηλαδή περιουσία του. Επειδή όμως δεν γίνεται να κυβερνήσεις για πολύ με επικοινωνία, το μέγα ερώτημα είναι αν έχει τη δυνατότητα να την υποκαταστήσει με πολιτική. Κυρίως με δική του πολιτική ταυτότητα πέραν του υβριδίου ρητορική Λαφαζάνη, πολιτική Σαμαρά με στολή Καμμένου, που είναι σήμερα. 

Καπιταλισμός - Ελληνική “αξιοπρέπεια” 20-0 (και ακόμα μετράμε γκολ) !

Αποφεύγω να γράψω την κριτική μου για τα επερχόμενα μέτρα για το ασφαλιστικό και τις συντάξεις, επειδή κινδυνεύω να παρασυρθώ σε κραυγαλέες “ασυνταξίες”…

Σήμερα όμως θα πω μερικά πράγματα…

Υπήρξε ποτέ στο παρελθόν πολιτική παράταξη που είπε τόσα κραυγαλέα ψέματα όσα είπε ο ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει προηγούμενο τέτοιας πολιτικής απάτης;

Θυμάστε τις αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην πιθανολογούμενη μικρή μείωση των συντάξεων με το mail Χαρδούβελη; Θυμάστε τα περί 13ου μισθού; Τα λόγια του Τσίπρα στη Βουλή ότι μειώνοντας μισθούς και συντάξεις τροφοδοτείς την ύφεση; Ότι το κόμμα του δεν θα ψηφίσει ποτέ υφεσιακά μέτρα;

Προτείνω η αντιπολίτευση στη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή για τα νέα μέτρα, απλά να βάλει το βίντεο με τις ομιλίες του Τσίπρα στο παρελθόν. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς άλλος να του τα πει τόσο καλά. Χωρίς κανένα άλλο σχόλιο. Απλά να βάλουν την κασέτα να παίζει…μαζί με τα χειροκροτήματα των βουλευτών του.

Πρέπει βέβαια να βγάλουμε το καπέλο στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, που τελικά πετυχαίνει αυτό που ήθελε με την Ελλάδα με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να το πετύχει, δηλαδή βοηθώντας στην εκλογή μιας δήθεν αριστερής κυβέρνησης. Ήταν απλά θέμα να βρεθεί ο διψασμένος για εξουσία πολιτικός με τις κατάλληλες προδιαγραφές. Και αυτά που δεν μπόρεσαν να γίνουν με τις δεξιές και κεντρώες κυβερνήσεις θα γίνουν τώρα με το λιγότερο δυνατό κόστος για το καπιταλιστικό σύστημα. Και με τεράστιο κόστος για τον ανεύθυνο (με τη διπλή σημασία) ελληνικό λαό.

Εύγε!!!!

Άνθη του Φθινόπωρου στην αυλή μας....

Ισοδύναμα...η λέξη της εποχής

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Αχ, Αλέξη….

Το να μην γνωρίζεις καλά αγγλικά και να είσαι πρωθυπουργός μιας χώρας τη σημερινή εποχή είναι ένα πρόβλημα, αλλά δεν είναι δα και έγκλημα.

Τι να μην γνωρίζεις όμως καλά αγγλικά και να να μην έχεις συναίσθηση αυτής της αδυναμίας σου και να προσέρχεσαι σε σημαντικές συναντήσεις ουσιαστικά απροετοίμαστος και να προκαλείς φαιδρότητα, δεν είναι απλά ένα πρόβλημα, αλλά εγγίζει τα όρια του ατοπήματος. 

Η κακή του επίδοση έχει συνέπειες για το πως βλέπουν τη χώρα μας οι ξένοι και αν λέμε ότι δε μας νοιάζει επειδή εμείς ως γνωστόν είμαστε μάγκες, αυτό τουλάχιστον δείχνει απαράδεκτη ανευθυνότητα.

Οι μεταφραστές υπάρχουν για αυτό το λόγο άλλωστε, αλλά ο Αλέξης, το αγαπημένο παιδί του λαού, είναι υπεράνω τέτοιων λύσεων… Δεν μπορεί να φανεί κατώτερος του Σαμαρά και του Παπανδρέου….Έτσι του είπε φαίνεται ο Φλαμπουράρης….Μπι γιουρσέλφ παιδάκι μου….Leave them to say….

Συμπεράσματα...

Τα δικά μου συμπεράσματα από τις χθεσινές εκλογές...

Είμαστε λαός χαμηλών προσδοκιών... και υψηλού ρίσκου...

Ελύτης σημερινός....διαχρονικός...

Ελύτης από τα Μικρά Έψιλον:

Στα χρόνια μας θαυμάζουν περισσότερο το διαμάντι που γίνεται άνθρακας παρά τον άνθρακα που γίνεται διαμάντι. Το αίσθημα της αποτυχίας εξακολουθεί ν’ αποτελεί τον καλό αγωγό των συγκινήσεων μέσα σε μια πλειοψηφία που, θέλοντας και μη, κατέχεται απ’ αυτό το πλέγμα σ’όλη της τη ζωή.

Νέε θυμήσου: δε γίνεσαι δούλος όταν σε υποτάσσει μόνο αυτός που έχει την εξουσία-αλλά κι εκείνος που την πολεμάει.

Η Ελλάδα είναι η χρυσή χώρα της Λιγοσύνης που αχρηστεύει την αξία του αριθμού. Αλλά και η μαύρη χώρα του Άνισου, όπου κανένα πεπρωμένο δεν κόβεται στα δοσμένα του αρχήθεν μέτρα.

Η απόσταση από το “τίποτε” στο “ελάχιστο” είναι πολύ μεγαλύτερη παρ’ ότι από το “ελάχιστο” στο “πολύ”.

Διαβάζοντας τα παραπάνω εντελώς τυχαία σήμερα το πρωί, δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα την αίσθηση ότι ο Ελύτης είναι ακόμη ανάμεσά μας και σχολιάζει τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Εκλογές!

Το σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου από την Καθημερινή σίγουρα εκφράζει τα συναισθήματα πολλών ψηφοφόρων.

Οι οποίοι πάντως φαίνεται ότι θα δώσουν στον Τσίπρα μια δεύτερη ευκαιρία (να τους απογοητεύσει).

Συμβαίνουν και ευχάριστα...

Το περασμένο Σάββατο, στις 12 του Σεπτέμβρη, έγινε ο γάμος του γιου μας του Ορέστη και της Μαρίας.

Η τελετή έγινε στο Λαμπίρι, μεταξύ Πάτρας και Αιγίου, και ακολούθησε γλέντι στο σπίτι των παιδιών στη Ροδινή, εκεί κοντά... Το γλέντι κράτησε μέχρι τις 6 το πρωί για τους νεότερους...

Παραθέτω μερικές φωτογραφίες από το γεγονός και επαναλαμβάνω τις ευχές μου για ευτυχία και υγεία στο ζευγάρι....

Απογοητευτικό ντιμπέιτ

Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί ήταν όπως τους περιμέναμε… Κάτω του μετρίου ασφαλώς… Σχετικά καλύτερος, χωρίς αμφιβολία, ο Τσίπρας…

Εκείνοι που ήταν απαράδεκτοι ήταν οι δημοσιογράφοι, υποτίθεται ότι καλύτερο διαθέτουν τα κανάλια…

Καμία ερώτηση σε ουσιαστικά και σοβαρά θέματα, όπως η απλή αναλογική, η σχέση της Εκκλησίας με το κράτος, οι στρατιωτικές δαπάνες, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, η πολιτική των κομμάτων στην εκπαίδευση και την υγεία…

Και όποιοι έκαναν κάποιες λίγες σωστές ερωτήσεις άφησαν τους πολιτικούς να ξεφύγουν απαντώντας “ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”…

Απογοητευτικό ντιμπέιτ, απογοητευτικοί δημοσιογράφοι, απογοητευτικοί υποψήφιοι πρωθυπουργοί, πλήρως απογοητευμένοι οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι…

Που βέβαια, έτσι κι αλλιώς είναι μια μικρή μειοψηφία…

Ένα Καλό Άρθρο

Έτσι για καλημέρα, σας προτείνω το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη, από την Καθημερινή.

http://www.kathimerini.gr/830287/opinion/epikairothta/politikh/o-epimenidhs-toy-syriza

Ο Αλέξης μπροστά στον καθρέφτη

Έγινε και αυτό στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε.

Ο κ. Τσίπρας μας ζητά να ψηφίσουμε κάποιον άλλον!

Μας προτείνει να ψηφίσουμε εκείνον που θα ήθελε ο ίδιος να είναι. Εκείνον που στάθηκε όρθιος κατά τη διαπραγμάτευση (τι ακριβώς εννοεί, ότι δηλαδή δεν τον έβγαλαν από εκεί με φορείο;), εκείνον που θα εφαρμόσει πιστά τις μεταρρυθμίσεις (στις οποίες επανειλημμένα έχει πει ότι δεν πιστεύει και έχει πει τα μύρια όσα για τους μεταρρυθμιστές στο παρελθόν), εκείνον που εγγυάται την σταθερότητα (έχει προκαλέσει σε 8 μήνες τρεις εκλογικές αναμετρήσεις), εκείνον που εγγυάται την ενότητα του λαού (έχει απορρίψει σχεδόν όλες τις συνεργασίες με άλλα κόμματα εκτός από τους ΑΝΕΛ), εκείνον που θα φέρει μέτρα για να ελαφρύνει το μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος έφερε στη Βουλή και έχει την υπογραφή του, εκείνον (ώ της αναίδειας) που βλέπει τον κάθε πολίτη στα μάτια και λέει πάντοτε την αλήθεια!

Αυτόν λοιπόν μας προτείνει να ψηφίσουμε ο κ. Τσίπρας. Ας σταθεί μπροστά στον καθρέφτη και τότε σε μια στιγμή ειλικρίνειας -ακόμη και αυτός τη δικαιούται- θα αναφωνήσει: Κάθε ομοιότητα ανάμεσα σε αυτόν που σας προτείνω να ψηφίσετε και αυτόν που έχω απέναντί μου είναι συμπτωματική! Και εξόχως παραπλανητική!

Ποίηση και Παρατηρητικότητα

Μια φωτογραφική μηχανή κρυμμένη μέσα στην κακή ποίηση μας καταδικάζει να ξαναβλέπουμε αυτά που πολλές φορές είδαμε-και να μη βλέπουμε αυτά που δεν είδαμε ποτέ.

Σίγουρα η παρατηρητικότητα είναι μεγάλο ελάττωμα για τον ποιητή, που καταντά στο τέλος τα σύννεφα να τα παίρνει για σύννεφα.

Οδυσσέας Ελύτης, Δολώματα για τον Κανένα, από τα Μικρά Έψιλον.

Ωφελέειν, ή μη βλάπτειν

Θα έπρεπε για την άσκηση της πολιτικής να ισχύει τουλάχιστον μια βασική αρχή, που από τα χρόνια του Ιπποκράτη ισχύει για την άσκηση της ιατρικής:

Αν δεν μπορείς να κάνεις τα πράγματα καλύτερα για τη χώρα σου, τουλάχιστον να μην τα κάνεις χειρότερα. (Ωφελέειν, ή μη βλάπτειν)

Να ένα κριτήριο με το οποίο θα μπορούσε ένας λογικός άνθρωπος να αποφασίσει για την ψήφο του στις εκλογές που έρχονται.

Διάνα!!

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Μια Καλή Λύση!

Μουσική Πρόταση: Handel Sosarme

Κάτι εντελώς διαφορετικό για την αρχή του Σεπτέμβρη.

Από την όπερα Sosarme του George Frideric Handel, γραμμένη το 1732.

Άκουσα τη συγκεκριμένη εκτέλεση χθες το βράδυ βλέποντας την (όχι ιδιαίτερα καλή) ταινία του Pawel Pawlikowski, La Femme de Véme.