Ευρώπη οι πρώην πολίτες σου σε χαιρετούν!

Ο γνωστός μνημονιακός μερκελιστής σκιτσογράφος Αρκάς τόλμησε να κάνει σάτιρα με τον ΜΕΓΑΛΟ! Κριτική στο Καθεστώς! Απαράδεκτα πράγματα.

Αμέσως τον περιέλαβαν με ύβρεις και προσβολές οι μουτζαχεντίν και τον έβαλαν στη θέση του! 

Μετά τον Πετρουλάκη  και τον Πορτοκάλογλου ήρθε και η ώρα του Αρκά!

Σας μυρίζει κάτι από Σοβιετία ή Ιράν ή απλά έτσι θάναι τώρα που βγαίνουμε από την Ευρώπη; 

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να το συνηθίζουμε;

Το τελευταίο από τα σκίτσα του είναι η απάντηση στις ύβρεις.

Φ.Π.Α.

Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή

Ομαδική Κυβίστηση

Ο κ. Παπαδημούλης εξέφρασε σήμερα την απόλυτη βεβαιότητα, ότι αν και πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαφωνήσουν με την πιθανή συμφωνία που θα τους φέρει ο κ. Τσίπρας, ουδείς θα διανοηθεί να ρίξει την κυβέρνηση, δηλαδή θα στηρίξουν τα μέτρα που θα προταθούν.

Με άλλα λόγια μας λέει ότι το ολυμπιακό άθλημα στο οποίο θα διαγωνισθούν δεν λέγεται ατομική κυβίστηση του κ. Τσίπρα (στο οποίο αν θυμάστε είχε διακριθεί η εικονιζόμενη Κομανέτσι), αλλά ομαδική συγχρονισμένη κυβίστηση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, (κάτι που όπως αντιλαμβανόμαστε είναι απείρως δυσκολότερο).

κυβίστηση= κωλοτούμπα

Πολυ-φονική κυβέρνηση!

Ο πρωθυπουργός διακηρύσσει ότι επιθυμεί λύση εντός Ευρώπης, αλλά μας αρέσουν και οι καινούργιες οι θάλασσες και τα λιμάνια.

Οι υπουργοί Στρατουλοσκουρλέτηδες λένε ότι δεν τρέχει και τίποτα αν δυσκολευτούμε για μερικούς μήνες εκτός ευρώ. 

Οι υπουργοί Βαρουφάκης, Σταθάκης και Πανούσης δεν διανοούνται λύση εκτός ευρώ, αν και ο πρώτος συχνά λέει και τα εντελώς αντίθετα.

Ο υπουργός Ξυδάκης λέει ότι η Ελλάδα μεγαλούργησε με τη δραχμή. Εδώ που τα λέμε έχει δίκιο! Είχαν ευρώ οι αρχαίοι Έλληνες ρε αγράμματοι;

Ο υπουργός κυρ-Αλέκος κάνει δηλώσεις για τη συμφωνία και σε κάθε του φράση ακολουθούν τρεις διαψεύσεις και επτά επανορθώσεις.

Αυτά βέβαια είναι απλά ένα μικρό δείγμα.

Κυριολεκτικά πολυ-φονική κυβέρνηση!!

Διαπραγματεύσεις…

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του τους χαρακτήρισαν δημόσια εγκληματίες, εκβιαστές, αδίστακτους, στυγνούς τραπεζίτες και εχθρούς της δημοκρατίας.

Εκείνοι με τη σειρά τους αποκάλεσαν επίσης δημόσια τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και τους υπουργούς του ψεύτες, ανεύθυνους, δημαγωγούς και ανήλικους!

Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται σε πολύ καλό κλίμα, όπως άλλωστε ταιριάζει ανάμεσα σε πολιτισμένους Ευρωπαίους εταίρους.

Και βέβαια με τον τρόπο αυτό σφυρηλατείται η απαραίτητη για τη συνέχεια εμπιστοσύνη!

O tempora, o mores!

Κικέρων ζεις, εσύ μας οδηγείς!

Διαδήλωση

Φορτώσαμε τις τύψεις μας στη διαδήλωση

Γεμίσαμε τα πνευμόνια μας διαμαρτυρία

Φορέσαμε τα παλιά μας άσπιλα ρούχα

Βγάλαμε τα γυαλιά μας

Και τυφλοί αγναντέψαμε τον εχθρό μας.

Θα χυθεί και πάλι κόκκινο μελάνι

Τα εμβατήρια γράφονται τούτη την ώρα

Σε υπερωρίες…

Και τα θύματα; Οι νεκροί του αγώνα;

Κάποιοι θάναι, δεν μπορεί…

Αύριο θα το ξέρουμε στα σίγουρα.

Οι δικοί μας είναι όλοι καλά

Και σας χαιρετούν.

(Γραμμένο πριν 30 χρόνια....)

Κυριακάτικα....

Οι αφελείς, οι πονηροί, οι συνεπείς

Παραθέτω πιο κάτω ένα άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από το protagon.gr

Ένα άρθρο που λέει απλά τα αυτονόητα. Μόνο που στη χώρα μας ο όρος “αυτονόητο” έχει χάσει τη σημασία του. 

Οχυρωμένοι στις εμμονές μας, στις ιδεοληψίες μας προτιμούμε να τιμωρούμε με την ψήφο μας όσους μας θυμίζουν πόσο ανεπαρκείς και κακομαθημένοι είμαστε, ενώ επιβραβεύουμε αυτούς που καλλιεργούν τη ματαιοδοξία μας. Δεν μπορούμε άλλωστε να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στην “αξιοπρέπεια” και την κουτσομαγκιά, ενώ η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης για πολλούς από μας σημαίνει “καθάρισε για πάρτη μου”. 

Ναι είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κατρακύλα μας! 

Το άρθρο:

Αυτήν τη βδομάδα συνέβη κάτι πολύ ελπιδοφόρο. Ο φαντασιακός κόσμος μέσα στον οποίο ζούσε ο ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με τον πραγματικό. Στη χώρα του Ποτέ-Ποτέ ξαφνικά τα παιδιά άρχισαν να μεγαλώνουν απότομα και να συνειδητοποιούν αυτό που γνώριζαν όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους. Σε αυτήν τη ζωή δεν υπάρχει κανένα σενάριο στο οποίο ένα μικρό κόμμα μιας μικρής χώρας θα γιγαντώσει, θα ξεσηκώσει τον λαό της να βγει στους δρόμους, αυτός ο πυρετός θα μεταδοθεί και στις γειτονικές χώρες, και όλοι οι λαοί του Νότου και μετά όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Και θα οδηγήσουν την Ένωση σε μία νέα πραγματικότητα, στην οποία η Ελλάδα θα αρχίσει να παίρνει χρήματα χωρίς καμία προϋπόθεση.

Ήσαν όλοι αφελείς; Όχι βέβαια. Πολλοί, οι περισσότεροι, ανάμεσά τους ήσαν πονηροί. Γνώριζαν, αλλά παρ’ όλα αυτά υπόσχονταν προγράμματα Θεσσαλονίκης, διαγραφές χρέους, καταργήσεις Μνημονίων, με το αστείο επιχείρημα ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να μην εισακούσει την εντολή του ελληνικού λαού. To αυτονόητο, ότι η εντολή του ελληνικού λαού απευθύνεται μόνο σε αυτόν που πήρε την ψήφο και σε κανέναν άλλον, ακόμα και τώρα το παραβλέπουν- βολεύει γιατί διαφορετικά οι ίδιοι είναι υποχρεωμένοι να τηρήσουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα και να φανούν συνεπείς στην προτίμηση του λαού. Κανένα Σύνταγμα όμως δεν προβλέπει ότι η εντολή είναι συνεταιρική και δεσμεύει και τρίτους, άρα υπόσχεσαι μόνο αυτά που μπορεί να εφαρμόσεις βασιζόμενος στις δικές σου δυνάμεις, διαφορετικά έχεις εξαπατήσει τον λαό.

Τώρα ανοίγουν διάπλατα τα μάτια και διαπιστώνουν κατάπληκτοι αυτό που είχε γραφεί και ειπωθεί χιλιάδες φορές από όσους κατηγορούσαν ως γερμανοτσολιάδες. Ότι κανείς δεν είναι αξιωματικά υποχρεωμένος να σε δανείζει και μάλιστα να τον βρίζεις κι από πάνω. Οι δανειστές είναι σκληροί, λέει, ευχαριστώ πολύ, τους ήξερες και από πριν για αυτό τους έλεγες και τοκογλύφους. Οι δανειστές δεν ήσαν διαφορετικοί, πιο διαλλακτικοί, όταν διαπραγματεύονταν με τον Σαμαρά. Εσύ ο ίδιος κατήγγειλλες την αναλγησία τους απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά διαφήμιζες και τη διαπραγματευτική σου δεινότητα που θα τους κάμψει. Τι έχει αλλάξει τώρα μπροστά στα έκπληκτα, αθώα μάτια σου; Τίποτα. Δεν υπάρχουν αθώοι σε αυτήν την ιστορία, μόνο υποκριτές, που έκρυβαν την αλήθεια για να κατακτήσουν μία ώρα αρχύτερα την εξουσία, και αφελείς, που ήθελαν να ακούνε μόνο τις καλές ειδήσεις. Φυσικά υπάρχουν και οι συνεπείς, οι εχθροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απλώς αναρωτιέσαι γιατί δεν βρίσκονται στο ΚΚΕ.

Τέσσερις μήνες σπατάλησαν οι πονηροί για να πείσουν τους αφελείς ότι γίνεται σκληρή, υπερήφανη διαπραγμάτευση, για πρώτη φορά. Τέσσερις μήνες διαφήμιζαν τις κόκκινες γραμμές τους που κανείς δεν συνειδητοποιούσε ότι άλλαζαν διαρκώς θέση. Προχτές ήρθε ο λογαριασμός αυτής της κούφιας περηφάνιας και ήταν ασήκωτος. Οι ίδιοι ομολογούν πια επισήμως ότι βρίσκονται ακόμα στην αφετηρία της διαπραγμάτευσης, αλλά μία αφετηρία πολύ χειρότερη από εκείνη των προκατόχων τους, έχοντας ταυτοχρόνως απεμπολήσει τη μόνη πραγματικά ευεργετική αλλαγή που έγινε στην Ευρώπη, δηλαδή την ποσοτική χαλάρωση. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οι κανόνες είναι οι ίδιοι, οι εταίροι επίσης, οι συνθήκες πιο ευνοϊκές, ο μόνος παίκτης που άλλαξε και πέτυχε θεαματικά χειρότερο αποτέλεσμα είσαι εσύ. Το ‘χω ξαναγράψει, και τα γραπτά δεσμεύουν, ότι είμαι απολύτως σίγουρος ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα υπογράψει συμφωνία στο τέλος. Είναι αρκετά έξυπνος για να μη συνδέσει το όνομά του με την καταστροφή της χώρας αλλά δυστυχώς αρκετά πονηρός ώστε αυτές τις λαστιχένιες κόκκινες γραμμές να τις τραβήξει μέχρι το χείλος του γκρεμού

Εκλογές γιατί;

Μου είναι εντελώς ακατανόητο. Τι σημαίνει εάν οι εταίροι επιμείνουν σε αυτά τα μέτρα πάμε για εκλογές; Αυτό δηλαδή που λένε σήμερα πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Ποιο θα είναι το σύνθημα πχ του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές αυτές; Ψηφίστε μας για να εφαρμόσουμε τα μέτρα; Ψηφίστε μας για να πάμε περισσότερο ενισχυμένοι στις διαπραγματεύσεις και να ξαναπούμε όχι στα μέτρα; Ή ψηφίστε μας για να πάμε σε ρήξη, έξοδο από την ευροζώνη, επιστροφή στη δραχμή κλπ;  Επειδή φαντάζομαι πρέπει κάτι να προτείνει ένα υπεύθυνο κόμμα και όχι να κάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Και τι θα πουν τα άλλα κόμματα άραγε;

Και αν επικρατήσει αυτός ο συνασπισμός κομμάτων που θα λέει όχι στα μέτρα χωρίς οριστική ρήξη, που είναι πολύ πιθανό, αυτό σημαίνει ότι αυτόματα οι δανειστές θα αλλάξουν άποψη και δεν θα μας τα ζητάνε πλέον; Που στηρίζεται αυτό το επιχείρημα που οι Ευρωπαίοι έχουν επανειλημμένα απορρίψει;

Δεν είναι προτιμότερο σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις όντως οδηγηθούν σε αδιέξοδο για τον Τσίπρα να συγκαλέσει ένα συμβούλιο αρχηγών κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και εκεί να υπάρξει μια απόφαση με τη μέγιστη πολιτική συναίνεση; Που πιθανόν θα πρέπει να συνδυαστεί και με ανασχηματισμό της Κυβέρνησης με τη συμμετοχή και άλλων κομμάτων; 

Κάποια απάντηση στα ερωτήματα αυτά; Κάποιος ψύχραιμος βρε παιδιά; Κάποιος με κοινή λογική;

ΥΓ: Το άρθρο του Τσίπρα στην Monde θα μνημονεύεται κάποτε ως τεράστιο ιστορικό λάθος.

Εντατικό Σεμινάριο Καπιταλισμού

Πάνω από τέσσερις μήνες τώρα συζητάμε για έντονες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους “θεσμούς”, σκληρές και παράλογες απαιτήσεις των δανειστών και σθεναρή αντίσταση και κόκκινες γραμμές από την ελληνική πλευρά.

Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει! 

Αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα όλο αυτό τον καιρό είναι ένα εντατικό σεμινάριο “εισαγωγής στον σύγχρονο καπιταλισμό”, που παρακολουθούν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του. Και που μέχρι στιγμής έχουν αποδειχτεί ανεπίδεκτοι μαθήσεως,

Proverb του Steve Reich ή "πόσο μια μικρή σκέψη μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη ζωή"

“Πόσο μια μικρή σκέψη μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη ζωή” (“How small a thought it takes to fill a whole life!”), σε ελεύθερη μετάφραση.

Αυτό το σύντομο κείμενο του Ludwig Wittgenstein στάθηκε η αιτία της έμπνευσης του συνθέτη Steve Reich (γεν. 1936), που πρόσφατα χαρακτηρίστηκε από τους New York Times ως ο μεγαλύτερος εν ζωή συνθέτης.

Το κομμάτι του Proverb εκτελείται από τρεις σοπράνο, δύο τενόρους και ένα μικρό μουσικό σύνολο. Οι φωνές επαναλαμβάνουν αυτή τη μοναδική φράση του Wittgenstein ξανά και ξανά σε επάλληλους μουσικούς συνδυασμούς. 

Ο ακροατής συλλαμβάνει με βαθμιαίο τρόπο τη βασική ιδέα: “πόσο μια μικρή σκέψη μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη ζωή, ή πόσο μια μικρή γραμμή μπορεί να γεμίσει μια ολόκληρη σύνθεση".

Νομίζω ότι πρόκειται πραγματικά για ένα αριστούργημα!

Δημοκρατία και Δικαιοσύνη

Η δημοκρατία πρέπει να κρίνεται όχι μονάχα από τους θεσμούς που υπάρχουν επίσημα, αλλά από το βαθμό στον οποίο διαφορετικές φωνές από διαφορετικά στρώματα πολιτών μπορούν πραγματικά να ακουστούν.

Από το βιβλίο του Amartya Sen “The Idea of Justice”

Πορτοκάλογλου και αριστερός φασισμός

Οι παρθενογενημένοι και άμωμοι εκ των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ παρεξηγήθηκαν με αυτό το τραγούδι του Πορτοκάλογλου! 

Ένα τραγούδι που μιλά για την κρίση, που περνά η χώρα μας.

Έχουν ξεσηκωθεί στα social media και μιλούν για ότι πιο προσβλητικό και αισχρό έχουν ακούσει τα τελευταία χρόνια και τον παρομοιάζουν με τον Πάγκαλο!!!

Τους πείραξε ιδιαίτερα ο στίχος: "νικητές και νικημένοι όλοι χάσαμε μαζί"

Μέχρι που μπορεί αν φτάσει άραγε ο αριστερός φασισμός; 

Εγώ προσωπικά τον συγχαίρω τον Πορτοκάλογλου. Μακάρι να βρει μιμητές! 

Και να καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει να μπει τέλος στον τεχνητό διχασμό, που επιδιώκουν οι φανατικοί και των δύο άκρων.

Τίτος Πατρίκιος

Από συνέντευξη του Τίτου Πατρίκιου

" Σκέφτομαι τη γνωστή φράση του Καζαντζάκη, που είχε συνεπάρει και εμένα. 'Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος'. Από καιρό λέω το αντίθετο. 'Πάντα ελπίζω σε κάτι. Πάντα φοβάμαι για κάτι. Πάντα προσπαθώ να γίνω ελεύθερος'. Έτσι προσπαθώ να συμπεριφέρομαι, αλλά δεν σημαίνει ότι το πετυχαίνω πάντα".

Απογοήτευση…

Ομολογώ ότι δεν έχω διάθεση να γράψω τελευταία. Είναι τέτοια η κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα τούτη, ώστε κάθε σώφρων άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νοιώθει τεράστια απογοήτευση.

Ένας λαός κακομαθημένος από τους πολιτικούς που τον κυβερνούν τόσα χρόνια έφερε στην εξουσία ένα νέο πολιτικό και μια παράταξη, που τον έπεισε πρώτον ότι δεν συμμετείχε στη διαφθορά και δεύτερον ότι θα βελτίωνε την κατάστασή του. Με ένα κρεσέντο άκρατου λαϊκισμού και απίθανων ψεμάτων. Επειδή και στη διαφθορά συμμετείχαν, αν δει κανείς πόσα από τα στελέχη τους είχαν πόστα και στις προηγούμενες κυβερνήσεις ή εκμεταλλεύθηκαν την κατάσταση για να πλουτίσουν, αλλά και κανένας τους τόσα χρόνια δεν έλεγε κουβέντα για τις υπερβολές που γίνονταν στη χώρα με τον  συνεχή δανεισμό και τον υπερτροφικό και κυρίως αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, που η αυτή η αριστερά ήθελε πάντοτε να τον κάνει ακόμη μεγαλύτερο.

Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο είναι ο λαϊκισμός και η προσπάθεια να μοιραστεί η Ελλάδα σε “εμάς” και τους άλλους”. Όποιος τους κάνει κριτική ανήκει στην πέμπτη φάλαγγα και είναι έμμισθο όργανο κάποιων συμφερόντων. Καταστρέφουν την παιδεία, μάχονται την τεχνολογική εξέλιξη και υπάρχει μεγάλος φόβος να κάνουν την Ελλάδα απόβλητη στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Είναι ένας συρφετός μετρίων ανθρώπων, με ιδεοληψίες και εμμονές, που δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν πέρα από το στενό κομματικό και συντεχνιακό τους συμφέρον.

Και το χειρότερο απ΄όλα είναι ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή καμιά υγιής πολιτική δύναμη να αντιπαρατεθεί σε αυτή τη λαίλαπα του λαϊκισμού και της μετριότητας. 

Γιατί τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα όχι μόνο πλήρωσαν τα σφάλματα τριάντα ετών, αλλά και δεν διαθέτουν ηγέτες με ανάστημα, που θα μπορούσαν να  αντιταχθούν στο λαϊκισμό και να εμπνεύσουν ένα λαό που δεν έχει μάθει να επιδιώκει την αριστεία και την αξιοπρέπεια, που τόσο υποκριτικά επικαλούνται οι λαϊκιστές. 

Η χώρα βουλιάζει….και δυστυχώς βουλιάζει στη λάσπη, όπου κανένα σωσίβιο δεν μπορεί να τη σώσει…. 

Λύση αντί συμφωνίας!

Αυτή η κυβέρνηση (τρόπος του λέγειν) ασχολείται κυρίως με τους ορισμούς και τις λέξεις. Έχει κάτι σαν φετίχ, ας πούμε με το πως ονομάζει τα πράγματα, που μας σερβίρει.

Μετά την τρόικα που έγιναν θεσμοί, την αλλαγή του ονόματος της διαπραγματευτικής ομάδας και όλα τα άλλα παρεμφερή, τώρα βρήκε και τον πρωτότυπο τρόπο που θα μας πασάρει το νέο μνημόνιο.

Θα μας πει ότι συμφωνία με τους εταίρους δεν υπάρχει, επειδή υπάρχουν οι γνωστές κόκκινες γραμμές, αλλά επειδή ο λαός μας δεν θέλει τη ρήξη, θα βρούμε με τους εταίρους, μια “λύση”. Η οποία δεν θα απηχεί μεν τις απόψεις της κυβέρνησης, αφού θα περιέχει έντονα αντιεργατικά και υφεσιακά μέτρα (αν δεν είναι υφεσιακά μέτρα η φορολογική καταιγίδα που έρχεται, τότε τι είναι), αλλά τι να κάνουμε είναι μια κάποια “λύση” στο αδιέξοδο.

Δεν συμφωνούμε λοιπόν, αλλά θα βρούμε μια “λύση”. 

Έ, ρε δέσιμο που θέλουν!

Μεσαιωνικό ΣΥΡΑΝΕΛΑ !!

Τι άλλο θα δούμε από την κυβέρνηση ΣΥΡΑΝΕΛ!

Θαυματουργά οστά περιφέρονται σε νοσοκομεία με τη συνοδεία του Υπουργού Υγείας!

Αφού προηγουμένως έγιναν δεκτά με τιμές αρχηγού κράτους! Μέσα σε κοσμοσυρροή (=ψηφαλάκια ).

Και όπως εύστοχα ειπώθηκε: επί ΣΥΡΑΝΕΛ δύο αρχηγοί κράτους μας επισκέφθηκαν. Το Άγιο Φως και τα οστά της Αγίας Βαρβάρας!

Ο Μεσαίωνας της πρώτης φοράς αριστεράς. Αν κανείς υπολογίσει και τα μέτρα για την Παιδεία πρόκειται για εξαιρετικά συνεπή πολιτική.  

Όταν μας κόψαν τα φτερά

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου.

Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος.

Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου & παιδική χορωδία «Εύγηρος» Κεφαλλονιάς, «ΞΕΝΕΣ ΠΟΡΤΕΣ», 1985.

Όταν μας κόψαν τα φτερά

είπες «αυτά είναι τυχερά

και κάποιος θα μας νιώσει»

μα έχει περάσει ο καιρός

κι ούτε καημός ούτε θεός

μας τα 'χει ξαναδώσει.

Με τα δικά μας τα φτερά

όλοι πετάξαν στη χαρά

κι ας ήταν κολασμένοι

κι εμείς με τόσα ιδανικά

βρεθήκαμε στα ξαφνικά

να 'μαστε προδομένοι.

«Κάποτε κάποιοι ουρανοί

θα 'ναι δικοί μας», είχες πει

«και θα τους μοιραστούμε»

μα χρόνια πέρασαν πικρά

κι ούτε γι' αστείο μια φορά

δεν ήταν να τους δούμε.

Με τα δικά μας τα φτερά

όλοι πετάξαν στη χαρά

κι ας ήταν κολασμένοι

κι εμείς με τόσα ιδανικά

βρεθήκαμε στα ξαφνικά

να 'μαστε προδομένοι.

Ακροβατικά υψηλού ρίσκου...

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από την Καθημερινή.

Το σλόγκαν του σημερινού Έλληνα (λίγο πριν την πτώχευση)

Είμαστε όλοι ...συνανεύθυνοι!