Με μια ομάδα θα κατέβουν στο Μουντιάλ της Βραζιλίας οι χώρες της Ευρωζώνης

Ένα ηχηρό μήνυμα ενότητας αποφάσισαν να στείλουν οι χώρες που είναι μέλη της Ευρωζώνης, προκειμένου να δείξουν σε όλο τον πλανήτη πως πορεύονται με αγαστή σύμπνοια προς το κοινό καλό και πως οι όποιες οικονομικές διαφορές δεν είναι ικανές να χαλάσουν το κλίμα μεταξύ των χωρών αυτών.

Ύστερα από μυστική συνάντηση, η οποία πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στο Βερολίνο μεταξύ της Άγκελα Μέρκελ, του Φρανσουά Ολάντ, του Μαριάνο Ραχόι αλλά και του Αντώνη Σαμαρά, αποφασίστηκε οι 19 χώρες της Ευρωζώνης να κατέβουν με μια, κοινή ποδοσφαιρική ομάδα στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Με αυτό τον τρόπο θα δώσουν μια και καλή τέλος στους ψίθυρους για αποχώρηση κάποιων χωρών από την Ευρωζώνη, ενώ θα τονώσουν το ευρωπαϊκό αίσθημα των κατοίκων των χωρών αυτών.

Σύμφωνα με το σχέδιο, η Μεικτή Ευρωζώνης θα αποτελείται από τουλάχιστον ένα παίκτη από κάθε χώρα-μέλος, ενώ την 25μελη αποστολή θα συμπληρώνουν 3 παίκτες από τη Γερμανία, 2 από την Ισπανία λόγω του γεγονότος πως είναι η κάτοχος του τίτλου και ο Γιώργος Καραγκούνης, ο οποίος είναι ιδιαίτερα συμπαθής στην Άγκελα Μέρκελ. Προπονητής της ομάδας θα είναι ο Ότο Ρεχάγκελ με βοηθό το Γιάννη Τοπαλίδη και θα πραγματοποιεί τις προπονήσεις της στις Βρυξέλλες. Η εμφάνιση της μεικτής Ευρωζώνης θα είναι μπλε και σαν σήμα στην καρδιά θα έχει το νόμισμα του ευρώ.

Σε ότι αφορά το Παγκόσμιο Κύπελλο, οι κενές θέσεις που δημιουργεί η ένωση των χωρών της Ευρωζώνης αναμένεται να καλυφθούν από χώρες άλλων ηπείρων, ενώ στο κενό έπεσε η πρόταση του Μπαράκ Ομπάμα, οι Η.Π.Α να κατεβάσουν ξεχωριστές ομάδες για κάθε πολιτεία τους.

«Τόσο καιρό μιλούσαμε για κίνδυνο εξόδου από το Ευρώ. Πλέον ο κάθε Έλληνας καταλαβαίνει πόσο καταστροφικό είναι να μιλάμε για έξοδο και από το Παγκόσμιο Κύπελλο, για το οποίο οι παίκτες μας έχουν δώσει τόσες μάχες. Καλώ όλους τους συμπολίτες μας να ψηφίσουν υπεύθυνα στο δίλημμα: Μουντιάλ ή δραχμή», τόνισε στο «Κουλούρι» ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς.

Τέλος, σύμφωνα με τις πληροφορίες, βασικοί υποψήφιοι να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στη μεικτή Ευρωζώνης, πλην του Γιώργου Καραγκούνη, είναι οι Αλέξανδρος Τζιώλης, Χοσέ Χολέβας και Άγγελος Χαριστέας, ο οποίος αποτελεί προσωπική επιλογή του Ότο Ρεχάγκελ.

Από την ιστοσελίδα "Το κουλούρι"

Μουσική πρόταση: Βήμα, βήμα

Ένα ωραίο τραγούδι που έκανε γνωστό η Χάρις Αλεξίου σε μια άλλη εκτέλεση.

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Στίχοι: Χριστόφορος Μπαλαμπανίδης

Τραγούδι: Νατάσα Μποφίλιου και Θέμης Καραμουρατίδης

Όλα απόψε μιλούν και σε παρακαλούν 

να γυρίσεις φωνάζουν

κι ό,τι ζήσαμε χτες σαν παλιές μουσικές

νιώθω να μ’ αγκαλιάζουν.

Όλα απόψε μιλούν για παλιές μας στιγμές 

που δε λένε να σβήσουν

κι εγώ πάλι ζητώ μυστικά και φιλιά 

που τα πήρες μαζί σου.

Βήμα βήμα νιώθω πως θα γυρίσεις

σαν το κύμα να με νανουρίσεις

μα τα βράδια όλα στο ίδιο χρώμα

γκρίζα πάντα και δεν ήρθες ακόμα.

Τι ωραίες στιγμές να σε νιώθω παντού

γύρω να σ’ ανασαίνω

πάλι να μου γελάς, για ζωή να μιλάς

και εγώ να σωπαίνω.

Τι ωραίες στιγμές να σε βλέπω ξανά

στ’ άδειο σπίτι να μπαίνεις

κι όταν θα με φιλάς λίγα να μου ζητάς

και πολλά να μου παίρνεις.

Τα ταξίδια και οι αντιφάσεις της ζωής

Είναι γνωστή η ρήση: στο ταξίδι δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά η διαδρομή. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με τη ρήση αυτή, θα σας πω τι έχει συμβεί σε μένα.

Όταν ήμουν νεότερος μάλλον άκουγα αυτά τα άκουγα βερεσέ: ανυπομονούσα να φτάσω, ο προορισμός ήταν ότι άξιζε, να φτάσω εκεί που ήθελα, να φτάσω έγκαιρα, να φτάσω καλά... Η διαδρομή σχεδόν περνούσε απαρατήρητη, αναγκαίο κακό, παρένθεση μάλλον ενοχλητική...Το άντεχα το ταξίδι, αλλά στην ουσία δεν μπορούσα να το ευχαριστηθώ...

Αυτό άλλαξε με τα χρόνια. Τώρα, που γνωρίζω ότι ο προορισμός δεν έχει και τόση σημασία, ότι είναι μια συμβατικότητα, ένα σημείο ξεκούρασης μέχρι την επόμενη διαδρομή, τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα.....

Τώρα το εκτιμώ πραγματικά το ταξίδι, αλλά έλα που δεν είναι πια ίδιες οι αντοχές, ώστε να μου δίνει την ευχαρίστηση, που θα έπρεπε!

Μουσική Πρόταση: Θα τη σκοτώσω...

Σήμερα κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι προτείνω συνήθως...

Μια νέα Γαλλίδα τραγουδίστρια η Soko (Stéphanie Sokolinski), που απειλεί...να την σκοτώσει...

Δείτε τους στίχους στο βίντεο...

Αμφιβολίες και βεβαιότητες

Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που αρχίζει σήμερα θα αποφασίσει εάν θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα εξουσίας και ο Τσίπρας μελλοντικός πρωθυπουργός ή θα παραμείνει μια ομοσπονδία τάσεων και σχηματισμών. Δηλαδή με λίγα λόγια εάν θα αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας το παρελθόν τους ή όχι. 

Επειδή δεν υπάρχει μεγαλύτερος εκμαυλιστής από την εξουσία, υπάρχει καμιά αμφιβολία για το αποτέλεσμα; 

Μουσική πρόταση: I am your Man

Παλιός καλός Leonard Cohen για σήμερα!

Η καταιγίδα...

Η νεροποντή πέρασε ξυστά από την περιοχή μας. Ο άνεμος βρόντησε τα ανοικτά μας παραθυρόφυλλα και απείλησε τα απλωμένα μας ρούχα. Οι αστραπές και οι βροντές ακούστηκαν απόμακρες, ωσάν σε όνειρο... 

Κάπου κοντά μας η φύση ξέσπασε και εμείς υπήρξαμε ανακουφισμένοι παρατηρητές...

Η καταιγίδα μας προσπέρασε κι' αυτή τη φορά...Όπως και η ζωή...

Μουσική πρόταση: Καραβάνια

Μουσική και στιχοι του Κώστα Γανωτή

Εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη και Κώστας Γανωτής

Της φωτιάς και της μνήμης

Έκθεση του γλύπτη Θόδωρου Παπαγιάννη

Με υλικό μέταλλα και ξύλα από τα αποκαϊδια του Πολυτεχνείου (μετά τη φωτιά του 1994)

Οι φωτογραφίες μου (με iPhone) είναι από την έκθεση στο Τελλόγλειο ϊδρυμα Τεχνών της Θεσσαλονίκης.

Ψωμί (η παιδεία και η ελευθερία έπονται κατά τον δημιουργό)

Και μια πομπή διαμαρτυρίας για το αίσχος της καταστροφικής φωτιάς.

Τα ωραία των ημερών

Από τα ωραία των ημερών, μετά τη δήλωση Σαμαρά ότι στην ΕΡΤ οι περισσότεροι διορισμένοι ήταν αριστεροί:

-Τώρα εσύ είσαι αριστερός όπως σε βλέπω ή όπως με βλέπεις;

United States of America

Μουσική Πρόταση: Η Μαρία Κάλλας στην Traviata του Verdi

ΑΝΑΠΟ-ΦΑΣΙΣΤΟΙ

Αναποφάσιστοι και πάλιν

Αμήχανοι και συνάμα θλιβεροί

Ενώ εκείνοι

Ασχημονούντες, προκλητικοί

Και θορυβούντες

Φάση προς φάση

Και βάσει σχεδίου

Απο-φασίζουν για μας.

ΣΗΜ. ΚΑΦΑΒΗΣ

Απολείπειν ο Θεός Φώτιον...

Το έκανε το τεράστιο λάθος του και ο Φώτης Κουβέλης. 

Κρίμα! 

Με την ενέργειά του εξέλιπε πλέον η διαφορά ανάμεσα στη λεγόμενη υπεύθυνη και την ανεύθυνη αριστερά και άρα εξέλιπε και η ανάγκη ύπαρξης της ΔΗΜΑΡ!

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει ανάγκη δημιουργίας μιας νέας υπεύθυνης αριστεράς. Μένει να δούμε από ποιόν!

Μουσική Πρόταση: Το Ερωτικό του Θάνου Μικρούτσικου από τη Νατάσα Μποφίλιου

Η Νατάσσα Μποφίλιου τραγουδά τo Ερωτικό(με μια πιρόγα) με τη συνοδεία του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη στην κιθάρα και της Μαρίας Παπαγεωργίου στο πιάνο,στον Ιανό,01.11.2010.

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

Η ΣΑΚΚΟΥΛΑ

Την κρατούσε με περηφάνια. Με μεγάλα κόκκινα γράμματα το όνομα της επιχείρησής του, αλλά και το δικό του: "Παντοπωλείον "η Πηγή" του Αλέξανδρου Καρματζιώρη, οδός Πίνδου 12, Παγκράτι".

Πόσο δρόμο διένυσε από το χωρίο του το Αστραποχώρι Δωρίδος! Γιος κτηνοτρόφου, ίσα που έβγαλε το Γυμνάσιο, μετά στρατός, σύνορα και άγιος ο Θεός. 

Και μετά δουλειά, πολλή δουλειά, σε οικοδομές, σε συνεργεία, σε βενζινάδικα, σε πάρκινγκ, σε μαγαζιά...σε όλη την Αττική...

"Εγώ δεν θα γυρίσω αποτυχημένος στο χωριό" είχε υποσχεθεί στη μάνα και τον εαυτό του...

Και μετά εννιά χρόνια η δική του επιχείρηση έγινε πραγματικότητα. Γωνιακό μαγαζί, με όλα τα προϊόντα φρέσκα και αγνά... Αγωνίες, αγώνας, ίσα-ίσα το μεροκάματο στην αρχή, καλύτερα στη συνέχεια, όταν γνωρίστηκε με τη γειτονιά, όταν άρχισαν να τον εμπιστεύονται και οι προμηθευτές...

Μετά το Σοφάκι, ο γάμος, η οικογένεια με τα δυό τους κορίτσια, την Ανθούλα, της μάνας τόνομα και τη Γωγώ, από το Γεωργία της πεθεράς. 

Μετά ήρθς η κρίση...Η πελατεία δεν λιγόστεψε, οι αγορές έφθιναν με τον καιρό. Σπάνιοι οι λογαριασμοί πάνω από 20 ευρώ. Και οι χοντρέμποροι να ζητάνε προκαταβολές ολοένα και μεγαλύτερες. Και η εφορία να του παίρνει και από τα ελάχιστα...

Αισθάνθηκε τα δάκρυα στο μάγουλό του... Στο έξω δωμάτιο η Σοφία έντυνε τις μικρές. Σήμερα θα πήγαιναν στα πεθερικά του...

¨Ερριξε μια τελευταία ματιά στη σακκούλα με τα κόκκινα γράμματα. Αυτή που είχε τη φίρμα της πεθαμένης πια επιχείρησης και που θα έπαιρναν μαζί τους για να φέρουν πίσω αυτά που θα περισσέψουν από το μεσημεριάτικο τραπέζι...

Point Omega, του Don DeLillo

Μυθιστόρημα δημοσιευμένο το 2010, ουσιαστικά μια "μελέτη" γύρω από τη μοναξιά, τον αυτισμό, τα γηρατειά και το θάνατο, αλλά που μιλά επίσης για την έννοια του  χρόνου και την ιδέα της "ερμηνείας", της "απόδοσης" ενός έργου, μιας ιστορίας, μιας ζωής.

Δυο παράλληλες αλλά ακροθιγώς εμπλεκόμενες ιστορίες, με τους ίδιους πρωταγωνιστές σε διαφορετικούς ρόλους.

Στη μια ένας πολεμικός σύμβουλος, που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του Ιράκ, έχει καταφύγει και ζει απομονωμένος σε μια έρημο της Καλιφόρνια. Ένας πειραματικός σκηνοθέτης έρχεται εκεί για να τον πείσει να γυρίσει ένα φιλμ μαζί του, όπου του προτείνει να σταθεί όρθιος μπροστά σε ένα τοίχο και να δοηγηθεί τις εμπειρίες του από την εποχή του πολέμου, έτσι χωρίς κάποιες οδηγίες, όπως του έρχονται. Αυτός και ο λευκός τοίχος.

Στην παράλληλη ιστορία ένας άνδρας, προφανώς μανιακός του κινηματογράφου, παρακολουθεί σε ένα μουσείο της Νέας Υόρκης μια ειδική προβολή του αριστουργήματος "Ψυχώ" του Χίτσκοκ, η οποία λαμβάνει χώρα όχι με το συνήθη ρυθμό της προβολής, αλλά σε "αργή κίνηση", ώστε να διαρκεί 24 ώρες. Η συγκεκριμένη προβολή διαρκεί μια εβδομάδα και ο κινηματογραφόφιλος πηγαίνει κάθε μέρα από το άνοιγμα μέχρι το κλείσιμο του μουσείου.

Η κόρη του πολεμικού συμβούλου, μια αινιγματική, εμφανώς αυτιστική προσωπικότητα, εμφανίζεται και στις δύο ιστορίες και προσδίδει με την παρουσία της το "άρωμα τηε γυναίκας". Και στις δύο περιπτώσεις εξαφανίζεται, αν και στη δεύτερη αφήνεται κάποια υποψία πιθανής προσέγγισης.

Υπάρχουν αρκετές νύξεις στο έργο για τη σημασία του "Σημείου Ωμέγα". Είναι το σημείο εκείνο της εξέλιξης του Σύμπαντος, που η συνείδησή του γιγαντώνεται και αρχίζει να στρέφεται προς τα μέσα. Το σημείο που ο άνθρωπος ξεπερνά σε ανάποδη όμως φορά τη βιολογία του και επιστρέφει στην ανόργανη μάζα.

Σε ένα άλλο σημείο αναφέρεται ως το σημείο εκείνο, που έχει τόσο πολύ "στενέψει", ώστε να συμπίπτει με την κορυφή ενός μαχαιριού, που τρυπά ένα σώμα. "Όλα τα μεγάλα θέματα του ανθρώπου προσανατολισμένα σε μια τοπική θλίψη, ένα σώμα, κάπου εκεί πέρα, ή και όχι", γράφει ο συγγραφέας.

Ο DeLillo έχει ένα εξαιρετικά ποιητικό τρόπο γραφής και ενώ έχει τη τάση να ασχολείται με θέματα, που απαιτούν πολύ προσεκτική ανάγνωση και κυριολεκτικά σε εξαντλούν, δεν παύει να με συναρπάζει με τη συγγραφική του μαστοριά.

Ο Τσίπρας και οι εκλογές

Αν με ρωτούσατε χθες τι ήταν αυτό που θα μπορούσε να επηρεάσει περισσότερο τους τρεις πολιτικούς αρχηγούς, ώστε να τα βρουν μεταξύ τους σήμερα και να μην πάνε σε εκλογές, παρά τις διαφωνίες τους, ξέρετε τι θα σας απαντούσα;

-Μια μεγάλη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα την ώρα που συνεδριάζουν.

Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από αυτήν για το ότι ο κ. Τσίπρας δεν θέλει με τίποτα εκλογές τώρα;

Ζήτω ο ελληνικός συνδικαλισμός!

Ελληνικός συνδικαλισμός: Το άκουσα το πρωί από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ και δεν το πίστευα!

Οι εργαζόμενοι-συνδικαλιστές της ΕΡΤ καλούσαν τον κόσμο να μαζευτεί έξω από το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου θα εκδικάζονταν η υπόθεση της αναστολής της απόφασης κλεισίματος της ΕΡΤ.

Το καταλαβαίνω να κάνουν συγκεντρώσεις συμπαράστασης και πίεσης προς τους πολιτικούς. Αλλά και στους δικαστές;;;;

Έτσι καταλαβαίνουν τη λειτουργία της Δικαιοσύνης;

Μικρή Ιστορία: Το χαμόγελο της Δευτέρας

Δευτέρα πάλι, η ανθεματισμένη μέρα. 'Οχι με τον συνηθισμένο τρόπο, που την απεχθάνονται όλοι οι εργαζόμενοι. Για το Στέφανο ήταν η μέρα της βδομαδιάτικης χημειοθεραπείας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Η πρόσφατη διάγνωσή του με τη νόσο του Hodgkin τον είχε συγκλονίσει. Δεν είχε πάει ποτέ στο γιατρό μέχρι πριν 2 μήνες. Και ξαφνικά ένας ακατέβατος πυρετός και μια αδυναμία, που έκανε το νεαρό γυμναστή να ντρέπεται τους μαθητές του, αυτός που μέχρι τότε τους άφηνε πίσω σε όλα τα αθλήματα, αν και δέκα χρόνια και βάλε μεγαλύτερος!

Πρώτη φορά ένοιωθε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του, αυτός που όλοι ζήλευαν για την αυτοκυριαρχία του! Δεν ήταν η ιδέα του πιθανού τέλους, η αβεβαιότητα, τα όνειρα για το μέλλον με τη Μαρία. Τίποτα από όλα αυτά. 

Το πρόβλημα είχε αρχίσει μετά την πρώτη θεραπεία. Εκεί που αστειεύονταν με τη νοσοκόμα, είχε νοιώσει ένα πρωτόγνορο αίσθημα αδιαθεσίας, μια τάση για έμετο, που δεν μπόρεσε να ελέγξει και καταντροπιάστηκε μπροστά σε όλους που ήταν στο δωμάτιο. Και αυτό συνεχίστηκε για δυό μέρες ακόμη. Τι κι αν του ενίσχυσαν την αντιεμετική αγωγή οι γιατροί, τι κι αν φρόντιζε να μην τρώει καμιά ερθιστική τροφή...Το απαίσιο αίσθημα επαναλαμβάνονταν με κάθε θεραπεία και είχε γίνει το ένα και μοναδικό του πρόβλημα.

Αλλα το χειρότερο δεν ήταν καν αυτό. Τις δύο προηγούμενες Δευτέρες η ναυτία ήλθε μόλις έστριψε το φιατάκι τους στη γωνία και αντίκρυσε το νοσοκομείο! Η Μαρία, δίπλα του, φρενάρισε απότομα την πρώτη φορά, μόλις κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά...Τη δεύτερη φορά ήταν απλά καλύτερα προετοιμασμένοι...

Και τώρα πλησίαζε στο σημείο εκείνο. Σήμερα είχε επιμείνει να οδηγήσει μόνος του, γεμάτος μεγάλα λόγια ότι όλα ήταν υπό έλεγχο και ότι δεν θα είχε απολύτως κανένα πρόβλημα. Αν και με δυσκολία την έπεισε, άλλωστε δεν ήταν εύκολο για την ίδια να παίρνει άδεια από τη δουλειά της στο σχολείο, τώρα που ήταν και η εποχή των διαγωνισμάτων.

Ήταν αποφασισμένος να το πολεμήσει μόνος του. Πήρα μερικές βαθειές ανάσες και τραγούδησε από μέσα του το εμβατήριο, που του χρησίμευε πάντα στις δύσκολες στιγμές ως διεγερτικό της θέλησής του.

Το νοσοκομείο πρόβαλε στο βάθος του δρόμου, καθώς πήρε τη στροφή. Συνέχισε να αναπνέει βαθιά και τραγούδησε δυνατά με ανοιχτό το παράθυρό του. Η όμορφη οδηγός δίπλα του τον κοίταξε στην αρχή παραξενεμένη, ίσως και ανήσυχη, καθώς λίγο το αυτοκινητό του ταλαντώθηκε... Στη συνέχεια, όμως, του χαμογέλασε, άγνωστο γιατί... Της χαμογέλασε κι αυτός...

Σε λίγο πάρκαρε έξω από το νοσοκομείο και με βήμα σταθερό και το χαμόγελο ακόμη στο πρόσωπό του προχώρησε προς το ογκολογικό ιατρείο. Ήταν μια μικρή πρώτη νίκη. Θα έρχονταν και οι επόμενες!