Η εποχή των τριαντάφυλλων 2023

 

Παπαρούνες

 Για πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια που μένουμε στο Μαλάκι υπάρχουν παπαρούνες στον κήπο μας! 

Να ένα μιρκό δείγμα!

Ανοιξιάτικες πινελιές

 

Ποίηση

Κ Α Τ Ω  Α Π Ο  Τ Η  Μ Α Ρ Κ Ι Ζ Α

του Μάνου Ελευθερίου

—

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

 

Ποίηση

SNOWBALL

by Shel Silverstein

I made myself a snowball
As perfect as could be.
I thought I’d keep it as a pet
And let it sleep with me.
I made it some pajamas
And a pillow for its head.
Then last night it ran away,
But first it wet the bed.

Μουσική Πρόταση: Beck - Everybody's Gotta Learn Sometime

 

Από σήμερα το βιβλίο μου Με τη Σκαπάνη του Αναγνώστη, είναι διαθέσιμο δωρεάν στο Apple Books Store.

Το link είναι παρακάτω:

 https://books.apple.com/gr/book/%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7-v1/id6446436048

Ο καπιταλισμός της επιτήρησης και η ζωή της κυψέλης

    Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι έχουμε φτάσει να αισθανόμαστε άνετα με αυτή τη διάφανη ζωή ή με την προοπτική να κρυβόμαστε από αυτή. Και οι δύο εναλλακτικές λύσεις μας στερούν από τη ζωογόνο εσωτερική φύση, που γεννιέται από το άσυλο και που τελικά μας διαφοροποιεί από τις μηχανές. Αυτό είναι το πηγάδι από το οποίο αντλούμε τις ικανότητες να υποσχόμαστε και να αγαπούμε, χωρίς το οποίο τόσο οι ιδιωτικού δεσμοί της οικειότητας, όσο και οι δημόσιοι δεσμοί της κοινωνίας μαραίνονται και πεθαίνουν. Εάν δεν αλλάξουμε αυτή την πορεία τώρα, αφήνουμε ένα έργο κολοσσιαίας δυσκολίας για τις γενιές που μας ακολουθούν. Ο βιομηχανικός καπιταλισμός επιστράτευσε τη φύση μονάχα για να φορτώσει στις επόμενες γενιές το βάρος ενός φλεγόμενου πλανήτη. Θα προσθέσουμε σε αυτό το βάρος με την εισβολή και την κατάκτηση της ανθρώπινης φύσης από τον καπιταλισμό της παρακολούθησης; Θα μείνουμε απαθείς καθώς μας επιβάλλει τη ζωή της κυψέλης, ενώ απαιτεί από μας την εγκατάλειψη του καταφυγίου και το δικαίωμα στον μέλλοντα χρόνο για χάρη του δικού του πλούτου και της δύναμής του; 

Από το βιβλίο της Shoshana Zuboff «The Age of Surveillance Capitalism.»

Λόγια που προσπαθούν -μάταια;- να μας αφυπνίσουν!

Πως πρέπει να ακούς τη μουσική χωρίς ήχο

    Ο Watanabe ανάβει το ηχητικό του σύστημα, που είναι συνδεδεμένο με ηχεία ψηλά όσο ένας άνθρωπος. ‘Ενας άνθρωπος μετρίου ύψους, όπως εκείνος, ας πούμε. Διαλέγει μια από τις αγαπημένες του ηχογραφήσεις. Μια τρομπέτα που γρυλίζει, ένα στοχαστικό πιάνο, ένα φευγαλέο διπλό μπάσο. Κατεβάζει την ένταση στο χαμηλότερο σημείο. Κλείνει τα μάτια του για να διακόψει τον οπτικό χείμαρρο. Βυθίζεται σε μια από τις πιο ευχάριστες δραστηριότητες που γνωρίζει: να ακούει μουσική χωρίς τον ήχο. Με το να την αναπλάθει στο μυαλό του. Αυτό δεν είναι κάτι που ο κύριος Watanabe κάνει με μια οποιαδήποτε ηχογράφηση. Είναι πάντοτε ιδιαίτερα επιμελής όταν διαλέγει τι είναι αυτό που δεν πρόκειται να ακούσει.

    Απόσπασμα απότο μυθιστόρημα του Andrés Neuman «Fracture.»

Κινέζικα

 Για να παρακολουθήσει κανείς την πολιτική σκηνή στην Ελλάδα πρέπει μάλλον να μάθει κινέζικα:

Μητσ-Οικ η Νέα Δημοκρατία, Τσιπ-Τσαπ Ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανάληψη ευθύνης

 Γράφτηκαν πολλά για το δυστύχημα με τα τρένα στα Τέμπη. Και θα γραφούν κι άλλα. Όπως θα γραφούν πάρα πολλά και στα επόμενα δυστυχήματα, που είναι βέβαιο ότι θα συμβούν. 

Οι ελπίδες ότι θα αφυπνιστούμε κάποια στιγμή ως κράτος, κυβέρνηση ή ως πολίτες είναι κυριολεκτικά μηδαμινή. Επειδή η γενναία ανάληψη ευθυνών στη χώρα μας είναι από ανύπαρκτη έως υποτυπώδης. Φτάσαμε να θεωρούμε ηρωική τη στάση του Κώστα Καραμανλή, επειδή τη συγκρίνουμε με εκείνη των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ και το υψηλού επιπέδου θέατρο που παίχτηκε μετά την τραγωδία στο Μάτι. 

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Αν θέλουμε κάτι να αλλάξει σε αυτή τη χώρα, αν θέλουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας να ζήσουν σε μια διαφορετική Ελλάδα, αυτά όλα είναι σταγόνες στον ωκεανό. Χρειάζεται ένα ισχυρό αφυπνιστικό σοκ.

Αν θέλουμε αυτή η τραγωδία να αφήσει τη σφραγίδα που πρέπει στην ελληνική κοινωνία θα έπρεπε όλοι οι πρωθυπουργοί και υπουργοί, που υπηρέτησαν τη χώρα τουλάχιστον από το 2000 και μετά να τεθούν με δική τους πρωτοβουλία εκτός πολιτικής σκηνής για πάντα. 

Τότε μονάχα αυτοί που θα είχαν το μέλλον τη διάθεση να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας θα είχαν μια σαφή εικόνα της έννοιας “ανάληψη ευθύνης”. 

Θα μου απαντήσετε ότι σε μια δημοκρατία αυτές τις απαντήσεις τις δίνει ο λαός, που στέλνει τους ανίκανους στο σπίτι τους.

Και τότε θα “καγχάσουμε” όλοι μαζί αριστοφανικά. 

Μουσική Πρόταση:Hayde - Wayfaring Stranger

 

Ποίηση

 Κονιάκ μηδέν αστέρων, της Κικής Δημουλά

Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει
―έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.
Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου.
Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη
να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας
σε ό,τι έχει πεθάνει.

Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής
φωτογραφίας
που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της:
νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι
ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος;
Θα πεις
και πού δεν ήταν τότε θάλασσα.

Μαλάκι, τώρα 8/2/23, ώρα 07:36

 

Ποίηση

 Ο Ι  Θ Υ Ρ Ε Σ

του Γ. Θ. Βαφόπουλου

Κρούω και τούτη τη θύρα.

Ο σιωπηλός θυρωρός υποκλίνεται,

τραβώντας το μάνταλο πρόθυμος.

Και πίσω μου πάλιν ακούγεται

ο τελευταίος ασπασμός των θυρόφυλλων.

Κι’ άλλη μια θύρα, κι’ ακόμα μιαν άλλη.

Το ίδιο ανοίγονται πρόθυμα,

το ίδιο στριγγλίζει το μετάλλινο φίλημα.

Πόσες θύρες νάχω τάχα περάσει

στον απέραντο τούτο διάδρομο;

Πόσα φράγματα εγκάρσια,

στην επάλληλη διαδοχή τους,

έκλεισαν πίσω μου;

Οι γυμνοί τοίχοι παράλληλοι τρίβουν

την παγωμένη τους ράχη

στης ανοιχτής μου παλάμης το ψάξιμο.

Κρυώνω. Και χτυπώ την επόμενη θύρα.

Κρυώνω. Και χτυπώ την επόμενη.

Τω κρούοντι ανοιγήσεται.

Όμως δεν αρκεί

της θύρας μονάχα το χτύπημα.

Δεν αρκεί του σιωπηλού θυρωρού

η πρόθυμη υπόκλιση.

Από την POPAGANDA

Μουσική Πρόταση: Big Picture London Grammar

 

Νότης Μαυρουδής (1945-2023)

 Ακόμη ένας σημαντικός καλλιτέχνης που έφυγε...

Ακούμε ένα από τα ωραιότερά του τραγούδια, Το πρωινό τσιγάρο, σε στίχους του Άλη Αλκαίου, που γράφτηκε για να μελοποιηθεί από τον πολύ μεγάλο και πρόωρα αδικοχαμένο Μάνο Λοίζο, ο οποίος δεν πρόλαβε να το κάνει. Τελικά έγραψε την εξαιρετική αυτή  μουσική ο Νότης Μαυρουδής.

Μουσική Πρόταση:Ana Vidovic plays Recuerdos de la Alhambra by Francisco Tárrega on a Jim Redgate classical guitar

 

Μουσική Πρόταση: Eagles Lying Eyes

 

Ποίηση: Κική Δημουλά: Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο...

Κική Δημουλά: Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο...

Καληνύχτα…
Με κούρασε πολύ η Κυριακή.
Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο.
Με κούρασε κι αυτός ο γάμος «στις οκτώ»,
ο λόγος ο αμετάφραστος έσονται εις σάρκα μίαν-
κορίτσι πάλι η σκέψη, και ταξίδευε
μ’ άσπρα ανοιχτά σεντόνια.

Κι ύστερα όλα αυτά τα Κολωνάκια που κατέληξα
μεγάλωσαν την κούραση.
Μπορεί να έφταιγε ο καιρός,
κάτι σαν φθινοπωρινός
και λίγο σαν χαμένος.

Μπορεί να φταίξανε
οι νέες και οι έφηβοι.
Ως σημαιούλες υπερχρόνου εορτάζοντος
περνούσαν, όπως περνούσα κάποτε,
και με κούρασαν.

Αλλά και αυτά των κυριών τ’ άρρωστα μάτια –
τα μάτια αρρωσταίνουνε βαριά
όταν θέλουν να δουν τι είναι πίσω από άλλα μάτια.
Είδα να ΄χουν πιαστεί σε κάποιο δίχτυ νοσταλγίας
που το τραβούσαν σκοτεινοί στην πρόθεση ψαράδες-
καιροί αλιείς.

Αδιέξοδες κυρίες…
Είδα, όπου πηγαίνει η ώρα τους, να βρέχει.

Εκείνο το εις σάρκαν μίαν
ακόμη δεν μου επέστρεψε τη σκέψη-
κορίτσι ακόμη η σκέψη, ταξιδεύει
μ΄ άσπρα ανοιχτά σεντόνια.

Αλλού εγώ και αλλού η σκέψη,
μεγάλη πάντα κούραση.
Με κούρασε πολύ αυτό το «πάντα».

Κάποιος μιλάει δίπλα μου για ασκήσεις , θαρρώ
«βαθεία αύλαξ» λέει.
Ναι. Βαθεία αύλαξ από τη συλλογή

Καληνύχτα.

Πικρίζει ο Λυκαβηττός μέσα στο βλέμμα.
Με κούρασε πολύ αυτή η γεύση,
κι αυτά τα δέντρα που βαδίζουν μόνα τους
κάτω από φυλλορροημένες συναντήσεις.

Καληνύχτα.
Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο.
Ένα σκληρό χαμόγελο στο πρόσωπο του κόσμου.
Με κούρασε πολύ το πρόσωπο του κόσμου.
Κι εσύ να είσαι ένα ποτήρι
στο πάνω πάνω ράφι
που δεν φτάνω.»

Κική Δημουλά, από τη συλλογή «Το λίγο του Κόσμου»

Μουσική Πρόταση: Μια ιδιαίτερη ερμηνεία

 Μια πολύ ιδιαίτερη ερμηνεία σε ένα παλιό γνωστό τραγούδι σε Μουσικη Τακη Μωραλη  και Στιχους Γιαννη Φερμανόγλου.

Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη.

Τραγουδούν εδώ η Σοφία Λώρεν και ο Τώνης Μαρούδας. 

Ομιλία

 Ένας φίλος είχε την καλωσύνη να βιντεοσκοπήσει την ομιλία μου κατά την αποδοχή της τθμητικής πλακέτας στην εκδήλωση της Πάτρας.

Δυο ιδιαίτερες φωτογραφίες από την τιμητική εκδήλωση

 

Ομιλία και Τιμητική Τελετή στην Πάτρα

Την Παρασκευή το βράδυ και στα πλαίσια του Σεμιναρίου Αιματολογίας έδωσα μια ομιλία στην Πάτρα με τίτλο "Η Αιματολογία στη σύγχρονη κλινική πραγματικότητα." Παράλληλα μου επιδόθηκε τιμητική πλακέτα για την προσφορά μου στο Αιματολογικό Τμήμα της Πάτρας, το οποίο και ίδρυσα.

Είχα την ευκαιρία να δω μετά από πολλά χρόνια παλιούς φίλους και συνεργάτες και γενικά ήταν μια καλή και συναισθηματικά φορτισμένη βραδιά.

Ευχαριστώ και από εδώ τον Αργύρη Συμεωνίδη και την Αλέκα Κουράκλη για την πρωτοβουλία τους.

Ανυπολόγιστη ταλαιπωρία...

 Είκοσι μέρες χωρίς υπολογιστή. Αν-υπολόγιστη ταλαιπωρία. Τελικά λόγω εγγύησης η Apple και ο Κωτσόβολος δέχθηκαν αντικατάσταση.

Από σήμερα επιστρέφω σε φυσιολογικές ροές και καθημερινές διαδρομές...

Μουσική Πρόταση: Willie Nelson-First Rose of Spring

 

Μουσική Πρόταση: Anouar Brahem "Le Pas du Chat Noir"

 

Κολοκύθα-Γίγας

 Είστε όλοι καλεσμένοι για τη σούπα!

Γεννητούρια!

 

The Neapolitan Novels, by Elena Ferrante

 Σήμερα τέλειωσα τη νεαπολιτάνικη τετραλογία της Εlena Ferrante. Την απόλαυσα.

Να πως τελειώνει το τελευταίο μέρος της τετραλογίας:

“I went up in the elevator, I shut myself in my apartment. I examined the two dolls carefully, I smelled the odor of mold, I arranged them against the spines of my books. Seeing how cheap and ugly they were I felt confused. Unlike stories, real life, when it has passed, inclines toward obscurity, not clarity. I thought: now that Lila has let herself be seen so plainly, I must resign myself to not seeing her anymore.”

Μουσική Πρόταση: Ed Sheeran Happier

 

Ποίηση

THERE IS A SOLITUDE OF SPACE

by Emily Dickinson

There is a solitude of space
A solitude of sea
A solitude of death, but these
Society shall be
Compared with that profounder site
That polar privacy
A soul admitted to itself—
Finite infinity.

Ποίηση

 YOUNG POETS

by Nicanor Parra

Write as you will
In whatever style you like.
Too much blood has run under the bridge
To go on believing
That only one road is right.

In poetry, everything is permitted.

With only this condition, of course–
You have to improve the blank page.

Συνέντευξή μου στην Εφημερίδα Θεσσαλία

Ο Βολιώτης πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών Νικόλαος Κων. Ζούμπος σε συνέντευξή του στη «Θ», αφού υπογραμμίζει ότι ο νέος Νόμος για τα ΑΕΙ έχει πολλά θετικά στοιχεία, τονίζει και τα αδύναμα σημεία του. Εξηγεί γιατί απαιτεί την παρουσία ενός πρύτανη-ταχυδακτυλουργού, ενώ συνεχής είναι η έκκλησή του για «εθνική πολιτική στην Παιδεία».

Ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι σταθμοί της διαδρομής σας:

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βόλο, όπου και έμαθα γράμματα (13ο Δημοτικό Σχολείο-Α’ Γυμνάσιο και Λύκειο Αρρένων). Σπούδασα Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και έλαβα και τη διδακτορική μου διατριβή. Έχω λάβει τις ειδικότητες της Παθολογίας και της Αιματολογίας. Εργάστηκα στο Πανεπιστήμιο Πατρών από το 1980 μέχρι το 2010, με εξαίρεση τρία χρόνια μετεκπαίδευσης στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Ήμουν από τα πρώτα μέλη ΔΕΠ του νεοσύστατου τότε Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών και πέρασα από όλες τις βαθμίδες εξέλιξης, από εκείνη του λέκτορα μέχρι του καθηγητή Ιατρικής. Είχα την πολύτιμη θαρρώ εμπειρία, να ζήσω την ανάπτυξη μιας από τις καλύτερες Ιατρικές Σχολές της χώρας, από τα πρώτα της βήματα μέχρι την ενηλικίωσή και καθιέρωσή της. Διετέλεσα αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών από το 1997 μέχρι το 2000 και πρύτανης από το 2000 μέχρι το 2003. Διετέλεσα επίσης διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Τα χρόνια εκείνα ήταν ιδιαίτερα δημιουργικά για το Πανεπιστήμιο. Διαχειριστήκαμε ένα εξαιρετικά φιλόδοξο κατασκευαστικό πρόγραμμα, με κτήρια για τα πολλά νέα Τμήματα, που ιδρύθηκαν τότε, καθώς και το εμβληματικό για το Πανεπιστήμιο συνεδριακό κέντρο, αλλά και τη βιβλιοθήκη. Για πρώτη φορά καθιερώσαμε την αξιολόγηση των μελών ΔΕΠ από τους φοιτητές, ενώ κάναμε και μια μελέτη, την πρώτη στη χώρα μας, για τη μελλοντική απασχόληση των αποφοίτων μας και τη συνάφεια αυτής της απασχόλησης με το αντικείμενο των σπουδών τους. Στα χρόνια της πρυτανείας μου εγκαινιάσαμε επίσης τη λειτουργία θερινού σχολείου στην Αρχαία Ολυμπία, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Harvard. Εκείνα τα χρόνια σημαδεύτηκαν ακόμη από την αντιπαράθεση των ΑΕΙ και της τότε κυβέρνησης σχετικά με την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ, στην οποία, ως προεδρεύων της Συνόδου Πρυτάνεων, αγωνίστηκα στην πρώτη γραμμή.

Κατά πόσο ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ αντιμετωπίζει, πέρα από τα φαινόμενα βίας που εμφανίζονται κατά διαστήματα, το ζήτημα της στελέχωσης των Πανεπιστημίων;

Πρέπει εδώ να τονίσω, ότι ο νέος Νόμος για τα ΑΕΙ έχει πολλά θετικά στοιχεία, κάτι που και η Σύνοδος Πρυτάνεων έχει αποδεχτεί. Η κύρια αντιπαράθεση της πανεπιστημιακής κοινότητας αφορά στο νέο μοντέλο διοίκησης και κυρίως τον θεσμό του Συμβουλίου Διοίκησης. Εδώ πρέπει να υπενθυμίσω ότι διετέλεσα πρόεδρος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από το 2012 μέχρι το 2015. Τα Συμβούλια εκείνα είχαν δημιουργηθεί σύμφωνα με τον Νόμο Διαμαντοπούλου, και αντιμετωπίστηκαν με πολλή επιφύλαξη από μια μερίδα της πανεπιστημιακής κοινότητας, καθώς και από πολλούς πρυτάνεις. Άλλοτε φανερά και άλλοτε υπόγεια. Υπήρξαν βέβαια πραγματικά προβλήματα καθορισμού των αρμοδιοτήτων τους και τελικά καταργήθηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, για το αν προσέφεραν ή όχι, εγώ νομίζω ότι προσέφεραν, αλλά θα τονίσω ότι παρά την ομόφωνη πρόταση των Συμβουλίων προς τον τότε υπουργό Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, να γίνει πριν την κατάργησή τους μια στοιχειώδης αξιολόγηση του έργου τους, αυτό δεν έγινε δεκτό. Θα επισημάνω απλά επιπρόσθετα την μεγάλη όρεξη για προσφορά και τις πολύτιμες γνώμες και προτάσεις των καθηγητών του εξωτερικού, που συμμετείχαν στα Συμβούλια εκείνα. Ο νέος Νόμος προτείνει μια διαφορετική μορφή Συμβουλίου Διοίκησης, με κύρια διαφορά την προεδρία του από τον πρύτανη, τον οποίο το Συμβούλιο εκλέγει. Το Συμβούλιο ασχολείται με τα διοικητικά-οικονομικά θέματα και η Σύγκλητος, πάλι υπό την προεδρία του πρύτανη, με τα ακαδημαϊκά. Η προεδρία και των δύο αυτών ανώτατων οργάνων από το ίδιο πρόσωπο, αν και έγινε για να αποφευχθεί η διαρχία, αποτελεί κατά τη γνώμη μου και το σημείο αδυναμίας του Νόμου. Απαιτεί την παρουσία ενός πρύτανη-ταχυδακτυλουργού, που θα φοράει δύο διαφορετικά καπέλα, ένα για το κάθε όργανο. Η ταχύτητα και η πειστικότητα με την οποία θα τα αλλάζει και θα προσαρμόζεται κατάλληλα, θα αποτελέσει και το κριτήριο της επιτυχίας του. Η δημιουργία ενός σώματος φύλαξης και ασφαλείας στα Πανεπιστήμια ήταν μια ανάγκη και δεν μπορούμε να κρυβόμαστε επ’ άπειρον, ότι δήθεν όλα βαίνουν καλώς. Μπορούσε να γίνει με λιγότερη φανφάρα και να συνδεθεί οργανικά με τις ομάδες φύλαξης, που δημιουργούνται μέσα στα Ιδρύματα. Πιστεύω ότι το μέλλον τους θα κριθεί από τη συμπεριφορά τους, όταν κληθούν να επέμβουν.

Μήπως αντί να τονίζεται διαρκώς το πρόβλημα της έλλειψης χρηματοδότησης, θα έπρεπε να υπογραμμιστεί περισσότερο η ανάγκη για την αποτελεσματικότερη διαχείρισή της;

Το ζήτημα των κονδυλίων και της στελέχωσης των ΑΕΙ είναι ένα μόνιμο πρόβλημα, που, ιδιαίτερα εκείνο της στελέχωσης, έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της αποχώρησης των παλιών και τις μη αποτελεσματικές διαδικασίες αναπλήρωσής τους. Δεν νομίζω ότι ο Νόμος προσφέρει κάποια σημαντική λύση στα θέματα αυτά. Σίγουρα πάντως προσπαθεί για πρώτη φορά με σοβαρότητα, να αντιμετωπίσει το θέμα του νεποτισμού στα ΑΕΙ. Στο θέμα της αποτελεσματικότερης διαχείρισης γίνεται μια προσπάθεια επίσης με τον νέο θεσμό του εκτελεστικού διευθυντή, αν αυτός εφαρμοστεί και αν έχει πραγματικά κονδύλια, για να διαχειριστεί.

Πόσο εύκολο είναι να καμφθούν δεδομένα δεκαετιών στα ΑΕΙ, ώστε να πραγματωθούν, μεταξύ άλλων, οι νέες ρυθμίσεις για διεπιστημονικά προγράμματα σπουδών, κινητικότητα φοιτητών μεταξύ πανεπιστημίων, αλλαγές στα μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα κ.ά.;

Τα διεπιστημονικά προγράμματα σπουδών, η κινητικότητα των φοιτητών μεταξύ Πανεπιστημίων και οι αλλαγές στα μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά θα απαιτηθεί επαρκής χρόνος, για να εφαρμοστούν με επιτυχία. Θα υπάρξει αυτός ο χρόνος; Ήδη η μείζων αντιπολίτευση έχει δηλώσει, ότι αν γίνει κυβέρνηση, θα καταργήσει αυτόν τον Νόμο. Αυτό άλλωστε είναι και το μέγα πρόβλημα της Παιδείας στη χώρα μας. Όταν έγινα πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών το 2000, ο τίτλος μιας συνέντευξης που έδωσα τότε στα ΝΕΑ, ήταν η έκκλησή μου για «Εθνική πολιτική στην Παιδεία». Αίτημα που παραμένει μέχρι σήμερα απραγματοποίητο!

Με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ για τα Πανεπιστήμια, μέριμνά της είναι η σύνδεση της πανεπιστημιακής έρευνας και καινοτομίας με τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ποιες δυσκολίες συναντά το εγχείρημα στη χώρα μας;

Η σύνδεση της πανεπιστημιακής έρευνας με τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι στην εποχή μας επιτακτική ανάγκη. Σε πολλές χώρες εφαρμόζεται με σχετική ή και μεγάλη επιτυχία. Στη χώρα μας οι εξαιρέσεις στις οποίες έχει δώσει αποτελέσματα, είναι τόσο λίγες, που γίνονται θέματα στα δελτία ειδήσεων. Για πολλούς μάλιστα μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα είναι παραδείγματα προς αποφυγήν. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας μέσα στα Πανεπιστήμια, αλλά και μεγαλύτερη διευκόλυνση και κατοχύρωση των μελών ΔΕΠ στην αξιοποίηση των πορισμάτων της έρευνάς τους. Εδώ πρέπει να γίνει πολλή δουλειά από τα νέα Συμβούλια Διοίκησης.

Ποιος κατά τη γνώμη σας θα έπρεπε να είναι ο ρόλος των φοιτητικών συλλόγων;

Οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι απαραίτητοι και πρέπει να έχουν λόγο σε όλα σχεδόν τα πανεπιστημιακά σώματα. Η μετατροπή τους, όμως, σε κομματικά φερέφωνα, αδικεί κατ’ αρχήν τους ίδιους τους φοιτητές και τελικά ακυρώνει την αξιοπιστία τους. Πρέπει να μάθουν να διεκδικούν με σωστό τρόπο τα αιτήματά τους και να μην επιτρέπουν να διεκδικούνται από τα κόμματα.

Ένα σχόλιο σας για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ποια περιθώρια ανάπτυξής του βλέπετε σήμερα;

Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας το γνώρισα πολύ καλά στα τρία σχεδόν χρόνια που υπήρξα πρόεδρος του Συμβουλίου. Πρόκειται για ένα πολύ δυναμικό Πανεπιστήμιο, που στο μικρό σχετικά διάστημα της λειτουργίας του έχει καταφέρει να πλησιάσει πάρα πολύ και σε μερικούς μάλιστα τομείς να ξεπεράσει παλαιότερα ιδρύματα της χώρας. Τελευταία προέκυψε μια μεγάλη επέκταση με νέα Τμήματα, που αποτελούν μεν μια ευπρόσδεκτη πρόκληση, αλλά χρειάζεται και πολλή δουλειά, για να ορθοποδήσουν. Έχει επίσης κάνει εξαιρετική πρόοδο στις συνεργασίες με Πανεπιστήμια του εξωτερικού, που ελπίζω ότι θα αποβούν εξαιρετικά αποδοτικές. Είναι πλέον ένα ολοκληρωμένο Πανεπιστήμιο με εξαιρετικά μέλη ΔΕΠ και αν απαλλαγεί-όπως και όλα τα ΑΕΙ-από άσκοπες παρεμβάσεις της Πολιτείας και αν μπορέσει επίσης να συνδεθεί με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία με την κοινωνία, στις πόλεις που έχει αναπτυχθεί, ευελπιστώ ότι θα έχει ένα λαμπρό μέλλον.

Μουσική Πρόταση: Freya Ridings - Lost Without You

 

Μουσική Πρόταση: Townes Van Zandt - Katie Belle Blue

 

Ποίηση

 Μήνιν άειδε

Του Γιώργου Καρτάκη

Είναι ο θυμός που με κρατάει ζωντανό.
Και κάτω απ’ το θυμό
ελπίζω,
το χέρι του Θεού.
Γιατί οι άνθρωποι κιοτεύουν
την πιο ακατάλληλη ώρα,
καμώνονται πως πίνουν καφέ αμέριμνοι
στο μπαλκόνι,
θυμούνται τα λουλούδια τους,
θυμάρια – αναθυμήματα,
κοιτάζουν αφηρημένοι τον ορίζοντα.

Την τάφρο από κάτω τους
τη λογαριάζουν αρχαιολογία·
το απλανές βλέμμα, πολιτισμό.

Ακρωνύμιο ή αρκτικόλεξο

ΠΔ. Ακρωνύμιο του (της) Προέδρου της Δημοκρατίας. 

Πιθανώς είναι σύμπτωση, αλλά εκφράζει απολύτως και μια βασική του ιδιότητα. 

Περιορισμένων Δυνατοτήτων. 

Ποίηση

 THE BEST SEASON

by Wumen Huikai

Ten thousand flowers in spring, the moon in autumn,
a cool breeze in summer, snow in winter.
If your mind isn’t clouded by unnecessary things,
this is the best season of your life.

Μουσική Πρόταση: Joni Mitchell - River

 

Μουσική Πρόταση: The Jezabels - Peace of Mind

 

Μουσική Πρόταση:Hindi Zahra - Beautiful Tango

 Ένα τραγούδι που το είχα ξαναβάλει, αλλά για κάποιο λόγο δεν παίζει στην προηγούμενη ανάρτηση.

Μουσική Πρόταση: Vangelis - La petite fille de la mer

 Αφιέρωμα σήμερα στον συμπατριώτη-από την πολύ κοντινή εδώ Αγριά- Βαγγέλη Παπαθανασίου, που πέθανε χθες!

Μουσική Πρόταση: Kristene DiMarco - Take Courage

 

Τριαντάφυλλα 15/5/22

 

Ένας αγρότης στην οικογένεια

 

Μουσική Πρόταση:Billie Eilish, Khalid - lovely

 

Μουσική Πρόταση: Michael Bolton - Steel Bars

 

Ποίηση

 SADDEST POEM

by Pablo Neruda

Tonight I can write the saddest lines.

Write, for example, “The night is starry
and the blue stars shiver in the distance.”

The night wind revolves in the sky and sings.

Tonight I can write the saddest lines.

I loved her, and sometimes she loved me too.

Through nights like this one I held her in my arms.
I kissed her again and again under the endless sky.

She loved me sometimes, and I loved her too.
How could one not have loved her great still eyes.

Tonight I can write the saddest lines.
To think that I do not have her. To feel that I have lost her.

To hear the immense night, still more immense without her.
And the verse falls to the soul like dew to the pasture.

What does it matter that my love could not keep her.
The night is starry and she is not with me.

This is all. In the distance someone is singing. In the distance.
My soul is not satisfied that it has lost her.

My sight tries to find her as though to bring her closer.
My heart looks for her, and she is not with me.

The same night whitening the same trees.
We, of that time, are no longer the same.

I no longer love her, that’s certain, but how I loved her.
My voice tried to find the wind to touch her hearing.

Another’s. She will be another’s. As she was before my kisses.
Her voice, her bright body. Her infinite eyes.

I no longer love her, that’s certain, but maybe I love her.
Love is so short, forgetting is so long.

Because through nights like this one I held her in my arms
my soul is not satisfied that it has lost her.

Though this be the last pain that she makes me suffer
and these the last verses that I write for her.

Αργοπορημένη κάπως, αλλά έφτασε...

 Η Άνοιξη του 2022

Ποίηση

Πραγματικότητα 

της Τσαμπίκας Χατζηνικόλα

Διανύουμε μέρες ανείπωτου πένθους,
μέρες σκληρές
μα πιο σκληρές οι νύχτες μαςˑ
οι αξημέρωτες.
Δεν είναι θρήνος για το φευγιό των φίλωνˑ
είναι για μας που μείναμε μονάχοι,
μισοί και παραλογισμένοιˑ
απ’ την απώλεια
για ό,τι αναγνωρίζαμε ως εαυτό.
Διαυγής και ανελέητη η απελπισίαˑ
μόνοˑ
για τον χαμό του άλλου μας εαυτού,
αυτού που καθρεφτίζανε τα μάτια όσων φύγαν.

Από το Περιοδικό "Φρέαρ"

Ποίηση

 Ο Ι  Δ Υ Ο  Π Α Ρ Α Δ Ε Ι Σ Ο Ι

του Οδυσσέα Ελύτη

Δύο είν’ οι παράδεισοι

που λέει κι η παράδοση:

Είν’ ένας μες στους ουρανούς

που μήτε τον χωράει ο νους

Κι όπου αδερφέ μου για να πας

θα ‘ναι δίπλα του παπάς

Είν’ ένας άλλος εδωνά

κι ας μην τον βλέπεις πουθενά

Όρη θάλασσες και βράχη

μοιάζει λίγος κι όλα τα ΄χει

Έχει βιόλες έχει κρίνα

Σεραφείμ με μαντολίνα

Έχει γλύκες έχει τρέλες

του διαόλου τις κοπέλες

Μοιάζει λίγος κι όλα τα ‘χει

να βουτάς κι ό,τι σου λάχει

Από την ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη «Τα ρω του έρωτα», εκδόσεις ύψιλον

Μουσική Πρόταση: Gang of Youths - The Heart Is a Muscle

 

Αρχηγικά Κόμματα

 Γίνεται μια συζήτηση τις μέρες αυτές για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία  είναι ή πρόκειται να γίνει αρχηγικό κόμμα. Και μερικοί προσπαθούν να κάνουν συγκρίσεις με τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ.

Προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη αρχηγικό κόμμα, αλλά ας δούμε το θέμα από μιαν άλλη, κάπως διαφορετική σκοπιά, απαντώντας σε ένα υποθετικό ερώτημα.

Το ερώτημα αφορά και τα τρία μεγααλύτερα κόμματα και αφορά την τύχη τους μετά την αποχώρηση των σημερινών τους αρχηγών.

Θα υπάρχει η Νέα Δημοκρατία λίγο ή πολύ όπως την ξέρουμε σήμερα μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Οι πιο πολλοί θεωρώ ότι θα απαντήσουν καταφατικά. Το ίδιο αν και ίσως με μικρότερη σιγουριά νομίζω ισχύει και με το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ μετά τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Τώρα, πόσοι είναι έτοιμοι να απαντήσουν με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία θα υπάρχει με τη σημερινή του μορφή μετά τον Αλέξη Τσίπρα;

Θεωρώ ότι αυτοί είναι πολύ λιγότεροι.

Αυτό συμβαίνει επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι απλά ένα αρχηγικό κόμμα. Συμβαίνει, επειδή είναι απόλυτα ταυτισμένο με τον σημερινό του αρχηγό, με ότι αυτό συνεπάγεται για το κόμμα και τη χώρα.

ΥΓ, Ο λόγος που δεν έβαλα το ΚΚΕ στην εξίσωση είναι επειδή -προς το παρόν- δεν είναι αρχηγικό κόμμα και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα υπάρχει ίδιο κι απαράλλαχτο και μετά τον σημερινό του ηγέτη.

Ποίηση

 INTRODUCTION TO POETRY

by Billy Collins

I ask them to take a poem
and hold it up to the light
like a color slide

or press an ear against its hive.

I say drop a mouse into a poem
and watch him probe his way out

or walk inside the poem’s room
and feel the walls for a light switch.

I want them to waterski
across the surface of a poem,
waving at the author’s name on the shore.

But all they want to do
is tie the poem to a chair with rope
and torture a confession out of it.

They begin beating it with a hose
to find out what it really means.

Αλήθειες!

 Από άρθρο του  Μιχάλη Τσιντσίνη στην Καθημερινή.

Εντάξει, ξέρουμε. Αυτοί που λένε ότι νοιάζονται για τον εμπόλεμο λαό, αφού πρώτα του έχουν αρνηθεί την ικανότητα να επιλέγει ο ίδιος γεωπολιτικό προσανατολισμό, εκφράζουν έτσι μια κληρονομημένη αποστροφή προς τη Δύση. Ζουν στη Δύση, απολαμβάνουν τις ελευθερίες και την ευημερία της, αλλά υποφέρουν από έναν ψυχικό αυτοεκτοπισμό. Ενώ ανήκουν σε αυτήν, τη βδελύσσονται σαν κάτι ξένο, όχι επειδή θέλουν να την αλλάξουν. Οχι στο όνομα ενός άλλου μέλλοντος, αλλά στο όνομα ενός ματαιωμένου παρελθόντος.

Οι Ουκρανοί πολεμούν γιατί θέλουν να ανήκουν στη Δύση. Οποιος λέει ότι τους στηρίζει χωρίς να τους αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, τους αντιμετωπίζει με αποικιοκρατική περιφρόνηση – σαν αδαείς ιθαγενείς. Οπως, δηλαδή, τους αντιμετωπίζει και ο Πούτιν.

Ποίηση

 ΣΚΟΥΠΙΔΙ

Ένα δάκρυ τόσο δα

πήρε να κυλίσει

ιστορίες ξεχασμένες 

που μια νύχτα με φίλους

μου θύμισε.

Κάποιο σκουπίδι

ασήμαντη αιτία

τίποτε το άξιο

που να χαλάσει

την όμορφη βραδιά.