ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ…
Δεν είμαι σίγουρη τι σημαίνει “ανάμνηση”. Για κάτι. Ένα από τα προβλήματα είναι ότι η κάθε ανάμνηση είναι ανάμνηση της προηγούμενης ανάμνησης. Δεν μπορείς να θυμηθείς την περίσταση στης αρχικής μνήμης. Πως θα μπορούσες άλλωστε; Απλά θυμάσαι ότι θυμάσαι κάτι. Και μάλιστα την πιο πρόσφατη ανάμνηση.
Από το μυθιστόρημα “Stella Maris” του Cormac McCarthy.
Χριστούγεννα σήμερα και Χρόνια Πολλά σε όλους!
Δεν ξέρω αν η ποίηση που παραθέτω ταιριάζει με τη μέρα, αλλά σήμερα τη βρήκα και δεν μπορώ παρά να την αναδημοσιεύσω!
Το Σύνταγμα της Ηδονής, του Κ.Π. Καβάφη
Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
Όλοι οι νόμοι της ηθικής – κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι – είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.
Από το περιοδικό POPAGANDA
Ευχές για Καλά Χριστούγεννα και μια όμορφη γιορτινή περίοδο!
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΩΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…
Ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να μάθει τον εαυτό του πριν μάθει οτιδήποτε άλλο. Μονάχα όταν κατανοήσει βαθιά μέσα του τον εαυτό του και μετά δει την πορεία που πρόκειται να ακολουθήσει, τότε η ζωή του αποκτά ειρήνη και σημασία. Μονάχα τότε είναι ελεύθερος από αυτόν τον ενοχλητικό, μοχθηρό συνταξιδευτή του-αυτή την ειρωνία της ζωής που εκδηλώνεται στη σφαίρα της γνώσης.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Philosopher of the Heart” της Clare Carlisle, που ανφέρεται στον Δανό φιλόσοφο Søren Kierkegaard.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΛΕΙΠΕΙ
Η καλοκαιρινή νύχτα φέγγιζε, οι πυγολαμπίδες λαμπύριζαν.
Και για εκείνους που καταλάβαιναν τέτοια πράγματα, τα αστέρια έστελναν μηνύματα:
Θα αφήσεις το χωριό που γεννήθηκες
Και σε μια άλλη χώρα θα γίνεις πολύ πλούσιος και πολύ ισχυρός,
Αλλά πάντοτε θα πενθείς για κάτι που άφησες πίσω,
Αν και δεν θα μπορείς να πεις τι ήταν αυτό,
Και τελικά θα επιστρέψεις για να το αναζητήσεις.
Από την ποίηση της Louise Glück*.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΕΝΟΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΥ
Δεν γνωρίζω πως να καλοπιάνω τους ανθρώπους έτσι ώστε να τους καταστρέψω. Δεν γνωρίζω τον τρόπο πως να τους οδηγώ προς τον γκρεμό μέσα από ένα μονοπάτι στρωμένο με λουλούδια.
Λόγια που αποδίδονται στον Robespierre και αναφέρονται στο βιβλίο “Men on Horseback” του David A. Bell.
ΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΑΛΟΓΑ…
Λόγια του Johnson συγκρίνοντας τους ποητές Dryden και Pope: Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο οδηγούν άμαξες με έξη άλογα. Αλλά τα άλογα του Dryden είτε καλπάζουν, είτε σκοντάφτουν. Εκείνα το Pope προχωρούν με ένα σταθερό ρυθμό.
Από την βιογραφία του Samuel Johnson “Boswell's Life of Johnson” του James Boswell.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ
Η ματαιοδοξία είναι ένα τόσο φανταστικό πράγμα, τόσο μακριά από το να είναι ρεαλιστική, ώστε μας οδηγεί ακόμη και να ανησυχούμε για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι, όταν θα έχουμε πεθάνει και θα μας έχουν θάψει.
Από το “On Heroes and Tombs” του Ernesto Sabato.
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Δε φταίνε πάντοτε οι πολιτικοί, αν δεν είναι φιλόσοφοι. Φταίνε και οι φιλόσοφοι που δεν γίνονται πολιτικοί.
Π. Κανελλόπουλος, Επιστολές τους προγόνους μου.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΜΟΝΑΞΙΑ;
Γιατί πρέπει οι άνθρωποι να είναι τόσο μοναχικοί; Ποιo είναι το νόημα αυτού του γεγονότος; Εκατομμύρια άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο, που όλοι τους λαχταρούν και προσβλέπουν στους άλλους για να τους ικανοποιήσουν, και μολοταύτα κλείνονται στον εαυτό τους. Γιατί; Η Γη δημιουργήθηκε ίσα-ίσα για να θρέψει την ανθρώπινη μοναξιά;
Αναρωτιέται ο Haruki Murakami στο μυθιστόρημα “Sputnik Sweetheart.”
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΙΧΜΗΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
*Λάβετε υπ’ όψιν τα λεγόμενα από την Joan la Pucelle στον Ερρίκο τον 6ο, πρώτο μέρος. Είναι λόγια που πιθανόν δεν έγραψε ο Σαίξπηρ, αλλά που σίγουρα γράφτηκαν από κάποιον που ήξερε τι έκανε:
Η δόξα είναι σαν ένας κύκλος στο νερό
Που δεν παύει να μεγαλώνει
Μέχρις ότου να απλωθεί τόσο που εξαφανίζεται
*Στη μοντέρνα εποχή οι κριτικοί έχουν κερδίσει τη φήμη για εξαιρετική ευφυΐα σπρώχνοντας την έννοια της “στενής ανάγνωσης” σε σημείο να βγάζουν περισσότερο νόημα από ότι ο συγγραφέας θα μπορούσε ενδεχομένως να ήθελε να βάλει, αλλά δεν είναι δύσκολο, εύκολο είναι. Και μόνο το γεγονός ότι η πολυάσχολη δραστηριότητά τους τους κάνει να αισθάνονται αρκετά δημιουργικοί θα πρέπει να είναι αρκετό για να τους πει ότι κάνουν λάθος.
* Αγαπητέ μου φίλε, είπε ο Βολταίρος σε κάποιον φιλόδοξο συγγραφέα, που τον είχε φορτώσει με ένα ανέκδοτο χειρόγραφο, μπορείς να γράψεις τόσο αδέξια και άσχημα όταν γίνεις διάσημος. Μέχρι τότε πρέπει να προσπαθήσεις κάπως.
Παρατηρήσεις του Clive James από το βιβλίο Cultural Amnesia.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΓΑΤΗΣ
Αν ένας εργάτης μπορούσε να είναι βέβαιος ότι θα ονειρεύονταν κάθε νύχτα για δώδεκα ώρες ότι ήταν βασιλιάς, έλεγε ο Pascal, πιστεύω ότι θα ήταν το ίδιο ευτυχισμένος όσο ένας βασιλιάς που ονειρεύονταν για δώδεκα ώρες ότι ήταν εργάτης.
Μια από τις παραδοξολογίες του Friedrich Nietzsche.
Η ΤΕΛΕΙΑ ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ
Όταν είσαι εντελώς παγιδευμένος μέσα σε μια φούσκα, δεν υπάρχει φούσκα.
Από τη “Mania” της Lionel Shriver.
Κείμενο δημοσιευμένο σαν σήμερα (13 Δεκεμβρίου) του 2017
Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ
Ακούω μέσα μου δυο φωνές, που αντιμάχονται η μια την άλλη και θέλουν να βρουν τρόπο να εκφραστούν.
Το περίεργο είναι ότι και οι δυο φωνάζουν το ίδιο πράγμα, αλλά με τόσο διαφορετικό τρόπο η κάθε μια.
Πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ λέει η μια φωνή. Είμαι αριστερός από τα γεννοφάσκια μου, πιστεύω στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισότητα και την αδελφότητα. Είμαι βέβαιος ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν όλη την καλή θέληση να κάνουν αυτά που διακήρυσσαν, έδωσαν σκληρές μάχες με πολύ πιο δυνατούς αντιπάλους, μέσα σε συνθήκες που καθόλου δεν τους ευνοούσαν και αναγκάστηκαν να κάνουν μια στρατηγική υποχώρηση, αποδεχόμενοι πράγματα ενάντια στα πιστεύω τους. Έλεγαν πάντως τα σωστά πράγματα και αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν το σκάφος, αλλά να βοηθήσουν όσο γίνεται τους περισσότερο αδύναμους και να διαχειριστούν τουλάχιστο με εντιμότητα και διαφάνεια την καθημερινότητα και τις υποθέσεις της πατρίδας. Ναι πολλές αξίες της αριστεράς έχουν απαξιωθεί, αλλά κάποια δείγματα κοινωνικής πολιτικής υπάρχουν και ελπίζω να γίνουν περισσότερα όσο βγαίνουμε από την κρίση.
Και εγώ πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ λέει η άλλη φωνή μέσα μου. Ήμουνα πάντοτε νεοφιλελεύθερος, πιστεύω στην ελεύθερη αγορά, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην ελευθερία της βούλησης και στο δικαίωμα του ανθρώπου να επιλέγει ποιος θα τον κυβερνά μέσα από την ψήφο του. Αυτό το σύστημα που λέγεται κοινοβουλευτική δημοκρατία, έστω και στα πλαίσια του καπιταλισμού, έχει απόλυτα επικρατήσει και είναι το μοναδικό που εξασφαλίζει σήμερα την ποιότητα της ζωής που απολαμβάνουμε στη Δύση. Κατάλαβα έγκαιρα ότι στην Ελλάδα της κρίσης καμιά άλλη πολιτική δύναμη δεν μπορούσε να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούν οι καιροί. Είδαμε πως έφυγαν κακήν κακώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη λύση για να παραμείνει η Ελλάδα στην τροχιά της Ευρώπης και του δυτικού τρόπου ζωής. Βέβαια με την πολιτική που ασκεί έχει προδώσει βασικές αξίες της αριστεράς, αλλά αυτό εμένα δεν με αφορά και δεν με προβληματίζει. Όταν καεί το χαρτί του θα επανέλθουν οι δυνάμεις εκείνες που είναι κοντύτερα στα δικά μου πιστεύω και ο κύκλος θα επαναληφθεί. Έτσι άλλωστε είναι η πολιτική. Και η ζωή.
Αρχίζει όμως και μια άλλη φωνή να ακούγεται μέσα μου. Δειλά στην αρχή, αλλά παίρνει να δυναμώνει και να θέλει να ακουστεί περισσότερο. Και τι λέει αυτή η άλλη φωνή; Μήπως πρέπει να φανταστούμε, να σχεδιάσουμε και να δημιουργήσουμε ένα κόσμο, όπου αυτά που έλεγε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορούν να πραγματοποιηθούν; Μήπως πρέπει με όλο και με περισσότερο δυνατή φωνή να ακούσει όλη η ανθρωπότητα ότι ο σύγχρονος νεοφιλελεύθερος τρόπος διακυβέρνησης δεν είναι συμβατός με την επιβίωση της ανθρωπότητας, αφού μας οδηγεί συστηματικά προς την κλιματική καταστροφή; Αφού συνεχώς αυξάνει τις ανισότητες ανάμεσα στους λαούς, αλλά και ανάμεσα στους πολίτες της ίδια της χώρας; Μήπως τα παραμύθια της προστασίας των πιο αδύναμων στρωμάτων στην πραγματικότητα δεν οδηγούν παρά σε μια διεύρυνση αυτών των στρωμάτων με την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και την αύξηση της απόστασης από τους ολίγους εκλεκτούς;
Μήπως τελικά η παρουσία πολιτικών και κομμάτων όπως ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος που χρησιμοποιεί σήμερα το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα για να εξουδετερώσει εκείνα τα κινήματα, που θα μπορούσαν να προσφέρουν την πραγματική αλλαγή; Κινήματα που υπάρχουν μεν και σήμερα, αλλά η εμβέλειά τους δεν είναι πολύ μεγάλη. Ένας βασικός λόγος γι αυτό είναι ότι έχουν στραμμένη την προσοχή τους σε συγκεκριμένα προβλήματα, που τους απασχολούν αμεσότερα. Δεν θα αργήσει όμως ο καιρός που όλοι αυτοί που αγωνίζονται άλλοι ενάντια στην κλιματική αλλαγή, άλλοι ενάντια στην αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα, άλλοι ενάντια στον αποκλεισμό των προσφύγων από τη ζωή που δικαιούνται, άλλοι ενάντια στην καταπίεση μειονοτήτων, στο ρατσισμό στη μισογυνία κλπ, θα βρουν τρόπο να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Και τότε πραγματικά υπάρχει ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος.
Αυτά είναι που μου λέει αυτή η τρίτη φωνή μέσα μου.
Και τότε βέβαια παύω να πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ!
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους μεταβάλλονται τελικά πολύ λίγο κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ακολουθούν εκείνα τα σχήματα που καθορίστηκαν από τις πρώτες στιγμές της σχέσης τους και ίσως για πάντοτε.
Γράφει στο μυθιστόρημα “Anéantir” ο Michel Houellebecq.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΟ ΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΚΑΙ Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ;
Στη συνέχεια είπε “ Έγραψα κάποτε ότι οι καθρέφτες και η συνουσία είναι αποκρουστικά πράγματα, αφού και τα δύο πολλαπλασιάζουν τον αριθμό των ανθρώπων στον κόσμο”.
Υποθετικά λόγια του Borges από το βιβλίο “Borges and Me” του Jay Parini.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ
Οι αληθινοί πρόγονοι των εθνών της Ευρώπης, όπως σωστά έχει ειπωθεί, δεν είναι αυτοί από των οποίων το αίμα ξεπήδησαν, αλλά αυτοί από τους οποίους προέρχεται η πλουσιότερη μερίδα της κληρονομιάς τους. Η μάχη του Μαραθώνα, ακόμη και ως ένα γεγονός της ιστορίας της Αγγλίας, είναι πιο σημαντική από τη μάχη του Hastings. Αν η έκβαση εκείνη τη μέρα ήταν διαφορετική, οι Βρεττανοί και οι Σάξωνες μπορεί ακόμη και σήμερα να περιπλανιόταν στα δάση.
Λόγια του John Stuart Mill, που αναφέρονται στο βιβλίο “How the World Made the West” της Josephine Quinn.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Βέβαια, τον διέκοψε ο Λεκές, όπως λέει κι ο Κανελλόπουλος: “οι ανανήψαντες της Μακρονήσου πρέπει να θεωρηθούν δυό φορές Έλληνες, μία ως γεννηθέντες τοιούτοι, και άλλη μια φορά ως ανακτήσαντες μετά γόνιμον ψυχικήν δοκιμασίαν την ελληνικήν των συνείδησιν”-αυτό δεν θες να πεις;
Γράφει ο Μένης Κουμανταρέας στο “Δυό φορές Έλληνας”
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΑΒΡΟΤΗΤΕΣ
Gibbs, ρώτησε ο Gilmore, τον συγκρατούμενό του, έχεις ακούσει για τον Ralph Waldo Emerson;
Όχι
Ήταν ένας συγγραφέας και έκανε μια δήλωση, σύμφωνα με την οποία ζούμε εσύ κι εγώ. Ο Emerson είπε: Η ζωή είναι τόσο σύντομη, ώστε δεν έχεις πάντοτε χρόνο για αβρότητες.
Από το μυθιστόρημα του Norman Mailer “The Executioner's Song.”
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΕΥΛΟΓΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Εδώ που τα λέμε, έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρχουν συγγενείς που συναντούνται μονάχα σε γάμους και κηδείες, με αποτέλεσμα ο καθένας να νομίζει ότι όλοι οι άλλοι είναι μανιο-καταθλιπτικοί;
Το χιούμορ του David Grossman στο μυθιστόρημα “A Horse Walks into a Bar.”
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΙ ΕΓΩ
Ο Βασιλιάς εργάζονταν στον κήπο. Έδειχνε πολύ ευχαριστημένος που με έβλεπε. Περπατήσαμε κατά μήκος του κήπου. Αυτή είναι η Βασίλισσα, μου είπε. Κλάδευε μια τριανταφυλλιά. Ω, πως είστε, μου είπε. Καθήσαμε σε ένα τραπέζι κάτω από ένα μεγάλο δέντρο και ο Βασιλιάς παρήγγειλε ουίσκυ με σόδα. Έχουμε πάντως καλό ουσίσκυ, είπε. Η επαναστατική επιτροπή, μου είπε, δεν τον αφήνει να βγει έξω από το χώρο του παλατιού. Πιστεύω ότι ο Πλαστήρας είναι πολύ καλός άνθρωπος, είπε, αλλά τρομερά δύσκολος. Νομίζω ότι έκανε καλά που σκότωσε εκείνους τους τύπους. Αν ο Kerensky είχε σκοτώσει μερικούς ανθρώπους τα πράγματα μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικά. Οπωσδήποτε το σημαντικό πράγμα σε μια τέτοια ιστορία είναι να μην σκοτωθείς ο ίδιος.
Ήταν εξαιρετικά ευδιάθετος. Μιλήσαμε για πολλή ώρα. Όπως όλοι οι Έλληνες ήθελε να πάει στην Αμεερική.
Από συλλογή Σύντομων Ιστοριών και συντομογραφιών (βινιέτες) του Ernest Hemingway, “In Our Times”, που εκδόθηκε το 1925, περιγράφοντας μια συνάντηση με τον Έλληνα Βασιλιά.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Η άποψή μας είναι ότι η αίσθητικότητα, η συνείδηση, η αυτοαναφορική επίγνωση – όποιοι όροι και αν χρησιμοποιούνται, είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό όλων των ζωντανών οργανισμών.
Άποψη των Arthur S. Reber, Frantisek Baluska και William Miller από το βιβλίο τους “The Sentient Cell.”
Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ
Το είπε ωραία ο Σοφοκλής: Το καλύτερο είναι να μην έχεις γεννηθεί ποτέ, αλλά αν έχεις έλθει σε αυτόν τον κόσμο, επέστρεψε όσο μπορείς γρηγορότερα εκεί από όπου προήλθες.
Το αναφέρει η Joyce Carol Oates στο βιβλίο “A Book of American Martyrs.”
