Από άρθρο του Μιχάλη Τσιντσίνη στην Καθημερινή.
Εντάξει, ξέρουμε. Αυτοί που λένε ότι νοιάζονται για τον εμπόλεμο λαό, αφού πρώτα του έχουν αρνηθεί την ικανότητα να επιλέγει ο ίδιος γεωπολιτικό προσανατολισμό, εκφράζουν έτσι μια κληρονομημένη αποστροφή προς τη Δύση. Ζουν στη Δύση, απολαμβάνουν τις ελευθερίες και την ευημερία της, αλλά υποφέρουν από έναν ψυχικό αυτοεκτοπισμό. Ενώ ανήκουν σε αυτήν, τη βδελύσσονται σαν κάτι ξένο, όχι επειδή θέλουν να την αλλάξουν. Οχι στο όνομα ενός άλλου μέλλοντος, αλλά στο όνομα ενός ματαιωμένου παρελθόντος.
Οι Ουκρανοί πολεμούν γιατί θέλουν να ανήκουν στη Δύση. Οποιος λέει ότι τους στηρίζει χωρίς να τους αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, τους αντιμετωπίζει με αποικιοκρατική περιφρόνηση – σαν αδαείς ιθαγενείς. Οπως, δηλαδή, τους αντιμετωπίζει και ο Πούτιν.
