Μουσική Πρόταση: Comme d'habitude Claude François

Πρόκειται για την αρχική πρωτότυπη γαλλική εκδοχή του μετέπειτα διάσημου από τον Frank Sinatra "My Way".

Ένα ηλιοβασίλεμα.....

Ήταν 9 Σεπτεμβρίου 2019

Μουσική Πρόταση: Les Au Revoir Feat. Μανώλης Καραντίνης - Εσύ

Έτσι, κάτι διαφορετικό!

Ποίηση

MUSE DES BEAUX ARTS

by W. H. Auden

About suffering they were never wrong,
The old Masters: how well they understood
Its human position: how it takes place
While someone else is eating or opening a window or just walking dully along;
How, when the aged are reverently, passionately waiting
For the miraculous birth, there always must be
Children who did not specially want it to happen, skating
On a pond at the edge of the wood:
They never forgot
That even the dreadful martyrdom must run its course
Anyhow in a corner, some untidy spot
Where the dogs go on with their doggy life and the torturer’s horse
Scratches its innocent behind on a tree.

In Brueghel’s Icarus, for instance: how everything turns away
Quite leisurely from the disaster; the ploughman may
Have heard the splash, the forsaken cry,
But for him it was not an important failure; the sun shone
As it had to on the white legs disappearing into the green
Water, and the expensive delicate ship that must have seen
Something amazing, a boy falling out of the sky,
Had somewhere to get to and sailed calmly on.

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Χθες πέθανε ξαφνικά ένας αγαπημένος τραγουδοποιός, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννημένος στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Πέθανε σε ηλικία 63 ετών στο σπίτι του στον Πτελεό Μαγνησίας λίγες μέρες μετά τη τελευταία του συναυλία, που είχε γίνει στις 6 Σεπτεμβρίου στο Βόλο.

Ένα μικρό αφιέρωμα..

Ο ψαράς...

Κάθε μέρα που πηγαίνω για το πολύ πρωινό μου κολύμπι συναντώ ένα συμπαθητικό ψαρά, που πηγαινοέρχεται στην ακτή με ένα καλάμι. Δεν τον έχω δει ποτέ να πιάνει τίποτα.

Σήμερα μου το ομολόγησε: Έρχομαι εδώ κάθε πρωί πάνω από ένα μήνα και δεν έχω πιάσει τίποτα.

Τότε γιατί εξακολουθείς να έρχεσαι εδώ; τον ρωτώ.

Να μωρέ, εδώ κοντά έχει χώρο να παρκάρω το αυτοκίνητό μου!

Μου θυμίζει εκείνη την ιστορία με τον μεθυσμένο, που έχασε τα κλειδιά του όπως επέστρεφε τρικλίζοντας από την ταβέρνα και τα έψαχνε κάτω από τον στύλο της ΔΕΗ, επειδή εκεί μονάχα είχε φως.

Ο αληθινός ηγέτης (λόγια του Π. Κανελλόπουλου)

Καμιά μερίδα δεν μπορεί να είναι πέρα για πέρα η μερίδα του ανθρώπου που είναι αληθινά ελεύθερος πολίτης. Σε κάθε μερίδα -σε κάθε πολιτικό κόμμα ή κοινωνική κατηγορία ανθρώπων- τον κύριο τόνο δεν τον δίνει ποτέ ο πιό ελεύθερος, ο πιό υπερήφανος, ο πιό αληθινός. Δεν τον δίνει ούτε ο πιό ισχυρός- ισχυρός ως ελεύθερη συνείδηση- ηγέτης. Όσο είναι μάλιστα ο ηγέτης ηθικά ισχυρότερος, τόσο περισσότερο είναι έρημος.

Το χρώμα σε οποιαδήποτε μερίδα το δίνουν οι πολλοί, οι πιό αδύνατοι, οι ηθικά και πνευματικά φτωχότεροι, οι φανατικοί. 

Ο ηθικά ισχυρός ηγέτης ενός κόμματος δεν είναι ποτέ- δεν μπορεί νάναι- γνήσιος και ανεπιφύλακτος οπαδός του κόμματος αυτού. Και όταν γίνεται ανεπιφύλακτος οπαδός του κόμματος που τάχθηκε να διευθύνει, χάνει τον εαυτό του, παύει νάναι ηθικά ισχυρός, γίνεται ότι είναι όλοι οι άλλοι, λέγεται ηγέτης χωρίς νάναι πια στ' αλήθεια ηγέτης, τον επευφημούν τα πλήθη, επευφημώντας στο βάθος όχι αυτόν, αλλά τις δικές τους αδυναμίες, τα δικά τους πάθη.

Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Επιστολές στους Προγόνους μου. Από την επιστολή προς τον Αριστείδη.

(Το είχα δημοσιεύσει για πρώτη φορά στον ιστότοπο τον Οκτώβριο του 2011)