Χιούμορ...

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

Διαβάζοντας...

Ως είδος, ο άνθρωπος προτιμάει τη δύναμη από την αλήθεια. Ξοδεύουμε πολύ περισσότερο χρόνο και προσπάθεια επιδιώκοντας να ελέγξουμε τον κόσμο, παρά προσπαθώντας να τον καταλάβουμε. Ακόμη και όταν προσπαθούμε να τον καταλάβουμε, το κάνουμε συνήθως με την ελπίδα ότι καταλαβαίνοντάς τον θα είναι ευκολότερο να τον ελέγξουμε. Για το λόγο αυτόν, εάν ονειρεύεσαι μια κοινωνία, όπου η αλήθεια βασιλεύει και οι μύθοι αγνοούνται, έχεις πολύ λίγα να περιμένεις από τον Homo Sapiens. Καλύτερα να δοκιμάσεις την τύχη σου με τους χιμπατζήδες.

Απόσπασμα από: Yuval Noah Harari. «21 Lessons for the 21st Century.”

Χιούμορ...

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την Καθημερινή

Μουσική Πρόταση: Darius Milhaud - La creation du monde (1923)

Orquesta Nacional de Francia , conducted by Leonard Bernstein 

Darius Milhaud - La création du monde ,Op.81 (1923) 

This piece describe the Creation of the World in the African mythology

Συναισθηματική Λογική

Συναισθηματική Λογική (ή πως εκλογικεύουμε τα συναισθήματά μας όταν τα δεδομένα δεν ταιριάζουν στην ιδεολογία μας)

Όλοι μας γνωρίζουμε (ή νομίζουμε ότι γνωρίζουμε) να ξεχωρίζουμε τους δυο μεγάλους πυλώνες της επεξεργασίας των δεδομένων του περιβάλλοντός μας, δηλαδή τη λογική και το συναίσθημα. Και έχουν γραφεί άπειρα για την επικράτηση του ενός ή του άλλου κατά τη λήψη αποφάσεων και τις σχετικές συνέπειες. 

Δεν είναι, όμως, αυτό για το οποίο θέλω να μιλήσω σήμερα. Υπάρχει και ένα άλλο είδος επεξεργασίας των δεδομένων και του καθορισμού της θέσης μας πάνω στα ζητήματα που μας απασχολούν. Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί "συναισθηματική λογική", αν και όταν το χρησιμοποιούμε νομίζουμε ότι πρόκειται για απλή, καθαρή καί στέρεα "λογική σκέψη". 

Αυτό συμβαίνει σε εκείνες τις πάρα πολύ συχνές περιπτώσεις, που κάποια απόλυτα στέρεα επιστημονικά ευρήματα θα πρέπει να μας οδηγήσουν αβίαστα σε ορισμένα ξεκάθαρα συμπεράσματα, αλλά αυτό περιέργως δεν γίνεται. Στις περιπτώσεις αυτές, δηλαδή, το συναίσθημα οδηγεί τη λογική μας εκεί που εκείνο θέλει, αφήνοντάς μας παράλληλα να έχουμε την ψευδαίσθηση της απόλυτης επικράτησης της λογικής. 

Ακραία περίπτωση "συναισθηματικής λογικής" είναι οι διάφοροι "αρνητισμοί", που ανθούν, όπως πχ η άποψη ότι το AIDS δεν οφείλεται στον ιο HIV, ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό, ότι δεν υπάρχει υπερθέρμανση του πλανήτη από την ανθρώπινη δραστηριότητα και βέβαια ο μεγαλύτερος από όλους, δηλαδή η πίστη για την ύπαρξη ενός υπέρτατου όντος. 

Αλλά η θέση που θέλω να υποστηρίξω είναι ότι όσο κι αν δεν μας "τιμά" ίσως, καθώς θεωρούμε το είδος μας καθ' εξοχήν "λογικό", πιστεύω ακράδαντα ότι η συναισθηματική λογική είναι το χαρακτηριστικό του ανθρώπινου είδους! Δεν νομίζω ότι υπάρχει άποψη ή απόφασή μας που δεν αποτελεί στην πραγματικότητα μείγμα λογικής και συναισθήματος, με τα ποσοστά βέβαια ανάμεσα στα δύο να κυμαίνονται, ανάλογα με την περίπτωση. Από την απόφασή μας να παίξουμε στάνταρ στο στοίχημα την ομάδα μας που είναι τελευταία στη βαθμολογία και παίζει εκτός έδρας με τον πρωτοπόρο, μέχρι την άποψη ότι ο καφές του καφενείου της γειτονιάς που γεννηθήκαμε είναι ο καλύτερος του κόσμου. 

Πρέπει, όμως, και κάτι ακόμη να προστεθεί. Επειδή τίποτε σε ότι αφορά τέτοιες εκδηλώσεις δεν είναι τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα της εξελικτικής διαδικασίας, είναι απόλυτα βέβαιο, ότι η συναισθηματική μας αυτή λογική πρέπει να έχει προσφέρει σημαντικά στην επιβίωση του είδους και να έχει επομένως επιλεγεί. Όλοι άλλωστε καταλαβαίνουμε πόσο δυστυχισμένοι θα ήμαστε αν η λογική πλήγωνε το συναίσθημά μας σε καθημερινή βάση!

(Αυτή η ανάρτηση έγινε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2011)

Διαβάζοντας...

Ρήση αποδιδόμενη στον Ιπποκράτη:

Είναι πιο σημαντικό να γνωρίζεις ποιος άνθρωπος έχει μια ασθένεια, παρά ποια ασθένεια έχει ένας άνθρωπος.

Διαβάζοντας...

Να οργανώσει κανείς τη ζωή του με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι ένα μυστήριο για τους άλλους. έτσι ώστε αυτοί που βρίσκονται κοντύτερά μας θα είναι απλά πιο κοντά στο να μην μας γνωρίζουν. Έτσι έχτισα τη ζωή μου, σχεδόν χωρίς να το σκεφτώ, αλλά το έκανα με τόση ενστικτώδη τέχνη, ώστε ακόμη και για τον εαυτό μου έχω γίνει ένα όχι ολότελα καθαρό και προσδιορισμένο άτομο.

Απόσπασμα από: Fernando Pessoa. «The Book of Disquiet.»

Ποίηση

STILL I RISE

by Maya Angelou

You may write me down in history

With your bitter, twisted lies,

You may trod me in the very dirt

But still, like dust, I’ll rise.

Does my sassiness upset you?

Why are you beset with gloom?

’Cause I walk like I’ve got oil wells

Pumping in my living room.

Just like moons and like suns,

With the certainty of tides,

Just like hopes springing high,

Still I’ll rise.

Did you want to see me broken?

Bowed head and lowered eyes?

Shoulders falling down like teardrops,

Weakened by my soulful cries?

Does my haughtiness offend you?

Don’t you take it awful hard

’Cause I laugh like I’ve got gold mines

Diggin’ in my own backyard.

You may shoot me with your words,

You may cut me with your eyes,

You may kill me with your hatefulness,

But still, like air, I’ll rise.

Does my sexiness upset you?

Does it come as a surprise

That I dance like I’ve got diamonds

At the meeting of my thighs?

Out of the huts of history’s shame

I rise

Up from a past that’s rooted in pain

I rise

I’m a black ocean, leaping and wide,

Welling and swelling I bear in the tide.

Leaving behind nights of terror and fear

I rise

Into a daybreak that’s wondrously clear

I rise

Bringing the gifts that my ancestors gave,

I am the dream and the hope of the slave.

I rise

I rise

I rise.  

Maya Angelou (1928-2014)    

Η μυρωδιά…

Ετοιμάζεσαι για το μεγάλο σου γεύμα. Το επινίκιο. Βγάζεις και καμαρώνεις τα καινούργια σου ρούχα. Φρεσκοδιαλεγμένα, αστραφτερά, με ευρωπαϊκή φινέτσα τα περισσότερα. Τα φοράς και κοιτάζεσαι ικανοποιημένος στον καθρέφτη. 

Προχωράς προς τους καλεσμένους σου και αισθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Το αντιλαμβάνεσαι στο βλέμμα τους. Το νιώθεις και εσύ ο ίδιος. Το μήνυμα το δίνει η όσφρησή σου. Τα ρούχα σου έχουν μια μυρωδιά. Αν και ολοκαίνουργια αποδίδουν μια οσμή παλιού, πολυκαιρισμένου. 

Την αιτία την έχεις ήδη υποπτευθεί, αν και δεν θέλεις να το παραδεχτείς. Τα καινούργια σου ρούχα τα είχες τοποθετήσει και τα έβγαλες από εκείνη την παλιά ντουλάπα, εκείνη στην άκρη δεξιά του δωματίου. Εκεί που πάντα φύλαγε η οικογένειά σου τις επίσημες φορεσιές της δεκαετίες τώρα. 

Πως ήταν δυνατό λοιπόν να μην πάρουν την ίδια μυρωδιά;

Μουσική Πρόταση: Tony Bennett, Lady Gaga - The Lady is a Tramp

Διαβάζοντας...

Η κρέμα, το γάλα και ο Sartre ή η σημασία της αρνητικότητας.

Ο Jean-Paul Sartre μπαίνει σε ένα καφενείο και ο σερβιτόρος τον ρωτά τι θα πάρει. Ο Sartre απαντά” Θα ήθελα έναν καφέ με ζάχαρη, αλλά χωρίς κρέμα”. Ο σερβιτόρος φεύγει αλλά επιστρέφει σε λίγο λέγοντας: “Λυπάμαι, κύριε Sartre αλλά η κρέμα μας έχει τελειώσει. Μήπως θα θέλατε έναν καφέ με ζάχαρη, χωρίς γάλα;”

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!