Ποίηση

ΔΙΔΑΧΗ

Διάβηκες και συ

Σαν το καλοκαιρινό σύγνεφο

Με την κραυγή της άνοιξης

Φυτεμένη στον κόρφο σου.

Γείρε πλάι μου

Κάτι κρύφιο να σου πω:

Μη φανερώσεις τα χαρτιά σου

Πριν σ’ αναγκάσει ο άνεμος.

(20/10/81)

Χορέψτε, χαμογελαστοί μου άνθρωποι!

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την Καθημερινή

Χθες, μετά τη βροχή...

Διαβάζοντας....

Αυτός που πιστεύει ότι ο τόπος που γεννήθηκε είναι η πατρίδα του υποφέρει. Αυτός που πιστεύει ότι οποιοσδήποτε τόπος μπορεί να είναι η πατρίδα του υποφέρει λιγότερο. Κι αυτός που γνωρίζει ότι κανένας τόπος δεν μπορεί να είναι η πατρίδα του είναι ανίκητος.

Chrétien de Troyes (Γάλλος ποιητής του 12ου αιώνα)

Αυτό που είναι εκπληκτικό σε ότι αφορά την προεδρία του Donald Trump είναι ότι τώρα βρισκόμαστε όλοι μέσα στον κόσμο της φίρμας Trump, είτε το θέλουμε είτε όχι. Έχουμε όλοι μας καταντήσει κομπάρσοι στο κερδοφόρο του ρεάλιτυ σόου, που έχει επεκταθεί και έχει καταπιεί την πιο ισχυρή κυβέρνηση του κόσμου.

Από το βιβλίο της Naomi Klein. “No Is Not Enough.”

Ποίηση

Love Poem

by Richard Brautigan

It’s so nice

to wake up in the morning

all alone

and not have to tell somebody

you love them

when you don’t love them

anymore.

Μουσική Πρόταση: La Mantovana

Ανώνυμου συνθέτη του 17ου αιώνα.

Stefano Bagliano, flauto dolce
Federico Marincola, voce e chitarra spagnola
Mariagrazia Liberatoscioli e Giulia Zerbino, canto, recitazione, danza

Άγριο κράξιμο....

Μια καρακάξα έξω από το παράθυρό μου....

Μεσοφρενικές Υστερίες και πάλι...

ΛΑΚΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ

Βαθιά μετανοώ αδελφοί και αδελφές! Θα κλειστώ σε μοναστήρι. Ομολογώ ότι έκανα τη μακακία της ζωής μου.  Έβαλα το μεγαλύτερο αυτογκόλ. Και νάταν μόνο αυτογκόλ. Εγώ σχεδόν αυτοακρωτηριάστηκα. Μπήκα στο κελί μόνος μου και τους πέταξα τα κλειδιά. 

Τι ήταν αυτό που έπαθα! Τι θα είχα να τους σούρνω. Υλικό για παραστάσεις και τσαντήρια για όλη μου τη ζωή θα είχα. Πήγα όμως και αυτοπαγιδεύτηκα και τώρα πως να ξεμπλέξω χωρίς να με χλευάσει και ο τελευταίος μικρός Μήτσος; 

Τι υλικό θεέ μου! Τι τσιπροκαμμένη γη που θα παραδώσουν, τι καθε λέξη του Συντάγματος που το φυλλοφτερουλιάσανε, τι προσέξτε όταν σκίζετε τα μνημόνια μη σας σκιστεί και το καλσόν, τι γκόου μπακ κυρία Μέρκελ και πλιζ δώσμου κατιτις, το Ολαντρεού μεγάλε φίλε, τι Γιάνης μεγάλο μας ασσέτ και κρυυμμένη κασέτ, τι ζουρνάδες και πεντοζάλες που θα χόρευαν αυτοί και τα χορεύουμε εμείς με καπάκι κωλοτούμπες και τόσα και τόσα άλλα. Ατέλειωτα. 

Και τώρα κάθομαι και κλαίω τη μοίρα μου. Τι με πείραζε να μείνω ένας μικρός Μήτσος; Τώρα που με πιάσανε Κώτσο και μάλιστα μεγάλο είναι καλύτερα;

Διαβάζοντας….

Ο ασφαλέστερος γενικός χαρακτηρισμός της ευρωπαϊκής φιλοσοφικής παράδοσης είναι ότι αποτελείται από μια σειρά υποσημειώσεων στον Πλάτωνα.

Alfred North Whitehead *

*(1861-1947). Άγγλος μαθηματικός και φιλόσοφος.

Ο Συγγραφέας

Παραθέτω ένα ακόμη κείμενο από την ενότητα "Μεσοφρενικές Υστερίες". Γραμμένο πριν κάμποσα χρόνια.

Απόσπασμα από μια συνέντευξη.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

-Και θε νάρθουνε δίσεχτα χρόνια με κάτι χαγώγια και παγκούμια και κυρικαρκατζούδια διάφορα, που κουβανά ο αγέρας από τριγύρω... και θα φραχτούνε ούλες οι ρωγμές και ο τόπος θα πάρει να φουσκώνει. Και θάναι αρρώστεια γιομάτο ετούτο το συμμάζεμα και να που αποσιμάρχονται οι πληγές στη φύση και τα ζωντανά...Γιατί έχει γίνει πολύ δυνατός κι επιτήδειος στο κακό ο άνθρωπος και τίποτις δεν ημπορεί να τον καταλαγιάσει.

- Κι εσείς λοιπόν έτσι απαισιόδοξα τα βλέπετε τα πράγματα. Πάντα αναρωτιόμουνα γιατί όλοι οι φουτουριστές συγγραφείς χτίζουν δυστοπικές και μόνο τέτοιες πολιτείες.

- Είναι βλέπεις που το κακό στις μέρες μας πηδάει σαν το ελατήριο και βγάζει μάτι. Δεν είναι ανάγκη να το φανταστείς, τόχεις μπρος σου και χοροπηδηχτό. Το χρόνο εκτιμάς μονάχα, μέχρις ότου δεν θα υπάρχει μη παρέκει...

- Στο προηγούμενο βιβλίο σας είχατε ως θέμα το θάνατο. Πόσο σας απασχολεί άραγε ο θάνατος και γιατί;

- Η μεγάλη στιγμή για τον καθένα από μας είναι η στιγμή του θανάτου. Γι αυτήν και μόνο αξίζει να ετοιμαζόμαστε. Εκείνη μόνο τη στιγμή μπορεί να δεις το νόημα της παρουσίας σου στη γη. Αυτή και μόνη η στιγμή έχει βαρύτητα. Και δεν έχει καμιά σημασία τι έχεις κάνει στη ζωή σου. Αυτό που έχει σημασία είναι το ποιος έγινες. Όχι αν υπήρξες καλός ή κακός σύμφωνα με τους άλλους, αλλά αν μπόρεσες να εξελιχτείς προς την κατεύθυνση των δυνατοτήτων σου, πόσο τις αξιοποίησες όχι με τα μέτρα των άλλων, αλλά με τα δικά σου και μόνο σταθμά. Δεν υπάρχει άλλη αρετή στον άνθρωπο, παρά η προσπάθειά του να ταυτιστεί όσο γίνεται περισσότερο με εκείνο που τον προσδιορίζει και τον οριοθετεί. 

- Μοιάζει να βάζετε κάποια όρια στις δυνατότητες του ανθρώπου. Και μάλιστα όρια προδικασμένα. Μίζερο μου φαίνεται.

- Εξαρτάται από την οπτική γωνιά. Για μένα είναι υπέροχο και μοναδικό το να μπορέσω να γίνω αυτός που θα μπορούσα να γίνω. Αυτοί που μιλάνε για ξεπέρασμα των ορίων, αυτοί που λένε "τέντωσέ με κι ας σπάσω" δεν νομίζω ότι λένε κάτι διαφορετικό, απλά βάζουν αυτά τα όρια κάπου κοντύτερα από ότι εγώ. Δεν παύουν όμως να είναι όρια...'Ισως το σπάσιμο να είναι η κραυγή απόγνωσης της συνειδητοποίησης του ορίου. Δεν θα χρειαστεί αν το καταλάβεις έγκαιρα. Και τότε μπορεί να είναι κραυγή θριάμβου.

- Ας έρθουμε τώρα στο καινούργιο σας βιβλίο. Ήταν μια έκπληξη για όλους, καθώς είναι πολύ διαφορετικό από ότι έχετε γράψει μέχρι τώρα. Ο ιός της ασέβειας, λοιπόν;

- Δεν ξέρω αν πρέπει να τον ονομάσουμε έτσι. Περισσότερο πρόκειται για "κάτι", ας μην το πούμε ιό, που κάνει τους ανθρώπους να πάψουν να πιστεύουν σε υπερφυσικά αίτια και δυνάμεις. Που τους προσγειώνει σε μια σκληρή, μηχανιστική πραγματικότητα. Σε ένα κόσμο βγαλμένο θάλεγα μέσα από τα όνειρα των δαρβινιστών. Είμαστε τα παιδιά του Σύμπαντος και τίποτα άλλο!

- Δεν φοβάστε ότι θα προκληθούν αντιδράσεις από το βιβλίο σας; Ας πούμε η επίσημη Εκκλησία είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αντιδράσει.

-Υπάρχουν ήδη αντιδράσεις. Είναι γεγονός ότι δεν με έχουν αφορίσει ακόμη, αλλά δεν ακούστηκαν και λίγα... Ακούστε, πρόκειται για μυθοπλασία και δεν νομίζω ότι πρέπει να υπερβάλλουμε στις αντιδράσεις μας. Άλλωστε στο έργο μου ακούγονται όλες οι απόψεις για τις συνέπειες της εξάπλωσης του ιού, συνέπειες που δεν είναι μόνο "θετικές" ας μου επιτραπεί να το πω έτσι. Αναφέρομαι και σε αυτά που χάνονται, ανεξάρτητα από τη σκοπιά τη θρησκευτική. 

- Ας μην πούμε περισσότερα τώρα, για να μην στερήσουμε την απόλαυση από το αναγνωστικό κοινό. Τώρα γράφετε κάτι άλλο; 

- Νομίζω είναι πολύ νωρίς. Πάντα χρειάζεται κάποια απόσταση ανάμεσα από τα γραψίματα, ώστε να υπάρχει η απαραίτητη φρεσκάδα στη ματιά.

-Ευχαριστώ πολύ.

-Και εγώ ευχαριστώ.

Ποίηση

No One and Syria’s Struggle to Sleep

No one washes his hands and face three times in preparation for his prayers. 

No one thinks this is enough to get the blood out.

No one sleeps to the sounds of bombs. No one loves this lullaby that has 

become his music since the electricity shut off.

No one shares the bed with his sisters and brothers. No one pretends to 

dislike it. It is how no one keeps warm at night.

No one knows where his friends are. No one knows who his friends are. 

No one suspects if he wants to live, he should have no friends.

No one is busy stealing petrol from his neighbor. When no one’s neighbor 

catches him, his neighbor does not recognize him from his facelessness.

No one blames the government. No one will never give up his hate.

No one blames the terrorists. No one will never give up his hate.

No one blames the protestors. No one will never give up his hate.

No one blames the youth. No one wishes the youth would have waited 

until his death to fight.

No one blames the parents. No one wishes the parents fought earlier.

No one expects to sleep. No one expects to eat. No one expects to live. 

No one thinks death would be easier.

SEIF ELDEINE

Όλοι μαζί μπορούμε; Όχι δα!

Αναδημοσίευση άρθρου.

Αν κάτι δεν μπορώ να συγχωρέσω στον Αλέξη Τσίπρα είναι ο διχαστικός του λόγος που διέλυσε φιλίες ετών, που έφερε την διχόνοια ακόμη κι ανάμεσα σε συγγενείς. Είδαμε την λογική του εμφυλίου να ανασταίνεται και να στέκεται εκεί, όρθια και απειλητική. Δεν θα ξεχάσω ένα περιστατικό με γνωστό διασκεδαστή. Διότι, όλοι μαζί, τελικά, δεν μπορούμε!

Ήταν στα χρόνια της πλατείας. Ο τραγουδιστής – ηθοποιός – διασκεδαστής σε κάποια παράστασή του είδε ένα κυβερνητικό στέλεχος της μνημονιακής κυβέρνησης με το οποίο «διαφωνούσε πολιτικά». Και τι έκανε; Απαίτησε να φύγει ο … εχθρός από την αίθουσα για να συνεχίσει! Κι αυτός ο άνθρωπος πήγε να τραγουδήσει με τον Σαβόπουλο στο Καλλιμάρμαρο και να μας πει ότι όλοι μαζί μπορούμε! Δεν μπορούμε όλοι μαζί. Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν γίνεται. Όχι γιατί αυτός έχει την ταμπέλα του «Αριστερού» και εμείς δήθεν δεν μιλάμε μαζί τους. Αλλά διότι υιοθέτησαν τον διχαστικό λόγο του κ. Τσίπρα: «Ή αυτοί ή εμείς».

Να λοιπόν που «εμείς» ή αλλιώς «αυτοί» για τους άλλους, για εκείνους που έλεγαν το «ή αυτοί ή εμείς», έχουμε επιβιώσει. Είμαστε ακόμη όρθιοι. Δεν μας έχουν «τελειώσει». Δεν μας έχουν λυγίσει παρά τις ύβρεις και τις απαράδεκτες συμπεριφορές. Γιατί θα πρέπει τώρα «εμείς» να τους τα συγχωρέσουμε όλα; Εκείνες τις απαράδεκτες συμπεριφορές; Επειδή είπαν δημόσια ότι παραπλανήθηκαν από τον Τσίπρα; Και τι μας νοιάζει εμάς αυτό;

Δεν τους κατηγόρησε κανείς γιατί ήταν με τον Τσίπρα ή με τον Γιωργάκη. Δεν τους ρώτησε κανείς για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αλλά για την λογική της πλατείας, την λογική του Εμφυλίου που κουβαλούσαν από σπίτι σε σπίτι, από χώρο εργασίας σε χώρο εργασίας. Μου είναι παγερά αδιάφορο αν κάποιος καλλιτέχνης, δημοσιογράφος, οδοκαθαριστής ή συνταξιούχος παραπλανήθηκε ή όχι, αν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία ή τους Ερυθρούς Χμαιρ. Αν έβαλε Σταυρό στον Βαρεμένο ή στον Καμμένο.

Εκείνο που με ενόχλησε είναι που ο κύριος εκείνος, ο οποίος αποτελεί και την αφορμή για το σημερινό σημείωμα, σταμάτησε την παράσταση για να «στιγματίσει» δημόσια τον … μνημονιακό. Από αυτόν τον άνθρωπο θα έπρεπε να ζητήσει συγνώμη ο κ. «καλλιτέχνης». Από τον θεατή που πρόσβαλλε θα έπρεπε να ζητήσει συγνώμη. Όλα τα υπόλοιπα μου είναι παγερά αδιάφορα. Αντί να ζητήσει συγνώμη προχώρησε στο επόμενο project: «όλοι μαζί μπορούμε». Χτες δεν ήταν όλοι μαζί. Ήταν Εκείνος και όσοι συμφωνούσαν μαζί του. Οι άλλοι θα έπρεπε να φύγουν από το μαγαζί που τραγουδούσε. Θα έπρεπε να φοβούνται να κυκλοφορούν ελεύθερα. Αν ήταν δυνατόν να παραμείνουν σε έναν ιδιότυπο αποκλεισμό, να μην βγαίνουν από τα σπίτια τους. Όχι χωρίς φόβο. Όπως ο τραγουδιστής δεν τους «πούλησε» το θέαμα που πρόσφερε με εισιτήριο, κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε ο μπακάλης να μην τους πουλήσει γάλα και ο αρτοποιός βουτήματα.

Να γιατί δεν μπορώ να συγχωρέσω αυτή την άθλια παρέα που έσπειρε το μίσος στην κοινωνία. Που έδωσε εύκολες απαντήσεις του τύπου «θα σκίσουμε τα μνημόνια», που έστησε κρεμάλες στις πλατείες, που διέσυρε πολιτικούς αντιπάλους, που προπηλάκισε τους «άλλους». Δεν μπορώ να τους συγχωρέσω επειδή επέλεξαν συνειδητά την οδό του διχασμού. Αυτός ναι, είναι ένας ισχυρός λόγος για να δικαστούν. Πολιτικά. Και αφού καταδικαστούν να εξοριστούν στην λήθη.

Δεν είναι το ζητούμενο η αντιδικία. Εκείνοι μπορεί να μην έχουν την δύναμη να ζητήσουν συγνώμη από τα θύματά τους. Αλλά δεν πρόκειται να γίνουμε ίδιοι με αυτούς. Δεν θα τους περιμένουμε έξω από τις ταβέρνες που τρώνε για να τους πετάξουμε γιαούρτια. Δεν θα συγκροτήσουμε ομάδες κρούσης για να τους «κτίσουμε» μέσα στα γραφεία τους. Δεν θα δημοσιεύσουμε αθλιότητες στο διαδίκτυο. Δεν θα στήσουμε κρεμάλες με τα ομοιώματα τους στις πλατείες. Δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς. Δεν αξίζουν ούτε το σάλιο μας. Μόνο την περιφρόνησή μας! Αλλά δεν θα πάμε και μαζί. Δεν μπορούμε να προσποιηθούμε ότι δεν συνέβη και το παραμικρό. Δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας.

Θανάσης Μαυρίδης

Και όμως γυρίζει….

O Ludwig Wittgenstein μια φορά μου έκανε την ερώτηση: “ Γιατί λένε οι άνθρωποι ότι ήταν φυσικό να σκεφτούν οι πρόγονοί μας ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από τη Γη και όχι ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της;

Υποθέτω, του απάντησα, επειδή τους φαίνονταν ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από τη Γη.

Πως δηλαδή, ρώτησε, θα έμοιαζε αν τους φαίνονταν ότι η Γη γυρνούσε γύρω από τον άξονά της;

Elizabeth Anscombe,

An Introduction to Wittgenstein’s Tractatus

Διαβάζοντας....

ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΚΑΠΕΛΑ

Όλη μου τη ζωή ξεκινάω για να πάω σε όλα αυτά τα μέρη που θέλει η ψυχή μου

και πάντοτε ο αέρας μου παίρνει το καπέλο και το πηγαίνει σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

Έτσι όλη μου τη ζωή κυνηγάω καπέλα παρμένα από τον άνεμο.

Απόσπασμα από ποίημα του JERZY FICOWSKI σε πολύ ελεύθερη μετάφραση.

"Ματωμένη καρδιά"

Ποίηση

Επί ασπαλάθων

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού."

πάλι με την άνοιξη.

Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες

το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια

και τους κίτρινους ανθούς.

Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,χορδές μιας άρπας που αντηχούν

ακόμη...

Γαλήνη

-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;

Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,χαμένη στου μυαλού

τ'αυλάκια.

τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου

δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.

Το βράδυ βρήκα την περικοπή:

"τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει

"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν

τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν

απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του

Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος

Γιώργος Σεφέρης

31 του Μάρτη 1971

Είναι το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη και δημοσιεύτηκε στο Βήμα (23.9.71) τρεις μέρες μετά το θάνατό του στην περίοδο της δικτατορίας. Το ποίημα βασίζεται σε μια περικοπή του Πλάτωνα (Πολιτεία 614 κ.ε.) που αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Ο Αρδιαίος, τύραννος σε μια πόλη, είχε σκοτώσει τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο του αδερφό του. Γι' αυτό και η τιμωρία του, καθώς και των άλλων τυράννων, στον άλλο κόσμο στάθηκε φοβερή. Όταν εξέτισαν την καθιερωμένη ποινή που επιβαλλόταν στους αδίκους και ετοιμαζόταν να βγουν στο φως, το στόμιο δεν τους δεχόταν αλλά έβγαζε ένα μουγκρητό. "Την ίδια ώρα άντρες άγριοι και όλο φωτιά που βρισκόταν εκεί και ήξεραν τι σημαίνει αυτό το μουγκρητό, τον Αρδιαίο και μερικούς άλλους αφού τους έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και το κεφάλι, αφού τους έριξαν κάτω και τους έγδαραν, άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στ' ασπαλάθια και σε όλους όσοι περνούσαν από εκεί εξηγούσαν τις αιτίες που τα παθαίνουν αυτά και έλεγαν πως τους πηγαίνουν να τους ρίξουν στα Τάρταρα". (Πλ. Πολιτεία 616).

Φακίστρα και Κούτρα Τσαγκαράδας

Η Φακίστρα, μια από τις ελάχιστες ακτές του Πηλίου που δεν έχει αγγίξει καθόλου  ο τουρισμός και η θέα από την Κούτρα της Τσαγκαράδας, από την οποία φαίνονται όλα τα νησιά των Βόρειων Σποράδων...

και οι απίθανες ορτανσίες στο σπίτι των φίλων μας....

Ποίηση

Ἀλλὰ τὰ βράδια

Καὶ νὰ ποὺ φτάσαμε ἐδῶ

Χωρὶς ἀποσκευὲς

Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι

Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο

Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες

οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα

Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο

ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Βέβαια ἀγάπησε

τὰ ἰδανικά της ἀνθρωπότητας,

ἀλλὰ τὰ πουλιὰ

πετοῦσαν πιὸ πέρα

Σκληρός, ἄκαρδος κόσμος,

ποῦ δὲν ἄνοιξε ποτὲ μίαν ὀμπρέλα

πάνω ἀπ᾿ τὸ δέντρο ποὺ βρέχεται

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Ὕστερα ἀνακάλυψαν τὴν πυξίδα

γιὰ νὰ πεθαίνουν κι ἀλλοῦ

καὶ τὴν ἀπληστία

γιὰ νὰ μένουν νεκροὶ γιὰ πάντα

Ἀλλὰ καθὼς βραδιάζει

ἕνα φλάουτο κάπου

ἢ ἕνα ἄστρο συνηγορεῖ

γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Καθὼς μένω στὸ δωμάτιό μου,

μοῦ ᾿ρχονται ἄξαφνα φαεινὲς ἰδέες

Φοράω τὸ σακάκι τοῦ πατέρα

κι ἔτσι εἴμαστε δύο,

κι ἂν κάποτε μ᾿ ἄκουσαν νὰ γαβγίζω

ἦταν γιὰ νὰ δώσω

ἕναν ἀέρα ἐξοχῆς στὸ δωμάτιο

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε δικαιοσύνη

μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ

σὰν ἕνα τραγοῦδι ποὺ καθὼς βρέχει

παίρνει τὸ μέρος τῶν φτωχῶν

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Δῶς μου τὸ χέρι σου..

Δῶς μου τὸ χέρι σου

Τάσος Λειβαδίτης

Χθες στην Κάτω Γατζέα

Το φεγγάρι....

Διαβάζοντας....

Να κάτι "χαριτωμένο", που διάβασα χθες σε κάποιο άρθρο (λυπάμαι δεν συγκράτησα τον συγγραφέα):

Οπως εκείνος ο περίφημος στίχος του Σεφέρη: «Οπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Ο Αγγελος Βλάχος, ο οποίος πρόφερε το -ρω ως -γω, θεωρούσε πως ο ποιητής αποκάλυπτε μια μεγάλη αλήθεια. Ο Σεφέρης ήταν διπλωμάτης και όπου κι αν ταξίδευε τον πλήρωνε η Ελλάδα.

Ποίηση

SELECTING A READER

by Ted Kooser

First, I would have her be beautiful,

and walking carefully up on my poetry

at the loneliest moment of an afternoon,

her hair still damp at the neck

from washing it. She should be wearing

a raincoat, an old one, dirty

from not having money enough for the cleaners.

She will take out her glasses, and there

in the bookstore, she will thumb

over my poems, then put the book back

up on its shelf. She will say to herself,

“For that kind of money, I can get

my raincoat cleaned.” And she will.

Μεσοφρενικές Υστερίες

Σήμερα ένα παλιότερο κείμενο, έτσι για προβληματισμό... Ανήκει σε μια ενότητα με τίτλο "Μεσοφρενικές Υστερίες".

ΑΒΓΑ ΝΟΙ ΣΤΗΣΙΜΑ

Φόρεσα όλους τους κρεμαστινούς μου και τις διαμαντοπούλες μου και βγήκα στο σταχτοχρώμι του Παγίου Ανελεήμονα. Ήδη είχε φτάσει η ακάματη γηργατιά και πέντε για καυγά επιτρουκίας. Και μετά οι Ανέστηδες με τις αγένειές τους .Όπου νάναι τα ήμερα θα έπεφταν θύματα εις έτη μιας  διουρνητικής περιφοράς.

Στη γωνία οι φτου να μη με τις αψίδες και τα φρόκαλα. Σε αγριανάπαυση για τη χώρα και με απροκάλεστη ιταμότητα. Στην απέναντι γωνία τα χρυσόψαυγα. Με κουνήματα για τη μετανάσταση και την καθαριότητα της οδού Φυλής. 

Οι ευπρόσωποι του ρύπου ενορχήστρωναν τα γεγονότα. Το πρώτο τσουλί κακάριζε "ένα-δύο, ένα-δύο" για αποσυντονισμό. Αγοραία στρατόσφαιρα. Αναστατωμένος ο ερχόμενος.

Η ενέδρα είχε λοιπόν στηθεί και οι επισημένιοι αρριβαριστές. Ως μη φαινόμενη ταυτοπροσωπούσα την τοπική αντί για λύπηση εγώ εν σώματι τέθηκα εαυτόν. Χαίρε πολυχαρατσωμένη κύριος είδε τι μας περιμένει.

Ο Δήμαρχος ακουστουμακύριος μαγνήσιο τεκνό της νεοκατάστασης και με ραβδί του αποκομματικού πυρήνα. Χυδαιολόγος και βαριά πηκτωμένος.

Αποκοτιά και όλοι οι μαυροκαλτσάτοι, μηδ' ενός αφηρημένου. 

Θα έχουμε κι άλλη τεχνική αναδίπλωση κάτω από τα εμφανιζόμενα. Οι μουσικοί ζουν από τα έτοιμα. Υπάρχει και μι άφωνη. 

Ο τελευταρχίδης επιβουλεύεται το κομπολόι του. Αργεί ο πιό Αργός. Να και ο σταυροφόρος μαυροπρόσωπος της παραλυσίας. 

Τα πρωτοσυνθήματα βγήκαν στον αέρα. Λαγοί εδώ μένει εκεί ποτέ δε μένει. Είμαστε δυοτρεις άντε το πολύ δεκατρείς. Ήρθαμε να φάμε πάστες. Και αμαπόλα αμαπόλα.

Αρχή του τέλους, έφτασε ο πιο Αργός μέσα σε κατωκραυγές και ποδοκροτήματα. Αστρονομική ακαταστασία παραπολιτικά. 

Εγώ όπως είπα με τα ούλα μου. Μαριεστάτη και καταγέλαστη. Ή είμαστε για λύπηση ή δεν είμαστε. Δεν τους αφήνω πουλές στη χαλαρή στις συννευριάσεις. Και λένε για τις Αννούλες...

" Αγαπητοί συναλήτες και διαγκωνιστές, χίμαιρα η πόλη με ανάσες, είμαστε εδώ για να βρεκεκκουάξουμε πάνω από την καρυδιά ότι όλοι οι τύποι με τις ράστες είναι με τα φαράσια. Δικά μας φαράσια... Δεν μας αποφεύγει... είμαστε λαγός μεταπηδών και  προσπίπτων που έσβησε 400 λαβωμένα κεριά"

Μετά μίλησε ο Πανωόλης Εγκαλέζος το κύμβαλο της κατάστασης, με δύο βαστάζους και έναν μυαλοκουβαλητή. Την έκανε λιμνοθάλασσα...Δεν θα ψειριάσει ο καταυλισμός! Όχι στη μπαροβία! Ο λαγός δεν μπορεί να παρακρατηθεί, θα χαλάσει...

Η παράταση φορτίζει ρούπι-ρούπι...Οι αυγουλιάρηδες ντουράν-ντουράν...Οι ακάματοι σηκώνουν τις χαρουπιές. Οι ματιασμένοι διορθώνουν το παράστημα. Θέλουν να εμφυλοχωρίσουν παράμεσα. Οι φοβαγμένοι με τις ράστες θέλουν να τη σκαπουλάρουν. 

Χάνει η Ράνια το Γιωργή και τούμπαλιν...Γίνεται ρήση γνωμικών...και κλάμα η Μαρία. Οι απόστολοι πασπατεύουν τον πιο Αργό. Και γίνονται ιδαλγοί.

Τα άτια μου σκούζουν. Φεύγα λέω. Άλλο να το κλαις κι άλλο να το πιάνεις...Όποιου τούφυγε τόφαγε. 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΩ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΩ.

Θέλω να κυβερνήσω για να σκίσω τα μνημόνια που μας έφεραν οι προηγούμενοι 

(Αποτέλεσμα: Ψήφιση νέου μνημονίου).

Θέλω να κυβερνήσω για να σταματήσει η αφαίμαξη μισθωτών και συνταξιούχων. Θα δώσω 13η σύνταξη.

(Αποτέλεσμα: Νέα μείωση μισθών και συντάξεων).

Θέλω να κυβερνήσω για να φέρω πίσω στη χώρα τα χρήματα της φοροδιαφυγής από τις περίφημες λίστες.

(Αποτέλεσμα: Ελάχιστα τα έσοδα από τις λίστες της φοροδιαφυγής).

Θέλω να κυβερνήσω για να ορθοποδήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας από τη διαφθορά και τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος.

(Αποτέλεσμα: Τεράστιες ελλείψεις στο ΕΣΥ)

Θέλω να κυβερνήσω για να βελτιώσω την κατάσταση στην Εκπαίδευση.

(Αποτέλεσμα: Επάνοδος των Πανεπιστημίων στον προηγούμενο αιώνα και συνεχής ελάττωση της χρηματοδότησης).

Θέλω να κυβερνήσω για να προωθήσω τις αρχές της αριστεράς στη σχέση Κράτους και Εκκλησίας.

(Αποτέλεσμα πλήρης υποταγή στα κελεύσματα της Εκκλησίας και εξαφάνιση των ολίγων αντιδρώντων συντρόφων).

Θέλω να κυβερνήσω για να προστατεύσω τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

(Αποτέλεσμα: Κατάργηση και των τελευταίων κοινωνικών επιδομάτων)

Θέλω να κυβερνήσω για να τελειώσει η διαπλοκή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

(Αποτέλεσμα: Προσπάθειες για εγκατάσταση ημετέρου συστήματος διαπλοκής)

Θέλω να κυβερνήσω για να προστατεύσω το Σύνταγμα και τη Δικαιοσύνη.

(Αποτέλεσμα: Συνεχείς κυβερνητικές επιθέσεις εναντίον της Δικαιοσύνης και παραβιάσεις θεμελιωδών συνταγματικών κανόνων)

Θέλω να κυβερνήσω για να αναβαθμίσω τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, που οι προηγούμενοι είχαν ευτελίσει με τις συνεχείς άσχετες τροπολογίες.

(Αποτέλεσμα: Κατάρριψη όλων των ρεκόρ υποβολής πλήθους τροπολογιών σε άσχετα νομοσχέδια).

Θέλω να κυβερνήσω για να σταματήσει η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

(Αποτέλεσμα: Παραχώρηση και των τελευταίων ιδιοκτησιών του Δημοσίου που είχαν απομείνει για εκατό χρόνια).

Θέλω να κυβερνήσω.

ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.

Βαφτίσια...

Βαφτίσια χθες στην Πάτρα για τη μικρή μας εγγονούλα.

Ίριδα το όνομά της.

Σήμερα μόνο ένα μικρό φωτογραφικό δείγμα από το iPhone μου.

Κάποια στιγμή θα ανεβάσω και κάποιες από τις "επαγγελματικές".

Καλό Μήνα!

Ευχές για Καλό Μήνα, παρά τον καύσωνα. Που θα πάει, θα περάσει κι αυτός. Άλλες καταστάσεις θα μας ταλαιπωρούν για πολύ ακόμη όπως φαίνεται.

Και μια φωτογραφία (όχι δική μου) από την πόλη μας.