Ευχές….Ελπίδες….

 Τελευταία μέρα μιας πολύ δύσκολης χρονιάς. 

Θα ήταν επιθυμητό αλλά δυστυχώς ουτοπικό και ανεύθυνο να δούμε το 2020 ωσάν μια παρένθεση στην πορεία της ανθρωπότητας προς την πρόοδο.

Η χρονιά που πέρασε αποτελεί απλά μια προειδοποίηση για εκείνες που θα έρχονται ολοένα και με μεγαλύτερη συχνότητα, εάν η ανθρωπότητα δεν αφυπνιστεί και δεν αρχίσει να αντιμετωπίζει με σοβαρό τρόπο τις συνέπειες της έξω από κάθε λογική εκμετάλλευσης του φυσικού κόσμου. 

Ο σημερινός καπιταλιστικός τρόπος ζωής, που χωρίς αμφιβολία συνετέλεσε σε σημαντικές προόδους, ιδιαίτερα στην επιστήμη και την τεχνολογία, είναι πλέον ασύμβατος με την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Πρέπει να γίνουν σημαντικές αλλαγές στο επικρατούν οικονομικό μοντέλο, αλλά και στον τρόπο διακυβέρνησης και λήψης αποφάσεων.

Αυτά όλα δεν μπορεί να γίνουν από τις γενιές που έχουν σήμερα τα ηνία της εξουσίας. Η μόνη ελπίδα είναι οι νέοι. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των νέων ανθρώπων, που εξ αιτίας της πανδημίας έχουν ανασταλεί σε μεγάλο βαθμό, ελπίζω να ανακτήσουν τη δυναμική τους και να κατευθύνουν τις τύχες της ανθρωπότητας προς ένα περισσότερο υποφερτό μέλλον.

Είναι γεγονός ότι  εκλεγμένη νέα ηγεσία στις Η.Π.Α. προσφέρει μια αχτίδα αισιοδοξίας, όχι βέβαια ότι θα γίνει μπροστάρης στην επιβαλλόμενη αλλαγή πολιτικής για το περιβάλλον, αλλά ότι τουλάχιστον δεν θα υψώσει θεόρατους φράχτες, όπως η απερχόμενη ηγεσία της χώρας αυτής,  στις προσπάθειες που πρέπει να γίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ας ευχηθούμε να είναι το 2021 μια χρονιά-αφετηρία για την επιστροφή στην ελπίδα….

Μαζί με τις ευχές μου σε όλους τους φίλους και γνωστούς για προσωπική και οικογενειακή υγεία και ευτυχία….

Διαβάζοντας...

 Καλά Χρισυούγεννα σε όλους!

Από το αριστούργημα του J. D. Salinger. “The Catcher in the Rye.”:

Το όλο πράγμα ήταν κάπως αστείο αν το σκεφτόσουν και ξαφνικά έκανα κάτι που δεν έπρεπε. Γέλασα. Και έχω έναν από αυτούς τους πολύ δυνατούς, ανόητους τρόπους να γελώ. Τόσο που αν καθόμουν πίσω μου σε ένα σινεμά ή κάπου, μάλλον θα θα έσκυβα μπροστά και θα μου έλεγα παρακαλώ σκάσε!

Οι Ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ

 Τα στελέχη  του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν συνεχώς και εξανίστανται για την αυταρχικότητα και τη “φασίζουσα” όπως την χαρακτηρίζουν νοοτροπία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Ας αποδεχτούμε ότι έχουν κάποιο δίκιο για κάποιες από τις παραπάνω αιτιάσεις.

Αυτό που δεν εννοούν να αντιληφθούν όμως είναι οι τεράστιες ευθύνες τους γι’ αυτό!

Η δική τους αναξιοπιστία, συνεχής εξαπάτηση και απύθμενη κυβερνητική ανικανότητα έχει καταστήσει τις παραπάνω πρακτικές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αποδεκτές από τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις.

Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε σήμερα για την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή από μια από τις χειρότερες κυβερνήσεις που πέρασαν από τη χώρα!

Και που κάνει τους περισσότερους Έλληνες να φτύνουν στον κόρφο τους για το ενδεχόμενο επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία!

Διαβάζοντας...

 Η έρευνα έχει αποδείξει ότι αυτοί που νοιώθουν ισχυροί είναι πιθανότερο να ενεργούν παρορμητικά: να έχουν συχνά ερωτικές σχέσεις, να οδηγούν απρόσεκτα, να ψεύδονται, να ισχυρίζονται ότι είναι δικαιολογημένοι όταν παραβιάζουν κανόνες που οι άλλοι πρέπει να τηρούν και σε μια διασκεδαστική μελέτη, να κλέβουν γλυκά από παιδιά. Οι πλούσιοι άλλωστε κάνουν μικροκλοπές από καταστήματα συχνότερα από τους φτωχούς. Γενικά η συσσώρευση δύναμης φαίνεται ότι δημιουργεί μια τάση για αυτο-απορρόφηση. Σε πειράματα, όταν ζητήθηκε από κάποιους να ζωγραφίσουν το γράμμα Ε στο μέτωπό τους, ώστε να το βλέπουν οι άλλοι, οι άνθρωποι που είχαν ισχύ ήταν πιθανότερο να το σχεδιάσουν όπως θα το έβλεπαν αυτοί, επομένως ανάποδα για τους άλλους. Ουσιαστικά δεν βλέπουν πια τον κόσμο από τη σκοπιά των άλλων.

Αυτά τα γράφει ο Julian Barnes στο βιβλίο “The Noise of Time.”

Μουσική Πρόταση: Chris Rea - Driving Home For Christmas [Saxophone Cover] by Juozas Kuraitis

 Το ίδιο τραγούδι με τη συνοδεία του σαξόφωνου του  Juozas Kuraitis

Μουσική Πρόταση: Chris Rea ~ Driving Home For Christmas

 Μια που φέτος ΔΕΝ θα ταξιδέψουμε για τα Χριστούγεννα, ας θυμηθούμε πως ήταν!

Διαβάζοντας...

 Να ποια ήταν η άποψη του Sade σχετικά με το φόνο: Το να σκοτώσεις κάποιον πάνω στον παροξυσμό ενός πάθους, αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά να τον σκοτώσεις μετά από μια ήρεμη, σοβαρή σκέψη και με το πρόσχημα μιας υπερβατικής ιδεάς, αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. 

Η αναφορά βρίσκεται στο ββλίο “L'homme révolté.” του Albert Camus.

Διαβάζοντας...

 Καμιά νοσταλγία δεν αισθάνεσαι με τόση ένταση, όσο εκείνη που αφορά πράγματα που ποτέ δεν υπήρξαν.  γράφει ο Rabih Alameddine στο βιβλίο “An Unnecessary Woman.”

Ποίηση

 ΑΝΩΔΥΝΑ

του Σπύρου Θεριανού

Ανώδυνα
ανεπαίσχυντα
ειρηνικά

αδιαφορούμε,

και κάπως έτσι ερημώνουν
δωμάτια και ζωές.

Από το Περιοδικό Φρέαρ

Μαργαριτάρια....

 Το έχω δημοσιεύσει ξανά, αλλά δεν αντέχω στον πειρασμό...

Χρήσιμο για τις πολύ δύσκολες μέρες και νύχτες του εγκλεισμού.

Διαβάστε παρακάτω «μαργαριτάρια» μαθητών που προκαλούν γέλια μέχρι δακρύων!

Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά. (Γυμνάσιο Πάτρας)

Η επανάσταση του ’21 έγινε πριν από 1821 χρόνια. Σήμερα γιορτάζουμε την τελική του πτώση.

(γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία – Γυμνάσιο Κορίνθου 1989)

Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικό, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του. (Γυμνάσιο Θεσπρωτίας)

Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της….

Αλεξάνδρειας. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες, γι’ αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)

Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης. (Γυμνάσιο Λαμίας)

Tα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά-αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (αριστερό πέταγμα). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ για πέταγμα κατευθείαν στη μέση. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λιπτον Τι. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται, αλλά όχι πάντοτε. (Γυμνάσιο Καλαμάτας)

Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

Η επανάσταση στις Ινδίες είχε αρχηγό και σύμβολο το Γάντι του Μανχάταν.

(από Έκθεση μαθητή του Γυμνασίου Ζωγράφου, 1990)

Ο πρατήρας είναι λέξη δυσανόητη, δηλ. με δυο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Ενεργητική φωνή: Κυνηγάω τον λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

(Από γραφτό στην Ιστορία, Γυμνάσιο Νέου Φαλήρου, 1988).

Για να καταπολεμήσει την βραδυγλωσσίαν του ο Δημοσθένης μπούκωνε το στόμα του με χαλίκια κι έτσι όταν μιλούσε κανείς δεν καταλάβαινε τι έλεγε. Με τον καιρό τον συνήθισαν όλοι έτσι μπουκωμένο και δεν του έδινε κανείς σημασία. Πέθανε τρελός στα Κύθηρα με το στόμα μπουκωμένο.

Οι βιταμίνες βρίσκονται ακριβώς ανάμεσα από τις αλφαμίνες και τις γαμαμίνες. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)

Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. (Λύκειο Ξάνθης)

Η μπανάνα στα ελληνικά γράφεται όπως και στα αγγλικά, δηλαδή με ένα μπα και δύο να.(Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)

Τα 6 χαρακτηριστικότερα ζώα του Βόρειου Πόλου είναι 3 αρκούδες και 3 φώκιες. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Τι γνωρίζεις για τη “Στάση του Νίκα”;

Παλιά είχαν μια στάση κι εκεί νίκησαν, γι΄αυτό την είπαν “Στάση του Νίκα”.

Ερώτηση: “Τι γνωρίζετε για τις εικονομαχίες;”

Απάντηση: “Εικονομαχίες ήταν οι μάχες που έκαναν οι λαοί για τις εικόνες. Όποιος κέρδιζε τη μάχη κέρδιζε και τις εικόνες”. (Γυμνάσιο Αθήνας)

O Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ”. (Γυμνάσιο Αργοστολίου)

Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας)

Και οι Ρώσοι ανέδειξαν μεγάλους ποιητές όπως ο Πούσκας, ο Λένιν, ο Τρότσκι και ο Ιβάν ο Τρομακτικός. Από την ποίηση αυτή σώζεται σήμερα η Σιβηρία με την παγωμένη λίμνη των Κύκλων που ο Τσακ Κόφσκι την έκανε παλέτα”.

(γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία – Γυμνάσιο Κορίνθου 1988)

Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη, και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες, αλλά Κουστωδίες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας)

Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας. (Γυμνάσιο Καρδίτσας)

Ο Κορινθιακός Κόλπος ευρίσκεται τελείως κατά μήκος. (Γυμνάσιο Πάτρας)

Το φοβερότερο όπλο των αρχαίων Αράβων ήταν ο Ευνούχος.

Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα που ήτανε αράπικη.

Τι γνωρίζεις για την ιστορική περίοδο του Διαφωτισμού;

Διαφωτισμό είχαμε όταν στη Γη είχε πολύ φως και καθόλου νύχτα.

Η βαρύτητα είναι πιο δυνατή το Φθινόπωρο. Τότε βλέπουμε τα μήλα να πέφτουν ομαδικά.

Ατρόμητος ο Έλλην Στρατάρχης, κοίταξε κατάματα τον εισβολέα και με τα λίγα περσικά που ήξερε του είπε: Μολών Λαβέ.

Διαβάζοντας...

 Η αγάπη είναι όπως ένα κομμάτι κάρβουνο. Ζεστό, σε καίει. Κρύο απλά σε λερώνει.

Γράφει ο Vasily Grossman στο “Life And Fate.”

Ποίηση

 Της πόλης μου – του Σπύρου Κιοσσέ

Ήταν ένας σκύλος στην αυλή

όποτε άκουγε καμπάνες να χτυπούν

όρθρο ή εσπερινό

έπιανε ένα μακρόσυρτο αλύχτισμα

κρατούσε χαμηλόφωνα το ίσο.

Η ίδια σιγανή υλακή κι όταν ο μουεζίνης

από τον μιναρέ

καλούσε τους πιστούς για προσευχή.

Ήταν ένας σκύλος

ανεξίθρησκος

σιγόντο έκανε του αφεντικού του

σε ασκήσεις

καθημερινής

υπακοής.

Από το περιοδικό Φρέαρ

Διαβάζοντας

 Εάν ήμουν νευροχειρουργός και ανακοίνωνα στους καλεσμένους μου ότι πρέπει να τους εγκαταλείψω για να πάω στο νοσοκομείο για μια επείγουσα κρανιοτομή, κανείς δεν θα έλεγε τίποτα. Αλλά αν ήμουν συγγραφέας και έλεγα στους καλεσμένους μου ότι θα πάω πάνω στο γραφείο μου γιατί πρέπει να γράψω….

Απόσπασμα από το βιβλίο του Paul Kalanithi. “When Breath Becomes Air.”

Λαρισαϊκά

 Dish (το πιάτο)=προστακτική του ντύνομαι

Tolls (τα διόδια)=Βοσκόπουλος

Μπουρούσης (ο αθλητής του μπάσκετ)=παραίνεση δάσκαλου σε μαθητή μετά την αποτυχία

Κισσός (το αναρριχόμενο φυτό)=βάλε και σάλτσα

Καλάμι (το καλάμι)=απάντηση στο τι κάνεις

Ταύτιση (η συμφωνία απόψεων)=διάγνωση συνεργείου

Talin (η πρωτεύουσα της Εσθονίας)=παρατήρηση δασκάλου μαθηματικών σε γονέα μαθητή

Andirix (ο ήρωας του «Αστερίξ»)=παράγγελμα πεδίου βολής

Ιπποκράτης (ο ιατρός)=εντολή δικαστού σε κατηγορούμενο

Υμηττός (το βουνό)=αναγούλα

Ποίηση

25th REUNION

by Barbara Crooker

A quarter of a century
since we left high school,
and we’ve gathered at a posh restaurant.
A little heavier, a little grayer,
we look for the yearbook pictures
caught inside these bodies of strangers.
Some of our faces are etched with lines,
the faint tracing of a lover’s touch,
and some of our hair is silver-white,
a breath of frost. And some of us are gone.
But he’s here, the dark angel,
everyone’s last lover, up at the microphone
singing Save the last dance for me;
he’s singing a cappella, the notes rising
sweetly, yearningly toward the ceiling,
which is now festooned with tissue flowers,
paper streamers, balloons.
And we’re all eighteen again,
lines and wrinkles erased, gray hairs gone,
our slim bodies back, the perfect editing.
A saxophone keens its reedy insistence;
scents of gardenias and tea roses float in the air
from our wrist corsages and boutonnieres.
No children or lovers have broken our hearts,
it’s just all of us, together,
in our fresh young skin,

ready to do it all over again.        

Ποίηση

 TONIGHT I CAN WRITE

by Pablo Neruda

Tonight I can write the saddest lines.

Write, for example, ‘The night is starry
and the stars are blue and shiver in the distance.’

The night wind revolves in the sky and sings.
Tonight I can write the saddest lines.

I loved her, and sometimes she loved me too.

Through nights like this one I held her in my arms.
I kissed her again and again under the endless sky.

She loved me, sometimes I loved her too.
How could one not have loved her great still eyes.

Tonight I can write the saddest lines.
To think that I do not have her. To feel that I have lost her.

To hear the immense night, still more immense without her.
And the verse falls to the soul like dew to the pasture.

What does it matter that my love could not keep her.
The night is starry and she is not with me.

This is all. In the distance someone is singing. In the distance.
My soul is not satisfied that it has lost her.

My sight tries to find her as though to bring her closer.
My heart looks for her, and she is not with me.

The same night whitening the same trees.
We, of that time, are no longer the same.

I no longer love her, that’s certain, but how I loved her.
My voice tried to find the wind to touch her hearing.

Another’s. She will be another’s. As she was before my kisses.
Her voice, her bright body. Her infinite eyes.

I no longer love her, that’s certain, but maybe I love her.
Love is so short, forgetting is so long.

Because through nights like this one I held her in my arms
my soul is not satisfied that it has lost her.

Though this be the last pain that she makes me suffer
and these the last verses that I write for her.

Μουσική Πρόταση: The Sei - Metroma

 

Μουσική Πρόταση: Baxter Dury - I'm Not Your Dog

Ποίηση

 Forgetfulness 

By Billy Collins

The name of the author is the first to go
followed obediently by the title, the plot,
the heartbreaking conclusion, the entire novel
which suddenly becomes one you have never read, never even heard of,

as if, one by one, the memories you used to harbor
decided to retire to the southern hemisphere of the brain,
to a little fishing village where there are no phones.

Long ago you kissed the names of the nine muses goodbye
and watched the quadratic equation pack its bag,
and even now as you memorize the order of the planets,

something else is slipping away, a state flower perhaps,
the address of an uncle, the capital of Paraguay.

Whatever it is you are struggling to remember,
it is not poised on the tip of your tongue
or even lurking in some obscure corner of your spleen.

It has floated away down a dark mythological river
whose name begins with an L as far as you can recall

well on your own way to oblivion where you will join those
who have even forgotten how to swim and how to ride a bicycle.

No wonder you rise in the middle of the night
to look up the date of a famous battle in a book on war.
No wonder the moon in the window seems to have drifted  
out of a love poem that you used to know by heart.

Μουσική Πρόταση: Je suis malade Lara Fabian