Σιωπή…

Αλήθεια ποια θα πρέπει να είναι η υγιής αντίδραση στο σκηνικό που έχει στηθεί από το πολιτικό προσωπικό αυτής της δύσμοιρης χώρας;

Η σωστή λύση θα ήταν βέβαια ο ξεσηκωμός και η επανάσταση, αλλά δυστυχώς δεν ζούμε πια στην εποχή των επαναστάσεων.

Τι απομένει λοιπόν στον Έλληνα πολίτη, που με τις επιλογές του και την εκλογή τέτοιου επιπέδου πολιτικών ανδρών έχει συντελέσει και ο ίδιος στη σημερινή κατάντια;

Σιωπή….

Και αναμονή κάποιων ΝΕΩΝ ικανών ανθρώπων, που θα είναι σε θέση να αλλάξουν το πολιτικό αφήγημα.

Αθήνα....

Σύντομο ταξίδι στην Αθήνα για την πίτα της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας. Συνάντηση με παλιούς, καλούς συναδέλφους και φίλους.
Και μια ευκαιρία για μια βόλτα στον αρχαιολογικό χώρο στις Στήλες του Ολυμπίου Διός.

Εθνικά Θέματα Φαστ Τρακ

Ο μεγάλος μας ηγέτης, ο νέος Βενιζέλος, πήρε φόρα και λύνει όλα τα εκκρεμή εθνικά θέματα. Μετά το Μακεδονικό και το Αλβανικό, το επόμενο θέμα που θα λύσει είναι βέβαια το…Τσυπριακόν.

Ποίηση

QUESTIONS FROM A WORKER WHO READS

by Bertolt Brecht

Who built Thebes of the 7 gates? 

In the books you will read the names of kings. 

Did the kings haul up the lumps of rock?

And Babylon, many times demolished, 

Who raised it up so many times?

In what houses of gold glittering Lima did its builders live? 

Where, the evening that the Great Wall of China was finished, did the masons go?

Great Rome is full of triumphal arches. 

Who erected them?

Over whom did the Caesars triumph?  

Had Byzantium, much praised in song, only palaces for its inhabitants?

Even in fabled Atlantis, the night that the ocean engulfed it, 

The drowning still cried out for their slaves.

The young Alexander conquered India.

Was he alone?

Caesar defeated the Gauls. 

Did he not even have a cook with him?

Philip of Spain wept when his armada went down. 

Was he the only one to weep?  

Frederick the 2nd won the 7 Years War. 

Who else won it?

Every page a victory. 

Who cooked the feast for the victors?  

Every 10 years a great man. 

Who paid the bill?

So many reports.  

Σωστός!

How can Europe be more traumatising than Mosul?

How can Europe be more traumatising than Mosul?

By Monika Gattinger

   I’ve done many assignments providing mental health services to people around

the world. Until now, Mosul earlier this year was the worst I had ever seen. The people I met had  ed for their lives from IS and were traumatised by what they had experienced. But when they arrived at the MSF trauma centre they felt safe, which meant that they responded well to psychological support. The foundation that people need to be able to do that is completely missing in Moria, a refugee camp on the Greek island of Lesbos.

Moria is chaos. It was built to temporarily house 2000 people in 2015, but now holds close to 7000. The people who make it to Moria have o en escaped unimaginable

su ering and survived long, dangerous journeys to get there. They arrive full of hope. Then they  nd themselves stranded in an overcrowded camp where living conditions are inhuman and with no clarity on what will happen to them or if they will ever leave.

The support we provide can only go so far— it’s not a permanent solution. What makes it so hard for me is that all of this is preventable. Moria has been intentionally neglected by European governments in the hope that it will act as a deterrent to others considering making the journey. But Europe has grossly underestimated how desperate people are. Monika Gattinger is a psychologist and psychotherapist who joined MSF in her retirement

Monika Gattinger is a psychologist and psychotherapist who joined MSF in her retirement

From the British Medical Journal

Ποίηση

LOTS WIFE

by Anna Akhmatova

The righteous man followed God’s luminous angels

And hurried after them over the hill.

But his wife heard an anxious voice that whispered:

“It isn’t too late, not yet; you can still

Look back at the towers of the town you came from,

At the street where you sang and the room where you spun,

At the empty windows of the house you cared for

And the bed where all your children were born.”

And of course she looked back. She felt a quick pang

And then everything ended. Her eyes closed

And her body dissolved into bitter crystals.

Her small feet stopped and grew into the ground.

No one seems to have mourned this woman;

She was only a minor event in the book.

But my heart holds fast to her memory:

A woman who gave up her life for a look.

Η διαπραγμάτευση για το όνομα της ΠΓΔΜ

Άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για τη λύση του προβλήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες το κρυφό χαρτί της Ελλάδας στη διαδικασία είναι η συμμετοχή στη διαπραγματευτική ομάδα του Υφυπουργού Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλου. 

Με την πλούσια εμπειρία του από το νόμο για της συντάξεις θα επιδιώξει να περάσει μαι λύση, όπου η οποιαδήποτε διαφορά στην ονομασία θα χαρακτηριστεί “προσωπική διαφορά”. 

Θα συνεχίσει λοιπόν να υπάρχει για μικρό χρονικό διάστημα,μέχρι την 1-1-19, όσο δηλαδή ισχύει και η διατήρηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις. 

Στη συνέχεια θα εξαφανιστεί η προσωπική διαφορά και η γειτονική χώρα θα λέγεται απλά Μακεδονία. 

Στο μεταξύ βέβαια θα έχει φύγει ο Κατρούγκαλος και ο ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση.

Τζίμης Πανούσης

Πέθανε χθες ο αυθεντικός Τζίμης Πανούσης.

Ακούμε ένα από τα καλύτερα τραγούδια του.

ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

Η θέρμανση στο δωμάτιο υπερβολική. Έβγαλε το μπουφάν και το ακούμπησε στο άδειο διπλανό κάθισμα. Πρόσεξε ότι από συνήθεια είχε πάλι φορέσει τα καφέ χιλιοφορεμένα του παπούτσια. Μηχανικά άνοιξε και έκλεισε το κινητό του. Μόνο εκείνος και μια γυναίκα στη μουντή κακοφωτισμένη αίθουσα του Ληξιαρχείου. Οι υπάλληλοι περισσότεροι.

Πλησίασε στο γκισέ, συμπλήρωσε τη σχετική αίτηση, ρωτήθηκε για την πιθανή ημερομηνία του γεγονότος και του είπαν να περιμένει.

Ξάφνου η αίθουσα του φάνηκε αλλιώτικη, πιο φωτεινή και πρόσφατα βαμμένη. Και δεν είχε ακουμπήσει δίπλα του το μαύρο του μπουφάν, αλλά ένα ανοιχτόχρωμο σακάκι. Φορούσε μάλιστα μπότες και όχι τα παλιωμένα του παπούτσια. Το παράξενο ήταν ότι αυτές οι μπότες του θύμισαν εκείνες που φορούσε ο γιος του τις προάλλες.. Άνοιξε μηχανικά το κινητό του και του φάνηκε πιο ελαφρύ και κομψό. Κάτι στην ημερομηνία που πρόβαλε στην οθόνη τον σάστισε.

Τινάχτηκε απότομα, όταν άκουσε το όνομά του. Είχε τάχα αποκοιμηθεί;

-Κύριε Δήμου ελάτε. Η ληξιαρχική πράξη θανάτου του πατέρα σας είναι έτοιμη.

  

ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΣ

Μπήκε αποκαμωμένος στο κατάστημα, που έμοιαζε να είναι το μόνο ανοιχτό στην περιοχή. Είχε ξεφύγει από το καθημερινό του πρόγραμμα και είχε μπει σε μια γειτονιά που δεν γνώριζε. Βλέπεις τον τελευταίο καιρό είχε αρχίσει να κερδίζει δυνάμεις για πρώτη φορά μετά την εγχείρηση και δεν θα κρύψει ότι καμαρώνει γι αυτό. 

Νεολαία. Πενήντα χρόνια νεότεροί του. Όλοι. Φραπεδάκια και κινητά σε πλήρη δράση. Κάποιοι παίζουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Βλέμματα όχι ακριβώς εχθρικά, αλλά σίγουρα φορτισμένα. Δυσφορία; Αμηχανία; 

Ζήτησε ένα τσάι. Ελαφρό μειδίαμα του νεαρού πίσω από το μπαρ ή έτσι του φάνηκε. Του το ετοίμασε. Πλήρωσε και σκέφτηκε να αναζητήσει ένα τραπεζάκι να καθίσει. Άλλωστε αυτό χρειαζόταν περισσότερο εκείνη τη στιγμή. 

Βρήκε ένα όσο πιο απόμερο γίνονταν. Οι διπλανοί άλλαξαν αυτόματα τη θέση του σώματός τους, ωσάν να κατείχε ο ίδιος κάποια απωθητική δύναμη, που το επέβαλε. Ο διάλογος, που ήταν ζωηρός ένα λεπτό πριν, ατόνησε. 

Τότε θυμήθηκε την ωραία ελληνική λέξη. Σκέφτηκε να κάνει ένα τεστ. Να σηκωθεί και να ζητήσει να κάνουν ησυχία. Να τους ρωτήσει αν γνωρίζουν αυτή τη λέξη. Όχι την ετυμολογία της, ούτε ο ίδιος δεν ήταν σίγουρος γι αυτή, Σίγουρα μια από εκείνες τις περιπτώσεις που η χρήση μιας λέξης αλλάζει με τον καιρό. 

Μετά του φάνηκε κάπως φαιδρή η σκέψη του. Ότι περιείχε και μια αντίφαση. Η τάση του για εσωτερικό διάλογο εκδηλώθηκε απότομα και το ερώτημα μπήκε ορμητικό. 

"Παρείσακτος" είσαι μονάχα όταν το νιώθεις κι εσύ ο ίδιος; Εάν ήταν ανέμελος και πιο σίγουρος για τον εαυτό του, τότε άραγε ίσχυε ο όρος στην περίπτωσή του; Μήπως τότε ήταν απλά ενοχλητικός; Για τους άλλους βέβαια. 

Αδύνατο να δώσει απάντηση στο ερώτημα εδώ και τώρα. Θα πιει το τσάι του και θα φύγει το γρηγορότερο.

Κυβέρνηση και Εξουσία

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κατηγορούμε τον Αλέξη Τσίπρα για τα αντεργατικά μέτρα, τους πλειστηριασμούς κλπ. 

Καλά ακόμη δεν έχουμε πεισθεί από όσα ξεκάθαρα είπε η κ. Μπαζιάνα; 

Ο άνθρωπος πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία. 

Τι μπορεί λοιπόν να περιμένουμε; 

Κάνει αυτά που επιβάλουν αυτοί που έχουν την εξουσία. 

Θα μου πείτε γιατί επιλέγει να συνεχίζει να κυβερνά χωρίς να έχει την εξουσία. 

Εδώ θα σας γελάσω. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. 

Εάν δεν το γνωρίζει η σύντροφός του θα το ξέρω εγώ; 

Ποίηση

ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Μην ξεχάσεις τις ψάθες και τα καπέλα

που αγοράσαμε σε κείνη την εφηβική εκδρομή

και τις πτυσσόμενες με το σκιάδι

έστω κι αν έχουν ολίγον φθαρεί.

Και τα βατραχοπέδιλα που φορούσα μικρός

τώρα θα είναι ότι πρέπει για τα παιδιά

και τον αναπνευστήρα του πατέρα

που πάντα μου άρεσε.

Φέτος δεν θα ξεχάσουμε τίποτα

πανέτοιμοι θα πάμε

για την καινούργια μας αρχή.

Διαβάζοντας......

Αυτοπεποίθηση είναι η πίστη στον εαυτό σου. Βεβαιότητα είναι η πίστη στα πιστεύω σου. Η αυτοπεποίθηση είναι μια γέφυρα. Η βεβαιότητα είναι ένα οδόφραγμα.

Απόσπασμα από: Kevin Ashton. «How to Fly a Horse.»

Τσίπα, ρε!

Της Ρέας Βιτάλη, από το Protagon.gr

Τι έγινε ρε παιδιά; Είναι από τις ανακοινώσεις που διαβάζεις εκατό φορές και δεν καταλαβαίνεις. Ψάχνεσαι. Όχι δεν είναι πρωταπριλιά. 30.12.2017 το γράφει καθαρά, πεντακάθαρα. Πάνω πάνω. Αύριο αλλάζουμε χρόνο. Προς τα μπροστά αλλάζει ο χρόνος. Ετσι δεν είναι; Ξαναδιαβάζεις: «Ακολουθώντας την πάγια θέση σε σχέση με τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς, όπως έχει επανειλημμένως και δημοσίως εκφραστεί, υποβλήθηκε σήμερα εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης αίτηση ακύρωσης κατά της χθεσινής απόφασης παροχής ασύλου της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Προσφύγων».

Το πιάνεις λέξη-λέξη: «Ακολουθώντας την πάγια θέση…».

Ποια είναι ρε παιδιά η πάγια θέση; Ηταν «πάγια θέση» μας, να ακυρωθεί ό,τι αποφασίσει η Δικαιοσύνη;

«Oπως έχει επανειλημμένως και δημοσίως εκφραστεί…». Πείτε μου συμπατριώτες, πείτε μου παρακαλώ, πόσος καιρός πέρασε από την επίσκεψη του Ερντογάν στη χώρα μας; Στην επίσκεψή του, εδώ, δεν ήταν που ο Πρωθυπουργός Τσίπρας υπερτόνισε ότι στην χώρα μας η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και η μόνη αρμόδια να αποφασίσει για την τύχη των Οκτώ; Δεν ήταν κάθετος επ΄αυτού; Οραμα το είδα; Πείτε μου συμπατριώτες!

Και καμαρώνανε τα πρωτοπαλίκαρά του, το τι ωραία και αγέρωχα τα είπε; Και καμαρώναμε όλοι μαζί, ότι σε τούτη τη χώρα αναπνέουμε δημοκρατία; Και επιβεβαιώναμε το αυτονόητο, ό,τι ήμαστε μέλος μιας ευρωπαϊκής παρέας που υποκλίνεται σε αξίες όπως για παράδειγμα τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης κ.λ.π;

Σε ποιον ακριβώς υποδυόμασταν τον ξηγημένο μάγκα μέσα από τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού μας; Πώς καμωνόμασταν το λιοντάρι, και μέρες μετά, μέρες ρε φίλε, ως ταχυδακτυλουργός, μας μασκαρεύει σε ποντικάκια!

Αν ήταν άλλες οι συνεννοήσεις, όπως εξ άλλου είχε δηλώσει ο Ερντογάν στη συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά και τον έβγαζαν τρελό, τι νόημα είχαν οι μαγκιές του Τσίπρα; Αν υπήρχαν δεύτερες σκέψεις των κυβερνώντων, για το τι είναι ή όχι «εθνικό συμφέρον», κάτι που αναμένουμε να επικαλεστούν, τότε τι νόημα είχε η διαδρομή ως εδώ;

Αφηναν τα «καλά» για το τέλος; Και η έννοια «κράτος δικαίου» άραγε, είναι πάνω, κάτω, πλαγίως, παραπλεύρως, πίσω, παραπίσω, καραπίσω του «εθνικού συμφέροντος»; Εχουν κοινά αυτές οι δυο έννοιες ή είναι ξέχωρες;

Και για να εμπεδώσω το όλον καλύτερα, εξυπακούεται, ότι σύμφωνα με την απόφαση της κυβέρνησής μας, αναλαμβάνουμε πλέον ενθέρμως, να διατυμπανίσουμε στους εταίρους μας, ότι η Τουρκία έχει δημοκρατικό πολίτευμα το οποίο ημείς, εν αντιθέσει προς την Ευρώπη, εμπιστευόμαστε.

Είναι αλήθεια αυτό που ζούμε ή κάτι δεν πάει καλά με μένα; Δυστυχώς, τόσο που συνηθίσανε την κολοτούμπα, φοβάμαι, ότι δεν μπορούν πια να περπατήσουν σαν άνθρωποι! Υπάρχει και χειρότερο όμως… Τόσο που μας βλέπουν απαθείς να τους επιτρέπουμε να μας εξευτελίζουν… Τρέμω μέχρι πού μπορούν να φτάσουν. Αν υπάρχει αρχή που να σέβονται. Και ντρέπομαι. Πιο πολύ ντρέπομαι. Για λόγου τους και για λόγου μας. Τσίπα ρε! Επιτέλους λίγη τσίπα!

Το πιο ανησυχητικό μήνυμα του 2017

Πρόκειται για το πιο ανησυχητικό κείμενο που διάβασα το 2017, αυτό το προχθεσινό του Προέδρου Τραμπ.

Ένα εξαιρετικά αντι-επιστημονικό μήνυμα από τον εκλεγμένο Πρόεδρο της ισχυρότερης και περισσότερο επιστημονικά προηγμένης χώρας.

Δείχνει σε τι καθεστώς σύγχυσης, κατευθυνόμενης και όχι, ζει σήμερα η ανθρωπότητα. Δείχνει ακόμη πόσο η συμμαχία του άκρατου λαϊκισμού με το αδίστακτο κεφάλαιο έχει καταστεί τρομερά επικίνδυνη για το μέλλον του πλανήτη.

Η πορεία προς τον όλεθρο επιταχύνεται επικίνδυνα!!!

Μουσική Πρόταση: Neil Young - Harvest Moon

Ευχές....

Με τις καλύτερες ευχές μου για ένα ευτυχισμένο 2018 με υγεία και χαρές...

Ελλάδα έχεις πολύ ταλέντο….

Συγκλονιστικός ο χθεσινός τελικός του “Ελλάδα έχεις ταλέντο”. Εγώ εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από το συγκρότημα (σχεδόν 150 άτομα) που εκτέλεσε το πρόγραμμα “ Ομαδική συγχρονισμένη κυβίστηση μετά καρέκλας”. Ήταν εξαιρετικοί. Άψογη εκτέλεση. Μου άρεσε πολύ εκείνη η φάση που εξαφάνισαν αστραπιαία κάποια πλακάτ που κρατούσαν και κάτι έγραφαν για σπίτια και τραπεζίτες. Και δεν έπεσε καρέκλα*. Μόνο ένας ψηλός ατσούμπαλος Κρητικός μπερδεύτηκε, δεν πρόλαβε να ξεφορτωθεί το πλακάτ και γκρεμοτσακίστηκε. Είπαν όμως ότι θα τον κρατήσουν στο συγκρότημα. 

Χίλια μπράβο τους. Το σπουδαιότερο είναι ότι έχουν μέλλον και θα τους ξαναδούμε μετά τις γιορτές σε νέα παράσταση. 

• Κάποιοι προφανώς αδαείς περί το άθλημα που ρωτούσαν για τη σημασία που έχουν οι καρέκλες στη διαδικασία δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα….

Καλές γιορτές σε όλους και πάντα τέτοια να έχουμε…..

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ

Ακούω μέσα μου δυο φωνές, που αντιμάχονται η μια την άλλη και θέλουν να βρουν τρόπο να εκφραστούν.

Το περίεργο είναι ότι και οι δυο φωνάζουν το ίδιο πράγμα, αλλά με τόσο διαφορετικό τρόπο η κάθε μια.

Πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ λέει η μια φωνή. Είμαι αριστερός από τα γεννοφάσκια μου, πιστεύω στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισότητα και την αδελφότητα. Είμαι βέβαιος ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν όλη την καλή θέληση να κάνουν αυτά που διακήρυσσαν, έδωσαν σκληρές μάχες με πολύ πιο δυνατούς αντιπάλους, μέσα σε συνθήκες που καθόλου δεν τους ευνοούσαν και αναγκάστηκαν να κάνουν μια στρατηγική υποχώρηση, αποδεχόμενοι πράγματα ενάντια στα πιστεύω τους. Έλεγαν πάντως τα σωστά πράγματα και αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν το σκάφος, αλλά να βοηθήσουν όσο γίνεται τους περισσότερο αδύναμους και να διαχειριστούν τουλάχιστο με εντιμότητα και διαφάνεια την καθημερινότητα και τις υποθέσεις της πατρίδας. Ναι πολλές αξίες της αριστεράς έχουν απαξιωθεί, αλλά κάποια δείγματα κοινωνικής πολιτικής υπάρχουν και ελπίζω να γίνουν περισσότερα όσο βγαίνουμε από την κρίση.

Και εγώ πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ λέει η άλλη φωνή μέσα μου. Ήμουνα πάντοτε νεοφιλελεύθερος, πιστεύω στην ελεύθερη αγορά, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην ελευθερία της βούλησης και στο δικαίωμα του ανθρώπου να επιλέγει ποιος θα τον κυβερνά μέσα από την ψήφο του. Αυτό το σύστημα που λέγεται κοινοβουλευτική δημοκρατία, έστω και στα πλαίσια του καπιταλισμού, έχει απόλυτα επικρατήσει και είναι το μοναδικό που εξασφαλίζει σήμερα την ποιότητα της ζωής που απολαμβάνουμε στη Δύση. Κατάλαβα έγκαιρα ότι στην Ελλάδα της κρίσης καμιά άλλη πολιτική δύναμη δεν μπορούσε να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούν οι καιροί. Είδαμε πως έφυγαν κακήν κακώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη λύση για να παραμείνει η Ελλάδα στην τροχιά της Ευρώπης και του δυτικού τρόπου ζωής. Βέβαια με την πολιτική που ασκεί έχει προδώσει βασικές αξίες της αριστεράς, αλλά αυτό εμένα δεν με αφορά και δεν με προβληματίζει. Όταν καεί το χαρτί του θα επανέλθουν οι δυνάμεις εκείνες που είναι κοντύτερα στα δικά μου πιστεύω και ο κύκλος θα επαναληφθεί. Έτσι άλλωστε είναι η πολιτική. Και η ζωή.

Αρχίζει όμως και μια άλλη φωνή να ακούγεται μέσα μου. Δειλά στην αρχή, αλλά παίρνει να δυναμώνει και να θέλει να ακουστεί περισσότερο. Και τι λέει αυτή η άλλη φωνή; Μήπως πρέπει να φανταστούμε, να σχεδιάσουμε και να δημιουργήσουμε ένα κόσμο, όπου αυτά που έλεγε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορούν να πραγματοποιηθούν; Μήπως πρέπει με όλο και με περισσότερο δυνατή φωνή να ακούσει όλη η ανθρωπότητα ότι ο σύγχρονος νεοφιλελεύθερος τρόπος διακυβέρνησης δεν είναι συμβατός με την επιβίωση της ανθρωπότητας, αφού μας οδηγεί συστηματικά προς την κλιματική καταστροφή; Αφού συνεχώς αυξάνει τις ανισότητες ανάμεσα στους λαούς, αλλά και ανάμεσα στους πολίτες της ίδια της χώρας; Μήπως τα παραμύθια της προστασίας των πιο αδύναμων στρωμάτων στην πραγματικότητα δεν οδηγούν  παρά σε μια διεύρυνση αυτών των στρωμάτων με την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και την αύξηση της απόστασης από τους ολίγους εκλεκτούς; 

Μήπως τελικά η παρουσία πολιτικών και κομμάτων όπως ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος που χρησιμοποιεί σήμερα το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα για να εξουδετερώσει εκείνα τα κινήματα, που θα μπορούσαν να προσφέρουν την πραγματική αλλαγή; Κινήματα που υπάρχουν μεν και σήμερα, αλλά η εμβέλειά τους δεν είναι πολύ μεγάλη. Ένας βασικός λόγος γι αυτό είναι ότι έχουν στραμμένη την προσοχή τους σε συγκεκριμένα προβλήματα, που τους απασχολούν αμεσότερα. Δεν θα αργήσει όμως ο καιρός που όλοι αυτοί που αγωνίζονται άλλοι ενάντια στην κλιματική αλλαγή, άλλοι ενάντια στην αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα, άλλοι ενάντια στον αποκλεισμό των προσφύγων από τη ζωή που δικαιούνται, άλλοι ενάντια στην καταπίεση μειονοτήτων, στο ρατσισμό στη μισογυνία κλπ, θα βρουν τρόπο να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Και τότε πραγματικά υπάρχει ελπίδα να αλλάξει ο κόσμος.

Αυτά είναι που μου λέει αυτή η τρίτη φωνή μέσα μου.

Και τότε βέβαια παύω να πιστεύω στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ!