Συμβούλιο Κορυφής....

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την καθημερινή.

Αλλο Αρκάς κι άλλο Λαζόπουλος

Του Κώστα Λογαρά, από το Protagon.gr

Ούτε το συνεχές σφυροκόπημα της εξουσίας ούτε η οξύτητα του αντιπολιτευόμενου λόγου αποτελεί κριτήριο «εμμονής» του αρθρογράφου. Αν θες να του καταλογίσεις εμπάθεια πρέπει να παίρνεις υπόψη σου τη στάση του απέναντι στις εκάστοτε εξουσίες, δεξιές κι αριστερές, και ποιες αποστάσεις έχει πάρει απ’ αυτές. Συνειδητά και εκ πεποιθήσεως. Με πόση απέχθεια έχει αρνηθεί το δέλεαρ (κόκαλο ή φιλέτο) που κατά καιρούς τού προσφέρθηκε.

Το ίδιο κριτήριο άλλωστε διαφοροποιεί, απ’ τη μια, τον ευφυή σαρκασμό του Αρκά, τον πολιτικό σχολιασμό του Πετρουλάκη ή τον αφηγηματικό χλευασμό του Χαντζόπουλου, κι απ’ την άλλη την προπαγάνδα του εμμονικού Λαζόπουλου. (Γι’ αυτό εξάλλου του γύρισαν την πλάτη ακόμα κι εκείνοι που τον χειροκροτούσαν μ’ ενθουσιασμό) .

Η οξύτητα τού αρθρογράφου –πεισματική και ελεγκτική– είναι εξίσου έντονη αν στη θέση μιας κυβέρνησης που κάνει καραγκιοζιλίκια βρισκόταν η οποιαδήποτε άλλη που θα έκανε τα ίδια με αυτήν. Γιατί ο στόχος του είναι ο σεβασμός στους θεσμούς, όχι η αλλήθωρη κομματική ματιά. Αν αφουγκράζεται τον κίνδυνο ή κρίνει ότι η τύχη της χώρας παίζεται στις ζαριές του Βαρουφάκη, πολύ καλά κάνει να επισημαίνει καθημερινά τους φόβους του (επιχειρηματολογώντας ή σαρκάζοντας και διακωμωδώντας) πολύ προτού φθάσει το κακό.

Μόνο το κοντινό  μέλλον θα δείξει αν είχε δίκιο ή όχι. Αν η επιμονή στην επισήμανση ήταν δικαιολογημένη ή απλώς εμμονική. Η πραγματικότητα θα δικαιώσει  την ευθυκρισία του (περίπτωση Αρκά, Πετρουλάκη) ή θα τον χαντακώσει ως εμπαθή και παρωπιδικό (όπως έγινε με τον Λαζόπουλο).

Συνήθως, η ερμηνευτική και υπεύθυνη αρθρογραφία απευθύνεται σε ένα κοινό απληροφόρητο, αυτούς κυρίως έχει στο μυαλό του ο αρθρογράφος. Ούτε στο μανιαούρι   του κόμματος μιλάει, που αρνείται να δει και να ακούσει, ούτε στις παλάντζες που σπεύδουν να συμπαραταχθούν στην εκάστοτε εξουσία ή, σιωπώντας, προσδοκούν να ανταμειφθούν – και δεν είναι μόνο κάποια «ανθρωπάκια» ανάμεσά τους αλλά και άνθρωποι με πνευματικό υπόβαθρο. (Οι περισσότεροι από μας θυμούνται τη στάση που κράτησαν στον καιρό της χούντας κάποιοι ακαδημαϊκοί και θρησκευτικοί ταγοί).

Οχι, ο λόγος του αρθρογράφου απευθύνεται, νομίζω, με αγωνία στους απληροφόρητους σάμπως από δάσκαλο καλό. Σε εκείνους που μπορούν να γίνουν άθυρμα μιας εξουσίας ολοκληρωτικής. Παίγνια του λαϊκισμού, δεξιού κι αριστερού. Που μπορούν να εξαπατηθούν, να χειραγωγηθούν από ψεύτες και αγύρτες.

Η πένα του αποδεικνύει με λογικά επιχειρήματα: «αυτό είναι ψέμα, για κείνο και για κείνο το λόγο», «και το άλλο είναι εξαπάτηση, γι’ αυτό και γι’ αυτό». Γράφει βέβαια με μια σχετική χρονοκαθυστέρηση, αλλά με νηφάλια σκέψη και ψαγμένα. Ανεπηρέαστος από τον «αγκούσα» της άμεσης επικαιρότητας. Είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να θεραπεύσει τα εθνικά κουσούρια μας: την επιπόλαια κρίση και τον ολέθριο παρορμητισμό.

Εχω στο μυαλό μου κάποιους αρθρογράφους που η  παρρησία τους, τα τελευταία δύσκολα χρόνια, ήταν για μένα (και εξακολουθεί να είναι) βάλσαμο. Στήριξαν την κοινή λογική που κάποιοι προσπαθούσαν (και προσπαθούν ακόμα, ατελέσφορα πλέον) να την ακυρώσουν χτυπώντας την κάτω σαν χταπόδι. Γι’ αυτούς είναι γραμμένο το άρθρο μου.

Για κείνους που οσμίστηκαν νωρίς τη δολιότητα και την απάτη· που ο στέρεος λόγος τους ξεκαθαρίζει τη θολούρα προτείνοντας τον ορθολογισμό απ’ το παράλογο· που πεισματικά προβάλλουν την αδύναμη αλήθεια απέναντι στον παντοδύναμο λαϊκισμό. Πολύ περισσότερο όταν βλέπουν γύρω τους να έχουν διαρραγεί οι σχέσεις του πολίτη με την ενημέρωση και να βαθαίνει η πολιτική άγνοια, να πληθαίνουν οι λειτουργικά αναλφάβητοι.

Κι ας δίνουν διαφορετική εντύπωση τα social. Κανένα facebook δεν μπορεί να αναπληρώσει την ολοκληρωμένη πληροφόρηση που παρέχει η έγκυρη εφημερίδα ή το καλό βιβλίο, ο θεατρικός λόγος ή η τέχνη τού Κινηματογράφου. Και καμία κρίση δεν μπορεί να αποσοβηθεί αν μια σοβαρή -επόμενη- κυβέρνηση δεν ξεκινήσει την προσπάθεια για εθνική ανασυγκρότηση απ’ εδώ.          

Φωτιές και ευθύνες

Βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον οι υπουργοί της κυβέρνησης και μιλούν για “οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών” και “απόπειρα αποσταθεροποίησης”.

Ελπίζω να αντιλαμβάνονται ότι με τις δηλώσεις αυτές αναλαμβάνουν μεγαλύτερες ευθύνες και υποχρεώσεις.

Εάν οι πυρκαγιές οφείλονται σε “φυσικά αίτια”, όπως συμβαίνει σε όλη την υφήλιο-και θα συμβαίνει με ολοένα αυξανόμενη συχνότητα λόγω της κλιματικής αλλαγής- μπορεί να κατηγορηθούν για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού και την έλλειψη οργάνωσης, ακόμη και για ανικανότητα.

Εάν όμως έχουν δίκιο στους ισχυρισμούς τους, και εγώ προσωπικά δεν μπορώ να αποκλείσω αυτήν την πιθανότητα, τότε αναλαμβάνουν ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες.

Πρώτον επειδή έπρεπε να υπάρχει κάποιος μηχανισμός αποτροπής τέτοιων ενεργειών και δεύτερον επειδή έχουν πλέον την υποχρέωση και την ευθύνη να φέρουν τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς αυτών των πράξεων ενώπιον της δικαιοσύνης.

Ποίηση

YOUNG POETS

by Nicanor Parra

Write as you will

In whatever style you like

Too much blood has run under the bridge

To go on believing

That only one road is right.

In poetry everything is permitted.

With only this condition of course,

You have to improve the blank page.

Η σημερινή σοδειά της Καίτης...

Διαβάζοντας...

Αν είναι τέχνη δεν είναι για όλους και αν είναι για όλους δεν είναι τέχνη.

Arnold Schoenberg

Υπάρχει ένα παλιό αστείο για τη νόσο  Alzheimer: τα καλά νέα είναι ότι συναντάς καινούργιους ανθρώπους κάθε μέρα.

Stephen King.

Η σημασία μιας επιλογής

Ο διορισμός του Στέλιου Παππά, ενός ιστορικού στελέχους του χώρου, ως Προέδρου του ΟΑΣΘ είναι κεντρική πολιτική επιλογή δήλωσε ο αρμόδιος Υπουργός κ. Σπίρτζης. Ο ίδιος κατέστησε σαφές ότι «θα πρέπει να σηματοδοτήσουμε τη μάχη που θα δοθεί και η οποία έχει καθαρά κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιλογή έχει συμ-βολική σημασία.

Αρλέτα: Τα Ήσυχα Βράδια

Μια ακόμη αγαπημένη φωνή από τα νεανικά μας χρόνια.

Η Αρλέτα πέθανε σήμερα σε ηλικία 72 ετών, έχοντας τα τελευταία χρόνια μεγάλα προβλήματα με την υγεία της.

Στίχοι Μαριανίνα Κριεζή

Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος

Εμπλουτισμός λεξιλογίου

Αψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ

Σύμφωνα με το Βικιλεξικό: αψηφώ = δεν δίνω την ανάλογη σημασία σε έναν κίνδυνο ή μια απειλή ή σε κάτι δυσάρεστο, επειδή με παροτρύνει σε δράση ένα ισχυρότερο κίνητρο.

Υπάρχει βέβαια και η πιο μαζοχιστική εκδοχή: από το αψηφώ του φόρους (του ΣΥΡΙΖΑ)

Διαβάζοντας...

Ισονομία….

Ο Νόμος με τη μεγαλοπρεπή του ισότητα δίνει στον κάθε άνθρωπο το ίδιο δικαίωμα να δειπνεί στο Ritz και να κοιμάται κάτω από μια γέφυρα.

Anatole France

Εις μνήμην...

Εις μνήμην….

Αυτές τις μέρες ψηφίζεται στη Βουλή το νέο νομοσχέδιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση. 

Προτείνω να τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην του μέλλοντος του Ελληνικού Πανεπιστημίου.

Πιθανότατα αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ζημιά που θα έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση στη χώρα!

Ποίηση

ΔΙΔΑΧΗ

Διάβηκες και συ

Σαν το καλοκαιρινό σύγνεφο

Με την κραυγή της άνοιξης

Φυτεμένη στον κόρφο σου.

Γείρε πλάι μου

Κάτι κρύφιο να σου πω:

Μη φανερώσεις τα χαρτιά σου

Πριν σ’ αναγκάσει ο άνεμος.

(20/10/81)

Χορέψτε, χαμογελαστοί μου άνθρωποι!

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την Καθημερινή

Χθες, μετά τη βροχή...

Διαβάζοντας....

Αυτός που πιστεύει ότι ο τόπος που γεννήθηκε είναι η πατρίδα του υποφέρει. Αυτός που πιστεύει ότι οποιοσδήποτε τόπος μπορεί να είναι η πατρίδα του υποφέρει λιγότερο. Κι αυτός που γνωρίζει ότι κανένας τόπος δεν μπορεί να είναι η πατρίδα του είναι ανίκητος.

Chrétien de Troyes (Γάλλος ποιητής του 12ου αιώνα)

Αυτό που είναι εκπληκτικό σε ότι αφορά την προεδρία του Donald Trump είναι ότι τώρα βρισκόμαστε όλοι μέσα στον κόσμο της φίρμας Trump, είτε το θέλουμε είτε όχι. Έχουμε όλοι μας καταντήσει κομπάρσοι στο κερδοφόρο του ρεάλιτυ σόου, που έχει επεκταθεί και έχει καταπιεί την πιο ισχυρή κυβέρνηση του κόσμου.

Από το βιβλίο της Naomi Klein. “No Is Not Enough.”

Ποίηση

Love Poem

by Richard Brautigan

It’s so nice

to wake up in the morning

all alone

and not have to tell somebody

you love them

when you don’t love them

anymore.

Μουσική Πρόταση: La Mantovana

Ανώνυμου συνθέτη του 17ου αιώνα.

Stefano Bagliano, flauto dolce
Federico Marincola, voce e chitarra spagnola
Mariagrazia Liberatoscioli e Giulia Zerbino, canto, recitazione, danza

Άγριο κράξιμο....

Μια καρακάξα έξω από το παράθυρό μου....

Μεσοφρενικές Υστερίες και πάλι...

ΛΑΚΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ

Βαθιά μετανοώ αδελφοί και αδελφές! Θα κλειστώ σε μοναστήρι. Ομολογώ ότι έκανα τη μακακία της ζωής μου.  Έβαλα το μεγαλύτερο αυτογκόλ. Και νάταν μόνο αυτογκόλ. Εγώ σχεδόν αυτοακρωτηριάστηκα. Μπήκα στο κελί μόνος μου και τους πέταξα τα κλειδιά. 

Τι ήταν αυτό που έπαθα! Τι θα είχα να τους σούρνω. Υλικό για παραστάσεις και τσαντήρια για όλη μου τη ζωή θα είχα. Πήγα όμως και αυτοπαγιδεύτηκα και τώρα πως να ξεμπλέξω χωρίς να με χλευάσει και ο τελευταίος μικρός Μήτσος; 

Τι υλικό θεέ μου! Τι τσιπροκαμμένη γη που θα παραδώσουν, τι καθε λέξη του Συντάγματος που το φυλλοφτερουλιάσανε, τι προσέξτε όταν σκίζετε τα μνημόνια μη σας σκιστεί και το καλσόν, τι γκόου μπακ κυρία Μέρκελ και πλιζ δώσμου κατιτις, το Ολαντρεού μεγάλε φίλε, τι Γιάνης μεγάλο μας ασσέτ και κρυυμμένη κασέτ, τι ζουρνάδες και πεντοζάλες που θα χόρευαν αυτοί και τα χορεύουμε εμείς με καπάκι κωλοτούμπες και τόσα και τόσα άλλα. Ατέλειωτα. 

Και τώρα κάθομαι και κλαίω τη μοίρα μου. Τι με πείραζε να μείνω ένας μικρός Μήτσος; Τώρα που με πιάσανε Κώτσο και μάλιστα μεγάλο είναι καλύτερα;

Διαβάζοντας….

Ο ασφαλέστερος γενικός χαρακτηρισμός της ευρωπαϊκής φιλοσοφικής παράδοσης είναι ότι αποτελείται από μια σειρά υποσημειώσεων στον Πλάτωνα.

Alfred North Whitehead *

*(1861-1947). Άγγλος μαθηματικός και φιλόσοφος.