Ποίηση: Αγχώδης Εμπειρία

Αγχώδης Εμπειρία 

του Νίκου Καρούζου

Τ' απογεύματα της Κυριακής

ανοίγω το ραδιόφωνο

σηκώνω το καπάκι της σιωπής.

Ποδόσφαιρο. Χρωματιστές φανέλες.

«Έχουμε φτάσει στο ένατο λεπτό

του πρώτου ημιχρόνου ...»

Κατεβάζω το καπάκι.

Πόσο μπορούμε, αλήθεια, να κοιτάζουμε

στην ψυχή μας μέσα ολομόναχοι;

Απολαμβάνω για λίγο

συντριπτική γαλήνη

και ξανανοίγω.

«Την τελευταία στιγμή τρέχει ο Κλάφτης

και κατορθώνει να βοηθήσει την κατάσταση

προσπαθεί να προωθήσει το παιχνίδι

μαρκάρεται όμως απ' τον Πονεμένο ...» -

κλείνω.

Ησυχία με θεόκλειστα παράθυρα.

Ιδεώδης ηρεμία των δευτερολέπτων.

Ανοίγω.

Την άρνηση πνίγω.

« ...ένα πλάγιο άουτ υπέρ της Ενώσεως.

Το εκτελεί γρήγορα ο Κλούβας ...» -

αλλά ξανακλείνω ζαλισμένος.

Φοβερό καπάκι.

Πυκνότερη σιωπή.

Ανάβω κεράκι

και χαίρομαι την εξουσία μου.

Ο θάνατος εργάζεται εδώ και εκεί.

Ξανανοίγω.

«Κοντρολάρει έξω απ' τη μεγάλη περιοχή ...»

Όλο το γήπεδο σείεται με καταρρακτώδη βροχή.

« ...τη μπάλα τώρα έχει ο Γρηγορίδης

και ψάχνει μάταια να βρει συμπαίχτη του...»

Έτσι, στοχάζομαι, προβάλλει η ψυχή

στη ματαιότητα λάμπει.

Τώρα μπερδεύτηκα πια μες στις φωνές

ουρλιάζουν τα πάντα.

« ...ο Πονεμένος σουτάρει από πολύ κοντά

ο Αρχειοφύλαξ αποκρούει ...»

Ν' ανοίξω το παράθυρο

το παράθυρο, το παράθυρο.

Αυτή η ζωή ... Αυτή η δύναμη...

Να 'χει την ίδια δυνατότητα

την ησυχία και το σάλο…

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι διαμαρτύρονται για το νέο νόμο για τα Πανεπιστήμια, που τα φέρνει 30-40 χρόνια πίσω. Και έχουν δίκιο. Αλλά τι περίμεναν απο την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Είχαν μήπως πιστέψει τς παπαρολογίες πρωθυπουργού και υπουργών περί αναγκαιότητας συναίνεσης για τα θέματα της εκπαίδευσης;

Η ζωή όμως προχωράει και οι αλλαγές που είναι απαραίτητες για να μπουν τα ελληνικά ΑΕΙ στη νέα εποχή θα φτάσουν κάποτε και στη χώρα μας.

Με τρομερή όπως πάντα καθυστέρηση και με τεράστιο κόστος για τη νεολαία μας, αλλά και για την πρόοδο της χώρας.

Οι λαοί πάντα πληρώνουν για τις επιλογές τους, είναι με άλλα λόγια άξιοι της τύχης τους.

Διαβάζοντας....Συρία. Άλλοτε και τώρα (ή πως αλλάζουν οι καιροί…)

Από ένα κινέζικο κείμενο του 7ου μΧ αιώνα, που αναφέρεται στη Συρία.

Η Συρία, γράφει ο συγγραφέας, είναι ένα μέρος που παράγει υφάσματα που αντέχουν στη φωτιά, αναζωογονητικό θυμίαμα, λαμπρά μαργαριτάρια και πολύτιμους λίθους που λάμπουν στη νύχτα. Κακοποιοί και ληστές είναι άγνωστοι και οι άνθρωποι εκεί ζουν ευτυχισμένα και ειρηνικά. Οι νόμοι που ισχύουν είναι οι πιο δίκαιοι και μονάχα οι ενάρετοι αναλαμβάνουν τα ύψιστα αξιώματα. Η χώρα είναι μεγάλη και εύφορη και τα λογοτεχνικά της έργα είναι γεμάτα διαύγεια και καθαρότητα.

Από το βιβλίο “Οι δρόμοι του μεταξιού” του Peter Frankopan.

Οι θρησκείες στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Όπως έγραψε ο Gibbon, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι απλοί άνθρωποι θεωρούσαν όλες τις θρησκείες το ίδιο αληθινές, οι φιλόσοφοι τις θεωρούσαν το ίδιο ψεύτικες και οι κρατικοί λειτουργοί το ίδιο χρήσιμες.

Από το βιβλίο του Steven Weinberg. “To Explain the World. The Discovery of Modern Science>"

Στο μυαλό του Νίκου Καρανίκα

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, από το Βήμα

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης αναπτύχθηκε ένα είδος αριστερής γραφής η οποία, σε αντίθεση με τη Γραμμική Β που αποκρυπτογράφησε ο Μάικλ Βέντρις, ουδείς ενδιαφέρθηκε μέχρι στιγμής να αποκρυπτογραφήσει. Εύχομαι και ελπίζω ότι οι αιώνες του μέλλοντος, αν υπάρξουν, θα αναλάβουν το άχαρο τούτο έργο. Προς το παρόν αρκούμαι να παραθέσω ορισμένα συμπεράσματα, αμιγώς εμπειρικά τα οποία επ’ ουδενί διεκδικούν επιστημονικές περγαμηνές. Τη γραφή αυτή λέγεται πως την εισήγαγαν στην ελληνική ορισμένα φύλα που είχαν μετοικίσει εις Παρισίους κατά τη διάρκεια της επαράτου και επέστρεψαν οίκαδε άμα τη καταρρεύσει της. Εκεί, εκτός από τις επαναστατικές εργασίες στις οποίες διέπρεψαν, βρήκαν και τον χρόνο να διαφωτισθούν. Διάβασαν Αλτουσέρ, σημειολογία, γαλουχήθηκαν στα μυστικά της εβδόμης τέχνης από τα «Τετράδια του Κινηματογράφου» και οι πιο προχωρημένοι βυθίστηκαν στον Λακάν και κατόπιν στον Ντεριντά.

Γνωρίζοντας, ως Ελληνες, ότι η σοφία αποτελείται από λέξεις, αλίευσαν όσες τους εντυπωσίασαν με τη σπανιότητά τους, κυρίως δε με την πλήρη απουσία σημασίας και, όταν επέστρεψαν, έστησαν το εμπόριό τους αποδίδοντάς τες με ελληνικούς χαρακτήρες. Οταν δεν μπορούσαν να βρουν καμιά απ’ αυτές τις λέξεις στα κλασικά λεξικά, όπως Robert ή Larousse, ενθουσιάζονταν με την πρωτοτυπία της. Η αριστερή γραφή της μεταπολίτευσης συνίσταται στην παράθεση τέτοιων λέξεων σε προτάσεις που μπορεί να μη βγάζουν νόημα, επειδή όμως δεν βγάζουν νόημα θεωρούνται απαύγασμα της προοδευτικής σκέψης. Διότι, ως γνωστόν, η παραγωγή νοήματος είναι μέσον καταπίεσης.

«Δεν εννοώ τις διαδηλώσεις γιατί αυτό μπορεί να είναι και διαπροσωπικές σχέσεις εκτός από φετίχ... Οι απογοητεύσεις είναι εγωισμοί που δεν ταιριάζουν στο συλλογικό άτομο, ενώ συμπυκνώνει (sic) τη μικροαστική ερμηνεία των ικανοποιήσεων... Η κυβέρνηση παλεύει να βγάλει τη χώρα από την κρίση κι αυτό δεν το αντιλαμβάνεται ο μικροαστός που το ερμηνεύει από τη μάχη των απολαβών που απολαμβάνει γενικά... Η Αριστερά δεν υποκύπτει στην ομοιότητα των δομών... Υπεράσπιση αξιών που δεν γίνονται γραφειοκρατίες που τις φετιχοποιεί μέσα από οργανισμούς κομματικούς... Προχωράμε για να νικήσουμε και όχι για να κάνουμε επίδειξη ένδυσης...»

Πρόκειται για φράσεις από άρθρο του Νίκου Καρανίκα, του γνωστού συμβούλου του πρωθυπουργού, που διάβασα σε ανάρτηση του φίλου Τέλη Σαμαντά στο FB. Το τουρλουμπούκι στο βασανισμένο μυαλό του παιδιού μάς επισημαίνει πως οι βλάβες που επέφερε η αριστερή γραφή της μεταπολίτευσης δεν είναι περαστικές. Πόσα ποιήματα, πόσα θεατρικά και πόσες ταινίες έχουν γίνει κάπως έτσι; Αναρωτιέμαι μόνον τι σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος όταν πάει να φάει ένα φιλέτο ή να περάσει τον δρόμο. Και πώς τα καταφέρνει.

Λεφόκαστρο

Η αξία της ποίησης...

"Οι στενόμυαλοι κριτικοί επισημαίνουν ότι εκείνο ή το άλλο ποίημα, με τις μακροσκελείς του περιγραφές. στο τέλος απλά λέει ότι αυτή είναι μια ωραία μέρα. Αλλά το να πεις ότι μια μέρα είναι ωραία ειναι δύσκολο και αυτή η ωραία μέρα τελικά περνάει. Εξαρτάται από εμάς να διατηρήσουμε αυτή την ωραία μέρα σε μια εκφραστική, ανθισμένη μνήμη, που στολίζει με καινούργια λουλούδια και με καινούργια αστέρια τους αγρούς και τους ουρανούς του άδειου, φευγαλέου εξωτερικού κόσμου."

Από το βιβλίο του Fernando Pessoa. “The Book of Disquiet.”

Έτσι για να θυμόμαστε ποιους έχουμε εκλέξει και μας κυβερνούν

Και να μην ξεχνάμε τις δικές μας ευθύνες...

Πλιτς, πλατς, πλουτς.

Η νεαρή επίκουρη Καθηγήτρια Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει προσκληθεί για μια ομιλία στη Λάρισα. Μετά το πέρας της διάλεξης και έχοντας κάποιο χρόνο μέχρι την αναχώρηση του λεωφορείου για την επιστροφή στην Αθήνα, κάθισε να πιει ένα καφέ σε καφετέρια στο κέντρο της πόλης.

Αμέσως παρατήρησε ότι ένας μεσήλικας κύριος που απολάμβανε τον καφέ του σε κοντινό τραπέζι άρχισε να τις ρίχνει επίμονες ματιές και σε μια στιγμή της λέει: “Πλίτς;” Προσπάθησε να στρέψει αλλού το βλέμμα της, αλλά ο άγνωστος το χαβά του: “Πλίτς;”

Η γυναίκα αποφάσισε να συντομεύσει το χρόνο παραμονής της στην καφετέρια και μπήκε μέσα στο μαγαζί για να πληρώσει. Στο ταμείο βρίσκονταν ένας καλοντυμένος κύριος που έμοιαζε να είναι ο ιδιοκτήτης. Τον ρώτησε, δείχνοντας προς την κατεύθυνσή του, αν γνωρίζει τον παρενοχλούντα κύριο. “Πλάτς” απάντησε εκείνος ατάραχος.

Εκείνη βγήκε έξω και προσπαθώντας ακόμη να συνέλθει από τη “συνομιλία” έκανε νόημα σε ένα ταξί που περνούσε για να την πάει μέχρι το σταθμό των λεωφορείων. Μπαίνοντας μπήκε στον πειρασμό να ρωτήσει τον ταξιτζή αν γνωρίζει τον ιδιοκτήτη της καφετέριας,

“Πλούτς” απάντησε ο ταξιτζής και δεν άνοιξε άλλο το στόμα του μέχρι το τέλος της σύντομης άλλωστε διαδρομής.

Φτάνοντας στο σταθμό και έκπληκτη από τους ήχους που άκουσε από τους τρεις ανθρώπους που της μίλησαν, αποφάσισε να πάρει στο τηλέφωνο τον Λαρισαίο συνάδελφό της, που την είχε προσκαλέσει για τη διάλεξη.

Είναι απλό της είπε εκείνος. Ο τύπος που σε κοίταζε στην καφετέρια σε ρώτησε αν πλήττεις. Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας στην ερώτησή σου αν γνωρίζει τον άγνωστο, σου απάντησε “ πελάτης”. Κι όταν ρώτησες τον ταξιτζή αν γνωρίζει τον ιδιοκτήτη της καφετέριας, σου απάντησε ότι  αυτός “πλούτισε”, προφανώς έχοντας πολλή δουλειά με το μαγαζί που άνοιξε.

Η νεαρή γιατρός έφυγε από τη Λάρισα με σαφώς ανανεωμένο το λεξιλόγιό της.

Ποίηση

Θ Α  ‘Ρ Θ Ω  Κ Α Θ Ε Τ Ω Σ

του Γιάννη Πατίλη

Σκοτάδι απόψε

κι ο δρόμος πού μου δείξανε

χαράδρα ατέλειωτη.

Είναι μια λύση να τραβάς από ψηλά

απ’ τις ταράτσες.

Κάτου δεν ξέρεις

τι μπορεί να σου κυλήσει

άνθρωπος θα ’ναι, είδηση…

Τέλος είπαν πως «κάτου» θα λογαριαστούνε

Δώσαν τα σχέδια –

μα τούτη η περιπλάνηση με κούρασε.

Βαρέθηκα τα οριζοντίως

αυτή την ειρωνική συνύπαρξη,

την ευθυγράμμιση.

Λοιπόν θα στρίψω

θα ’ρθω καθέτως

καθέτως στην πόρτα σας

στην καρδιά σας

σα σφαίρα, σαν είδηση…

Καθέτως.

Έκτακτη Είδηση

Σήμερα η ιστοσελίδα έχει μια διεθνή αποκλειστικότητα. Σας αποκαλύπτω το πραγματικό παρασκήνιο του τελευταίου Eurogroup, όπως το μετέφερε ο ειδικός συνεργάτης μου από τις Βρυξέλλες.

Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται, όταν ο συνεργάτης μου είδε τον Ευκλείδη Τσακαλώτο σε ένα διάλειμμα της συνεδρίασης να μιλά στο κινητό του προφανώς με το Μαξίμου και να το κλείνει εκνευρισμένος μουρμουρίζοντας “ Για μια γκραβάτα ρε γκαμότο”.

Η συνέχεια του απόλυτα εξακριβωμένου ρεπορτάζ έχει ως εξής: Η αιτία του τελικού ναυαγίου της διαπραγμάτευσης δεν οφείλεται όπως αναφέρθηκε στη διαφωνία για τα πλεονάσματα ή τη βιωσιμότητα του χρέους. Η πραγματική αιτία είναι η πλήρης αναστροφή από το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε της δέσμευσης του Αλέξη Τσίπρα, ότι θα φορέσει γραβατα μετά την ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους. Η απαίτησή τους ήταν να προσέλθει πρώτα ο Τσίπρας στην επόμενη σύνοδο κορυφής φορώντας γραβάτα και ότι αμέσως μετά θα γίνει η ρύθμιση του χρέους.

Ακολούθησαν έντονες διαβουλεύσεις και μάλιστα φαίνεται ότι μετά παρέμβαση της κ. Μπαζιάνα προς την Λαγκάρντ και της τελευταίας προς τον Τόμσεν, έγινε προς στιγμήν αποδεκτό να φορέσει ο Αλέξης τη γραβάτα ανοιχτή, όπως μερικοί μοντέρνοι γαμπροί, αλλά αυτό προσέκρουσε στην πλήρη αντίθεση του Σόιμπλε. Ο τελευταίος μάλιστα φέρεται να προχώρησε στην ακραία θέση-αυτό δεν σας το μεταφέρω ως απόλυτα εξακριβωμένο-να προσέλθει ο Τσίπρας στη σύνοδο με γραβάτα συγκεκριμένων διαστάσεων και στα χρώματα του Χριστανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας.

Εννοείται ότι οι σχετικές διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και μετά το τέλος του Eurogroup. Μένει να δούμε τις επόμενες μέρες την εξέλιξη αυτού “του πολέμου της γραβάτας”, όπως είναι βέβαιο ότι θα μείνει στην ιστορία.

Μουσική Πρόταση: Vassilikos -Μαρκόπουλος "Σ' ένα στενό δρομάκι"

Ενδιαφέρουσα σύμπραξη. Ο Βασιλικός (των Raining Pleasure) στο τραγούδι “Σ’ ένα στενό δρομάκι” από το δίσκο “Εντεύθεν” του Γιάννη Μαρκόπουλου. Οι στίχοι είναι του Γιώργου Βολουδάκη.

Σίγουρα μια ενδιαφέρουσα εκτέλεση από ένα τραγουδιστή που έχει διακριθεί σε πολύ διαφορετικό είδος μουσικής.

Γενέθλια....

Τα διδυμάκια μας έγιναν τριών χρονών...


















Τα γιορτάσαμε στην Πάτρα το Σάββατο...
Παρεμπιπτόντως έδωσα μετά από καιρό και μια ομιλία, μετά από πρόσκληση του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, με αντικείμενο το μέλλον της Ιατρικής.

Χθες βράδυ....

Απλά Αρκάς...

Εκείνες οι γραμμές που χαράξαμε....

Παραθέτω σε ελεύθερη μετάφραση ένα ποίημα του Piet Hein (1905-1996), που ήταν ένας Δανός μαθηματικός, εφευρέτης, σχεδιαστής, συγγραφέας και ποιητής.

Το αφιερώνω εξαιρετικά στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που αυτές τις μέρες δίνουν στη Βουλή τη δική τους μάχη, για να σώσουν και αυτοί με τη σειρά τους, όπως ακριβώς και οι προηγούμενοι, την πατρίδα.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Τα πιο μεγάλα μας σχέδια

απέτυχαν

τα πιο ψηλά μας κάστρα

γκρεμίστηκαν

εξ αιτίας εκείνων των γραμμών

που κάποτε προσεκτικά χαράξαμε

και πάνω στις οποίες αργότερα

απλά σκοντάψαμε.

Ποίηση

Θ Η Ρ Ι Α

του Μηνά Δημάκη

Eικόνες

Στοιβάζονται στα κατατόπια της μνήμης

Aναμνήσεις

Συνωστίζονται αλληλοκυνηγιούνται

Kαι είναι ανάγκη να τις τιθασέψεις

Nα κυριαρχήσεις σ’ αυτές

Kαι γίνεσαι θηριοδαμαστής

Όταν εκείνες το θέλουν να σε κατασπαράξουν

Όταν ακάθεκτες ορμούν την ψυχή να ξεσκίσουν

Nα! η τίγρης η ύαινα το λιοντάρι

Σε κυνηγούν ζωντανό-πεθαμένο

Πληγές που γιατρεύτηκαν ξανανοίγουν

Kαι τι μάχη

Tι άσκηση να μερώσεις

Nα δαμάσεις τόσα θηρία

Nα φτιάσεις τόσα κλουβιά

Για τις ώρες της άγριας επίθεσης

Από την ιστοσελίδα Popaganda

Μουσική Πρόταση: Line Renaud & Nolwenn Leroy à l'Olympia - Les torrents d'amour

Η πρωθυπουργική "γλώσσα" και οι γελοιογράφοι

Προφητικό ή αυτονόητο;

Αλέξης Τσίπρας 2019: Απευθυνόμενος προς τον Πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη: Εάν εφαρμόσετε τα επώδυνα μέτρα (που εγώ συμφώνησα και ψήφισα) για περικοπές συντάξεων και ελάττωση αφορολόγητου, είστε προδότες και γερμανοτσολιάδες!

Το παρτέρι του κήπου μας σήμερα...