Πινακάτες Πηλίου

Παρέα με φίλους πριν την απογευματινή βροχή.
Η θέα από το σπίτι τους!

Moby-Mistake

Ο Moby (Richard Melville Hall) είναι ένας αμερικανός μουσικός, που καλλιεργεί κυρίως το είδος της ηλεκτρονικής μουσικής, με σημαντικές επιτυχίες. Είναι γνωστός επίσης για τους αγώνες του για τα δικαιώματα των ζώων και είναι βέβαια χορτοφάγος.

Το τραγούδι του αυτό,του οποίου παραθέτω τους στίχους, είναι νομίζω από τα καλύτερά του, ενώ ενδιαφέρον σίγουρα είναι και το βίντεο.

Don't speak to me this way, don't ever let me say
Don't leave me again, don't leave me again

I've never felt this loss before and the world is closing doors
I never wanted anything more
I've never felt this loss before and the world is closing doors
I never wanted anything more

Don't hug me this way, don't touch me this way
Don't hug me again, don't hug me again
Don't hug me this way, don't touch me this way
Don't hug me again, don't hug me again

I've never felt this loss before and the world is closing doors
I never wanted anything more
I've never felt this loss before and the world is closing doors
I never wanted anything more

Don't let me make the same mistake again
Please don't let me make the same mistake again
Please don't let me make the same mistake again
Don't let me make the same mistake again

I've never felt this loss before and the world is closing doors
I never wanted anything more
I've never felt this loss before and the world is closing doors
I never wanted anything more

Don't let me make the same mistake again
Don't let me make the same mistake again
Please don't let me make the same mistake again
Please don't let me make the same mistake again

Incognito του David Eagleman

Ένα πραγματικά κατπληκτικό βιβλίο, που εξετάζει αυτόν το άγνωστο, που είναι ο εαυτός μας, από μια καθαρά επιστημονική θωριά. 

Μεγάλα ερωτήματα, όπως ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον και η εικόνα που έχουμε για τον κόσμο, η συνείδηση του εαυτού, ο τρόπος λήψης των αποφάσεων μας, η ύπαρξη ή όχι ελεύθερης βούλησης, αναπτύσσονται με πολλή μαεστρία και χαρακτηριστικά παραδείγματα, που κάνουν το βιβλίο, παρά το δύκολο θέμα του, εξαιρετικά εύληπτο.

Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία πάνω σε τέτοια θέματα και θεωρώ ότι αυτό είναι το καλύτερο.

Ιδιαίτερα καλό είναι το κεφάλαιο, στο οποίο ο συγγραφέας αναπτύσσει το θέμα της ελεύθερης βούλησης, η οποία για τον ίδιο είναι μια αυταπάτη, και τις συνέπειες που έχει αυτή η παραδοχή, κυρίως σε ότι αφορά την τιμωρία αυτών που παραβαίνουν τον νόμο. Αμφισβητεί την έννοια της "ευθύνης" για τα εγκλήματα, όπως την ορίζουμε σήμερα, την οποία θεωρεί κενή έννοια και προβάλλει την έννοια της σωστής αντιμετώπισης του εγκληματία με βάση την δυνατότητα διόρθωσης της συμπεριφοράς. Δεν ισχυρίζεται ότι οι εγκληματίες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλλά πιστεύει ότι η ποινή δεν πρέπει να έχει το νόημα της εκδίκησης, αλλά να στηρίζεται στην εκτίμηση της πιθανότητας υποτροπής. Θεωρεί ότι μετά από κάποια χρόνια η απονομή δικαιοσύνης θα βασίζεται σε πολύ διαφορετικά κριτήρια, από ότι σήμερα., καθώς η γραμμή ανάμεσα στις διαταραχές που σήμερα είναι δεκτές ως ελαφρυντικά (πχ έγκλημα πάθους, διανοητική ασθένεια κλπ) θα μετακινείται συνέχεια και θα περιλαμβάνει ολοένα και περισσότερες έννοιες, που σήμερα δεν είναι καν γνωστές. 

Τέλος δεν συμμερίζεται την αισιοδοξία πολλών επιστημόνων, οι οποίοι θεωρούν ότι είμαστε πολύ κοντά να κατανοήσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Με ένα πετυχημένο παράδειγμα παρομοιάζει τη γνώση μας για τη λειτουργία του εγκεφάλου  με εκείνη του μέλους μιας απονωμένης άγριας φυλής της Αφρικής, που βρίσκει στην άμμο ένα ραδιόφωνο και παίζοντας με τα σύρματα, διαπιστώνει ότι για να λειτουργήσει αρκεί όλα τα σύρματα να είναι ενωμένα και στη σωστή θέση. Η θεωρία του είναι εξαιρετικά απλή και όλοι οι άνθρωποι της φυλής είναι έτοιμοι να τη δεχτούν. Κανείς τους δεν έχει ακούσει για πομπούς εκπομπής ραδιοφωνικών κυμάτων, για ηλεκτρομαγνητικά κύματα και για την ταχύτητα του φωτός, άρα δεν έχουν λόγους να αμφισβητούν την ορθότητα της θεωρίας των σωστά συνδεδεμένων συρμάτων. 

"Εάν ο εγκέφαλός μας ήταν τόσο απλός ώστε να είναι κατανοητός, δεν θα είμασταν αρκετά έξυπνοι για να τον καταλάβουμε", καταλήγει ο συγγραφέας.

Ο David Eagleman (γενν. 1971) είναι νευροεπιστήμων και συγγραφέας και εργάζεται στο Baylor College of Medicine στο Houston του Texas.

Όχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε

Και πάλι μουσική πρόταση.
Τι καλύτερο για την εποχή που ζούμε;

Έχει γραφεί ότι όταν ρωτήθηκε ο Δήμος Μούτσης ποιο τραγούδι άλλου συνθέτη θα ήθελε να είχε γράψει είχε απαντήσει: Το "Όχι δεν πρέπει" του Μαρκόπουλου.



Οι συντελεστές:

Ερμηνεία - Θέμης Ανδρεάδης
Δεύτερη φωνή - Λιλή Χριστοδούλου
Μουσική - Γιάννης Μαρκόπουλος
Ποίηση - Γιώργος Χρονάς
Πρώτη εκτέλεση, 1972

Μουσική πρόταση: Cimarosa : Requiem ("Lacrymosa")

Τα στοιχεία της εκτέλεσης:

Domenico Cimarosa (1749-1801)

Requiem, for soloists, chorus and orchestra (Rev. Vittorio Negri)

excerpt "Lacrymosa" (soprano solo, coro, archi, 2 corni)


Elly Ameling, soprano

Birgit Finilä, contralto
Richard van Vrooman, tenor
Kurt Widmer, bass

Chorus du Festival de Montreux
Chorus master: André Charlet

Orchestre de Chambre de Lausanne
conducted by
Vittorio Negri

Τους λαιστρυγόνες τους κουβαλάμε μέσα μας....

Απόσπασμα από άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη για το φαινόμενο "Χρυσή Αυγή":

Εσείς μπορεί να σοκάρεστε από την αγριότητα που παράγουν οι τύποι. Όμως αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τους έστειλαν οι συμπολίτες μας στη Βουλή. Οι χρυσαυγίτες είναι η σιδερογροθιά του τέρατος που σέρνεται ανάμεσά μας και έμεινε ατάιστο. Η λαϊκίστικη επιχειρηματολογία της Αριστεράς κατατάσσει τη Χρυσή Αυγή στα εργαλεία που χρησιμοποιεί το σύστημα - τη συνέχεια τη χάνω, δεν την καταλαβαίνω. Είναι ψευδές αυτό, απλώς η Αριστερά δεν μπορεί να αποδώσει ευθύνες στις λαϊκές μάζες. Οι χρυσαυγίτες νομιμοποιούν τα ταπεινότερα των ενστίκτων που διακρίνουν τα μεγάλα λαϊκά στρώματα. Οργή, απαξίωση, ρατσισμός, γενικοί αφορισμοί και μία μούντζα που γίνεται καρπαζιά. Άκουγα τον Κασιδιάρη να περιγράφει τι θα κάνουν όταν θα έρθουν στα πράγματα. Μα, έχουν έρθει στα πράγματα.

Από το Protagon.gr

Μικροπολιτική μέχρις εσχάτων!

Ρωτήθηκε ο κ. Στρατούλης του ΣΥΡΙΖΑ εάν αντιμετωπίζει θετικά ή αρνητικά την απόφαση του Δημάρχου Αθηναίων κ. Καμίνη να μην επιτρέψει το συσσίτιο μόνο για Έλληνες της Χρυσής Αυγής.

"Ούτε θετικά, ούτε αρνητικά", απάντησε, ο μεγάλος δημοκράτης!

Έτσι πήραμε τα νησιά!!

Απόσπασμα από το ημερολόγιο του Βρεττανού διπλωμάτη Harold Nicolson, ο οποίος συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις των νικητών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στις Βερσαλλίες το 1919:

Παραθέτω το κείμενο χωρίς μετάφραση από τα αγγλικά:

«Tuesday, 13 May

To President Wilson's house … The door opens and Hankey tells me to come in. A heavily furnished study with my huge map on the carpet. Bending over it (bubble, bubble, toil and trouble) are Clemenceau, Lloyd George and President Wilson. They have pulled up armchairs and crouch low over the map. Lloyd George says – genial, always – ‘Now, Nicolson, listen with all your ears.’ He then proceeds to expound the agreement which they have reached. I make certain minor suggestions, plus a caveat that they are putting Konia in the Italian Zone. I also point out that they are cutting the Baghdad railway. This is brushed aside. President Wilson says: “And what about the Islands?’ ‘They are,’ I answer firmly, ‘Greek islands, Mr. President.’ ‘Then they should go to Greece?’ Harold Nicolson: ‘Rather!’ President Wilson: ‘Rat HER!’ …

It is immoral and impracticable. But I obey my orders … Nearly dead with fatigue and indignation.»

Τα παραπάνω περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Ολλανδού Mak Geert "In Europe", που κυκλοφόρησε το 2004.

Τεκές Ασπρογείων

Μια ενδιαφέρουσα εκδρομή στον Τεκέ Ντουρμπαλή Σουλτάν των Ασπρογείων στην περιοχή των Φαρσάλων.

Πρόκειται για ένα αλβανικό μουσουλμανικό τέμενος, που ιδρύθηκε στο τέλος του 15ου αιώνα και λειτουργούσε μέχρι το 1973.

"Τεκέδες" ονομάζονταν τα μοναστήρια των μωαμεθανών μυστικιστών και ήταν συχνά μεγάλα ιδρύματα στην ύπαιθρο, δομημένα και οργανωμένα μέσα σε περιβόλους, κατ' αντιστοιχία με τα χριστιανικά μοναστήρια. 

Η σέκτα των Μπεκτασί υπήρξε ένα από τα πολλά μυστικιστικά τάγματα που αναπτύχθηκαν μέσα στους κόλπους του Ισλάμ, το οποίο κατά την εξελικτική του διαμόρφωση ευνόησε τη δημιουργία εσωτερικών ταγμάτων και του μυστικισμού. Οι μυστικιστές ήταν γνωστοί με το γενικό όρο "Δερβίσηδες" και δημιούργησαν ξεχωριστά τάγματα, το καθένα από τα οποία είχε το δικό του λατρευτικό τυπικό και τους δικούς του χώρους λατρείας.

Ερειπωμένο πλέον, εκτός από το νεκροταφείο, που το περιποιούνται ακόμη. 

Μουσική Πρόταση: La Flor De Estambul

Μουσική του Erik Satie διασκευασμένη σε φλαμένγκο από τον Ισπανό καλλιτέχνη Javier Ruibal.

Σωστές κουβέντες- Τι ειναι δημοκρατία

Δημοκρατία είναι εκείνο το σύστημα, που φροντίζει, ώστε να μην είναι δυνατό να κυβερνηθούμε καλύτερα από ότι αξίζουμε. 

George Bernard-Shaw

Τι ξεχνάμε και τι θυμόμαστε

Και πάλι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Javier Marias Your Face tomorrow. Fever and Spear.

"Ξεχνάμε αυτό που λέμε πολύ περισσότερο από αυτό που ακούμε, συτό που γράφουμε πολύ περισσότερο από αυτό που διαβάζουμε, αυτό που στέλνουμε πολύ περισσότερο από αυτό που λαμβάνουμε, και γι΄αυτό δεν καταλαβαίνουμε τις προσβολές που κάνουμε στους άλλους, σε αντίθεση με αυτές που εκείνοι μας κάνουν και γι΄αυτό όλοι σχεδόν έχουμε κάποιο παράπονο εναντίον κάποιου".

Ιατρικά Λάθη

Τα διαγνωστικά λάθη προκαλούν περισσότερη ζημιά στους ασθενείς και στοιχίζουν περισσότερο από ότι τα θεραπευτικά σφάλματα. Αυτό έδειξε μια μεγάλη μελέτη που έγινε στις Η.Π.Α.

Βρήκαν ακόμη ότι τα περισσότερα διαγνωστικά λάθη γίνονται στην εξωνοσοκομειακή ιατρική πράξη, αλλά από την άλλη πλευρά εκείνα που γίνονται μέσα στο νοσοκομείο είναι περισσότερο πιθανό να έχουν μοιραία κατάληξη. 

Ενδιαφέρον είναι ακόμη, ότι τα περισσότερα διαγνωστικά λάθη αφορούν το "χάσιμο" μιας διάγνωσης, παρά την καθυστερημένη ή τη λάθος διάγνωση.

Όλα για την προστασία των παιδιών!

Στις Η.Π.Α. απαγορεύτηκε η πώληση σοκολατένιων αυγών, για προστασία των καταναλωτών, που είναι τα παιδιά.

Στην παρακάτω εικόνα υπάρχει, λοιπόν, ένα κουίζ:

Ένα από τα παιδιά κρατάει κάτι, που έχει απαγορευτεί στην Αμερική, για λόγους προστασίας τους.

Τώρα ξέρετε ποιο είναι αυτό!

Philippe Jaroussky και L'Arpeggiata

Μια σίγουρα διαφορετική φωνή, ο Γάλλος Philippe Jaroussky και ένα εξαιρετικό συγκρότημα "πρώιμης" κλασσικής μουσικής, το L'Arpeggiata, που έχει δημιουργήσει η  Christina Pluhar, από ζωντανή ηχογράφηση σε φεστιβάλ στο Μεξικό είναι η σημερινή αλλοιώτικη μουσική πρόταση.

Τα έργα:

Tarantella Napoletana - Improvisación
Suave melodía - Fanconnieri
Adagati, Poppea - Claudio Monteverdi
Ohimè ch'io cado - Claudio Monteverdi

Ένας Άντρας Μπαίνει σε ένα Δωμάτιο* της Nicole Krauss

Ένας άντρας από τη Νέα Υόρκη που τον βρίσκουν να περιπλανιέται στην έρημο της Νεβάδα. Χωρίς να θυμάται ποιος είναι ή πως βρέθηκε εκεί.

Ένας επιστήμονας που μελετά με αντισυμβατικό τρόπο τα μυστικά της μνήμης.

Μπορεί ένας άνθρωπος να χάσει ξαφνικά όλες τις αναμνήσεις του των τελευταίων είκοσι ετών;

Μπορεί ενα ζευγάρι να συνεχίσει να ζει μαζί, όταν ο ένας από τους δύο δεν έχει καμιά ανάμνηση των κοινών τους στιγμών;

Μπορεί μια έντονη ανάμνηση να μεταφερθεί αυτούσια και σε όλη της λεπτομέρεια από έναν εγκέφαλο σε έναν άλλο;

Αυτά και αρκετά άλλα, γραμμένα με ένα εξαιρετικά λυρικό τρόπο, είναι τα θέματα, που απασχολούν την Nicole Krauss, στο πρώτο της αυτό μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε το 2002 και πήρε αρκετούς επαίνους από τους κριτικούς. Ακολούθησαν άλλα δύο μυθιστορήματα μέχρι σήμερα, που είναι στο πρόγραμμα για να διαβαστούν.

Ένα ενδιαφέρον και συνιστώμενο ανάγνωσμα.

* Man Walks Into A Room, ο τίτλος στα αγγλικά (δεν γνωρίζω αν και με ποιο τίτλο κυκλοφόρησε στα ελληνικά).

Η Nicole Krauss γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1974.

Η καθημερινή ελληνική επανάσταση

Κακώς λέμε και ξαναλέμε ότι ο σημερινός Έλληνας έχει πλήρως υποταγεί στη μοίρα του και δέχεται αδιαμαρτύρητα τα πάντα, χωρίς να επαναστατεί.

Ξεχνάμε τη μεγάλη επαναστατική πράξη, που οι σημερινοί Έλληνες επιτελούν σε καθημερινή βάση και που συνίσταται στην αψηφισιά των απειλητικών προειδοποιήσεων για την υγεία τους, που αναγράφονται στα πακέτα των τσιγάρων.

Μια εξαιρετική γιαπωνέζικη διαφήμιση

Το παρακάτω βίντεο είναι από μια καταπληκτική γιαπωνέζικη διαφήμιση για ένα κινητό τηλέφωνο.

Κατασκεύασαν ένα τεράστιο ξυλόφωνο και το τοποθέτησαν σε ένα δάσος. Μετά άφησαν μια μπάλα να κυλήσει και να παίξει το Jesu, Joy of Man’s Desiring του Bach!

Υπάρχει και ένα συνοδευτικό βίντεο, που εξηγεί πως κατασκεύασαν το ξυλόφωνο, το οποίο δεν το έχω συμπεριλάβει.

Ουράνια Αντανάκλαση

Η προδοσία και η αξία της εκδίκησης

Διαβάζω τελευταία ένα βιβλίο, μέρος μιας τριλογίας, ενός πολύ καλού Ισπανού συγγραφέα, του Xavier Marias, που δεν τον γνώριζα και ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Θα γράψω τις εντυπώσεις μου, όταν τελειώσω με το καλό το βιβλίο, αλλά συχνά-πυκνά μερικά σημεία με εντυπωσιάζουν. Παραθέτω-σε δική μου πρόχειρη μετάφραση- ένα από αυτά, όπου απαντά σε μια ερώτηση του γιού του, γιατί δεν θέλησε ποτέ να εκδικηθεί ένα παιδικό του φίλο, ο οποίος τον κατηγόρησε άδικα και τον έστειλε μάλιστα στη φυλακή. Θα μπορούσε να είχε μάλιστα χάσει και τη ζωή του, αφού μιλάμε για την εποχή της επικράτησης του Φράνκο μετά τον ισπανικό εμφύλιο.

"Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να συγχωρήσουν τό ότι τους συμπεριφέρθηκες με ευπρέπεια, που τους ήσουν αφοσιωμένος, που τους υπερασπίστηκες και τους υποστήριξες, ας μην πω μάλιστα που τους έκανες κάποια χάρη η τους έβγαλες από κάποια δύσκολη θέση, που σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να σου στοιχίσει ακόμα και τη ζωή σου. Δίνουν την εντύπωση ότι νοιώθουν ταπεινωμένοι, που υπήρξαν το αντικείμενο της συμπάθειας και των αγαθών προθέσεων κάποιου ή ίσως σκέφτονται ότι αυτό υπονοεί κάποιου βαθμού περιφρόνηση προς το πρόσωπό τους, είναι σαν να μην μπορούν να νοιώσουν υποχρεωμένοι σε κάποιον, ακόμα κι αν η υποχρέωση είναι στη φαντασία τους ή να έχουν την ανάγκη να νοιώθουν ευγνώμωνες. Όχι ότι θα ηθελαν βέβαια να τους έχεις φερθεί διαφορετικά, όχι, για όνομα του Θεού, είναι πάντοτε εξαιρετικά ανασφαλείς. Δεν θα μπορούσαν με τίποτα να σου το συγχωρήσουν, αν τους φερόσουν άσχημα ή με έλλειψη αφοσίωσης, αν δεν τους έκανες το χατίρι και τους άφηνες στην τύχη τους.

Κάποιοι άνθρωποι είναι απλά ανυπόφοροι και το μόνο λογικό πράγμα είναι να αποσυρθείς από την παρουσία τους και να τους κρατήσεις σε απόσταση και να μην τους αφήνεις να έρχονται κοντά σου για καλό ή για κακό ή να βασίζονται σε σένα για οτιδήποτε, δηλαδή πολύ απλά να πάψεις να υπάρχεις γι' αυτούς. Αυτό είναι βέβαια το ιδανικό. Το ατύχημα είναι ότι δεν μπορείς να γίνεις αόρατος απλά με τη δύναμη της θέλησης ή με την δική σου επιλογή μόνο."

Και σε άλλο σημείο, για το ίδιο θέμα: "Πρέπει να καταλάβεις, ότι αν προσπαθούσα να τον εκδικηθώ, αυτό απλά θα σήμαινε ότι έπρεπε να χάσω εξ αιτίας του κι άλλο από το χρόνο μου και θεωρώ ότι αυτοί οι μήνες που έχασα στη φυλακή ήταν αρκετοί για μένα"