Μικροπολιτική μέχρις εσχάτων!

Ρωτήθηκε ο κ. Στρατούλης του ΣΥΡΙΖΑ εάν αντιμετωπίζει θετικά ή αρνητικά την απόφαση του Δημάρχου Αθηναίων κ. Καμίνη να μην επιτρέψει το συσσίτιο μόνο για Έλληνες της Χρυσής Αυγής.

"Ούτε θετικά, ούτε αρνητικά", απάντησε, ο μεγάλος δημοκράτης!

Έτσι πήραμε τα νησιά!!

Απόσπασμα από το ημερολόγιο του Βρεττανού διπλωμάτη Harold Nicolson, ο οποίος συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις των νικητών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στις Βερσαλλίες το 1919:

Παραθέτω το κείμενο χωρίς μετάφραση από τα αγγλικά:

«Tuesday, 13 May

To President Wilson's house … The door opens and Hankey tells me to come in. A heavily furnished study with my huge map on the carpet. Bending over it (bubble, bubble, toil and trouble) are Clemenceau, Lloyd George and President Wilson. They have pulled up armchairs and crouch low over the map. Lloyd George says – genial, always – ‘Now, Nicolson, listen with all your ears.’ He then proceeds to expound the agreement which they have reached. I make certain minor suggestions, plus a caveat that they are putting Konia in the Italian Zone. I also point out that they are cutting the Baghdad railway. This is brushed aside. President Wilson says: “And what about the Islands?’ ‘They are,’ I answer firmly, ‘Greek islands, Mr. President.’ ‘Then they should go to Greece?’ Harold Nicolson: ‘Rather!’ President Wilson: ‘Rat HER!’ …

It is immoral and impracticable. But I obey my orders … Nearly dead with fatigue and indignation.»

Τα παραπάνω περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Ολλανδού Mak Geert "In Europe", που κυκλοφόρησε το 2004.

Τεκές Ασπρογείων

Μια ενδιαφέρουσα εκδρομή στον Τεκέ Ντουρμπαλή Σουλτάν των Ασπρογείων στην περιοχή των Φαρσάλων.

Πρόκειται για ένα αλβανικό μουσουλμανικό τέμενος, που ιδρύθηκε στο τέλος του 15ου αιώνα και λειτουργούσε μέχρι το 1973.

"Τεκέδες" ονομάζονταν τα μοναστήρια των μωαμεθανών μυστικιστών και ήταν συχνά μεγάλα ιδρύματα στην ύπαιθρο, δομημένα και οργανωμένα μέσα σε περιβόλους, κατ' αντιστοιχία με τα χριστιανικά μοναστήρια. 

Η σέκτα των Μπεκτασί υπήρξε ένα από τα πολλά μυστικιστικά τάγματα που αναπτύχθηκαν μέσα στους κόλπους του Ισλάμ, το οποίο κατά την εξελικτική του διαμόρφωση ευνόησε τη δημιουργία εσωτερικών ταγμάτων και του μυστικισμού. Οι μυστικιστές ήταν γνωστοί με το γενικό όρο "Δερβίσηδες" και δημιούργησαν ξεχωριστά τάγματα, το καθένα από τα οποία είχε το δικό του λατρευτικό τυπικό και τους δικούς του χώρους λατρείας.

Ερειπωμένο πλέον, εκτός από το νεκροταφείο, που το περιποιούνται ακόμη. 

Μουσική Πρόταση: La Flor De Estambul

Μουσική του Erik Satie διασκευασμένη σε φλαμένγκο από τον Ισπανό καλλιτέχνη Javier Ruibal.

Σωστές κουβέντες- Τι ειναι δημοκρατία

Δημοκρατία είναι εκείνο το σύστημα, που φροντίζει, ώστε να μην είναι δυνατό να κυβερνηθούμε καλύτερα από ότι αξίζουμε. 

George Bernard-Shaw

Τι ξεχνάμε και τι θυμόμαστε

Και πάλι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Javier Marias Your Face tomorrow. Fever and Spear.

"Ξεχνάμε αυτό που λέμε πολύ περισσότερο από αυτό που ακούμε, συτό που γράφουμε πολύ περισσότερο από αυτό που διαβάζουμε, αυτό που στέλνουμε πολύ περισσότερο από αυτό που λαμβάνουμε, και γι΄αυτό δεν καταλαβαίνουμε τις προσβολές που κάνουμε στους άλλους, σε αντίθεση με αυτές που εκείνοι μας κάνουν και γι΄αυτό όλοι σχεδόν έχουμε κάποιο παράπονο εναντίον κάποιου".

Ιατρικά Λάθη

Τα διαγνωστικά λάθη προκαλούν περισσότερη ζημιά στους ασθενείς και στοιχίζουν περισσότερο από ότι τα θεραπευτικά σφάλματα. Αυτό έδειξε μια μεγάλη μελέτη που έγινε στις Η.Π.Α.

Βρήκαν ακόμη ότι τα περισσότερα διαγνωστικά λάθη γίνονται στην εξωνοσοκομειακή ιατρική πράξη, αλλά από την άλλη πλευρά εκείνα που γίνονται μέσα στο νοσοκομείο είναι περισσότερο πιθανό να έχουν μοιραία κατάληξη. 

Ενδιαφέρον είναι ακόμη, ότι τα περισσότερα διαγνωστικά λάθη αφορούν το "χάσιμο" μιας διάγνωσης, παρά την καθυστερημένη ή τη λάθος διάγνωση.

Όλα για την προστασία των παιδιών!

Στις Η.Π.Α. απαγορεύτηκε η πώληση σοκολατένιων αυγών, για προστασία των καταναλωτών, που είναι τα παιδιά.

Στην παρακάτω εικόνα υπάρχει, λοιπόν, ένα κουίζ:

Ένα από τα παιδιά κρατάει κάτι, που έχει απαγορευτεί στην Αμερική, για λόγους προστασίας τους.

Τώρα ξέρετε ποιο είναι αυτό!

Philippe Jaroussky και L'Arpeggiata

Μια σίγουρα διαφορετική φωνή, ο Γάλλος Philippe Jaroussky και ένα εξαιρετικό συγκρότημα "πρώιμης" κλασσικής μουσικής, το L'Arpeggiata, που έχει δημιουργήσει η  Christina Pluhar, από ζωντανή ηχογράφηση σε φεστιβάλ στο Μεξικό είναι η σημερινή αλλοιώτικη μουσική πρόταση.

Τα έργα:

Tarantella Napoletana - Improvisación
Suave melodía - Fanconnieri
Adagati, Poppea - Claudio Monteverdi
Ohimè ch'io cado - Claudio Monteverdi

Ένας Άντρας Μπαίνει σε ένα Δωμάτιο* της Nicole Krauss

Ένας άντρας από τη Νέα Υόρκη που τον βρίσκουν να περιπλανιέται στην έρημο της Νεβάδα. Χωρίς να θυμάται ποιος είναι ή πως βρέθηκε εκεί.

Ένας επιστήμονας που μελετά με αντισυμβατικό τρόπο τα μυστικά της μνήμης.

Μπορεί ένας άνθρωπος να χάσει ξαφνικά όλες τις αναμνήσεις του των τελευταίων είκοσι ετών;

Μπορεί ενα ζευγάρι να συνεχίσει να ζει μαζί, όταν ο ένας από τους δύο δεν έχει καμιά ανάμνηση των κοινών τους στιγμών;

Μπορεί μια έντονη ανάμνηση να μεταφερθεί αυτούσια και σε όλη της λεπτομέρεια από έναν εγκέφαλο σε έναν άλλο;

Αυτά και αρκετά άλλα, γραμμένα με ένα εξαιρετικά λυρικό τρόπο, είναι τα θέματα, που απασχολούν την Nicole Krauss, στο πρώτο της αυτό μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε το 2002 και πήρε αρκετούς επαίνους από τους κριτικούς. Ακολούθησαν άλλα δύο μυθιστορήματα μέχρι σήμερα, που είναι στο πρόγραμμα για να διαβαστούν.

Ένα ενδιαφέρον και συνιστώμενο ανάγνωσμα.

* Man Walks Into A Room, ο τίτλος στα αγγλικά (δεν γνωρίζω αν και με ποιο τίτλο κυκλοφόρησε στα ελληνικά).

Η Nicole Krauss γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1974.

Η καθημερινή ελληνική επανάσταση

Κακώς λέμε και ξαναλέμε ότι ο σημερινός Έλληνας έχει πλήρως υποταγεί στη μοίρα του και δέχεται αδιαμαρτύρητα τα πάντα, χωρίς να επαναστατεί.

Ξεχνάμε τη μεγάλη επαναστατική πράξη, που οι σημερινοί Έλληνες επιτελούν σε καθημερινή βάση και που συνίσταται στην αψηφισιά των απειλητικών προειδοποιήσεων για την υγεία τους, που αναγράφονται στα πακέτα των τσιγάρων.

Μια εξαιρετική γιαπωνέζικη διαφήμιση

Το παρακάτω βίντεο είναι από μια καταπληκτική γιαπωνέζικη διαφήμιση για ένα κινητό τηλέφωνο.

Κατασκεύασαν ένα τεράστιο ξυλόφωνο και το τοποθέτησαν σε ένα δάσος. Μετά άφησαν μια μπάλα να κυλήσει και να παίξει το Jesu, Joy of Man’s Desiring του Bach!

Υπάρχει και ένα συνοδευτικό βίντεο, που εξηγεί πως κατασκεύασαν το ξυλόφωνο, το οποίο δεν το έχω συμπεριλάβει.

Ουράνια Αντανάκλαση

Η προδοσία και η αξία της εκδίκησης

Διαβάζω τελευταία ένα βιβλίο, μέρος μιας τριλογίας, ενός πολύ καλού Ισπανού συγγραφέα, του Xavier Marias, που δεν τον γνώριζα και ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Θα γράψω τις εντυπώσεις μου, όταν τελειώσω με το καλό το βιβλίο, αλλά συχνά-πυκνά μερικά σημεία με εντυπωσιάζουν. Παραθέτω-σε δική μου πρόχειρη μετάφραση- ένα από αυτά, όπου απαντά σε μια ερώτηση του γιού του, γιατί δεν θέλησε ποτέ να εκδικηθεί ένα παιδικό του φίλο, ο οποίος τον κατηγόρησε άδικα και τον έστειλε μάλιστα στη φυλακή. Θα μπορούσε να είχε μάλιστα χάσει και τη ζωή του, αφού μιλάμε για την εποχή της επικράτησης του Φράνκο μετά τον ισπανικό εμφύλιο.

"Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να συγχωρήσουν τό ότι τους συμπεριφέρθηκες με ευπρέπεια, που τους ήσουν αφοσιωμένος, που τους υπερασπίστηκες και τους υποστήριξες, ας μην πω μάλιστα που τους έκανες κάποια χάρη η τους έβγαλες από κάποια δύσκολη θέση, που σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να σου στοιχίσει ακόμα και τη ζωή σου. Δίνουν την εντύπωση ότι νοιώθουν ταπεινωμένοι, που υπήρξαν το αντικείμενο της συμπάθειας και των αγαθών προθέσεων κάποιου ή ίσως σκέφτονται ότι αυτό υπονοεί κάποιου βαθμού περιφρόνηση προς το πρόσωπό τους, είναι σαν να μην μπορούν να νοιώσουν υποχρεωμένοι σε κάποιον, ακόμα κι αν η υποχρέωση είναι στη φαντασία τους ή να έχουν την ανάγκη να νοιώθουν ευγνώμωνες. Όχι ότι θα ηθελαν βέβαια να τους έχεις φερθεί διαφορετικά, όχι, για όνομα του Θεού, είναι πάντοτε εξαιρετικά ανασφαλείς. Δεν θα μπορούσαν με τίποτα να σου το συγχωρήσουν, αν τους φερόσουν άσχημα ή με έλλειψη αφοσίωσης, αν δεν τους έκανες το χατίρι και τους άφηνες στην τύχη τους.

Κάποιοι άνθρωποι είναι απλά ανυπόφοροι και το μόνο λογικό πράγμα είναι να αποσυρθείς από την παρουσία τους και να τους κρατήσεις σε απόσταση και να μην τους αφήνεις να έρχονται κοντά σου για καλό ή για κακό ή να βασίζονται σε σένα για οτιδήποτε, δηλαδή πολύ απλά να πάψεις να υπάρχεις γι' αυτούς. Αυτό είναι βέβαια το ιδανικό. Το ατύχημα είναι ότι δεν μπορείς να γίνεις αόρατος απλά με τη δύναμη της θέλησης ή με την δική σου επιλογή μόνο."

Και σε άλλο σημείο, για το ίδιο θέμα: "Πρέπει να καταλάβεις, ότι αν προσπαθούσα να τον εκδικηθώ, αυτό απλά θα σήμαινε ότι έπρεπε να χάσω εξ αιτίας του κι άλλο από το χρόνο μου και θεωρώ ότι αυτοί οι μήνες που έχασα στη φυλακή ήταν αρκετοί για μένα"

Τσιπρο-λογίες

Ένα άρθρο του Κώστα Ρεσβάνη, από το Protagon.gr

Επειδή οι τσιπρο-λογίες είναι όντως επικίνδυνες!

Μας πάτησε το τρένο

Έρχονται κάποιες στιγμές που δεν ξέρω αν κάποιος πρέπει να οργιστεί με τον Αλέξη Τσίπρα ή να τον λυπηθεί. Δεν ξέρω αν είναι θύμα των συμβούλων του, των λογογράφων του ΣΥΡΙΖΑ ή τραβάει μόνος το δρόμο. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι είναι ένας νέος πολιτικός, που οι συνθήκες έριξαν στους ώμους του το ρόλο του αρχηγού της μείζονος αντιπολίτευσης, δίχως δυστυχώς να τον αντέχει. Αφήνω κατά μέρος τις παλινωδίες για το εθνικό νόμισμα, τις αμετροέπειες (τελευταίο δείγμα αντιπολιτευτικού λόγου ήταν ο χαρακτηρισμός της κυβέρνησης ως «καρπαζοεισπράκτορα» της τρόικας). Τον κατανοώ. Ένα μέρος του κόσμου αρέσκεται στη διατύπωση νεφελωμάτων και σε επίθετα και χαρακτηρισμούς που λίγη σχέση έχουν με την πολιτική. Αλλά το παιχνίδι του ανορθολογισμού και ασύστατων κατηγοριών κατά πάντων έχει τα όριά του.

Υποθέτω, λοιπόν, ότι ή με τον Στρατούλη θα μίλησε ή με κάποιο Φωτόπουλο των σιδηροδρομικών, πριν συναντηθεί με τους εργαζομένους του ΟΣΕ, όπου μεταξύ άλλων είπε και το μνημειώδες: "… Τα ισχυρά λόμπι των ξένων αυτοκινητοβιομηχανιών επιχείρησαν να διατηρήσουν ισχνό το σιδηροδρομικό δίκτυο στη χώρα μας, προκειμένου να είναι μια ιδιαίτερη κερδοφόρος αγορά ή αγορά του αυτοκινήτου"…

Εδώ η μόνη δικαιολογία που χωράει είναι ότι πήγε καθυστερημένα στη συγκέντρωση, κάποιος του έδωσε ένα χαρτί κι άρχισε βιαστικά να διαβάζει… Τι είπε, με άλλα λόγια, ο Αλέξης Τσίπρας; Οτι τα γεράκια της Φορντ, της Όπελ, της Μερσεντές, της Τογιότα, της Φίατ, της Χόντα, της Φόλκσβάγκεν και άλλων άθλιων, έστησαν μια συνομωσία παγκοσμίων διαστάσεων, με σκοπό να χτυπήσουν την ανάπτυξη του ΟΣΕ, ώστε να πουλήσουν περισσότερα αυτοκίνητα στην τεράστια αγορά της Ελλάδας!

Τα τρανταχτά γέλια θα ήταν επιτρεπτά αν αυτός που έκανε τη φοβερή αποκάλυψη δεν ήταν ο αρχηγός του δεύτερου σε δύναμη κόμματος στη χώρα. Πώς στήθηκε αυτός ο μηχανισμός; Με ποια σχέδια κινήθηκε, με ποιες δόλιες πρακτικές; Ελάτε τώρα, αυτά είναι λεπτομέρειες. Και γιατί δεν ξεκίνησαν αυτές οι λάμιες της αγοράς το σατανικό σχέδιο από τις χώρες τους, με τους εκατοντάδες εκατομμύρια εν δυνάμει αγοραστές αυτοκινήτων; Γιατί άφησαν τη γαλλική SNCF, την ιαπωνική JR, τη γερμανική DB, την αγγλική NR και άλλες σιδηροδρομικές εταιρείες να αποτελούν την κύρια δύναμη της συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης με άψογες υπηρεσίες για το κοινό;

Ειλικρινά πιστεύω ότι σ’ αυτή την περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας μας έσπρωξε στις ράγες. Δεν αντέχεται τέτοιος ευτελισμός της ίδιας της δημαγωγίας!

(Μια μικρή παρένθεση: Προφανώς, για την ανάπτυξη του ΟΣΕ, η αμοιβή ενός εργαζομένου δίχως ιδιαίτερη εξειδίκευση ήταν, περίπου, τριπλάσια από τον μισθό καθηγητή Πανεπιστημίου. Και, για το καλό του Οργανισμού, το ωράριο κάποιων εργαζομένων άρχιζε την ώρα που ξεκινούσαν από το σπίτι τους!)

Οπτική ψευδαίσθηση

Να και μια ενδιαφέρουσα οπτική ψευδαίσθηση. Έξυπνο!

Χρώματα της Δύσης-χθες

Συντάξεις και ...συντάξεις

Από την έγκριτη Καθημερινή σε επώνυμο άρθρο: Δημοσιονομικό όφελος 705.855 ευρώ προκύπτει από τη διαγραφή των συνταξιούχων που έχουν αποβιώσει αλλά συνέχιζαν να λαμβάνουν τη σύνταξή τους.

Προφανώς υπάρχουν έξοδα και στην άλλη ζωή! Αλλά αυτό το "συνέχιζαν να λαμβάνουν τη σύνταξή τους", κάπως λειψό (ως σύνταξη) μου ακούγεται! 

Δεν διευκρινίζεται δηλαδή αν την εισέπραταν ως "ζόμπι" στον εδώ κόσμο ή αν πήγαιναν στα υποκαταστήματα των τραπεζών του Παραδείσου και της Κόλασης. 

Sweet Tooth του Ian McEwan

Ομολογώ ότι ο Άγγλος συγγραφέας Ian McEwan με έχει κερδίσει και νομίζω ότι είναι ο καλύτερος από τους εν ζωή συμπατριώτες του. 

Η ιστορία του αυτή φαίνεται ότι έχει περισσότερα αυτοβιογραφικά στοιχεία, αφού οι ομοιότητες του Τομ, του ενός από τα δύο άκρα του κύριου ερωτικού δίπολου του έργου, με στοιχεία της βιογραφίας του ίδιου του δημιουργού, δεν είναι αμελητέες. 

Η Σερένα είναι βέβαια η κύρια πρωταγωνίστρια της ιστορίας και αυτή, που φαινομενικά τουλάχιστον τη διηγείται. Λέω φαινομενικά, επειδή στο τέλος ο συγγραφέας δημιουργεί μια εξαιρετικά έξυπνη "σύγχυση" για το πρόσωπο του αφηγητή. 

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στις αρχές της δεκαετίας του 70 και χαρακτηρίζεται, όπως όλα τα έργα του McEwan, από εντυπωσιακή ιστορική ακρίβεια κατά την περιγραφή των περιστάσεων της εποχής. Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω εγώ, που βέβαια δεν ζούσα τότε στη Μεγάλη Βρεττανία. 

Η πρωταγωνίστρια είναι μια όμορφη και ιδιαίτερα έξυπνη κοπέλα, που μετά από μια δυνατή σχέση με ένα μεγαλύτερο και πολύ αξιόλογο άνθρωπο μπαίνει στις μυστικές υπηρεσίες της χώρας της. Και τότε της ανατίθεται μια ενδιαφέρουσα αποστολή. Να προσεγγίσει ένα ταλαντούχο νέο συγγραφέα και να τον στρατολογήσει, χωρίς εκείνος να το ξέρει, στον αγώνα δυσφήμησης των Σοβιετικών και της κομμουνιστικής ιδεολογίας (μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην ακμή του ψυχρού πολέμου). 

Δεν θα μπω σε άλλες λεπτομέρειες για την ιστορία. Αρκεί να πω, ότι όπως σε όλα σχεδόν τα έργα του συγκεκριμένου συγγραφέα, η πλοκή χαρακτηρίζεται από ισχυρές ανατροπές και εκπλήξεις. 

Αυτό το στοιχείο και η μαεστρία του στη χρήση της γλώσσας εγγυώνται μια απολαυστική ανάγνωση. Άλλωστε τι άλλο πρέπει να περιμένει κανείς από ένα μυθιστόρημα;

Η μουσική πρόταση της Παρασκευής: Τιμή δεν έχει η αγάπη

Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου

Στίχοι: Τώνια Μαρκετάκη

Εκτέλεση: Ελένη Καραΐνδρου, από συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, το 1988

Τιμή δεν έχει η αγάπη, 

τιμή δεν έχει κι η ζωή.

Ποιος την πουλά, ποιος αγοράζει, 

ποιος τήνε βγάζει στο σφυρί;

Τιμή δεν έχει η αγάπη, 

τιμή δεν έχει κι η ζωή.

Όποιος την έχει τήνε δίνει

με μια ματιά, μ’ ένα φιλί.

Αν έχεις λίγη αγάπη, δώσ’ μου

να μου γλυκάνεις τη ζωή.

Τιμή δεν έχει η αγάπη, 

τιμή δεν έχει κι η τιμή.