Σημερινά..τριαντάφυλλα

Οι νέες μας τριανταφυλλιές έχουν φουντώσει!

 Ένα μικρό δείγμα!

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ;

Πολλοί σκεπτικιστές θα παραδεχτούν, εάν πιεστούν, ότι υπάρχει ένα πραγματικό πρόβλημα, έστω κι αν δεν είναι άμεσο. Ο Scott Alexander στην ιστοσελίδα του Slate Star Codex το συνοψίζει εξαιρετικά:

Η άποψη των “σκεπτικιστών" μοιάζει να είναι ότι, αν και πιθανώς πρέπει να να βάλουμε μερικά λαμπρά μυαλά να αρχίσουν να εργάζονται στις προκαταρκτικές πτυχές του προβλήματος, δεν πρέπει να πανικοβληθούμε ή να προσπαθήσουμε να απαγορεύσουμε την έρευνα πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη.

Οι “πιστοί”στο μεταξύ επιμένουν ότι, αν και δεν πρέπει να πανικοβληθούμε ή να προσπαθήσουμε να απαγορεύσουμε την έρευνα πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη, πρέπει πιθανώς να βάλουμε μερικά λαμπρά μυαλά να αρχίσουν να εργάζονται στις προκαταρκτικές πτυχές του προβλήματος.

Από το βιβλίο “Human Compatible” του Stuart Russell.

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ 

Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΊΑ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Στο παρελθόν η ασθενής άρχιζε ψυχοθεραπεία επειδή ήταν νευρωτική από την καταστολή των διεστραμμένων επιθυμιών της. Τώρα αρχίζει ψυχοθεραπεία επειδή αισθάνεται ενοχή που απολαμβάνει τις διεστραμμένες της επιθυμίες.

Γράφει ο Edward St. Aubyn στο μυθιστόρημα “Lost for Words.”

Σημερινά...

 

Η παραλία του Βόλου σήμερα το πρωί!

Και μια δήλωση του Γιώργου Βέλτσου για τον Τσίπρα:

Εντάξει, ο Τσίπρας ωρίμασε αλλά σαν τα ξερικά σύκα τον Αύγουστο που πέφτουν στο χώμα διότι στο δέντρο δεν τα μαζεύει πια κανείς.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Πολλά από τα θέματα του βιβλίου μου συγκλίνουν σε αυτή την φράση. Οι ιδέες ότι ο μουσικός άνθρωπος έχει την αρχή του στο τραγούδι των ζώων (οι Σειρήνες είναι μισά πουλιά ή μισά ψάρια). Ότι ο πολιτισμός μας απομακρύνει από τη μουσική φύση και ακινητοποιεί τον ακροατή. Ότι το τίμημα για τη μουσική καλλιέργεια είναι η αφαίρεση, αλλά και ότι ως αντιστάθμισμα για την απομάκρυνση αυτή, η αφαίρεση είναι μια ασφαλιστική δικλείδα, ώστε να μην χάσουμε τον εαυτό μας μέσα από την μίμηση.

Το “ωκεάνειο” αίσθημα που παίρνουμε από την εμβύθισή μας στη μουσική είναι μια εξελικτική ανάμνηση από το μέρος από το οποίο άρχισε η ζωή.

Γράφει ο Michael Spitzer στο βιβλίο “The Musical Human.”

Μουσική Πρόταση: Ane Brun - All My Tears

 

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ

Εξετάζοντας τις (ιστορικές) πιθανότητες που ήταν υπαρκτές παρόλο που δεν συνέβησαν, ο Golo Mann (γιος του Thomas Mann) ανακάλυψε την πιο ηχηρή και διαρκή εφαρμογή της αρχής του, δηλαδή ότι ο ασφαλέστερος τρόπος για να στερηθεί ένα ιστορικό γεγονός από τη σημασία του είναι να παραιτηθεί κανείς από το έργο της ανίχνευσής του στις ρίζες του, οι οποίες όσο πιο μακρινές είναι τόσο περισσότερο το γεγονός μοιάζει με αναπόφευκτη μοίρα. Και σε αυτή τη μακρά αλυσίδα περιστάσεων, οτιδήποτε θα μπορούσε να είχε συμβεί διαφορετικά.

Από το βιβλίο “Cultural Amnesia” του Clive James.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ…

Τέλος πάντων συνέχισε, αυτό σκεφτόμουνα: ότι οι πραγματικές επιλογές που κάνεις στη ζωή σου, οι αληθινά δύσκολες, καθοριστικές επιλογές, δεν είναι ποτέ ανάμεσα σε αυτό που είναι σωστό και αυτό που είναι εύκολο. Είναι ανάμεσα σε αυτό που είναι λάθος και εκείνο που είναι δύσκολο.

Γράφει η Eleanor Catton στο μυθιστόρημα “Birnam Wood.”

Καλό Μήνα!

 Καλό Μήνα!

Η κολοκύθα της χρονιάς!

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ…

Οι μύθοι μας υπενθυμίζουν την ανθρώπινη ατέλεια και την αλαζονεία, τα παραμύθια μας διδάσκουν μαθήματα για ένα κόσμο γεμάτο κινδύνους. Και όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το απόλυτο μυστήριο-τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε-οι αφηγηματικοί μας εγκέφαλοι γεμίζουν τα κενά με τη φαντασία μας. ¨Ετσι γεννιούνται οι θρησκείες. Ο Θεός είναι μια μυθοπλασία που έχει σχεδιαστεί για να μας δώσει απαντήσεις σε πράγματα που ποτέ δεν θα μάθουμε. Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν παρηγοριά σε αυτό και δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά ας είμαστε ξεκάθαροι ότι είναι μια ιστορία. Κάποιος την επινόησε και κάθησε και την έγραψε. 

Από το βιβλίο “Rude Talk in Athens” του Mark Haskell Smith.

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

 ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΛΙΜΑΝΙΑ

Ένα πλοίο μοιάζει να είναι ένα αντικείμενο που σκοπός του είναι να πλέει, αλλά όχι, σκοπός του είναι να φτάσει σε κάποιο λιμάνι. Βρίσκουμε τον εαυτό μας να πλέει χωρις να έχουμε ιδέα σε ποιό λιμάνι θα φτάσουμε. Έτσι επαναλαμβάνουμε μια οδυνηρή παραλλαγή του περιπετειώδους κανόνα των αργοναυτών: το να ζεις δεν έχει σημασία, μονάχα το να ταξιδεύεις είναι σημαντικό.

Ο Fernando Pessoa στο “The Book of Disquiet.”

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ

Είχα ονομάσει την ανικανότητά μου να ζω μεγαλοφυία και εξωράϊσα τη δειλία μου ονομάζοντάς την εκλέπτυνση. Τοποθέτησα τον εαυτό μου-Θεός επιχρυσωμένος με ψεύτικο χρυσάφι-σε ένα βωμό από χαρτόνι που είχε βαφτεί για να μοιάζει με μάρμαρο. 

Αλλά δεν τα κατάφερα να κοροϊδέψω τον εαυτό μου, ούτε καν την ψευδαίσθησή μου.

Ο Fernando Pessoa και πάλι στο “The Book of Disquiet.”

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…

Αλλά αυτό είναι ένα λάθος που κάνουμε συνεχώς, θεωρούμε ότι οι σκέψεις είναι απομονωμένες μονάδες, χωριστές όχι μονάχα από τις συγκινήσεις, αλλά και από το περιβάλλον στο οποίο έχουν συλληφθεί. Ίσως για τον λόγο αυτόν οι φιλόσοφοι είχαν πάντοτε την τάση να χτίζουν συστήματα, επειδή σε ένα τέτοιο σύστημα δίνεται στη σκέψη εκείνη η θέση που της ανήκει, ανεξάρτητα από ότι συμβαίνει έξω από αυτό. Οι σκέψεις με τον τρόπο αυτό είναι προστατευμένες από τον κόσμο και μπορούν να εμφανιστούν ως ανεξάρτητες οντότητες, τόσο καθαρές και απρόσωπες ώστε να μπορεί να τις σκεφθεί ο καθένας, ξανά και ξανά, οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι σκέψεις δεν μπορούν να προχωρήσουν από μόνες τους.

Γράφει στο “The Morning Star” ο Karl Ove Knausgård.

Μια ακόμη εποχή των τριαντάφυλλων

 

Ποίηση

Α Ν  Θ Ε Λ Ε Ι Σ  Ν Α  Λ Ε Γ Ε Σ Α Ι  Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ

του Τάσου Λειβαδίτη

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα να γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

 

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Αν η ιδιωτική περιουσία έχει μια “αρχή”, είναι τό ίδιο παλιά με την ιδέα του ιερού, που είναι κατά πάσα πιθανότητα τόσο παλιά όσο η ίδια η ανθρωπότητα. Η σωστή ερώτηση δεν είναι κυρίως το πότε συνέβη αυτό, αλλά πως με το χρόνο έφτασε να καθορίζει τόσο πολλές πτυχές των υποθέσεων των ανθρώπων.

Το καθοριστικό χαρακτηριστικό της πραγματικής από νομική άποψη ιδιοκτησίας είναι ότι κάποιος μπορεί να επιλέξει να μην φροντίζει καθόλου γι΄αυτήν ή και ακόμη να την καταστρέφει κατά βούλησιν.

Από το βιλίο του David Graeber “The Dawn of Everything.”

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΠΑΝΨΥΧΙΣΤΙΚΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

Ο “πανψυχισμός” προσφέρει ένα τρόπο για να μας ξαναγοητεύσει το σύμπαν. Σύμφωνα μετην πανψυχιστική άποψη, το σύμπαν είναι όπως εμείς, ανήκουμε μέσα σε αυτό. Δεν είναι ανάγκη να ζούμε αποκλειστικά στην ανθρώπινη σφαίρα, η οποία ολοένα και αραιώνεται από την παγκοσμιοποίηση και τον καταναλωτικό καπιταλισμό. Μπορούμε να ζούμε στη φύση, στο σύμπαν. Μπορούμε να εγκαταλείψουμε το έθνος και τη φυλή, ευτυχείς με τη γνώση ότι υπάρχει ένα σύμπαν που μας καλωσορίζει. Η ελπίδα μου είναι ότι ο πανψυχισμός θα βοηθήσει ακόμη μια φορά τους ανθρώπους να αισθανθούν ότι έχουν μια θέση στο σύμπαν. Με το να θεωρούμε τον κόσμο σπίτι μας, μπορούμε να αρχίσουμε να ελπίζουμε-και ίσως να κάνουμε αληθινό-έναν καλύτερο κόσμο.

“Ονειρεύεται” ο Philip Goff στο βιβλίο του “Galileo's Error.”

Ποίηση

FORGETFULNESS

by Billy Collins

The name of the author is the first to go
followed obediently by the title, the plot,
the heartbreaking conclusion, the entire novel
which suddenly becomes one you have never read, never even heard of,

as if, one by one, the memories you used to harbor
decided to retire to the southern hemisphere of the brain,
to a little fishing village where there are no phones.

Long ago you kissed the names of the nine muses goodbye
and watched the quadratic equation pack its bag,
and even now as you memorize the order of the planets,

something else is slipping away, a state flower perhaps,
the address of an uncle, the capital of Paraguay.

Whatever it is you are struggling to remember,
it is not poised on the tip of your tongue
or even lurking in some obscure corner of your spleen.

It has floated away down a dark mythological river
whose name begins with an L as far as you can recall

well on your own way to oblivion where you will join those
who have even forgotten how to swim and how to ride a bicycle.

No wonder you rise in the middle of the night
to look up the date of a famous battle in a book on war.
No wonder the moon in the window seems to have drifted
out of a love poem that you used to know by heart.

Να κάτι που άνθρωποι της ηλικίας μου θα εκτιμήσουν!

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΞΙΕΣ

“Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζωντανό ον που έχει το προνόμιο της γελοιότητας. Και ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνοι που το κατέχουν περισσότερο είναι εκείνοι που έχουν για επάγγελμα τη φιλοσοφία” έγραφε ο Thomas Hobbes στον “Leviathan.”

Ενώ στη Δύση χαιρετίστηκε ως ένας οιωνός ότι οι φιλελεύθερες αξίες επεκτείνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, η Σοβιετική κατάρρευση ήταν η αρχή του τέλους του φιλελευθερισμού, όπως μέχρι τότε ήταν κατανοητός.

Τα παραπάνω εδάφια είναι από το βιβλίο του John Gray “The New Leviathans.”

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΤΖΑΖ

Αυτό που πραγματικά θα ήθελα να ήμουν, σε έναν τέλειο κόσμο, είναι πιανίστας τζαζ. Δεν εννοώ ροκ εντ ρόλ. Εννοώ τη μουσική-που-δεν-είναι-ποτέ-δυό-φορές ίδια, τη μουσική που οι μαύροι της Αμερικής έδωσαν στον κόσμο.

Γράφει ο Kurt Vonnegut στο “Hocus Pocus.”

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Βλέπεις λοιπόν, ότι δεν είναι οι άνθρωποι που ελέγχουν την τεχνολογία-συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Η τεχνολογία υπήρξε πάντοτε μια ακατανίκητη δύναμη, ένα πλάσμα που εξελίχθηκε από την ανάγκη μας να εφευρίσκουμε-ένα πλάσμα που τρέφει αυτήν την ανάγκη και δημιουργεί τις μορφές και τις δυνατότητες στη ζωή μας, μορφοποιώντας μας σύμφωνα με τις προθέσεις της.. 

Από το βιβλίο “The Mountain in the Sea” του Ray Nayler.