“Τι θα έλεγα στον Απόστολο Βαγενάκη”

 Στην κηδεία του Απόστολου Βαγενάκη, που έγινε στο Κοιμητήριο της Κηφισιάς, οι συγγενείς δεν επιθυμούσαν να εκφωνηθούν επικήδειοι.

Δεν τους αδικώ καθόλου και μάλιστα συμφωνώ με την απόφασή τους.

Είναι μια γνωστή, αλλά νομίζω συγγνωστή ανθρώπινη αδυναμία κατά την εκφώνηση τέτοιων λόγων, όταν αυτοί μάλιστα αφορούν ανθρώπους με μεγάλη κοινωνική και επιστημονική προσφορά, οι ομιλητές να “περιαυτολογούν” κατά κάποιο τρόπο προβάλλοντας τη σχέση τους με τον αποβιώσαντα.

Η επθυμία μου να μιλήσω μετά την κηδεία, δεν ήταν βέβαια ξένη προς την προαναφερθεία ανθρώπινη αδυναμία, αλλά σου τονίζω με κάθε ειλικρίνεια ότι προκλήθηκε κυρίως από την έντονη παρότρυνση από αρκετούς από τους αρχικούς συνεργάτες του εκλιπόντος.

Να, λοιπόν, “τι θα του έλεγα”:

Απόστολε Βαγενάκη,

Ήσουν  σε όλα σου εξαιρετικός! Άνθρωπος, γιατρός, δάσκαλος!

Δίδαξες και παραδειγμάτισες εκατοντάδες γιατρούς και φοιτητές ιατρικής. Πολλοί συνεργάτες και φοιτητές σου έφτασαν σε ανώτατες ακαδημαϊκές και ιατρικές βαθμίδες. 

Ήσουν από τους βασικότερους, αν όχι ο βασικότερος πυλώνας της Ιατρικής Σχολής της Πάτρας, που είναι γνωστό ότι αναβάθμισε την νοσηλεία των ασθενών ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής επικράτειας.

Για μένα ήσουν μέντορας και φίλος συνάμα. Πορεύτηκα μαζί σου από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της Παθολογικής Κλινικής, μιας κλινικής πρότυπο για την εποχή εκείνη και είχα την τιμή να σε διαδεχθώ μετά τη συνταξιοδότηση σου.

Από τις πολυτιμότερες αναμνήσεις μου είναι οι συζητήσεις επι παντός επιστητού που είχαμε στο γραφείο σου. Είχες κοφτερό μυαλό και τεράστια ευαισθησία για όλα τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. 

Η προσφορά σου υπήρξε ανεκτίμητη και στο επίπεδο της διοίκησης του πανεπιστημίου  όπου ως Κοσμήτορας και μέλος της Συγκλήτου  ήσουν μια από τις σοφότερες φωνές.

Για πολλούς από μας, ιδιαίτερα τους πρώτους σου συνεργάτες, είναι το τέλος μιας εποχής και μιας πορείας που κυριολεκτικά μας διαμόρφωσε και μας σημάδεψε ανεξίτηλα.

Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό.

Θερμά συλλυπητήρια στην πυξίδα σου την αγαπημένη σου Λένα και τον γιο σου Γιώργο που έχει χαράξει τον δικό του εξαίρετο  δρόμο στην ιατρική επιστήμη.

Δάσκαλε, ηγέτη μας, φίλε…

Καλό σου ταξίδι!

Εκεί προς τα κρητικά μαρμαρένια αλώνια !

Έφυγε ο Απόστολος Βαγενάκης

 Πληροφορήθηκα πριν λίγο ότι ο Καθηγητής Απόστολος Βαγενάκης έφυγε από τη ζωή. Θέλω να εκφράσω τα θερμά συλληπητήριά μου στη γυναίκα του Λένα και στον γιο του Γιώργο.

Ο Απόστολος Βαγενάκης υπήρξε εξαίρετος επιστήμονας και άνθρωπος. Είχα την τιμή να είμαι ο πρώτος πανεπιστημιακός συνεργάτης του στην Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών και να τον διαδεχθώ στη διεύθυνση της Παθολογικής Κλινικής. Υπήρξε για μένα μέντορας και φίλος ταυτόχρονα. Πάντοτε τον θεωρούσα υπόδειγμα δασκάλου και γιατρού. Ήταν για μένα πηγή έμπνευσης και παράδειγμα συμπεριφοράς.

Ίδρυσε και διήυθυνε μια κλινική πρότυπο, σχεδόν μοναδική στην τότε ελληνική πραγματικότητα. Το έργο του το συνεχίζουν ακόμη και σήμερα οι άξιοι εν ενεργεία γιατροί της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Πανεπιστημίου Πατρών.

Θα τον θυμόμαστε πάντοτε με σεβασμό και αγάπη. Αιωνία του η μνήμη!

Μια βόλτα στο Δασοχώρι

 Χθες πήγαμε μια βόλτα στο Δασοχώρι κοντά στη Δεσκάτη, όπου φιλοξενηθήκαμε για μια νύχτα από αγαπητούς φιλους. Ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα. Στα αξιομνημόνευτα μια παράσταση από παιδιά που βρίσκονται εκεί για λίγες μέρες, βασικά παιδιά Δασοχωριτών που ζουν σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Μια δραστήρια παιδαγωγός τους συγκέντρωσε και μετά από λίγες πρόβες έδωσαν μια όμορφη παράσταση με θέμα τη μετανάστευση και την προσφυγιά, βασισμένη σε μνήμες και εμπειρίες των ίδιων των κατοίκων του χωριού.

Μουσική Πρόταση: Laurie Anderson Gravity's Angel

 

Μουσική Πρόταση: Anrew Belle In My Veins

 

Μουσική Πρόταση: Paper Planes - The Best Thing

 

Μουσική Πρόταση: BUDDY RICH IMPOSSIBLE DRUM SOLO

 

Μουσική Πρόταση: L' addore forte d'o mare - Ivan Granatino

 Από την εξαιρετική ιταλική σειρά Gomorrah.

Μουσική Πρόταση: The Thunder Rolls Garth Brooks

 

Γιάννης Μαρκόπουλος (1939-2023)

 Ακόμη ένας από τους πολύ μεγάλους συνθέτες έφυγε. Μας συνόδεψαν τα τραγούδια του σε ολόκληρη της ζωή μας, ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια της χούντας.

Εδώ τα περίφημα "Παραπονεμένα Λόγια" στην πρώτη εκτέλεση του Γιώργου Νταλάρα, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου.

Απρόσκλητοι Επισκέπτες

 Ο πρώτος εμφανίστηκε πριν 3 μέρες και κάπως με προβλημάτισε. Οι φίλοι που είδαν τη φωτογραφία με καθησύχασαν πως δεν είναι φίδι, αλλά τυφλίτης, δηλαδή φιδόσαυρα, μια άποδη σαύρα εντελώς ακίνδυνη. Από τότε τον βλέπω να σουλατσάρει στον κήπο, αν και κρύβεται μόλις πλησιάσω.

Ο δεύτερος εμφανίστηκε σήμερα το πρωί. Δεν είμαι σίγουρος ακόμη πως θα τα πάω μαζί του.

Μουσική Πρόταση: Willie Nelson -Are You Sure

 

Μουσική Πρόταση: One More Cup of Coffee

 Το τραγούδι του Bob Dylan από τον ίδιο και μετά από την τουρκάλα Sertab Etener.

Ποίηση

 HOME

by Warsan Shire

no one leaves home unless
home is the mouth of a shark.

you only run for the border
when you see the whole city
running as well.

your neighbours running faster
than you, the boy you went to school with
who kissed you dizzy behind
the old tin factory is
holding a gun bigger than his body,
you only leave home
when home won’t let you stay.

no one would leave home unless home
chased you, fire under feet,
hot blood in your belly.

it’s not something you ever thought about
doing, and so when you did–
you carried the anthem under your breath,
waiting until the airport toilet
to tear up the passport and swallow,
each mouthful of paper making it clear that
you would not be going back.

you have to understand,
no one puts their children in a boat
unless the water is safer than the land.

who would choose to spend days
and nights in the stomach of a truck
unless the miles traveled
meant something more than journey.

no one would choose to crawl under fences,
be beaten until your shadow leaves you,
raped, then drowned, forced to the bottom of
the boat because you are darker, be sold,
starved, shot at the border like a sick animal,
be pitied, lose your name, lose your family,
make a refugee camp a home for a year or two or ten,
stripped and searched, find prison everywhere
and if you survive and you are greeted on the other side
with go home blacks, refugees
dirty immigrants, asylum seekers
sucking our country dry of milk,
dark, with their hands out
smell strange, savage–
look what they’ve done to their own countries,
what will they do to ours?

the dirty looks in the street
softer than a limb torn off,
the indignity of everyday life
more tender than fourteen men who
look like your father, between
your legs, insults easier to swallow
than rubble, than your child’s body
in pieces–for now, forget about pride

your survival is more important.

i want to go home, but home is the mouth of a shark
home is the barrel of the gun
and no one would leave home
unless home chased you to the shore
unless home tells you to
leave what you could not behind,
even if it was human.

no one leaves home until home
is a damp voice in your ear saying
leave, run now, i don’t know what
i’ve become.

Η εποχή των τριαντάφυλλων 2023

 

Παπαρούνες

 Για πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια που μένουμε στο Μαλάκι υπάρχουν παπαρούνες στον κήπο μας! 

Να ένα μιρκό δείγμα!

Ανοιξιάτικες πινελιές

 

Ποίηση

Κ Α Τ Ω  Α Π Ο  Τ Η  Μ Α Ρ Κ Ι Ζ Α

του Μάνου Ελευθερίου

—

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

 

Ποίηση

SNOWBALL

by Shel Silverstein

I made myself a snowball
As perfect as could be.
I thought I’d keep it as a pet
And let it sleep with me.
I made it some pajamas
And a pillow for its head.
Then last night it ran away,
But first it wet the bed.

Μουσική Πρόταση: Beck - Everybody's Gotta Learn Sometime