"Ματωμένη καρδιά"

Ποίηση

Επί ασπαλάθων

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού."

πάλι με την άνοιξη.

Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες

το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια

και τους κίτρινους ανθούς.

Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,χορδές μιας άρπας που αντηχούν

ακόμη...

Γαλήνη

-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;

Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,χαμένη στου μυαλού

τ'αυλάκια.

τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου

δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.

Το βράδυ βρήκα την περικοπή:

"τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει

"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν

τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν

απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του

Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος

Γιώργος Σεφέρης

31 του Μάρτη 1971

Είναι το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη και δημοσιεύτηκε στο Βήμα (23.9.71) τρεις μέρες μετά το θάνατό του στην περίοδο της δικτατορίας. Το ποίημα βασίζεται σε μια περικοπή του Πλάτωνα (Πολιτεία 614 κ.ε.) που αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και ιδιαίτερα του Αρδιαίου. Ο Αρδιαίος, τύραννος σε μια πόλη, είχε σκοτώσει τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο του αδερφό του. Γι' αυτό και η τιμωρία του, καθώς και των άλλων τυράννων, στον άλλο κόσμο στάθηκε φοβερή. Όταν εξέτισαν την καθιερωμένη ποινή που επιβαλλόταν στους αδίκους και ετοιμαζόταν να βγουν στο φως, το στόμιο δεν τους δεχόταν αλλά έβγαζε ένα μουγκρητό. "Την ίδια ώρα άντρες άγριοι και όλο φωτιά που βρισκόταν εκεί και ήξεραν τι σημαίνει αυτό το μουγκρητό, τον Αρδιαίο και μερικούς άλλους αφού τους έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και το κεφάλι, αφού τους έριξαν κάτω και τους έγδαραν, άρχισαν να τους σέρνουν έξω από το δρόμο και να τους ξεσκίζουν επάνω στ' ασπαλάθια και σε όλους όσοι περνούσαν από εκεί εξηγούσαν τις αιτίες που τα παθαίνουν αυτά και έλεγαν πως τους πηγαίνουν να τους ρίξουν στα Τάρταρα". (Πλ. Πολιτεία 616).

Φακίστρα και Κούτρα Τσαγκαράδας

Η Φακίστρα, μια από τις ελάχιστες ακτές του Πηλίου που δεν έχει αγγίξει καθόλου  ο τουρισμός και η θέα από την Κούτρα της Τσαγκαράδας, από την οποία φαίνονται όλα τα νησιά των Βόρειων Σποράδων...

και οι απίθανες ορτανσίες στο σπίτι των φίλων μας....

Ποίηση

Ἀλλὰ τὰ βράδια

Καὶ νὰ ποὺ φτάσαμε ἐδῶ

Χωρὶς ἀποσκευὲς

Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι

Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο

Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες

οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα

Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο

ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Βέβαια ἀγάπησε

τὰ ἰδανικά της ἀνθρωπότητας,

ἀλλὰ τὰ πουλιὰ

πετοῦσαν πιὸ πέρα

Σκληρός, ἄκαρδος κόσμος,

ποῦ δὲν ἄνοιξε ποτὲ μίαν ὀμπρέλα

πάνω ἀπ᾿ τὸ δέντρο ποὺ βρέχεται

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Ὕστερα ἀνακάλυψαν τὴν πυξίδα

γιὰ νὰ πεθαίνουν κι ἀλλοῦ

καὶ τὴν ἀπληστία

γιὰ νὰ μένουν νεκροὶ γιὰ πάντα

Ἀλλὰ καθὼς βραδιάζει

ἕνα φλάουτο κάπου

ἢ ἕνα ἄστρο συνηγορεῖ

γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Καθὼς μένω στὸ δωμάτιό μου,

μοῦ ᾿ρχονται ἄξαφνα φαεινὲς ἰδέες

Φοράω τὸ σακάκι τοῦ πατέρα

κι ἔτσι εἴμαστε δύο,

κι ἂν κάποτε μ᾿ ἄκουσαν νὰ γαβγίζω

ἦταν γιὰ νὰ δώσω

ἕναν ἀέρα ἐξοχῆς στὸ δωμάτιο

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ

Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε δικαιοσύνη

μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ

σὰν ἕνα τραγοῦδι ποὺ καθὼς βρέχει

παίρνει τὸ μέρος τῶν φτωχῶν

Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα

ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!

Δῶς μου τὸ χέρι σου..

Δῶς μου τὸ χέρι σου

Τάσος Λειβαδίτης

Χθες στην Κάτω Γατζέα

Το φεγγάρι....

Διαβάζοντας....

Να κάτι "χαριτωμένο", που διάβασα χθες σε κάποιο άρθρο (λυπάμαι δεν συγκράτησα τον συγγραφέα):

Οπως εκείνος ο περίφημος στίχος του Σεφέρη: «Οπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Ο Αγγελος Βλάχος, ο οποίος πρόφερε το -ρω ως -γω, θεωρούσε πως ο ποιητής αποκάλυπτε μια μεγάλη αλήθεια. Ο Σεφέρης ήταν διπλωμάτης και όπου κι αν ταξίδευε τον πλήρωνε η Ελλάδα.

Ποίηση

SELECTING A READER

by Ted Kooser

First, I would have her be beautiful,

and walking carefully up on my poetry

at the loneliest moment of an afternoon,

her hair still damp at the neck

from washing it. She should be wearing

a raincoat, an old one, dirty

from not having money enough for the cleaners.

She will take out her glasses, and there

in the bookstore, she will thumb

over my poems, then put the book back

up on its shelf. She will say to herself,

“For that kind of money, I can get

my raincoat cleaned.” And she will.

Μεσοφρενικές Υστερίες

Σήμερα ένα παλιότερο κείμενο, έτσι για προβληματισμό... Ανήκει σε μια ενότητα με τίτλο "Μεσοφρενικές Υστερίες".

ΑΒΓΑ ΝΟΙ ΣΤΗΣΙΜΑ

Φόρεσα όλους τους κρεμαστινούς μου και τις διαμαντοπούλες μου και βγήκα στο σταχτοχρώμι του Παγίου Ανελεήμονα. Ήδη είχε φτάσει η ακάματη γηργατιά και πέντε για καυγά επιτρουκίας. Και μετά οι Ανέστηδες με τις αγένειές τους .Όπου νάναι τα ήμερα θα έπεφταν θύματα εις έτη μιας  διουρνητικής περιφοράς.

Στη γωνία οι φτου να μη με τις αψίδες και τα φρόκαλα. Σε αγριανάπαυση για τη χώρα και με απροκάλεστη ιταμότητα. Στην απέναντι γωνία τα χρυσόψαυγα. Με κουνήματα για τη μετανάσταση και την καθαριότητα της οδού Φυλής. 

Οι ευπρόσωποι του ρύπου ενορχήστρωναν τα γεγονότα. Το πρώτο τσουλί κακάριζε "ένα-δύο, ένα-δύο" για αποσυντονισμό. Αγοραία στρατόσφαιρα. Αναστατωμένος ο ερχόμενος.

Η ενέδρα είχε λοιπόν στηθεί και οι επισημένιοι αρριβαριστές. Ως μη φαινόμενη ταυτοπροσωπούσα την τοπική αντί για λύπηση εγώ εν σώματι τέθηκα εαυτόν. Χαίρε πολυχαρατσωμένη κύριος είδε τι μας περιμένει.

Ο Δήμαρχος ακουστουμακύριος μαγνήσιο τεκνό της νεοκατάστασης και με ραβδί του αποκομματικού πυρήνα. Χυδαιολόγος και βαριά πηκτωμένος.

Αποκοτιά και όλοι οι μαυροκαλτσάτοι, μηδ' ενός αφηρημένου. 

Θα έχουμε κι άλλη τεχνική αναδίπλωση κάτω από τα εμφανιζόμενα. Οι μουσικοί ζουν από τα έτοιμα. Υπάρχει και μι άφωνη. 

Ο τελευταρχίδης επιβουλεύεται το κομπολόι του. Αργεί ο πιό Αργός. Να και ο σταυροφόρος μαυροπρόσωπος της παραλυσίας. 

Τα πρωτοσυνθήματα βγήκαν στον αέρα. Λαγοί εδώ μένει εκεί ποτέ δε μένει. Είμαστε δυοτρεις άντε το πολύ δεκατρείς. Ήρθαμε να φάμε πάστες. Και αμαπόλα αμαπόλα.

Αρχή του τέλους, έφτασε ο πιο Αργός μέσα σε κατωκραυγές και ποδοκροτήματα. Αστρονομική ακαταστασία παραπολιτικά. 

Εγώ όπως είπα με τα ούλα μου. Μαριεστάτη και καταγέλαστη. Ή είμαστε για λύπηση ή δεν είμαστε. Δεν τους αφήνω πουλές στη χαλαρή στις συννευριάσεις. Και λένε για τις Αννούλες...

" Αγαπητοί συναλήτες και διαγκωνιστές, χίμαιρα η πόλη με ανάσες, είμαστε εδώ για να βρεκεκκουάξουμε πάνω από την καρυδιά ότι όλοι οι τύποι με τις ράστες είναι με τα φαράσια. Δικά μας φαράσια... Δεν μας αποφεύγει... είμαστε λαγός μεταπηδών και  προσπίπτων που έσβησε 400 λαβωμένα κεριά"

Μετά μίλησε ο Πανωόλης Εγκαλέζος το κύμβαλο της κατάστασης, με δύο βαστάζους και έναν μυαλοκουβαλητή. Την έκανε λιμνοθάλασσα...Δεν θα ψειριάσει ο καταυλισμός! Όχι στη μπαροβία! Ο λαγός δεν μπορεί να παρακρατηθεί, θα χαλάσει...

Η παράταση φορτίζει ρούπι-ρούπι...Οι αυγουλιάρηδες ντουράν-ντουράν...Οι ακάματοι σηκώνουν τις χαρουπιές. Οι ματιασμένοι διορθώνουν το παράστημα. Θέλουν να εμφυλοχωρίσουν παράμεσα. Οι φοβαγμένοι με τις ράστες θέλουν να τη σκαπουλάρουν. 

Χάνει η Ράνια το Γιωργή και τούμπαλιν...Γίνεται ρήση γνωμικών...και κλάμα η Μαρία. Οι απόστολοι πασπατεύουν τον πιο Αργό. Και γίνονται ιδαλγοί.

Τα άτια μου σκούζουν. Φεύγα λέω. Άλλο να το κλαις κι άλλο να το πιάνεις...Όποιου τούφυγε τόφαγε. 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΩ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΩ.

Θέλω να κυβερνήσω για να σκίσω τα μνημόνια που μας έφεραν οι προηγούμενοι 

(Αποτέλεσμα: Ψήφιση νέου μνημονίου).

Θέλω να κυβερνήσω για να σταματήσει η αφαίμαξη μισθωτών και συνταξιούχων. Θα δώσω 13η σύνταξη.

(Αποτέλεσμα: Νέα μείωση μισθών και συντάξεων).

Θέλω να κυβερνήσω για να φέρω πίσω στη χώρα τα χρήματα της φοροδιαφυγής από τις περίφημες λίστες.

(Αποτέλεσμα: Ελάχιστα τα έσοδα από τις λίστες της φοροδιαφυγής).

Θέλω να κυβερνήσω για να ορθοποδήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας από τη διαφθορά και τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος.

(Αποτέλεσμα: Τεράστιες ελλείψεις στο ΕΣΥ)

Θέλω να κυβερνήσω για να βελτιώσω την κατάσταση στην Εκπαίδευση.

(Αποτέλεσμα: Επάνοδος των Πανεπιστημίων στον προηγούμενο αιώνα και συνεχής ελάττωση της χρηματοδότησης).

Θέλω να κυβερνήσω για να προωθήσω τις αρχές της αριστεράς στη σχέση Κράτους και Εκκλησίας.

(Αποτέλεσμα πλήρης υποταγή στα κελεύσματα της Εκκλησίας και εξαφάνιση των ολίγων αντιδρώντων συντρόφων).

Θέλω να κυβερνήσω για να προστατεύσω τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

(Αποτέλεσμα: Κατάργηση και των τελευταίων κοινωνικών επιδομάτων)

Θέλω να κυβερνήσω για να τελειώσει η διαπλοκή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

(Αποτέλεσμα: Προσπάθειες για εγκατάσταση ημετέρου συστήματος διαπλοκής)

Θέλω να κυβερνήσω για να προστατεύσω το Σύνταγμα και τη Δικαιοσύνη.

(Αποτέλεσμα: Συνεχείς κυβερνητικές επιθέσεις εναντίον της Δικαιοσύνης και παραβιάσεις θεμελιωδών συνταγματικών κανόνων)

Θέλω να κυβερνήσω για να αναβαθμίσω τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, που οι προηγούμενοι είχαν ευτελίσει με τις συνεχείς άσχετες τροπολογίες.

(Αποτέλεσμα: Κατάρριψη όλων των ρεκόρ υποβολής πλήθους τροπολογιών σε άσχετα νομοσχέδια).

Θέλω να κυβερνήσω για να σταματήσει η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

(Αποτέλεσμα: Παραχώρηση και των τελευταίων ιδιοκτησιών του Δημοσίου που είχαν απομείνει για εκατό χρόνια).

Θέλω να κυβερνήσω.

ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.

Βαφτίσια...

Βαφτίσια χθες στην Πάτρα για τη μικρή μας εγγονούλα.

Ίριδα το όνομά της.

Σήμερα μόνο ένα μικρό φωτογραφικό δείγμα από το iPhone μου.

Κάποια στιγμή θα ανεβάσω και κάποιες από τις "επαγγελματικές".

Καλό Μήνα!

Ευχές για Καλό Μήνα, παρά τον καύσωνα. Που θα πάει, θα περάσει κι αυτός. Άλλες καταστάσεις θα μας ταλαιπωρούν για πολύ ακόμη όπως φαίνεται.

Και μια φωτογραφία (όχι δική μου) από την πόλη μας.

Να και η τραγουδώσα Εκκλησία....

Να μη γυρίσει η Συννεφούλα

Του Κώστα Γιαννακίδη, από το Protagon.gr

Ορθώς η Εκκλησία αφαίρεσε τη «Συννεφούλα» από τα τραγούδια που επενδύουν τη διδασκαλία των Θρησκευτικών. «Συννεφούλα, Συννεφούλα, να γυρίσεις σου ζητώ και τριγύρνα με όσους θέλεις κάθε βράδυ».

Ας σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Δεν είναι δυνατόν στη διδασκαλία της Ορθοδόξου ομολογίας να υπεισέρχονται στοιχεία που επιβραβεύουν την ελευθεριότητα στο ευαίσθητο πεδίο των ανθρωπίνων σχέσεων. Αν πρόκειται να τριγυρίζει με όποιους θέλει κάθε βράδυ, τότε καλόν είναι η Συννεφούλα να μη γυρίσει ποτέ ή, τέλος πάντων, η ηθική της χαλαρότητα να μη μολύνει τις ψυχές των παιδιών μας. Καλώς αποκλείστηκε.

Ομοίως είναι επιβεβλημένος και ο αποκλεισμός του «Μπαγάσα», που συνέθεσε ο Νικόλας Ασιμος. «Βρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω» δηλώνει ο στίχος. Πρώτον, ο «μπαγάσας» είναι χαρακτηρισμός που δεν αρμόζει ούτε στο λόγο, αλλά ούτε και στην αισθητική της ορθόδοξης πίστης μας. Εχετε βρει τον «μπαγάσα» σε ευαγγελική περικοπή ή πατερικό κείμενο; Όχι. Γιατί να υπεισέλθει, λοιπόν, στην διδασκαλία των ελληνοπαίδων; Και δεύτερον, ουδείς πλην της Εκκλησίας –και σίγουρα όχι ο Ασιμος- δεν δύναται να διατηρεί άποψη και θέση για τις συνθήκες «εκεί πάνω».

Η απομάκρυνση της Ριάνα και του τραγουδιού «Umbrella» από την ύλη της Α’ Λυκείου, αποτελεί, επίσης, μία δόκιμη απόφαση. Η καλλιτέχνις έχει δημόσια παρουσία που υπόκειται σε αυστηρό ηθικό έλεγχο, ενώ, ας μη λησμονούμε, δεν ασπάζεται την ορθόδοξη ομολογία. Εκτός αυτών, το βίντεο του συγκεκριμένου τραγουδιού σκανδαλίζει. Η καλλιτέχνις εμφανίζεται με ενδυμασία αρμόζουσα σε χαμαιτυπείο. Χωρίς φούστα, με διχτυωτές κάλτσες, ψηλά τακούνια. Και μία ομπρέλα, ως ο τίτλος του τραγουδιού ορίζει. Χάθηκε η Μαίρη Πόπινς;

Το τραγούδι «Η Ζωή μου όλη», του Ακη Πάνου απέσπασε την έγκριση και την ευλογία της Εκκλησίας και επενδύει τη διδακτέα ύλη. «Η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι που ‘χω πέσει μέσα και με σιγοψήνει». Εξαιρετικά διδακτική η γραφή του αειμνήστου Ακη, υπενθυμίζει προς τους νέους τη δυσκολία και τη ματαιότητα του βίου, παραπέμποντας ταυτοχρόνως και στο μαρτύριο της καμίνου, εντός της οποίας στεφανώθηκε πλήθος μαρτύρων –οι τρεις παίδες εν καμίνω και αρκετοί άλλοι.

Και «Ο Κήπος» του Σωκράτη Μάλαμα είναι σπαρμένος με στίχους που φέρνουν τον μαθητή πιο κοντά στο θείο. «Βλέπω τις μέρες να περνούν και μες στα μάτια με κοιτούν, σπίθες παλιές που ξέχασα, γλυκό πουλί μου σε έχασα». Εδώ ο καλλιτέχνις θυμίζει στους νέους ότι ο χρόνος φεύγει γρήγορα, φέρνει λήθη, αλλά και καταλαγιάζει τα πάθη –το «γλυκό πουλί μου σε έχασα» υπαινίσσεται, ίσως, την αποχή από τις ηδονές της σάρκας.

Πολύ σωστά επίσης επιδεικνύεται προσοχή σε αναφορές στη «Μακρινή Ανατολή» και, επιτέλους, επισημαίνεται προς τα παιδιά ότι η γιόγκα δεν είναι γυμναστική, αλλά θρησκευτική πρακτική. Όπως εμείς οι χριστιανοί έχουμε τις μετάνοιες, εκείνοι δένονται σε κόμπους, ενώ ταυτοχρόνως μιμούνται ζώα με τρόπο προσβλητικό προς την ανθρώπινη φύση που δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση του Κυρίου. Δεν επιτρέπεται ένας χριστιανός να επιδίδεται σε στάση «Κάτω Σκύλος», να χαιρετάει τον ήλιο και να απειλεί το σώμα του, την Κιβωτό της ψυχής, με οδυνηρά διαστρέμματα.

Γενικώς, η αγαστή συνεργασία μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας για τη σύνταξη του νέου προγράμματος διδασκαλίας των Θρησκευτικών στέλνει θετικά μηνύματα και επιβεβαιώνει το ανοιχτό πνεύμα με το οποίο η κυβέρνηση της Αριστεράς προσεγγίζει τη διάπλαση των παίδων. Η ένταση ορισμένων αντιδράσεων που εκδηλώνονται, είναι υπερβολική και υποκρύπτει δόλο. Όπως οι βιολόγοι συνεισφέρουν στη διδακτέα ύλη της Βιολογίας, όπως οι μαθηματικοί συγγράφουν τα βιβλία των Μαθηματικών, έτσι και η Εκκλησία δικαιούται –υποχρεούται, καλύτερα- να καταθέσει την άποψή της για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών. Και αν κάποιος παρατηρήσει ότι τα Θρησκευτικά δεν διδάσκουν μόνο τα του δόγματος, αλλά επιβάλλουν τρόπο ζωής και αντίληψης του κόσμου, να του θυμίσετε ότι το ίδιο κάνει και η Αριστερά.

Η κυβερνώσα Εκκλησία....

Αυτός μέχρι και άμφια θα φορέσει

Του Ανδρέα Ζαμπούκα, από το protagon.gr

Μπορεί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να κράτησε τα προσχήματα αλλά αυτό δεν συνέβη με όλους. Στο κάτω κάτω, τι νόημα έχει να κερδίζεις μια νίκη αν δεν απολαμβάνεις τον θρίαμβο;

O Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, Εφραίμ – τι μεγάλος τίτλος- μέλος της επιτροπής διαλόγου μεταξύ Υπουργείου και Εκκλησίας δήλωσε θριαμβικά: «Πρέπει εδώ εξ αρχής να δεχθούμε ότι διάλογος, μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας για την διδακτέα ύλη των θρησκευτικών στην εκπαίδευση έγινε για πρώτη φορά. Και μάλιστα ετονίσθη ότι η Εκκλησία συναποφασίζει με την Πολιτεία διά θέματα αφορώντα εις αυτήν, ως τούτο απορρέει εκ του Συντάγματος και του Καταστατικού αυτής Χάρτου (Ν. 590/1977). Τούτο πλέον αποτελεί ένα κεκτημένο για την Εκκλησία μας».

Αλλά δεν σταμάτησε εδώ: «Ως προς τις γενικές παρατηρήσεις της Ι. Συνόδου επί των νέων Προγραμμάτων και της «φιλοσοφίας» αυτών, καταθέτομεν, εν συνεχεία προς την Σεπτήν Ιεραρχίαν, το σχετικόν κείμενον – απάντησιν των Συντακτών των νέων ΠΣ, τά οποία παρέχουν κατάλληλες εξηγήσεις καί διευκρινίσεις και «εκάλυψαν» τις θέσεις μας».

Και για τα Θρησκευτικά: «Υπήρξαν ρητές διαβεβαιώσεις τόσον του κ. Υπουργού, όσον και του Προέδρου του ΙΕΠ, σε όλες τις συναντήσεις, ότι δεν υφίσταται κανένα ζήτημα ως προς την υποχρεωτικότητα του ΜτΘ, τις ώρες διδασκαλίας του και την ονομασία του, ενώ θα παραμείνει στον κορμό των μαθημάτων στην Β΄ καί Γ΄ Λυκείου, χωρίς να γίνει επιλεγόμενο».

Και μπράβο του, που λέει κι ένας φίλος. Για άλλη μία φορά ο Παναγιότατος – μην κάνω και κάνα λάθος με τον χαρακτηρισμό- θριαμβεύει έναντι της κακόμοιρης πολιτείας η οποία «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα» δεν μπορεί παρά να ηττάται συνεχώς σε τέτοια ζητήματα.

Εδώ όμως, υπάρχει θέμα. Δεν μιλάμε για μία οποιαδήποτε πολιτεία αλλά για αυτή που διοικείται από αριστερή κυβέρνηση. Αυτή που είχε ως λάβαρο επανάστασης την αποστροφή της σε παρελάσεις, σε εθνικιστικά σύμβολα και, βεβαίως, τον κατευνασμό της εκκλησιαστικής επιρροής στην διαχείριση της εξουσίας.

Παρόλα αυτά όμως, και στολή καταδρομέα φόρεσε ο πρωθυπουργός και την Χρυσή Αυγή ξέπλυνε και αν χρειαστεί και άμφια θα φορέσει…

Επομένως πού καταλήγουμε; Σε δύο απαράβατα αξιώματα: πρώτον, ότι η Αριστερά δεν είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο άλλοθι για πονηρούς και λιγούρηδες της εξουσίας. Και δεύτερον, ότι η μόνη λύση για να τιθασεύσει κάποιος τις «ορμές» της Εκκλησίας είναι η δωροδοκία της.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Όσο για το μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο, έχει τόση σημασία όση και όλα τα μαθήματα που αφορούν στην παράδοση και τις ρίζες. Απολύτως καμία! Γιατί διδάσκονται με τον πιο απλοϊκό και χαζό τρόπο για μαθητές αδιάφορους και χωρίς καμία επαφή με το περιεχόμενό τους. Όλα γίνονται για τον κώδικα εξουσιομανίας των πολιτικών και της Εκκλησίας. Μια συζήτηση για τις εντυπώσεις των γιαγιάδων και των θρησκόληπτων μαζών.

Εα έθνος γεμάτο υποκρισία και βυθισμένο στον πρωτογονισμό του. Απλά, το νέο deal Τσίπρα – Ιερώνυμου είναι ακόμα μια ευκαιρία να θυμηθούμε ποιοι είναι οι δύο διαχρονικοί «δεσμοφύλακες» της χώρας. Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων…

ΥΓ δικό μου: Δεν νομίζω ότι χρειάζονται άλλα σχόλια για την "αριστεροσύνη" της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

“ Συντρόφισσες και σύντροφοι”

Άρθρο του Νότη Μαυρουδή, από το προσωπικό του ιστολόγιο

«Συντρόφισσες και σύντροφοι»! Αυτή ήταν θυμάμαι η προσφώνηση του Πάνου Καμμένου στο 2^ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, στις 13/10/2016, με τους σύνεδρους να καταχειροκροτούν τον ομιλητή…

Δεν θα σταθώ καθόλου στα λεγόμενα τού… συντρόφου Πάνου, αλλά στο στιλ μπουρλέσκ επιθεώρησης που παίζεται μπροστά στα μάτια μας, στα τσιτωμένα νεύρα μας και σε όλους όσοι σεβάστηκαν αυτή τη δημοκρατία και τις παραξενιές μιας ιδιόμορφης κυβερνώσας Αριστεράς, η οποία άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για να μπουν «προσωπικότητες» πολλοί απ’ αυτούς αμφιβόλου επιπέδου, αριβίστες σε στιλ πολιτικών τρωκτικών, σε ένα μίγμα απροσδόκητο και αποπροσανατολιστικό…

Η προσβολή είναι πολύ βαριά για να την αντέξουμε. Έρχεται να προστεθεί σε τόσα άλλα που έχουν συσσωρευθεί τα τελευταία χρόνια και πιστεύω πως έχει εξαντληθεί πλέον η ανάλυση στα «μύρια όσα συμπτώματα πολιτικής κατάπτωσης», έχοντας περάσει πλέον στην… αισθητική τής τρέχουσας ιστορικής περιόδου, του παρόντος «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς, το οποίο αποφάσισα πια να γράφω μέσα σε εισαγωγικά…

Δεν μου αρέσει να παίζω με τέτοιες λέξεις, που δεν είναι απλώς λέξεις αλλά φορτισμένες έννοιες ιστορικού βεληνεκούς, οι οποίες σηματοδότησαν εποχές και έπη. ‘Όσες φορές στο παρελθόν βρέθηκα σε κομματικές συνάξεις, το «Συντρόφισσες και σύντροφοι» ήταν στην ημερήσια χρήση, δίχως να χρειαστεί να πολυσκεφτούμε το βάθος και τη σημασία του. Το χρησιμοποιούσαμε αντί το πιο απλό «φίλες και φίλοι». Βρίσκαμε πως ήταν καθαρά αγωνιστικός και κομματικός όρος και «όρος» αναγνώρισης και αποδοχής, μόνο και μόνο επειδή μας συνέδεαν έννοιες και ιδεολογικές ταυτίσεις παλαιότερων εποχών, όταν όλα ήταν διαφορετικά… Συνήθως δεν γνωρίζαμε τον κάθε «σύντροφο», παρά μόνο στις συνάξεις, άντε και σε κανένα καφενείο όπου συναντιόμασταν για την απαραίτητη… ζύμωση. Ωστόσο, το «Συντρόφισσες και σύντροφοι» εξελίχθηκε σε σύνδρομο, ιδιαίτερα από τότε που το ακούγαμε και σε άλλους όμορους πολιτικούς χώρους, όπου υπήρχαν ψήγματα της Αριστεράς, όπως για παράδειγμα στο ΠΑΣΟΚ… Αν το άθροιζε κανείς θα γινόταν κατανοητό πως, σε όλο το φάσμα των προς τα αριστερά πολιτικών τάσεων, η προσφώνηση έδενε και έπαιρνε.

Δεν γνωρίζω τη σημερινή πορεία τής λέξης, γιατί έχω κάποια χρόνια που ο κύκλος τού κομματικού ενδιαφέροντος έχει κλείσει μέσα μου. Πάντως, το «Συντρόφισσες και σύντροφοι»  και το χειροκρότημα των 2.700 μελών αυτής τής… Αριστεράς, προς τον συγκεκριμένο πολιτικό, από το 2^ο Συνέδριο, με τάραξε. Εκείνη τη στιγμή, ομολογώ πως με σάρωσε ένα ρεύμα από τα παλιά! Δεν έχω πρόθεση να γίνω μελό, αλλά ήρθαν και πάλι νεκροί, φυλακισμένοι, εξόριστοι, βασανισμένοι, πεινασμένοι, ακρωτηριασμένοι, όλοι σε ένα κινηματογραφικό φόντο και το πρόσωπο του Πάνου Καμμένου, με ένα ειρωνικό χαμόγελο γεμάτο ιστορία και χολή να απλώνεται σε όλο το πλάνο… Ανατριχιάζω στη σκέψη. Όταν οι 2.700 σύνεδροι επιβραβεύουν αυτή τη συγκεκριμένη προσφώνηση, τότε η ιστορία γίνεται καπνός που εξατμίζεται… Είμαι πεισμένος πως κάποιος μας κάνει πλάκα! Δεν μπορεί τόοοοοοση συσσωρευμένη ιδεολογική απαξίωση να μην είναι ορατή και να εξατμίζεται.

Κρατήστε την ημερομηνία: 13 Οκτωβρίου 2016. «Συντρόφισσες και σύντροφοι» από τον Καμμένο! Ένα βασικό στέλεχος-συγκυβερνήτης αυτής της κυβερνητικής Αριστεράς, το οποίο έχει την αμέριστη εμπιστοσύνη τού Πρωθυπουργού. Ένας αδίσταχτος ακροδεξιός, δίχως ίχνος πολιτικού πολιτισμού, ούτε κατ’ επίφαση, μόνιμα προκλητικός και απίστευτα φανφαρόνος, νάρκισσος που αυτοθαυμάζεται με τις στρατιωτικές στολές και τις παρελάσεις, επιρρεπής στον λαϊκισμό και πάντα πρόθυμος να επιδείξει την θρησκοληψία του, πάντα στο πλευρό τής σκοταδιστικής εκκλησιαστικής ακροδεξιάς, αρνητής κάθε προοδευτικής μεταρρυθμιστικής τάσης, ομοφοβικός (απουσίασε από τη Βουλή όταν ήρθε προς ψήφιση το σύμφωνο συμβίωσης με επέκταση τού δικαιώματος και στα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν διστάζει να ακολουθεί δική του πολιτική ατζέντα, να συντηρεί ατμόσφαιρα έντασης και να έχει επαφές με ισοβίτες, ως μη όφειλε, για να πετύχει ποιος ξέρει ποιους στόχους και πάντως να συναγελάζεται με άτομα γνωστά για την περιφρόνησή τους στην ηθική και τις αρχές της.

Θα αναφερόμαστε ποιος ξέρει για πόσο ακόμα σ’ αυτή τη μελαγχολική σελίδα αυτού τού… συγκυβερνήτη, ο οποίος, με άνεση και χωρίς αιδώ, δεν διστάζει να αναφωνεί «σύντροφοι και συντρόφισσες» και οι απερίσκεπτοι αριστεροδεξιοί(;) σύνεδροι, σε ρόλο κλακαδόρων, να χειροκροτούν και να επεφημούν… Δεν θα πάψουμε να αναφερόμαστε σε αυτή την ανιστόρητη τερατογένεση, καθώς και στην πολιτική μετάβαση προς ένα θέατρο της γελοιότητας, που, στις μέρες μας, θρέφεται και συντηρείται από το πολιτικό γραφείο τού «νεαρού ηγέτη», ο οποίος δίνει ευκαιρίες σε ανθρωπάρια τα οποία κηλιδώνουν το παλαιό και πλέον θολό σύνθημα που ακούει στο… πώς το λένε, πώς το λένε;

Α, το θυμήθηκα:

«Ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».

Δικά μου ερωτήματα: Τι λένε γι αυτά οι πολλοί και καλοί προσωπικοί μου φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, που όλους εξακολουθώ να τους εκτιμώ;

Πρόκειται για έναν ακόμη “πουλημένο” και σε “διατεταγμένη υπηρεσία” για να αμαυρώσει το δόγμα Τσίπρα;

Ποιος ευθύνεται για την με οποιοδήποτε κόστος  συμπόρευση με τον Καμμένο;

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, λοιπόν, μέχρι τελικής πτώσεως;

Και αν ναι, μήπως πρέπει κάποιος πρέπει επιτέλους να μας πει ευθέως και ευθαρσώς ποιος είναι αυτός ο σκοπός;

Ο σοφός λαός....

Αυτόν τον άνθρωπο και την παρέα του ο σοφός ελληνικός λαός τον έστειλε στο Κοινοβούλιο...

Τρικυμία εν κρανίω…

Ο λόγος για τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη, που μιλώντας σε δύο διαφορετικές ραδιοφωνικές συχνότητες, είπε δύο τελείως αντίθετα πράγματα.

Συγκεκριμένα, μιλώντας στον Real FM λίγες ώρες μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων υποστήριξε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν διατεθειμένος να προχωρήσει στον σχηματισμό μίας κυβέρνησης συνεργασίας, αλλά είναι ο αρχηγός της Αξιωματικής 

Αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης που δεν θέλει.

Αντίθετα, μιλώντας στον Alpha 9,89, κατηγόρησε ευθέως τον πρωθυπουργό για αλαζονεία και αρχομανία, καταλογίζοντας παράλληλα ότι πανηγυρίζει για το Eurogroup ενώ δεν πήρε τίποτα για το χρέος και την ποσοτική χαλάρωση. 

«Θέλει να πάει μόνος του μέχρι το 2019. Είναι δική του ευθύνη και θα τα λουστεί. Αρμενίζει στραβά και το πλοίο θα βουλιάξει», δήλωσε…

Από το Matrix24.gr

Δύσμοιρο Ελληνικό Πανεπιστήμιο

Απο τον κήπο μας 20/6/17

Ποιηση

WRITING

by William Allingham

A man who keeps a diary, pays

Due toll to many tedious days;

But life becomes eventful–then

His busy hand forgets the pen.

Most books, indeed, are records less

Of fullness than of emptiness.

FOR A MOMENT

by Ron Padgett

It’s funny how

if you just let go

of things they

will come to

you. That is to say

sometimes. So what

good is such a

generalization?

Ah, it makes you

feel good to say

such things from

time to time,

as if you actually

and really and truly

knew something!

Μουσική Πρόταση: Francesca Gagnon - Je voudrais bien

Λυπηρές εικόνες!

Ηγετίσκοι να πανηγυρίζουν επειδή θα παραμείνουν ακόμη λίγο στην εξουσία έχοντας αποκηρύξει στην πράξη περισσότερα και από αυτά που οι πιο κακόπιστοι αντίπαλοί τους προέβλεπαν.

Και άλλοι μελλοντικοί ηγετίσκοι που ανυπομονούν να πάρουν σειρά για να δείξουν κι αυτοί πόσο πειθήνιοι θα είναι στις εντολές των πραγματικών κυβερνητών μας.

Μαριονέτες και οι μεν και οι δε στο παγκόσμιο θέατρο σκιών που τόσα χρόνια τώρα παίζεται μπροστά σε εμβρόντητα ακροατήρια.

Κι όλοι εμείς hoi polloi θύματα των προηγούμενων, αλλά και των μελλοντικών επιλογών μας, δυστυχώς όχι απλοί θεατές, αλλά θλιβεροί κομπάρσοι στο ίδιο αυτό γιγάντιο θέατρο σκιών.