Μουσική Πρόταση: Venceremos

Ένα καταπληκτικό τραγούδι τόσο σε στίχους όσο και μουσική του ΜΕΓΑΛΟΥ και αξέχαστου Νικόλα Άσιμου  (1949-1988)!

Προσέξτε τον στίχο!

Venceremos! 

Το “Θα νικήσουμε” των μονίμως ηττημένων!

Venceremos

Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα

σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα

Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos

Θυμάσαι που σου τόλεγα;

Έγινε μια μελέτη στη Νορβηγία για να αποδείξει κάτι που όλοι ξέραμε, ότι δηλαδή οι γυναίκες θυμούνται πολύ καλύτερα από τους άντρες! Και ότι με το πέρασμα της ηλικίας τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες θυμούνται λιγότερο καλά! 

Επίσης βρήκαν ότι τα περισσότερα προβλήματα ξεκινούν μετά τα 60 χρόνια .

Α και ότι το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης βοηθά στο να ενθυμούμαστε καλύτερα το παρελθόν.

Η συσχέτιση των ευρημάτων αυτών με τις πιθανότητες ανάπτυξης άνοιας προς το παρόν διερευνώνται. 

Επίσης προς το παρόν δεν υπάρχουν εξηγήσεις για τη διαφορά αυτή ανάμεσα στα φύλα.

Για όσους επιθυμούν περισσότερες πληροφορίες παραθέτω τον σχετικό σύνδεσμο.

http://www.sciencedaily.com/releases/2014/01/140122112624.htm

Μαλάκι: Ηλιοβασίλεμα, πριν λίγο

Μουσική Πρόταση: Reamonn Tonight

Ένα συγκρότημα από το Freiburg της Γερμανίας με ένα όμορφο τραγούδι

Tonight

You killed me with your smile

So beautiful and wild

Ποια αριστερά λοιπόν;

Υπάρχει ένα καλό άρθρο του Προκόπη  Δούκα στο Athens Voice, που με εκφράζει και γι΄αυτό σας προτείνω να το διαβάσετε. Άλλωστε έχω γράψει παρόμοια πράγματα.

Σας δίνω το link για να το διαβάσετε:

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/πολιτικη/ποια-αριστερά-λοιπόν

Εδώ παραθέτω ένα-δύο σημεία:

H αριστερά δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από την αθλιότητα της δεξιάς, όσο κι αν η τελευταία φλερτάρει με την ακροδεξιά – όσες παρανομίες κι αν αυτή κάνει, με τον αυταρχισμό, τη ρηχότητα και την προχειρότητα της, όσο θλιβερή κι αν είναι η προπαγάνδα της. Που είναι ο πολιτισμός της αριστεράς; Γιατί αν δεν το έχει καταλάβει, ότι αυτή ακριβώς είναι η ειδοποιός της διαφορά, τότε δεν είναι αριστερά.

Αλλά και αυτή η αριστερά που σέβεται τον πολιτισμό της, φοβική και άτολμη είναι, με αποτέλεσμα να τινάζει τον αέρα την ίδια την έννοια της ανανέωσης και της προόδου, όταν δεν μπορεί να δώσει απάντηση στην αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που ασφυκτιούν μεταξύ Σαμαρά και ΣΥΡΙΖΑ.

Αθεότητες!

Η ΝΔ δήλωσε ότι ο ελληνικός λαός οφείλει να γνωρίζει αν ο Αλέξης Τσίπρας είναι άθεος!

Δεν γνωρίζω αν ο Τσίπρας είναι άθεος και δεν νομίζω ότι αυτό πρέπει να αφορά κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του.

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι εκεί στη ΝΔ δεν έχουν το Θεό τους!

Ντοκουμέντο: Ο Νίκος Γκάτσος απαγγέλλει και τραγουδάει

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Η εγγραφή έγινε με τηλεφωνική επικοινωνία και συνοδεύουν τον ποιητή ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Κώστας Φέρρης.

Χρώματα της Ανατολής... τώρα....

Μουσική Πρόταση: Αυτή Η Νύχτα Μένει

Οι στίχοι και η μουσική είναι του Σταμάτη Κραουνάκη.

Εδώ σε μια εκτέλεση -εκπληκτική κατά τη γνώμη μου- από τη Ρίτα Αντωνοπούλου. Τη συνοδεύει στο πιάνο ο Θάνος Μικρούτσικος.

Είναι από την εκπομπή “Στην Υγειά μας”.

Αυτή η Νύχτα Μένει

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω

σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο

κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ

πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου

κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό

τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει

αιώνες παγωμένη

που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο

κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι

να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά

πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη

πέφταν τ’ άστρα μες στην λασπουργιά

μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι

μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά 

το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι 

Αυτή η νύχτα μένει

αιώνες παγωμένη

που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο

κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι

να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Καλημέρα σας...

Μουσική Πρόταση: Σαν Εν’ Αστέρι

Νέο Κύμα, μια εποχή που σίγουρα την αναπολούμε όσοι τη ζήσαμε μέσα από την καταπίεση της Χούντας. Και ο Γιώργος Ζωγράφος, ο πιο αγαπημένος μου από τους τραγουδιστές εκείνης της εποχής.

Το συγκεκριμένο τραγούδι ίσως είναι για μένα το πιο ξεχωριστό από εκείνα τα τόσο όμορφα που έχει τραγουδήσει. Ένα τραγούδι που νομίζω δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει κανείς άλλος….

Ναι εκείνα ήταν τα χρόνια εκείνα που περιμέναμε να ξαστερώσει, αλλά και μπορούσαμε ακόμη να ελπίζουμε…

Η μουσική είναι του μεγάλου Σταύρου Κουγιουμτζή και η ποίηση του Γιώργου Θέμελη.

Μουσική Πρόταση: Πύλη της Άμμου

Μια εξαιρετική συνεργασία: Λουδοβίκος των Ανωγείων, Σωκράτης Μάλαμας και Νίκος Παπάζογλου.

Η μουσική και οι στίχοι είναι του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Ένα τραγούδι που κατά την προσωπική μου γνώμη αποτελεί το σήμα κατατεθέν μιας πολύ άξιας γενιάς Ελλήνων μουσικών.

Θεσσαλονίκη Αθήνα μέσα στο Ντεσεβώ
ο κόσμος ο δικός μου μέσα στο θόρυβο
στην άσφαλτο λακούβες τρύπες στον ουρανό
και πώς να συμβιβάσω το νου με το κενό.

Συνάντησα το Νιόνιο μ' αρχαίο φορτηγό
όνειρα να φορτώνει από τον Όλυμπο
του Μπακιρτζή τ' αμόνι άκουσα να χτυπά
της Νίκης τα σπασμένα να φτιάχνει τα φτερά.

Φυλάει ο Λεωνίδας μα όλοι προσπερνούν
στην πύλη με την άμμο βιάζονται να βρεθούν
είδα τον Γκαϊφύλλια σ' ατέλειωτη εκδρομή
να τρώει το κασέρι με το ξερό ψωμί.

Το κόκκινο φουλάρι μ' ένα μπλουτζίν παλιό
να στέκει με την πλάτη στην εθνική οδό
κι ο ασημένιος άνδρας με τη βαριά φωνή
της μοναξιάς τη δόξα βρίζοντας να υμνεί.

Ρασούλης ο ακροβάτης με τη λευκή στολή
έχει στα δυο του χέρια νότο κι ανατολή
φυλάει ο Λεωνίδας μα όλοι προσπερνούν
στην πύλη με την άμμο βιάζονται να βρεθούν.

Απαξιωματική Αντιπολίτευση

Διαβάζω στις ειδήσεις ότι δεν θα παραβρεθεί ο Τσίπρας στην τελετή για την ανάληψη της ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Απλά μένει πιστός ο άνθρωπος στο ρόλο του αρχηγού της απαξιωματικής αντιπολίτευσης!

Μουσική Πρόταση: Ελληνο-καταλανική συνάντηση

Η Maria del Mar Bonet είναι μια τραγουδίστρια από τη Μαγιόρκα, η οποία τραγουδά στην καταλανική γλώσσα. Εδώ με τον Manolo Garcia τραγουδούν ζωντανά (στα καταλανικά) το ελληνικό τραγούδι “Η πιο καλή γκαρσόνα”, που ο τίτλος του είναι Bringem per Hipócrates (Προσφορά στον Ιπποκράτη).

Ο Καζαμίας του 2014

Δεν ξέρω τι θα φέρει το 2014. Πολλοί προβλέπουν ότι θα φέρει την αρχή της πολυπόθητης εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια. Άλλοι πιστεύουν ότι θα φέρει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (να μην πω της Αριστεράς γιατί θα είναι ιεροσυλία). Μερικοί φοβούνται ότι θα είναι η χρονιά της μεγάλης κοινωνικής αναταραχής και της μεγάλης ανόδου της Ακροδεξιάς στη χώρα.

Εγώ ένα ξέρω, είμαι δηλαδή απόλυτα βέβαιος. Ότι δεν θα φέρει την αλλαγή νοοτροπίας που χρειάζεται ο τόπος. Ο λαϊκισμός θα συνεχίσει να θριαμβεύει στην πολιτική ζωή και όχι μόνο, ο ωχαδερφισμός και η δεπαναγα…άποψη θα εξακολουθήσει να είναι ο καθημερινός οδηγός στη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας, η υποκρισία και η πλήρης απουσία αυτοκριτικής θα συνενώνει και πάλι όλους εκείνους που έχουν την ευθύνη διαχείρισης των κοινών…

Όλα αλλάζουν γύρω μας και όλα μένουν ίδια…Βάδισμα σημειωτόν από μια κοινωνία, που για να μπορέσει να καλύψει το χαμένο έδαφος θα έπρεπε να τρέχει με χίλια…

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Με τις πιο θερμές μου ευχές για ένα ευτυχισμένο και δημιουργικό 2014!
Και μια Ελλάδα καλύτερη, δηλαδή με καλύτερους Έλληνες!

Bleeding Edge του Thomas Pynchon

Το τελευταίο βιβλίο του Thomas Pynchon, που θεωρείται ίσως ο μεγαλύτερος εν ζωή συγγραφέας των Η.Π.Α. κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2013.

Ένα έργο που σίγουρα θα ενθουσιάσει τους φανατικούς του αναγνώστες, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα προβληματίσει όλους εκείνους που θα προσπαθήσουν να τον διαβάσουν για πρώτη φορά.

Ο συγγραφέας του Gravity's Rainbow και του Against the Day επανέρχεται με ένα βιβλίο στο οποίο επιδιώκει να συνδυάσει όλα όσα χαρακτηρίζουν την αμερικάνικη ή για να είμαι πιο σωστός τη νεοϋορκέζικη “κουλτούρα” μέσα από μια ντεντεκτιβίστικη ιστορία με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα και με ένα σημαντικό αριθμό δευτεραγωνιστών, που κάποιος πρέπει να προσπαθήσει αρκετά για να κρατήσει λογαριασμό για το ρόλο τους στην ιστορία. Όλα αυτά με φόντο την τρομοκρατική επίθεση της 11ης του Σεπτέμβρη του 2001 και με μια ισχυρή δόση θεωριών συνωμοσίας και του ρόλου της επίσημης και ανεπίσημης ηγεσίας των Η.Π.Α. στο γεγονός.

Πράκτορες, σκοτεινοί και αδίστακτοι επιχειρηματίες, κατάσκοποι, πειρατές του κυβερνοχώρου, ακτιβιστές και άλλοι πολλοί παρελαύνουν, ενώ οι αναφορές σε καλλιτέχνες, μουσικές επιτυχίες, κινηματογραφικά έργα και τηλεοπτικές σειρές είναι ατέλειωτες και προκαλούν δέος σε όποιον δεν είναι γνώστης των αμερικάνικων -και όχι μόνο- καλλιτεχνικών δρωμένων της τελευταίας πεντηκονταετίας.

Και βέβαια πρέπει να επισημανθεί, αφού παίζει καταλυτικό ρόλο στη δραματουργία του συγγραφέα, η καθοριστική παρουσία του διαδικτύου, όχι απλά αυτού που όλοι γνωρίζουμε, αλλά ενός βαθιά κρυμμένου και προστατευμένου κυβερνοχώρου, που είναι μόνο για τους “παρανοϊκούς” ειδήμονες και όπου η έννοια του χώρου και ιδιαίτερα του χρόνου είναι απόλυτα σχετικά και οι συνομιλίες ζώντων και πεθαμένων είναι όχι απλά επιθυμητή, αλλά επιβεβλημένη. 

Είναι ένα βιβλίο που για να κατανοηθεί και επομένως για να αγαπηθεί πρέπει να διαβαστεί με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, με συνεχή αναζήτηση των με κρυπτικό τρόπο ερριμένων εδώθε και εκείσε αναφορών.

Θα μου πείτε: είναι αυτό η απόλαυση του διαβάσματος, αυτό που επιζητεί κανείς όταν ανοίγει ένα μυθιστόρημα; 

Η άποψή μου είναι ότι αυτή ακριβώς είναι η κληρονομιά που άφησε ο James Joyce και που από τότε έχει βρει αξιόλογους μιμητές, ένας από τους οποίους είναι και ο Pynchon (όπως και ο DeLillo κατ’ εξοχήν και λιγότερο ο Franzen). Είναι απλά ένα άλλο είδος αναγνωστικής απόλαυσης, που απαιτεί πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή του αναγνώστη, που θα τη χαρακτήριζα ότι στοχεύει περισσότερο σε μια διανοητική και όχι τόσο αισθητική ικανοποίηση.

Και τι μας αφήνει στο τέλος η ανάγνωση του Bleeding Edge*; Που καταλήγει αυτή η τόσο πολυπλόκαμη ιστορία; Ας μην πω περισσότερα, για να μην αποθαρρύνω όσους θα επιθυμούσαν να μπουν στον κόσμο της Νέας Υόρκης του Pynchon. 

Και ας ρυθμίσουν ανάλογα το μέγεθος του καλαθιού τους σύμφωνα με τις εξαιρετικά άλλωστε υπερτιμημένες απαιτήσεις της νεοϋορκέζικης αγοράς.

* Η έκφραση “Bleeding Edge” χαρακτηρίζει, όπως εγώ τουλάχιστο το εξέλαβα, την τεχνολογία αιχμής, που εξελίσσεται με πολύ γοργό ρυθμό και επομένως ενέχει κινδύνους (οικονομικούς κυρίως αλλά όχι μόνο) για όσους την ενστερνίζονται.

Ο Thomas Pynchon γεννήθηκε το 1937 και ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για την ιδιωτική ζωή του, αφού κάνει μεγάλη προσπάθεια να μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν έχει καμιά επαφή με τα μίντια για 40 χρόνια περίπου. Οι μόνες φωτογραφίες του που κυκλοφορούν είναι από τα σχολικά του χρόνια και ο τόπος διαμονής του παραμένει άγνωστος.

Καλό Ταξίδι στο Νίκο Δημητράτο!

Έφυγε από τη ζωή μια αυθεντική φωνή, που πολλούς από μας σημάδεψε εκεί στα χρόνια μετά τη χούντα. Ο Νίκος Δημητράτος.

Εδώ σε δύο από τις καλύτερες εκτελέσεις του πρώτα στο τραγούδι "Αυτές οι ξένες αγκαλιές" του Ηλία Ανδριόπουλου, σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, που έγινε πιο πολύ γνωστό από τη φωνή της Άλκηστης Πρωτοψάλτη και στη συνέχεια στο " Ήρθε ο καιρός" του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.

Το πρώτο από τα δύο σας το πρότεινα πρόσφατα με τη φωνή της Θεοδώρας Μπάκα, αλλά νομίζω ότι αξίζει να ακουστεί ξανά.

Η Λέξη της Χρονιάς για το 2013

Κάποια ιστολόγια προκηρύσσουν κάθε χρόνο διαγωνισμό για τη Λέξη της Χρονιάς, εκείνη δηλαδή που κυριάρχησε στα μίντια και τα στόματα των ανθρώπων στη διάρκεια του χρόνου. 

Ένας τέτοιος διαγωνισμός είναι σε εξέλιξη και στο ιστολόγιο “Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία”. 

Εκεί αναφέρεται ότι: 

“Δεν νομίζω πάντως να δυσκολευτούμε να βρούμε και φετινές λέξεις -ίσως το πιο δύσκολο θα είναι να μη βρούμε δυσοίωνες λέξεις. Χωρίς να θέλω να σας επηρεάσω, μερικές προφανείς επιλογές είναι θαρρώ το πρωτογενές πλεόνασμα (κάνουμε δεκτές και σύμπλοκες λέξεις), το σαξές στόρι  (γίνονται δεκτοί και ξενικοί όροι), η διαθεσιμότητα και η κινητικότητα που βέβαια, ενώ ήταν λέξεις από ουδέτερες έως θετικές έχουν εξελιχτεί σε απαίσιες, φυσικά οι απολύσεις και (θα το δεχτούμε κι αυτό, αφού είναι ένας όρος) ο ενιαίος φόρος ακινήτων.  Και μια και είπαμε για ακίνητα, πολύ ακούστηκαν επίσης οι πλειστηριασμοί (και πρώτης κατοικίας) και φοβάμαι μήπως ακουστούν περισσότερο τη χρονιά που έρχεται.”

Η προθεσμία για την υποβολή προτάσεων έχει λήξει και η ψηφοφορία είναι ήδη σε εξέλιξη μέχρι και την παραμονή της πρωτοχρονιάς.

Είναι ευνόητο ότι οι άνθρωποι με τους όρους και τις προθεσμίες που έβαλαν έχασαν το μεγάλο κελεπούρι ή ίσως ο Βενιζέλος τους τη φύλαγε για το τέλος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία: η λέξη “εκτσογλανισμός” είναι η λέξη της χρονιάς για το 2013!

Μουσική Πρόταση: Iyeoka- Simply Falling

H Iyeoka Okoawo είναι μια Νιγηρο-αμερικανή ποιήτρια και τραγουδίστρια με έντονη κοινωνική-ακτιβιστική δράση.