Απλά Μαθήματα Ιστορίας

Όταν κάποτε ο Ρωμαίος Ύπατος Γάϊος Μάριος, πολύ γνωστός για τις μεγάλες του νίκες στο πεδίο της μάχης, αλλά και για την παροιμιώδη του αντοχή στις κακουχίες και τη σκληρότητά του πήγε στη χώρα του Μιθριδάτη, του βασιλιά του Πόντου, που τότε αμφισβητούσε την κυριαρχία των Ρωμαίων και τις λύσεις που θέλαν να επιβάλουν στα ζητήματα της χώρας του, του είπε:

"Βασιλιά ή προσπάθησε να γίνεις ισχυρότερος από τους Ρωμαίους ή υπάκουε τις διαταγές τους χωρίς συζήτηση!"

Σας θυμίζει τίποτα;

Το φεγγάρι στη Γατζέα...

Διαταραχές του ύπνου και νόσηση

Να λοιπόν μια ακόμη μελέτη, που δείχνει ότι ο κακός ύπνος και η διαταραχή του κιρκαδικού ρυθμού που προκαλείται εξ αιτίας αυτού έχουν σχέση με πολύ σοβαρά νοσήματα, όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία και ο καρκίνος. 

Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις διαταραχές του ύπνου και των νοσημάτων είναι η παραγωγή μορίων που προκαλούν χρόνια φλεγμονή, όπως η IL-6 και ο TNFα. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που η χρόνια φλεγμονώδης διάθεση συσχετίζεται με τα λεγόμενα "νοσήματα της φθοράς". Αυτό που είναι καινούργιο είναι το εύρημα ότι οι διαταραχές του ύπνου και του κιρκαδικού ρυθμού οδηγούν σε φλεγμονώδεις καταστάσεις. Αυτοί που είναι περισσότερο επιρρεπείς είναι αυτοί που κοιμούνται λίγες ώρες, αλλά και αυτοί που λόγω επαγγέλματος κυρίως (πχ βραδυνά ωράρια εργασίας) έχουν αναστρέψει τους ημερήσιους (κιρκαδικούς) ρυθμούς τους.

American Psycho του Bret Easton Ellis (Αμερικανική Ψύχωση)

Τι βιβλίο κι αυτό! Όταν κυκλοφόρησε το 1991 έγινε best-seller. Δέκα χρόνια μετά έγινε μια επιτυχημένη ταινία. 

Η ιστορία αφορά την περιγραφή της καθημερινότητας ενός νέου υψηλόβαθμου τραπεζικού στελέχους της Wall Street στο Μανχάτταν. Υπάρχουν εκτενείς περιγραφές και λεπτομέρειες για το ντύσιμο ανδρών και γυναικών, καθώς και για τις εδεσματολογικές τους προτιμήσεις. Περισσότερο από το τι τρώνε βέβαια έχει σημασία το που το τρώνε, και οι πιο σημαντικές συζητήσεις της παρέας είναι για το που θα κάνουν κράτηση για το φαγητό ή το ποτό τους. Αυτά όπως και το εύκολο (και όσο γίνεται πιο ανώμαλο) σεξ, τα ναρκωτικά και τα νεότερα μουσικά δρώμενα είναι ο κόσμος τους, που τον ζουν με ένα τρόπο που αποπνέει, παρ' όλη τη φαινομενική λάμψη, ανία και κατάθλιψη. Αυτά όλα (ντύσιμο, φαγητό, γυμναστική, ερωτικές σχέσεις κλπ) περιγράφονται με τόση λεπτομέρεια, που καταλήγουν να μην έχουν καμιά σημασία, αφού και οι ιδιότητες των προσώπων συνεχώς συγχέονται. Ολα παίζουν και όλα μπερδεύονται. Πασχίζω να ξεχωρίσω και στο τέλος με περνούν για άλλον, είναι σαν να λέει ο πρωταγωνιστής!

Αλλά υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας ψυχοπαθής κατά συρροήν δολοφόνος. Που όσο προχωράει το έργο γίνεται και πιο αδίστακτος. Διαμελίζει τα θύματά του, κυρίως νέες γυναίκες που έχει προηγούμενα κάνει σεξ μαζί τους, αλλά και έναν συνάδελφό του, και οι περιγραφές είναι ανατριχιαστικές και θάλεγα αηδιαστικές! Με την πάροδο του χρόνου αρχίζει να σκοτώνει και δημοσίως, πχ τους άστεγους των δρόμων ή ταξιτζήδες, αλλά παραμένει ασύλληπτος μέσα στην αδιαφορία της κοινωνίας. Αρχίζει μάλιστα να ομολογεί στην παρέα του αυτά που κάνει, αλλά τον θεωρούν απλά διασκεδαστικό. Φτάνει σε σημείο να στείλει ένα μήνυμα στον δικηγόρο του με πλήρη ομολογία και όταν εκείνος τον συναντά τον συγχαίρει για το επιτυχημένο αστείο!

Ο συγγραφέας βέβαια φροντίζει να μας δώσει και αρκετά στοιχεία για μια πιθανή "ψευδομανία" του πρωταγωνιστή, αφήνοντας αμφιβολίες για την πραγματικότητα των δολοφονικών του ενασχολήσεων. Όλα είναι πιθανά και όλα είναι το ίδιο μονότονα και βαρετά μέσα στη συνεχή τους εναλλαγή!

Δεν υπάρχει λοιπόν διέξοδος για τον νεαρό μας μανιακό. Η ιστορία τελειώνει, όπως άρχισε, και όπως κυλά στο μεγαλύτερο μέρος της, μέσα σε ένα από τα πολύ ΙΝ μπαρ της Νέας Υόρκης. Οι τελευταίες λέξεις του βιβλίου είναι: ...και πάνω από μια από τις πόρτες, που είναι καλυμμένες με βελούδινη επένδυση στου Harry's υπάρχει μια επιγραφή με γράμματα που το χρώμα τους είναι ταιριαστό με εκείνα του βελούδου και που λένε: ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΔΟΣ.

Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε το βιβλίο. Είναι γεγονός ότι όταν γράφτηκε έφερε κάτι καινούργιο και έκανε κάποιους να σκεφτούν το που οδηγεί ο τρόπος ζωής μιας μεγάλης κατηγορίας νέων ανθρώπων στην Αμερική. Είχε αρκετά στοιχεία πρωτοτυπίας, όπως πχ την παρεμβολή ολόκληρων κεφαλαίων με σχολαστική και σοβαρή κριτική σημαντικών μουσικών συγκροτημάτων της δεκαετίας του 80, που φαντάζουν βέβαια κάπως παράταιρα, ανάμεσα στους φόνους και τις ανούσιες συζητήσεις των πρωταγωνιστών. Επίσης δεν ξέρω αν υπάρχουν κάποιοι που "τη βρίσκουν" με τις εξεζητημένες περιγραφές των ρούχων που φορούν οι πρωταγωνιστές ή των φαγητών που τρώνε και που είναι βέβαια διαφορετικά κάθε φορά. Όσο για τις περιγραφές των φόνων, είπα ήδη τη γνώμη μου.

Ο ίδος συγγραφέας έχει γράψει και ένα άλλο έργο που έχω διαβάσει το Glamorama (1998) με εξαιρετικά παρόμοια θεματολογία. 

Αυγουστιάτικο Εωθινό Φεγγάρι

Επιχείρηση "Ιφιγένεια"

Είναι χαμένο το παιχνίδι της παραμονής μας στην ευροζώνη; Μήπως πρέπει επιτέλους να το παραδεχτούμε και να ετοιμαστούμε σοβαρά για την εξέλιξη αυτή; 


Νομίζω ότι η γερμανική ρητορική των τελευταίων ημερών είναι όσο σαφέστερη γίνεται! Είναι προφανές ότι έκαναν τους λογαριασμούς τους και έχουν έτοιμα τα σχέδια τους για την επικείμενη έξοδό μας! Η όλη στάση τους δέιχνει ότι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και έχουν μπει στη φάση της εκπομπής προκλήσεων προς το μέρος της χώρας μας, όπως ακριβώς κάνουν εκείνοι που έχουν αποφασίσει ότι μια σχέση δεν πάει αλλο και συνεχώς τραβούν το σχοινί μέχρι τελικά να κοπεί. 

Ο Βενιζέλος χρησιμοποίησε μάλιστα και το μύθο της Ιφιγένειας, που η θυσία της έφερε τον πολυπόθητο ούριο άνεμο, για τους επιζήσαντες βέβαια. Δεν πολυκατάλαβα αν αυτό το έκανε ως απειλή (προς ποιους;) ή ως παρότρυνση. Εμένα μου φάνηκε περισσότερο να κλίνει προς το δεύτερο. 

Απλά οι Γερμανοί ξέρουν τώρα και ποιόν κωδικό θα χρησιμοποιήσουν στη διαδικασία αποπομπής μας: "Επιχείρηση Ιφιγένεια".

Κάποιο πρωϊνό του Νοέμβρη στο Μυλοπόταμο της Τσαγκαράδας

Η ανισότητα της απειρότητας του παρελθόντος και του μέλλοντος

Ένα από τα αμέτρητα παιχνιδια που μας παίζει το μυαλό μας είναι η διαφορετική αντιμετώπιση της "απειρότητας" του χρόνου σε ότι αφορά το παρελθόν και το μέλλον. Ενώ δηλαδή δεν έχουμε μεγάλο πρόβλημα να δεχτούμε το "για πάντοτε", δυσκολευόμαστε να δεχτούμε το "από πάντοτε". 

Όταν διαβάζουμε τις θεωρίες για την "αρχή" του Σύμπαντος, όπως πχ το  Bing Bang, όλοι οι απλοί άνθρωποι έχουμε ένα σημαντικό πρόβλημα κατανόησης αυτής της διαδικασίας. Δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε το ότι το Σύμπαν προέκυψε από κάτι που υπήρχε και πριν, αφού έτσι εξηγούν αυτή τη "μεγάλη έκρηξη" οι επιστήμονες. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί εύκολα να συλλάβει το "από πάντα" , την αιωνιότητα του παρελθόντος. Χρειαζόμαστε δηλαδή μια "αφετηρία". 

Αντίθετα ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει μεγάλο πρόβλημα να κατανοήσει την αιωνιότητα του μέλλοντος! Όλες πχ οι θρησκείες πρεσβεύουν την αιώνια ευτυχία σε ένα είδος "παράδεισου", ενώ για την αρχή επιστρατεύουν ένα "δημιουργό".

Ποιός είναι λοιπόν ο λόγος, που ενώ δεν μας προβληματίζει ιδιαίτερα μια μελλοντική αιωνιότητα, δεν δεχόμαστε με τον ίδιο τρόπο και μια αιωνιότητα του παρελθόντος χρόνου; 

Ιδού ένα ερώτημα για τους φιλοσόφους, που δεν έχω δει πουθενά να αναλύεται.

Leonard Cohen Dance Me

Μέσα στην καταιγίδα των νέων μέτρων, τα οποία εξανεμίζουν τις συντάξεις μας και πετούν στα σκουπίδια 35 χρόνια κρατήσεων από τα υποτειθέμενα ευγενή μας Ταμεία, ας ακούσουμε κάτι που διατηρεί αμείωτη την αξία του όσο κι αν περνούν τα χρόνια. Και που έχει σημαδέψει μια εποχή!

Μια ενδιαφέρουσα πρόταση του ΛΚΜΝΠΩ (Παραρτήματος του ΚΕΠΕ)

Πρόταση του ΛΚΜΝΠΩ (Λέμε καμιά μα...κλπ αρχικά)  : Αντί του πετσοκόμματος των συντάξεων προτείνεται να αποκεφαλίζεται ο συνταξιούχος. Το μέτρο κρίνεται περισσότερο αποτελεσματικό και δίκαιο, επειδή έτσι η ωφέλεια για τα Ταμεία είναι σαφώς μεγαλύτερη και παίρνουν ευκολότερα σειρά για σύνταξη/αποκεφαλισμό (εξαρτάται από την κατάσταση της οικονομίας) οι νεότερες γενιές. Η Κυβέρνηση πρέπει να το εξετάσει με τη δέουσα σοβαρότητα, καθώς έχει και το πλεονέκτημα του μη αιφνιδιασμού των οικογενειών των συνταξιούχων, όπως συμβαίνει σήμερα με τις αθρόες περιπτώσεις αυτοκτονιών.

Το ιερό δικαίωμα της οπλοκατοχής

Μετά το καινούργιο φονικό μέσα σε αίθουσα κινηματογράφου στο Ντένβερ του Κολοράντο έρχεται πάλι στο προσκήνιο το καθεστώς της εύκολης πρόσβασης στα όπλα που υπάρχει στις ΗΠΑ. Αξίζουν κάποιες παρατηρήσεις:

1. Η πρόσβαση στα όπλα θεωρείται κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα και απλά διαφέρει στις διάφορες Πολιτείες. Θεωρείται δικαίωμα το ίδιο ιερό με την απόκτηση περιουσίας και την ατομική ελευθερία. Το Κολοράντο είναι από τις περισσότερο ανεκτικές στο θέμα. Μπορεί εκεί κανείς να αγοράσει όσα όπλα θέλει, ακόμη και αυτόματα. Ο συγκεκριμένος δολοφόνος, αν δεν κάνω λάθος, είχε μαζί του τέσσερα πυροβόλα όπλα.

2. Κανείς πολιτικός δεν τολμά να θέσει ανοιχτά το θέμα της απαγόρευσης και απλά μερικοί ψελλίζουν μερικές λέξεις για "περιορισμούς". Παράδειγμα ο Πρόεδρος Ομπάμα και ο σίγουρος υποψήφιος των Ρεπουμπάλικνων Ρόμνυ, οι οποίοι απλά εξέφρασαν τη θλίψη και τον αποτροπιασμό τους και είπαν ότι στέκονται δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων.

3. Η Ομοσπονδία των Οπλοκατόχων είναι από τις ισχυρότερες στις ΗΠΑ. Πιο ισχυρή και από τα Συνδικάτα. Κανείς δεν τολμά να της πάει κόντρα.

4. Πολλοί πολιτικοί σχολιαστές σε μεγάλες εφημερίδες και άλλα ΜΜΕ ήταν επικριτικοί για την οπλοκατοχή, αλλά πολλοί επίσης μίλησαν για τα άλλα αίτια που οδηγούν σε παρόμοιες τρομοκρατικές ενέργειες (πχ φτώχεια, κοινωνικές ανισότητες, χαμηλού επιπέδου εκπαίδευση κλπ). Μάλιστα χρησιμοποιήθηκαν και στατιστικές, που δείχνουν ότι το Κολοράντο δεν έχει μεγάλο αριθμό θυμάτων από όπλα, παρά την εξαιρετικά διαδεδομένη οπλοκατοχή. Επισημαίνεται ότι ο συγκεκριμένος φονιάς μόνο φτωχός και αμόρφωτος δεν ήταν.

5. Είναι βέβαιο ότι η οπλοκατοχή δεν είναι το μόνο αίτιο. Σίγουρα αυτά που προαναφέρθηκαν παίζουν κάποιο ρόλο, όπως και η αποθέωση της κουλτούρας του σουπερ- ήρωα και του σούπερ- κακού αντίπαλου, που τόσο είναι διαδεδομένη στις ΗΠΑ. Ποιος όμως φορά τόσο ισχυρές παρωπίδες που δεν βλέπει το αυτονόητο; Ότι όταν υπάρχουν όλα τα άλλα και ταυτόχρονα υπάρχει η μεγάλη, η προκλητική ευκολία στην απόκτηση όπλων το μείγμα είναι καταστροφικό;

6. Μερικά στοιχεία είναι χαρακτηριστικά. Αν κανείς χρησιμοποιήσει τις υπάρχουσες στατιστικές, που αφορούν τις ανθρωποκτονίες με όπλα στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αγγλία (Ο Καναδάς και η Αγγλία είναι χώρες με κάποια πολιτισμική ομοιότητα με τις ΗΠΑ, στις οποίες όμως η πρόσβαση σε πυροβόλα όπλα είναι σαφώς περιορισμένη) φτάνει στα εξής συμπεράσματα:

- Οι ανθρωποκτονίες με πυροβόλα όπλα είναι σαφώς πολύ περισσότερες στις ΗΠΑ

- Αν οι ΗΠΑ είχαν την ίδια συχνότητα ανθρωποκτονιών με πυροβόλα όπλα με τον Καναδά και την Αγγλία, μόνο σε ότι αφορά το 2011 θα ζούσαν σήμερα περίπου 8500 Αμερικανοί. Αν οι ΗΠΑ είχαν την ίδια συχνότητα ανθρωποκτονιών με πυροβόλα όπλα με την Αγγλία από το 2000 μέχρι σήμερα ίσως θα βρίσκονταν στη ζωή περίπου 100000 δολοφονημένοι Αμερικανοί.

7. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι και ο σημαντικός αριθμός Προέδρων και Υποψηφίων Προέδρων (και γενικά πολιτικών), που έχουν δολοφονηθεί στις ΗΠΑ, που φαίνεται ότι κι αυτό είναι κατοχυρωμένη πρακτική ως μέρος της παράδοσης. Είπαμε, η περίπτωση να απαγορευτεί η πρόσβαση στα όπλα στις ΗΠΑ θεωρείται κυριολεκτικά ιεροσυλία! Η κάθε χώρα με τις αυτοκαταστροφικές ιδιορρυθμίες της!

Εικόνες του Ιουλίου

Πρόοδος στη θεραπεία της ν. Alzheimer;

Η απάντηση στο ερώτημα είναι: Πολύ νωρίς για να το πούμε, αλλά ίσως υπάρχει κάποια ελπίδα.

Πρόκειται για μια είδηση που δεν πήρε μεγάλη δημοσιότητα, επειδή τα δεδομένα είναι ακόμη πολύ αβέβαια. Αφορά τη σταθεροποίηση της κατάστασης ασθενών με νόσο Alzheimer μετά τη χορήγηση του σκευάσματος Gammagard, δηλαδή ανθρώπινης ανοσοσφαιρίνης. 

Η μικρή μελέτη αφορά χορήγηση σε 4 μόνο ασθενείς σε αρχικό στάδιο, στους οποίους διαπιστώθηκε ότι μετά 3 χρόνια χορήγησης της ανοσοσφαιρίνης δεν υπήρξε επιδέινωση των παραμέτρων της νόσου.

Εάν τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν πρόκειται για δυνητικά πολύ σημαντική πρόοδο. Δεν είναι γνωστή κάποια άλλη θεραπευτική παρέμβαση που να έχει επιτύχει παρόμοιο αποτέλεσμα μέχρι σήμερα. 

Βέβαια υπάρχουν πολλές επιφυλάξεις, κυρίως επειδή μιλάμε για 4 μόνον ασθενείς και δεν υπήρχε στη μελέτη ομάδα ελέγχου. 

Η ανθρώπινη ανοσοσφαιρίνη χρησιμοποιείται ευρέως για τη θεραπεία αρκετών νοσημάτων αυτοάνοσης αρχής αλλά και για ανοσοανεπέρκειες και πρόκειται για ένα πανάκριβο και όχι εύκολα διαθέσιμο φάρμακο, επειδή ακριβώς κατασκευάζεται από ανθρώπινο πλάσμα, δηλαδή προέρχεται από εθελοντές αιμοδότες.

Φαινόμενα placebo και nocebo

Είναι στους περισσότερους από μας γνωστή η λεγόμενη "αντίδραση στο ψευδοφάρμακο" ή placebo effect. Αφορά όλες εκείνες τς περιπτώσεις, στις οποίες παρατηρείται κάποια βελτίωση στην κατάσταση της υγείας ή έστω σε κάποια συμπτώματα, παρά το ότι ο ασθενής δεν παίρνει κάποια δραστική φαρμακευτική ουσία, αλλά αδρανείς ουσίες, πχ χάπια με νερό και ζάχαρη. Ο ίδιος βέβαια δεν το γνωρίζει, οπότε η όποια βελτίωση στηρίζεται στην κινητοποίηση μηχανισμών του εγκεφάλου, οι οποίες έχουν θετικές επιπτώσεις. Το ίδιο φαινόμενο φαίνεται ότι δρα και σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις, στις οποίες αμφίβολης σημασίας "θεραπευτικές" ενέργειες έχουν ευεργετική επίδραση, κάτι που θεωρείται ότι είναι και ο κύριος τρόπος των "επιτυχιών" των περισσότερων μορφών της λεγόμενης "εναλλακτικής ιατρικής". Το φαινόμενο placebo είναι πραγματικό και αναγνωρίζεται από την επιστήμη, αφού χρησιμοποιείται σε όλες τις διπλές τυφλές μελέτες, στις οποίες δηλαδή ούτε ο γιατρός ούτε ο ασθενής γνωρίζουν αν χορηγείται το φάρμακο ή το ψευδοφάρμακο. Στις μελέτες αυτές σχεδόν πάντοτε η ομάδα που παίρνει το ψευδοφάρμακο εμφανίζει έστω και μικρή βελτίωση των συμπτωμάτων και για να αποδειχτεί η αξία του φαρμάκου πρέπει η αντίδραση σε αυτό να είναι σαφώς (με στατιστικούς όρους) μεγαλύτερη.

Ένα αντίθετο φαινόμενο, το οποίο δεν είναι τόσο πολύ γνωστό, είναι το nocebo effect ή η αντίδραση σε αναμενόμενη βλάβη, όπου η χορήγηση μιας αδρανούς (ή πάντως άσχετης με την αντίδραση) ουσίας συνοδεύεται από επιδείνωση της κατάστασης. Η αντίδραση αυτή είναι περισσότερο εμφανής μετά από λήψη φαρμάκων και ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε τις πιθανές παρενέργειες. Αυτός ακριβώς είναι ένας λόγος που οι γιατροί αποφεύγουν να μιλάνε για τις πιθανές παρενέργειες όταν χορηγούν ένα φάρμακο. Μπορεί, όμως, να αφορά και πολλές άλλες περιπτώσεις, στις οποίες έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας ένα συμβάν, ακόμη κι ένα βλέμμα (το κακό μάτι πχ) με μια δυσμενή επίδραση, η οποία προκαλείται και πάλι μέσα από εγκεφαλικούς μηχανισμούς.

Τα δύο αυτά φαινόμενα (placebo και nocebo) είναι προφανώς οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος και αυτό που τελικά εκδηλώνεται (ευμενής ή δυσμενής επίδραση) εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις προσδοκίες μας. Οι συμμετέχοντες σε δοκιμασίες φαρμάκων μπορεί να επηρεαστούν δηλαδή σε τέτοιο βαθμό με τον κατάλληλο χειρισμό τους πριν τη χορήγηση μιας αδρανούς ουσίας, ώστε άλλοι να εμφανίσουν θετική ανταπόκριση και άλλη αρνητική, ανάλογα με αυτά που περιμένουν. 

Όλα αυτά δείχνουν πόσο δύσκολη είναι μερικές φορές η προσπάθεια αξιολόγησης κάποιων θεραπευτικών παρεμβάσεων (ιδιαίτερα εκείνων που δεν βασίζονται σε αντικειμενικά μετρήσιμα αποτελέσματα, αλλά σε υποκειμενικές παραμέτρους, όπως πχ ο πόνος και το άγχος). Δείχνουν όμως ακόμη και τις πραγματικά απίθανες δυνατότητες που έχει ο εγκέφαλός μας να μας "ξεγελάει". 

Infinite Jest (Ατέλειωτο Αστείο)του David Foster Wallace

Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (1962-2008) έχει χαρακτηριστεί από συναδέλφους του ως ο πιο ταλαντούχος συγγραφέας της γενιάς του. Το έργο του Ατέλειωτο Αστείο (Infinite Jest) έχει περιληφθεί από το Time στα 100 καλύτερα  μυθιστορήματα της Αγγλικής λογοτεχνίας. 

Πρόκειται για ένα τεράστιο (πάνω από 1000 σελίδες) πρωτοποριακό στη γραφή του μυθιστόρημα, που τη μισή του σχεδόν έκταση πιάνουν οι εξαντλητικές του "σημειώσεις" και "παραπομπές". 

Αν θελήσω να δώσω σε μερικές μόνο γραμμές τις εντυπώσεις μου θα έλεγα ότι ποτέ μου δεν διάβασα ένα λογοτεχνικό έργο με τέτοιο αριθμό εξαιρετικών και πρωτότυπων ιδεών (η κάθε μια θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αυτόνομο έργο), που παράλληλα με έφτασε στα όρια μου και αρκετές φορές σκέφτηκα να το αφήσω από κούραση και ανία!

Να ποια είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του:

- Η κυριότερη ιδέα αφορά την ύπαρξη μιας βιντεοταινίας, η οποία γυρίστηκε από έναν ερασιτέχνη κινηματογραφιστή, πατέρα τριών από τους πρωταγωνιστές του έργου, και η οποία είναι τόσο εθιστική, ώστε όποιος τη βλέπει μπορεί να πεθάνει από ασιτία και αφυδάτωση, παρά να διακόψει την θέασή της. 

- Καθώς το έργο εξελίσσεται σε μια φουτουριστική βορειοαμερικανική συμπολιτεία, όπου οι ΗΠΑ έχουν ενσωματώσει τον Καναδά και το Μεξικό, η απόκτηση της ταινίας αποτελεί σκοπό πολλών μερών και ιδίως μιας τρομοκρατικής οργάνωσης από το Κεμπέκ, που αποτελείται από ανάπηρους, που κυκλοφορούν σε αναπηρικά καροτσάκια. Σκοπός η εξόντωση του πληθυσμού μέσω της βιντεοταινίας.

- Το μεγαλύτερο μέρος του έργου εξελίσσεται στη Βοστόνη και συγκεκριμένα σε μια Ακαδημία Τένις και έναν Οίκο Απεξάρτησης, που γειτονεύουν.

- Τα ονόματα σχεδόν όλων των μαθητευόμενων πρωταθλητών του τένις, καθώς και των υπό απεξάρτηση αναφέρονται με σχολαστικότητα, καθώς και τα τυχόν παρατσούκλια τους.

- Το έργο είναι επίσης μια πραγματεία περί εξαρτησιογόνων ουσιών, με πλήρη περιγραφή των σκευασμάτων που κυκλοφορούν, των δραστικών ουσιών και των κυρίων δράσεων και παρενεργειών (αυτά συνήθως στις παραπομπές).

- Υπάρχει ένας απίθανος αριθμός ιδεών, που όπως είπα κατακλύζουν το μυθιστόρημα, και οι πιο πολλές μένουν μετέωρες μετά από μερικές σελίδες.

- Οι περιγραφές της ανίας της σύγχρονης ζωής, της κυριαρχίας των σπορ και της διασκέδασης για τη διασκέδαση, των αδιεξόδων που οδηγούν στις εξαρτήσεις και τις συνέπειες όλων αυτών στην καθημερινότητα των πρωταγωνιστών, είναι δοσμένες σχεδόν με "κλινική" ψυχραιμία και ακρίβεια.

- Το έργο δεν έχει "πραγματικό" τέλος. Ο συγγραφέας αφήνει μια σειρά από εκδοχές να αιωρούνται, καθώς το τελευταίο μέρος της ιστορίας αποκτά όντως μια επιτάχυνση, που οδηγεί προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση, η οποία πάντως πρέπει να επινοηθεί από τον αναγνώστη.

Το βράδυ της 12ης Σεπτεµβρίου 2008, έπειτα από µία ακόµα αποτυχηµένη απόπειρα αυτοκτονίας και µία θεραπεία µε ηλεκτροσόκ, ο Γουάλας, σε ηλικία µόλις 46 ετών, κρεµάστηκε στην πίσω αυλή του σπιτιού του.

Μια απαράδεκτη πρωτοβουλία

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΜΑ

Μια είδηση που με εξέπληξε, όχι ευχάριστα βέβαια, είναι η ιδέα της Χρυσής Αυγής να κάνει μια εκστρατεία συλλογής μονάδων αίματος, οι οποίες θα απευθύνονται από Έλληνες αποκλειστικά σε Έλληνες! 

Αν έχω καταλάβει καλά το νόημα αυτής της προσπάθειας, τότε αν δεν είναι αυτή η επιτομή του ρατσισμού, ποια μπορεί να είναι; Οι όποιες απόπειρες δικαιολογίας και ερμηνειών με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Η σκέψη και μόνο προκαλεί βδελυγμία. Και εύχομαι απλά να μην βρεθούν ιατρικές υπηρεσίες στη χώρα μας που θα δεχτούν κάτι τέτοιο. Μην ξεχνάμε ότι πραγματικά εθελοντική αιμοδοσία σημαίνει ότι η διάθεση του αίματος επαφίεται στους γιατρούς, οι οποίοι αποφασίζουν με βάση τις υπάρχουσες ανάγκες. Ο αιμοδότης ο οποίος συνδέει την αιμοδοσία του με οποιουσδήποτε όρους δεν είναι γνήσιος εθελοντής αιμοδότης.

Βέβαια, εάν θέλουμε να πάμε στην ουσία του όρου "ελληνικό αίμα", θα πρέπει να κάνουμε μεγάλη προσπάθεια να το βρούμε! Είμαστε ένας κατ' εξοχήν "ανάμεικτος" λαός, με πολύ μεγαλύτερη πρόσμειξη από σλαβικό, αλβανικό και τουρκικό αίμα, από όση θα ήθελαν οι εθνικιστές.

Αλλά σκεφτείτε και κάτι άλλο. Ας πούμε ότι  αποφασίζουν να κάνουν το ίδιο και οι λαοί, στις χώρες όπου οι Έλληνες είναι μετανάστες. Τι θα κάνουν οι συμπατριώτες μας αν βρεθούν σε μεγάλη ανάγκη; Ή μήπως ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Και.... ολίγος διαχρονικός ΚΥΡ

Léo Ferré Avec le Temps (Με τον Καιρό.... όλα περνούν)

Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια σας προτείνω να ακούσετε σήμερα. Είναι νομίζω ένα από τα καλύτερα γαλλικά τραγούδια, του πολύ μεγάλου Léo Ferré.

Παραθέτω την ελληνική μετάφραση των στίχων, που καταλήγουν στη μοναδική και πικρή αλήθεια: Με τον καιρό...δεν αγαπάς πια.

Με τον καιρό

με τον καιρό, όλα περνούν

και ξεχνάς τη φωνή, και ξεχνάς τη μορφή

τι ζητάς τώρα πιά που η καρδιά δε χτυπά

άστο να πάει, τράβα μπροστά, όλα καλά

Με τον καιρό

με τον καιρό, όλα περνούν

ο άλλος πού' χες λατρέψει, που έψαχνες στη βροχή

που ένιωθες με το βλέμμα, ανάμεσα στις λέξεις

ανάμεσα στις γραμμές, μέσα στη θαλπωρή

ενός φτιασιδωμένου όρκου, πού 'χει πιά ξεχαστεί

με τον καιρό όλα σκορπούν

Με τον καιρό

με τον καιρό, ε, όλα περνούν

κι οι πιό όμορφες μνήμες -μα τι μούτρα είναι αυτά

σαν τρελλός τριγυρνώ, στου θάνατου τα μαγαζιά,

τα σαββατόβραδα, που η αγάπη αυτοκτονεί

Με τον καιρό

με τον καιρό, ε, όλα περνούν

εκείνος που σε στήριζε για ένα συνάχι, για ένα τίποτα

εκείνος που τού χάριζες άνεμο και στολίδια

που για χάρη του θα πετούσες και την ψυχή σου στα σκουπίδια

που σερνόσουν μπροστά του  σαν το σκυλί

με τον καιρό, ε, όλα καλά

Με τον καιρό

με τον καιρό, ε, όλα περνούν

σβήνει το πάθος , σβήνει στη μνήμη η φωνή

που σού’ λεγε ψιθυριστά τα λόγια εκείνα τα φτωχά

"μη μού κρυώσεις, να πρόσεχεις, μην αργήσεις

 πολύ

"

Με τον καιρό

με τον καιρό, ε, όλα περνούν

σαν το γέρικο άλογο νιώθεις εξαντλημένος

σε τυχαία κρεβάτια νιώθεις παγωμένος,

νιώθεις ίσως ολομόναχος, μα ήρεμος

απ' τα χαμένα χρόνια νιώθεις ξεθωριασμένος 

αλήθεια, με τον καιρό, 

δεν αγαπάς πιά

Αλλαγή στάσης της κυβέρνησης -Κάνουν τον Στουρνάρα Καραγκούνη!

Έτσι είδαν στο Moufanet του Protagon την αλλαγή πολιτικής της Κυβέρνησης και τον τρόπο αντίδρασης στις αποφάσεις των Βρυξελών:

Ο Στουρνάρας γίνεται Καραγκούνης!

Αν μη τι άλλο είναι...χαριτωμένο!

Η Ανακάλυψη του μποσονίου Higgs

Τα πειράματα στοίχισαν 110 δισ δολλάρια

Τα πράγματα δεν είναι πια τόσο απλά στην επιστήμη!