Κακτολούλουδο

 

“Τι θα έλεγα στον Απόστολο Βαγενάκη”

 Στην κηδεία του Απόστολου Βαγενάκη, που έγινε στο Κοιμητήριο της Κηφισιάς, οι συγγενείς δεν επιθυμούσαν να εκφωνηθούν επικήδειοι.

Δεν τους αδικώ καθόλου και μάλιστα συμφωνώ με την απόφασή τους.

Είναι μια γνωστή, αλλά νομίζω συγγνωστή ανθρώπινη αδυναμία κατά την εκφώνηση τέτοιων λόγων, όταν αυτοί μάλιστα αφορούν ανθρώπους με μεγάλη κοινωνική και επιστημονική προσφορά, οι ομιλητές να “περιαυτολογούν” κατά κάποιο τρόπο προβάλλοντας τη σχέση τους με τον αποβιώσαντα.

Η επθυμία μου να μιλήσω μετά την κηδεία, δεν ήταν βέβαια ξένη προς την προαναφερθεία ανθρώπινη αδυναμία, αλλά σου τονίζω με κάθε ειλικρίνεια ότι προκλήθηκε κυρίως από την έντονη παρότρυνση από αρκετούς από τους αρχικούς συνεργάτες του εκλιπόντος.

Να, λοιπόν, “τι θα του έλεγα”:

Απόστολε Βαγενάκη,

Ήσουν  σε όλα σου εξαιρετικός! Άνθρωπος, γιατρός, δάσκαλος!

Δίδαξες και παραδειγμάτισες εκατοντάδες γιατρούς και φοιτητές ιατρικής. Πολλοί συνεργάτες και φοιτητές σου έφτασαν σε ανώτατες ακαδημαϊκές και ιατρικές βαθμίδες. 

Ήσουν από τους βασικότερους, αν όχι ο βασικότερος πυλώνας της Ιατρικής Σχολής της Πάτρας, που είναι γνωστό ότι αναβάθμισε την νοσηλεία των ασθενών ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής επικράτειας.

Για μένα ήσουν μέντορας και φίλος συνάμα. Πορεύτηκα μαζί σου από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της Παθολογικής Κλινικής, μιας κλινικής πρότυπο για την εποχή εκείνη και είχα την τιμή να σε διαδεχθώ μετά τη συνταξιοδότηση σου.

Από τις πολυτιμότερες αναμνήσεις μου είναι οι συζητήσεις επι παντός επιστητού που είχαμε στο γραφείο σου. Είχες κοφτερό μυαλό και τεράστια ευαισθησία για όλα τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. 

Η προσφορά σου υπήρξε ανεκτίμητη και στο επίπεδο της διοίκησης του πανεπιστημίου  όπου ως Κοσμήτορας και μέλος της Συγκλήτου  ήσουν μια από τις σοφότερες φωνές.

Για πολλούς από μας, ιδιαίτερα τους πρώτους σου συνεργάτες, είναι το τέλος μιας εποχής και μιας πορείας που κυριολεκτικά μας διαμόρφωσε και μας σημάδεψε ανεξίτηλα.

Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό.

Θερμά συλλυπητήρια στην πυξίδα σου την αγαπημένη σου Λένα και τον γιο σου Γιώργο που έχει χαράξει τον δικό του εξαίρετο  δρόμο στην ιατρική επιστήμη.

Δάσκαλε, ηγέτη μας, φίλε…

Καλό σου ταξίδι!

Εκεί προς τα κρητικά μαρμαρένια αλώνια !

Έφυγε ο Απόστολος Βαγενάκης

 Πληροφορήθηκα πριν λίγο ότι ο Καθηγητής Απόστολος Βαγενάκης έφυγε από τη ζωή. Θέλω να εκφράσω τα θερμά συλληπητήριά μου στη γυναίκα του Λένα και στον γιο του Γιώργο.

Ο Απόστολος Βαγενάκης υπήρξε εξαίρετος επιστήμονας και άνθρωπος. Είχα την τιμή να είμαι ο πρώτος πανεπιστημιακός συνεργάτης του στην Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών και να τον διαδεχθώ στη διεύθυνση της Παθολογικής Κλινικής. Υπήρξε για μένα μέντορας και φίλος ταυτόχρονα. Πάντοτε τον θεωρούσα υπόδειγμα δασκάλου και γιατρού. Ήταν για μένα πηγή έμπνευσης και παράδειγμα συμπεριφοράς.

Ίδρυσε και διήυθυνε μια κλινική πρότυπο, σχεδόν μοναδική στην τότε ελληνική πραγματικότητα. Το έργο του το συνεχίζουν ακόμη και σήμερα οι άξιοι εν ενεργεία γιατροί της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Πανεπιστημίου Πατρών.

Θα τον θυμόμαστε πάντοτε με σεβασμό και αγάπη. Αιωνία του η μνήμη!

Μια βόλτα στο Δασοχώρι

 Χθες πήγαμε μια βόλτα στο Δασοχώρι κοντά στη Δεσκάτη, όπου φιλοξενηθήκαμε για μια νύχτα από αγαπητούς φιλους. Ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα. Στα αξιομνημόνευτα μια παράσταση από παιδιά που βρίσκονται εκεί για λίγες μέρες, βασικά παιδιά Δασοχωριτών που ζουν σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Μια δραστήρια παιδαγωγός τους συγκέντρωσε και μετά από λίγες πρόβες έδωσαν μια όμορφη παράσταση με θέμα τη μετανάστευση και την προσφυγιά, βασισμένη σε μνήμες και εμπειρίες των ίδιων των κατοίκων του χωριού.

Μουσική Πρόταση: Laurie Anderson Gravity's Angel

 

Μουσική Πρόταση: Anrew Belle In My Veins

 

Μουσική Πρόταση: Paper Planes - The Best Thing

 

Μουσική Πρόταση: BUDDY RICH IMPOSSIBLE DRUM SOLO

 

Μουσική Πρόταση: L' addore forte d'o mare - Ivan Granatino

 Από την εξαιρετική ιταλική σειρά Gomorrah.

Μουσική Πρόταση: The Thunder Rolls Garth Brooks

 

Γιάννης Μαρκόπουλος (1939-2023)

 Ακόμη ένας από τους πολύ μεγάλους συνθέτες έφυγε. Μας συνόδεψαν τα τραγούδια του σε ολόκληρη της ζωή μας, ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια της χούντας.

Εδώ τα περίφημα "Παραπονεμένα Λόγια" στην πρώτη εκτέλεση του Γιώργου Νταλάρα, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου.

Απρόσκλητοι Επισκέπτες

 Ο πρώτος εμφανίστηκε πριν 3 μέρες και κάπως με προβλημάτισε. Οι φίλοι που είδαν τη φωτογραφία με καθησύχασαν πως δεν είναι φίδι, αλλά τυφλίτης, δηλαδή φιδόσαυρα, μια άποδη σαύρα εντελώς ακίνδυνη. Από τότε τον βλέπω να σουλατσάρει στον κήπο, αν και κρύβεται μόλις πλησιάσω.

Ο δεύτερος εμφανίστηκε σήμερα το πρωί. Δεν είμαι σίγουρος ακόμη πως θα τα πάω μαζί του.

Μουσική Πρόταση: Willie Nelson -Are You Sure

 

Μουσική Πρόταση: One More Cup of Coffee

 Το τραγούδι του Bob Dylan από τον ίδιο και μετά από την τουρκάλα Sertab Etener.

Ποίηση

 HOME

by Warsan Shire

no one leaves home unless
home is the mouth of a shark.

you only run for the border
when you see the whole city
running as well.

your neighbours running faster
than you, the boy you went to school with
who kissed you dizzy behind
the old tin factory is
holding a gun bigger than his body,
you only leave home
when home won’t let you stay.

no one would leave home unless home
chased you, fire under feet,
hot blood in your belly.

it’s not something you ever thought about
doing, and so when you did–
you carried the anthem under your breath,
waiting until the airport toilet
to tear up the passport and swallow,
each mouthful of paper making it clear that
you would not be going back.

you have to understand,
no one puts their children in a boat
unless the water is safer than the land.

who would choose to spend days
and nights in the stomach of a truck
unless the miles traveled
meant something more than journey.

no one would choose to crawl under fences,
be beaten until your shadow leaves you,
raped, then drowned, forced to the bottom of
the boat because you are darker, be sold,
starved, shot at the border like a sick animal,
be pitied, lose your name, lose your family,
make a refugee camp a home for a year or two or ten,
stripped and searched, find prison everywhere
and if you survive and you are greeted on the other side
with go home blacks, refugees
dirty immigrants, asylum seekers
sucking our country dry of milk,
dark, with their hands out
smell strange, savage–
look what they’ve done to their own countries,
what will they do to ours?

the dirty looks in the street
softer than a limb torn off,
the indignity of everyday life
more tender than fourteen men who
look like your father, between
your legs, insults easier to swallow
than rubble, than your child’s body
in pieces–for now, forget about pride

your survival is more important.

i want to go home, but home is the mouth of a shark
home is the barrel of the gun
and no one would leave home
unless home chased you to the shore
unless home tells you to
leave what you could not behind,
even if it was human.

no one leaves home until home
is a damp voice in your ear saying
leave, run now, i don’t know what
i’ve become.

Η εποχή των τριαντάφυλλων 2023

 

Παπαρούνες

 Για πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια που μένουμε στο Μαλάκι υπάρχουν παπαρούνες στον κήπο μας! 

Να ένα μιρκό δείγμα!

Ανοιξιάτικες πινελιές

 

Ποίηση

Κ Α Τ Ω  Α Π Ο  Τ Η  Μ Α Ρ Κ Ι Ζ Α

του Μάνου Ελευθερίου

—

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

 

Ποίηση

SNOWBALL

by Shel Silverstein

I made myself a snowball
As perfect as could be.
I thought I’d keep it as a pet
And let it sleep with me.
I made it some pajamas
And a pillow for its head.
Then last night it ran away,
But first it wet the bed.

Μουσική Πρόταση: Beck - Everybody's Gotta Learn Sometime

 

Από σήμερα το βιβλίο μου Με τη Σκαπάνη του Αναγνώστη, είναι διαθέσιμο δωρεάν στο Apple Books Store.

Το link είναι παρακάτω:

 https://books.apple.com/gr/book/%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7-v1/id6446436048

Ο καπιταλισμός της επιτήρησης και η ζωή της κυψέλης

    Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι έχουμε φτάσει να αισθανόμαστε άνετα με αυτή τη διάφανη ζωή ή με την προοπτική να κρυβόμαστε από αυτή. Και οι δύο εναλλακτικές λύσεις μας στερούν από τη ζωογόνο εσωτερική φύση, που γεννιέται από το άσυλο και που τελικά μας διαφοροποιεί από τις μηχανές. Αυτό είναι το πηγάδι από το οποίο αντλούμε τις ικανότητες να υποσχόμαστε και να αγαπούμε, χωρίς το οποίο τόσο οι ιδιωτικού δεσμοί της οικειότητας, όσο και οι δημόσιοι δεσμοί της κοινωνίας μαραίνονται και πεθαίνουν. Εάν δεν αλλάξουμε αυτή την πορεία τώρα, αφήνουμε ένα έργο κολοσσιαίας δυσκολίας για τις γενιές που μας ακολουθούν. Ο βιομηχανικός καπιταλισμός επιστράτευσε τη φύση μονάχα για να φορτώσει στις επόμενες γενιές το βάρος ενός φλεγόμενου πλανήτη. Θα προσθέσουμε σε αυτό το βάρος με την εισβολή και την κατάκτηση της ανθρώπινης φύσης από τον καπιταλισμό της παρακολούθησης; Θα μείνουμε απαθείς καθώς μας επιβάλλει τη ζωή της κυψέλης, ενώ απαιτεί από μας την εγκατάλειψη του καταφυγίου και το δικαίωμα στον μέλλοντα χρόνο για χάρη του δικού του πλούτου και της δύναμής του; 

Από το βιβλίο της Shoshana Zuboff «The Age of Surveillance Capitalism.»

Λόγια που προσπαθούν -μάταια;- να μας αφυπνίσουν!

Πως πρέπει να ακούς τη μουσική χωρίς ήχο

    Ο Watanabe ανάβει το ηχητικό του σύστημα, που είναι συνδεδεμένο με ηχεία ψηλά όσο ένας άνθρωπος. ‘Ενας άνθρωπος μετρίου ύψους, όπως εκείνος, ας πούμε. Διαλέγει μια από τις αγαπημένες του ηχογραφήσεις. Μια τρομπέτα που γρυλίζει, ένα στοχαστικό πιάνο, ένα φευγαλέο διπλό μπάσο. Κατεβάζει την ένταση στο χαμηλότερο σημείο. Κλείνει τα μάτια του για να διακόψει τον οπτικό χείμαρρο. Βυθίζεται σε μια από τις πιο ευχάριστες δραστηριότητες που γνωρίζει: να ακούει μουσική χωρίς τον ήχο. Με το να την αναπλάθει στο μυαλό του. Αυτό δεν είναι κάτι που ο κύριος Watanabe κάνει με μια οποιαδήποτε ηχογράφηση. Είναι πάντοτε ιδιαίτερα επιμελής όταν διαλέγει τι είναι αυτό που δεν πρόκειται να ακούσει.

    Απόσπασμα απότο μυθιστόρημα του Andrés Neuman «Fracture.»

Κινέζικα

 Για να παρακολουθήσει κανείς την πολιτική σκηνή στην Ελλάδα πρέπει μάλλον να μάθει κινέζικα:

Μητσ-Οικ η Νέα Δημοκρατία, Τσιπ-Τσαπ Ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανάληψη ευθύνης

 Γράφτηκαν πολλά για το δυστύχημα με τα τρένα στα Τέμπη. Και θα γραφούν κι άλλα. Όπως θα γραφούν πάρα πολλά και στα επόμενα δυστυχήματα, που είναι βέβαιο ότι θα συμβούν. 

Οι ελπίδες ότι θα αφυπνιστούμε κάποια στιγμή ως κράτος, κυβέρνηση ή ως πολίτες είναι κυριολεκτικά μηδαμινή. Επειδή η γενναία ανάληψη ευθυνών στη χώρα μας είναι από ανύπαρκτη έως υποτυπώδης. Φτάσαμε να θεωρούμε ηρωική τη στάση του Κώστα Καραμανλή, επειδή τη συγκρίνουμε με εκείνη των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ και το υψηλού επιπέδου θέατρο που παίχτηκε μετά την τραγωδία στο Μάτι. 

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Αν θέλουμε κάτι να αλλάξει σε αυτή τη χώρα, αν θέλουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας να ζήσουν σε μια διαφορετική Ελλάδα, αυτά όλα είναι σταγόνες στον ωκεανό. Χρειάζεται ένα ισχυρό αφυπνιστικό σοκ.

Αν θέλουμε αυτή η τραγωδία να αφήσει τη σφραγίδα που πρέπει στην ελληνική κοινωνία θα έπρεπε όλοι οι πρωθυπουργοί και υπουργοί, που υπηρέτησαν τη χώρα τουλάχιστον από το 2000 και μετά να τεθούν με δική τους πρωτοβουλία εκτός πολιτικής σκηνής για πάντα. 

Τότε μονάχα αυτοί που θα είχαν το μέλλον τη διάθεση να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας θα είχαν μια σαφή εικόνα της έννοιας “ανάληψη ευθύνης”. 

Θα μου απαντήσετε ότι σε μια δημοκρατία αυτές τις απαντήσεις τις δίνει ο λαός, που στέλνει τους ανίκανους στο σπίτι τους.

Και τότε θα “καγχάσουμε” όλοι μαζί αριστοφανικά. 

Μουσική Πρόταση:Hayde - Wayfaring Stranger

 

Ποίηση

 Κονιάκ μηδέν αστέρων, της Κικής Δημουλά

Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει
―έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.
Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου.
Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη
να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας
σε ό,τι έχει πεθάνει.

Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής
φωτογραφίας
που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της:
νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι
ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος;
Θα πεις
και πού δεν ήταν τότε θάλασσα.

Μαλάκι, τώρα 8/2/23, ώρα 07:36

 

Ποίηση

 Ο Ι  Θ Υ Ρ Ε Σ

του Γ. Θ. Βαφόπουλου

Κρούω και τούτη τη θύρα.

Ο σιωπηλός θυρωρός υποκλίνεται,

τραβώντας το μάνταλο πρόθυμος.

Και πίσω μου πάλιν ακούγεται

ο τελευταίος ασπασμός των θυρόφυλλων.

Κι’ άλλη μια θύρα, κι’ ακόμα μιαν άλλη.

Το ίδιο ανοίγονται πρόθυμα,

το ίδιο στριγγλίζει το μετάλλινο φίλημα.

Πόσες θύρες νάχω τάχα περάσει

στον απέραντο τούτο διάδρομο;

Πόσα φράγματα εγκάρσια,

στην επάλληλη διαδοχή τους,

έκλεισαν πίσω μου;

Οι γυμνοί τοίχοι παράλληλοι τρίβουν

την παγωμένη τους ράχη

στης ανοιχτής μου παλάμης το ψάξιμο.

Κρυώνω. Και χτυπώ την επόμενη θύρα.

Κρυώνω. Και χτυπώ την επόμενη.

Τω κρούοντι ανοιγήσεται.

Όμως δεν αρκεί

της θύρας μονάχα το χτύπημα.

Δεν αρκεί του σιωπηλού θυρωρού

η πρόθυμη υπόκλιση.

Από την POPAGANDA

Μουσική Πρόταση: Big Picture London Grammar

 

Νότης Μαυρουδής (1945-2023)

 Ακόμη ένας σημαντικός καλλιτέχνης που έφυγε...

Ακούμε ένα από τα ωραιότερά του τραγούδια, Το πρωινό τσιγάρο, σε στίχους του Άλη Αλκαίου, που γράφτηκε για να μελοποιηθεί από τον πολύ μεγάλο και πρόωρα αδικοχαμένο Μάνο Λοίζο, ο οποίος δεν πρόλαβε να το κάνει. Τελικά έγραψε την εξαιρετική αυτή  μουσική ο Νότης Μαυρουδής.

Μουσική Πρόταση:Ana Vidovic plays Recuerdos de la Alhambra by Francisco Tárrega on a Jim Redgate classical guitar

 

Μουσική Πρόταση: Eagles Lying Eyes

 

Ποίηση: Κική Δημουλά: Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο...

Κική Δημουλά: Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο...

Καληνύχτα…
Με κούρασε πολύ η Κυριακή.
Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο.
Με κούρασε κι αυτός ο γάμος «στις οκτώ»,
ο λόγος ο αμετάφραστος έσονται εις σάρκα μίαν-
κορίτσι πάλι η σκέψη, και ταξίδευε
μ’ άσπρα ανοιχτά σεντόνια.

Κι ύστερα όλα αυτά τα Κολωνάκια που κατέληξα
μεγάλωσαν την κούραση.
Μπορεί να έφταιγε ο καιρός,
κάτι σαν φθινοπωρινός
και λίγο σαν χαμένος.

Μπορεί να φταίξανε
οι νέες και οι έφηβοι.
Ως σημαιούλες υπερχρόνου εορτάζοντος
περνούσαν, όπως περνούσα κάποτε,
και με κούρασαν.

Αλλά και αυτά των κυριών τ’ άρρωστα μάτια –
τα μάτια αρρωσταίνουνε βαριά
όταν θέλουν να δουν τι είναι πίσω από άλλα μάτια.
Είδα να ΄χουν πιαστεί σε κάποιο δίχτυ νοσταλγίας
που το τραβούσαν σκοτεινοί στην πρόθεση ψαράδες-
καιροί αλιείς.

Αδιέξοδες κυρίες…
Είδα, όπου πηγαίνει η ώρα τους, να βρέχει.

Εκείνο το εις σάρκαν μίαν
ακόμη δεν μου επέστρεψε τη σκέψη-
κορίτσι ακόμη η σκέψη, ταξιδεύει
μ΄ άσπρα ανοιχτά σεντόνια.

Αλλού εγώ και αλλού η σκέψη,
μεγάλη πάντα κούραση.
Με κούρασε πολύ αυτό το «πάντα».

Κάποιος μιλάει δίπλα μου για ασκήσεις , θαρρώ
«βαθεία αύλαξ» λέει.
Ναι. Βαθεία αύλαξ από τη συλλογή

Καληνύχτα.

Πικρίζει ο Λυκαβηττός μέσα στο βλέμμα.
Με κούρασε πολύ αυτή η γεύση,
κι αυτά τα δέντρα που βαδίζουν μόνα τους
κάτω από φυλλορροημένες συναντήσεις.

Καληνύχτα.
Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο.
Ένα σκληρό χαμόγελο στο πρόσωπο του κόσμου.
Με κούρασε πολύ το πρόσωπο του κόσμου.
Κι εσύ να είσαι ένα ποτήρι
στο πάνω πάνω ράφι
που δεν φτάνω.»

Κική Δημουλά, από τη συλλογή «Το λίγο του Κόσμου»

Μουσική Πρόταση: Μια ιδιαίτερη ερμηνεία

 Μια πολύ ιδιαίτερη ερμηνεία σε ένα παλιό γνωστό τραγούδι σε Μουσικη Τακη Μωραλη  και Στιχους Γιαννη Φερμανόγλου.

Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη.

Τραγουδούν εδώ η Σοφία Λώρεν και ο Τώνης Μαρούδας. 

Ομιλία

 Ένας φίλος είχε την καλωσύνη να βιντεοσκοπήσει την ομιλία μου κατά την αποδοχή της τθμητικής πλακέτας στην εκδήλωση της Πάτρας.

Δυο ιδιαίτερες φωτογραφίες από την τιμητική εκδήλωση

 

Ομιλία και Τιμητική Τελετή στην Πάτρα

Την Παρασκευή το βράδυ και στα πλαίσια του Σεμιναρίου Αιματολογίας έδωσα μια ομιλία στην Πάτρα με τίτλο "Η Αιματολογία στη σύγχρονη κλινική πραγματικότητα." Παράλληλα μου επιδόθηκε τιμητική πλακέτα για την προσφορά μου στο Αιματολογικό Τμήμα της Πάτρας, το οποίο και ίδρυσα.

Είχα την ευκαιρία να δω μετά από πολλά χρόνια παλιούς φίλους και συνεργάτες και γενικά ήταν μια καλή και συναισθηματικά φορτισμένη βραδιά.

Ευχαριστώ και από εδώ τον Αργύρη Συμεωνίδη και την Αλέκα Κουράκλη για την πρωτοβουλία τους.

Ανυπολόγιστη ταλαιπωρία...

 Είκοσι μέρες χωρίς υπολογιστή. Αν-υπολόγιστη ταλαιπωρία. Τελικά λόγω εγγύησης η Apple και ο Κωτσόβολος δέχθηκαν αντικατάσταση.

Από σήμερα επιστρέφω σε φυσιολογικές ροές και καθημερινές διαδρομές...

Μουσική Πρόταση: Willie Nelson-First Rose of Spring

 

Μουσική Πρόταση: Anouar Brahem "Le Pas du Chat Noir"

 

Κολοκύθα-Γίγας

 Είστε όλοι καλεσμένοι για τη σούπα!

Γεννητούρια!

 

The Neapolitan Novels, by Elena Ferrante

 Σήμερα τέλειωσα τη νεαπολιτάνικη τετραλογία της Εlena Ferrante. Την απόλαυσα.

Να πως τελειώνει το τελευταίο μέρος της τετραλογίας:

“I went up in the elevator, I shut myself in my apartment. I examined the two dolls carefully, I smelled the odor of mold, I arranged them against the spines of my books. Seeing how cheap and ugly they were I felt confused. Unlike stories, real life, when it has passed, inclines toward obscurity, not clarity. I thought: now that Lila has let herself be seen so plainly, I must resign myself to not seeing her anymore.”

Μουσική Πρόταση: Ed Sheeran Happier

 

Ποίηση

THERE IS A SOLITUDE OF SPACE

by Emily Dickinson

There is a solitude of space
A solitude of sea
A solitude of death, but these
Society shall be
Compared with that profounder site
That polar privacy
A soul admitted to itself—
Finite infinity.

Ποίηση

 YOUNG POETS

by Nicanor Parra

Write as you will
In whatever style you like.
Too much blood has run under the bridge
To go on believing
That only one road is right.

In poetry, everything is permitted.

With only this condition, of course–
You have to improve the blank page.