Ήττα!

Αναδημοσίευση από το blog  “Ουδέν Σχόλιον”

Αναδημοσίευση από το blog  “Ουδέν Σχόλιον” 

Το blog δεν έχει πιά τα ανάκαρα, ούτε την ψυχική ηρεμία, ούτε την ψυχραιμία να σχολιάσει την κατάσταση που μας περιβάλλει,

     ..παρά μόνο με εικόνες.

     Σαν την παραπάνω.

Η κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μάς έχει πιά ξεπεράσει.

     Είναι πλέον υπεράνω κριτικής και σχολιασμού.

     Οι εικόνες, εκ του φυσικού ή "πειραγμένες", αυτές που δείχνουν

γεγονότα, εκφράσεις προσώπων, την στάση του σώματος, την απαστράπτουσα βλακεία, την μοχθηρή κουτοπονηριά, την εγκληματική υπεροψία, είναι χίλιες λέξεις η κάθε μία.

     Σαν την παραπάνω.

     Που αν μάλιστα αντικαταστήσει κανείς νοητικά την λάσπη από τις πρόσφατες (και πιό παλιές πλημμύρες) με τα περιεχόμενα του βόθρου, τα σκ@τά και τις ακαθαρσίες μεσα στα οποία ζεί, κινείται, και μέσα από τα οποία εκφράζεται η εξουσία -κυβέρνηση ή αντιπολίτευση αδιάφορο- στην χώρα μας,

     ..θα έχει πετύχει μιά πολύ πιστή αποτύπωση της πραγματικότητας.

Μιάς πραγματικότητας μεταξύ εθνικών θεμάτων που παραπαίουν,

     ..μνημονίων που "τελειώνουν" αλλά η επιτήρηση και η επικυριαρχία παραμένει μαζί με τους εκατοντάδες μνημονιακούς-κατοχικούς νόμους που στραγγαλίζουν πολίτες και κοινωνία,

     ..μεταξύ γραβατών που μπαίνουν και ξαναπετάγονται αυθαίρετα στον γάμο του καραγκιόζη,

     ..φιέστες που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν απ' τις αείμνηστες εκείνες "πολεμικές αρετές των Ελλήνων" των συνταγματαρχών της επταετίας,

     ..καρακιτσαριό, δηλώσεις τελευταίων που ούτε για φελλοί δεν κάνουν,

     .."αποστασίες" που όταν γίνονται προς τον κυβερνητικό συνασπισμό είναι τίμιες και "γενναίες", αλλά όταν γίνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση είναι πληρωμένες και κατευθυνόμενες,

     ..και ψέματα, ψέματα, ψέματα, μπαρουφολογίες, αερολογίες, μπαμπούλες "πολιτικής εκτροπής" μήπως χάσει την καρέκλα του ο πιό γελοίος κ@λος, συγκυβερνήτης και "ανεξάρτητος" τούτης της κυβέρνησης-εσμού, 

     ..και φυσικές θεομηνίες, πλημμύρες λιμοί και καταποντισμοί, που παρέα με την θεομηνία των δωσιλόγων και προδοτών κάνουν τον ήδη αβίωτο βίο των ελλήνων αβάσταχτο.

     Η παραπάνω εικόνα είναι η εικόνα της ήττας μας. 

     Ήττα σε όλα τα σημεία.  Οικονομικό, ηθικό, πνευματικό.

     Ας το παραδεχτούμε: Ηττηθήκαμε.

     Όχι.  Δεν μας νίκησαν.

     Εμείς ηττηθήκαμε, από μόνοι μας!..

Ευτυχώς!!!

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

Συνταξιούχοι

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ 

Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να διαμαρτύρονται για τις νέες περικοπές των συντάξεων γατί με τα αντίμετρα της κυβέρνησης θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση στους παιδικούς σταθμούς, όπου θα δικαιούνται και καθημερινό γεύμα. 

Και για όσους μάλιστα από τους συνταξιούχους επιμένουν να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρεται και δωρεάν ψυχιατρική εξέταση.

Ποίηση

HOW TO READ EZRA POUND

by Martín Espada

At the poets’ panel,

after an hour of poets debating Ezra Pound, 

Abe the Lincoln veteran, 

remembering 

the Spanish Civil War, 

raised his hand and said: 

If I knew that
a fascist
was a great poet,
I’d shoot him
anyway.

Αριστοτέλης και Δημόκριτος

Έχει διασωθεί όλο το έργο του Αριστοτέλη, με βάση το οποίο έχει διαμορφωθεί ολόκληρη η δυτική σκέψη, και τίποτα από το έργο του Δημόκριτου. Ίσως εάν είχαν διασωθεί όλα τα έργα του Δημόκριτου και τίποτα από τον Αριστοτέλη, η διανοητική ιστορία του πολιτισμού μας θα ήταν καλύτερη.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Carlo Rovelli. «Reality Is Not What It Seems: The Journey to Quantum Gravity.» 

Ποίηση

 Annabel Lee

by Edgar Allan Poe

It was many and many a year ago, 

In a kingdom by the sea, 

That a maiden there lived whom you may know 

By the name of Annabel Lee; 

And this maiden she lived with no other thought 

Than to love and be loved by me. 

I was a child and she was a child, 

In this kingdom by the sea, 

But we loved with a love that was more than love— 

I and my Annabel Lee— 

With a love that the wingèd seraphs of Heaven 

Coveted her and me. 

And this was the reason that, long ago, 

In this kingdom by the sea, 

A wind blew out of a cloud, chilling 

My beautiful Annabel Lee; 

So that her highborn kinsmen came 

And bore her away from me, 

To shut her up in a sepulchre 

In this kingdom by the sea. 

The angels, not half so happy in Heaven, 

Went envying her and me— 

Yes!—that was the reason (as all men know, 

In this kingdom by the sea) 

That the wind came out of the cloud by night, 

Chilling and killing my Annabel Lee. 

But our love it was stronger by far than the love 

Of those who were older than we— 

Of many far wiser than we— 

And neither the angels in Heaven above 

Nor the demons down under the sea 

Can ever dissever my soul from the soul 

Of the beautiful Annabel Lee; 

For the moon never beams, without bringing me dreams 

Of the beautiful Annabel Lee; 

And the stars never rise, but I feel the bright eyes 

Of the beautiful Annabel Lee; 

And so, all the night-tide, I lie down by the side 

Of my darling—my darling—my life and my bride, 

In her sepulchre there by the sea— 

In her tomb by the sounding sea.

Άνθη σημερινά.....

Το φεγγάρι χθες στην Αγριά...

Με πολλές ευχές!

Σήμερα από τον κήπο μας.

Με πολλές ευχές για καλή και γρήγορη ανάρρωση του αγαπημένου μας φίλου Ν.Β.

Ποίηση

I CANNOT

by Anna Świrszczyńska

I envy you. Every moment

You can leave me.

I cannot

leave myself.

Σάτιρα....

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

Μουσική Πρόταση: Saint-Saëns - Violin Sonata No. 1 - Heifetz, Smith

Δικαίωση!

Είναι μερικά πράγματα που ικανοποιούν και βοηθούν στον τελικό απολογισμό, τις στιγμές εκείνες που αισθάνεσαι την ανάγκη να “εξετάσεις” τη ζωή σου.

Δημοσιεύτηκε αυτό το μήνα ένα άρθρο σε έγκυρο επιστημονικό περιοδικό, το οποίο επιβεβαιώνει και ενισχύει ευρήματα ερευνών που έκανα, μαζί με άλλους βέβαια, όταν ήμουν στις Η.Π.Α. πριν 35 χρόνια! 

Και για όσους ενδιαφέρονται η σχετική αναφορά και ο σύνδεσμος.

(Auto-)Immune Signature In Aplastic Anemia

Antonio M. Risitano

Haematologica May 2018 103: 747-749; Doi:10.3324/haematol.2018.190884

http://www.haematologica.org/content/103/5/747

Ποίηση

SNOWBALL

by Shel Silverstein

I made myself a snowball

As perfect as could be.

I thought I’d keep it as a pet

And let it sleep with me.

I made it some pajamas

And a pillow for its head.

Then last night it ran away,

But first it wet the bed.

Ποίηση

Α Τ Ι Τ Λ Ο

του Νάσου Βαγενά

Καθρέφτη δεν είχε στο σπίτι. Κοιταζόταν στο τζάμι μιας παλιάς φωτογραφίας της.

Από την ποιητική συλλογή «Πανωραία» του Νάσου Βαγενά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Σημείο των καιρών....

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την Καθημερινή

Λουλούδια...και πάλι

Μουσική Πρόταση: Billie Holiday-Strange fruit

Ένα τραγούδι αλλιώτικο, με στίχους συγκλονιστικούς, από τις πιο σκληρές ώρες του αμερικάνικου Νότου.

Strange Fruit 

Southern trees bear strange fruit

Blood on the leaves and blood at the root

Black bodies swinging in the southern breeze

Strange fruit hanging from the poplar trees

Pastoral scene of the gallant south

The bulging eyes and the twisted mouth

Scent of magnolias, sweet and fresh

Then the sudden smell of burning flesh

Here is fruit for the crows to pluck

For the rain to gather, for the wind to suck

For the sun to rot, for the trees to drop

Here is a strange and bitter crop

Διαβάζοντας...

Και τι είναι ο πόνος των άλλων; Ευκολότερο να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει. Ευκολότερο να αρνηθείς την προσπάθεια να συμπονέσεις, να πιστέψεις ότι το σώμα του αγνώστου στο πεζοδρόμιο είναι απλά ένα φάντασμα, μια συνάθροιση χρωματιστών πίξελς, που απλά θα πάψουν να υπάρχουν μόλις γυρίσουμε το κεφάλι μας, αλλάζοντας το κανάλι του βλέμματός μας. 

Από το βιβλίο “The Lonely City” της Olivia Laing.

Καλημέρα!

Καλημέρα!

Με τρία i-phonika τριαντάφυλλα!

Από την αυλή μας σήμερα!

Ποίηση

SOMETIMES IT HAPPENS

by Brian Patten

And sometimes it happens that you are friends and then

You are not friends,

And friendship has passed.

And whole days are lost and among them

A fountain empties itself.

And sometimes it happens that you are loved and then

You are not loved,

And love is past.

And whole days are lost and among them

A fountain empties itself into the grass.

And sometimes you want to speak to her and then

You do not want to speak,

Then the opportunity has passed.

Your dreams flare up, they suddenly vanish.

And also it happens that there is nowhere to go and then

There is somewhere to go,

Then you have bypassed.

And the years flare up and are gone,

Quicker than a minute.

So you have nothing.

You wonder if these things matter and then

As soon you begin to wonder if these things matter

They cease to matter,

And caring is past.

And a fountain empties itself into the grass.

Διαβάζοντας....

«Οι φήμες και τα πι­κά­ντι­κα σχό­λια γύρω από το πρό­σω­πο του Μελά ορ­γί­α­ζαν. Τα ανέκ­δο­τα δια­δέ­χο­νταν το ένα το άλλο. Ήταν γνω­στό στους πα­ροι­κού­ντες εν Ιε­ρου­σα­λήμ ότι ο Μελάς, κα­θη­γη­τής τότε στη σχολή υπο­κρι­τι­κής της Μα­ρί­κας Κο­το­πού­λη, την έπε­φτε στις μα­θή­τριες της σχο­λής. Όταν όμως έβαλε χέρι στη νεαρή και πολλά υπο­σχό­με­νη ηθο­ποιό Έλλη Λα­μπέ­τη, η Κο­το­πού­λη εξερ­ρά­γη.

«Κάτω τα χέρια σου, πα­λιό­γε­ρε, τι πας να κά­νεις εκεί;» φώ­να­ξε.

Και τι της απά­ντη­σε ο Μελάς;

«Πα­τρι­κά το κάνω, Μα­ρί­κα μου, πα­τρι­κά».

Από τότε έγινε σλό­γκαν με­τα­ξύ των ηθο­ποιών. Κάθε φορά που κά­ποιος δι­πλά­ρω­νε τα κο­ρί­τσια, οι άλλοι φώ­να­ζαν εν χορώ:

«Πα­τρι­κά, Μα­ρί­κα μου, πα­τρι­κά!»

Απόσπασμα από: Κώστας Αρκουδέας. «Το χαμένο Νόμπελ.» 

Ποίηση

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ

Του Po Chü-i*

Σταλμένος ως δώρο από το Αννάμ**

Ένας κόκκινος παπαγάλος.

Το χρώμα του ίδιο με τον ανθό της ροδακινιάς,

Μιλούσε με τη φωνή των ανθρώπων.

Και του έκαναν ότι πάντοτε γίνεται

Με τους σοφούς και τους εύγλωττους.

Πήραν ένα κλουβί με γερά κάγκελα

και τον έκλεισαν μέσα.

* Γνωστός και ως Bai Juyi (772-846). 

**Παλιά ονομασία του Βιετναμ

Η μετάφραση δική μου, από τα αγγλικά.

Διαβάζοντας....

ΟΙ Σπαρτιάτες και οι σύμμαχοι….

Παραπιανόντουσαν οι  σύμμαχοι των Σπαρτιατών, ότι οι τελευταίοι τους τραβούσαν από δω κι εκεί (δεῦρο κἀκεῖσε) σε διάφορες εκστρατείες και μάλιστα τους ζητούσαν να είναι πολυάριθμοι, ενώ οι Σπαρτιάτες ήταν συνήθως λίγοι. 

Θέλοντας να απαντήσει σε αυτό ο Αγησίλαος πρόσταξε μια μέρα να μαζευτεί όλο το στράτευμα και ενώ οι σύμμαχοί τους κάθισαν ανακατωμένοι, οι Σπαρτιάτες, σαφώς λιγότεροι, κάθισαν χώρια.

Ζήτησε τότε ο Αγησίλαος να σηκωθούν πρώτα όρθιοι οι κεραμοποιοί, μετά οι μεταλλουργοί, οι οικοδόμοι κλπ, δηλαδή με τη σειρά όλα τα επαγγέλματα. Σε λίγο είχαν σηκωθεί όλοι οι σύμμαχοι, και κανείς από τους Σπαρτιάτες. Αυτό βέβαια οφείλονταν στο ότι οι Σπαρτιάτες ήταν πολεμιστές και μόνο, αφού απαγορεύονταν να εξασκήσουν κάποιο επάγγελμα («ἀπείρητο γὰρ αὐτοῖς τέχνην ἐργάζεσθαι καὶ μανθάνειν βάναυσον»).

Γέλασε τότε ο Αγησίλαος και είπε: Βλέπετε, λοιπόν, ποιος στέλνει τους περισσότερους στρατιώτες;

Τα παραπάνω βέβαια από τους “Βίους Παράλληλους” του Πλούταρχου

Μαξίμου ως την «Αθλητική Κυριακή»: η προπαγάνδα είναι της ίδιας κοπής

Του Χρήστου Μιχαηλίδη, από το Protagon.gr

Η εκπομπή «Αθλητική Κυριακή» της ΕΡΤ αντιμετώπισε το θέμα της δικαστικής πτυχής του διακοπέντος αγώνας ΠΑΟΚ – ΑΕΚ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού, στο Μαξίμου, κάθε επίμαχο πολιτικό ζήτημα: με απροκάλυπτη, χοντροκομμένη, στυγνή προπαγάνδα.

Κάποτε αρκούσε και μόνον αυτή η τελευταία λέξη. Δεν χρειάζονταν υπερθετικά επίθετα και άλλα στολίδια. Δυστυχώς όμως, εκεί όπου πια έχουμε διολισθήσει ως πολιτική εκπροσώπηση αλλά και ως κοινωνία, ή διαστρέβλωση της πραγματικότητας και της αλήθειας έχει γίνει τόσο εύκολη υπόθεση που δεν χρειάζεται πλέον η γκεμπελική τέχνη που υπήρχε κάποτε για να την επιτύχει. Το φορμάτ είναι copy-paste, και δεν έχει καμιά ιδιαίτερη φιλοσοφία. Σε κάθε διένεξη, υπάρχουν ή τίθενται από όλες τις πλευρές, κάποια στοιχεία εστίασης. Σε αυτά πέφτει όλος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός. Η υπόλοιπη εικόνα, ο αντίλογος δηλαδή, ή διαγράφεται εντελώς, ή διαστρέφεται εξ αρχής και δαιμονοποιείται.

Εάν κάθονται στο ίδιο τραπέζι δύο προπαγανδιστικοί μηχανισμοί, κάτι σπάνιο εν προκειμένω, ο θεατής απλώς παρακολουθεί μια μάχη αδιέξοδη. Τουλάχιστον, όμως, βλέπει δύο επιχειρήματα.

Εάν οι μηχανισμοί αυτοί λειτουργούν κατά μόνας, όπως συμβαίνει με το υπάρχον καθεστώς, είναι σαφές ότι καταβάλλεται προσπάθεια να πεισθεί ο θεατής ότι «αυτή είναι η μία και μόνη αλήθεια».

Στην κυριακάτικη αθλητική εκπομπή της ΕΡΤ, επί περίπου μισή ώρα γινόταν μία χαλαρή κουβέντα μεταξύ δύο βαμμένων ΠΑΟΚτζήδων γύρω από την αναμενόμενη ετυμηγορία του αθλητικού δικαστή για τον διακοπέντα αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων. Ο ένας έτυχε να είναι και δημοσιογράφος. Μίκρυναν, λοιπόν, την πραγματική εικόνα των γεγονότων που συνέβησαν εκείνο το απόγευμα, και κράτησαν μόνο από αυτά την κατά τη γνώμη τους άρνηση της ΑΕΚ να επιστρέψει στον αγωνιστικό χώρο μετά τη διακοπή του.

Πώς και γιατί διεκόπη; Ούτε κουβέντα. Ελεγαν απλώς, και κουτοπόνηρα, ότι «η ΑΕΚ εστιάζει μόνο σε μιαν εικόνα» – προσέξτε τη χοντροκοπιά της προπαγάνδας εδώ. Ποια εικόνα; Δεν λένε. Δεν θέλουν καν να τη θυμίζουν. Ο μηχανισμός θέλει να την εξαφανίσει. Διότι αυτή κρύβει την ουσία.

Είναι η εικόνα που προβλήθηκε σε όλον τον κόσμο, και που δείχνει έναν μαινόμενο πρόεδρο να εισβάλλει οπλοφορώντας μέσα στον αγωνιστικό χώρο, φωνάζοντας στους παίκτες του να αποχωρήσουν, και απειλώντας διαιτητές και αντιπάλους ότι την έχουν στημένη στην ομάδα τους.

Δεν διαφέρει, κατ’ ουσίαν, το σκηνικό αυτό, από εκείνο στο οποίο, μετά το δημοψήφισμα του 2015, ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του προσπάθησαν να πείσουν έναν ολόκληρο λαό ότι ψήφισε κάτι διαφορετικό από εκείνο για το οποίο ο ίδιος, ένα 24ωρο πριν, πανηγύριζε ότι κατήγαγε νίκη λαμπρή. Ακριβώς το ίδιο. Εστίασαν και τότε σε ένα σαθρό επιχείρημα, ότι πήραν εντολή από τον ελληνικό λαό να πούνε όχι στο προηγούμενο σχέδιο των δανειστών, και στο τέλος πήγαν σε νέα διαπραγμάτευση και υπέγραψαν καινούργια σύμβαση πολύ πιο επώδυνη.

Ο ΠΑΟΚ θέλει να σβήσει την ένοπλη εικόνα του Σαββίδη από προσώπου Γης. Η κυβέρνηση του δίνει βήμα να το κάνει. Βήμα ενός δικού της παραμάγαζου, που σε κάθε επίπεδο υπηρετεί αυτόν ακριβώς τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό, και που δυστυχώς συντηρείται από τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.

Ετσι ακριβώς λοιπόν, όπως πάνε να κάνουν τώρα με τον έξαλλο Ιβάν, που αυτός στην ουσία κατέστρεψε την ομάδα του και εξευτέλισε το ελληνικό ποδόσφαιρο στα πέρατα του πλανήτη, έσβησαν-εξαφάνισαν μιαν εκπομπή (της Εύης Κυριακοπούλου) που θα φιλοξενούσε την «άλλη εικόνα», όχι τη δική τους, όπως αυτή παρουσιαζόταν από ανθρώπους με άλλη άποψη: Καλύβας, Ράμφος, Πετρουλάκης, και άλλοι.

Ακούσατε κάποια εξήγηση για εκείνο το εν ψυχρώ κόψιμο; Οχι. Ομοίως δεν θα ακούσετε και καμία αντίδραση για όλες τις άλλες (όπως αυτήν της ΠΑΟΚτζήδικης «Αθλητικής Κυριακής») προπαγανδιστικές αλχημείες που έχουν κατακλύσει όσο ποτέ άλλοτε τον δημόσιο βίο αυτής της χώρας.

YΓ: Και ναι, είμαι ΑΕΚτζής! Και ναι, αναζητήστε και βρείτε εδώ παλαιότερα κομμάτια μου στο Protagon όπου κατακεραύνωνα οπαδούς και παράγοντες της ομάδας μου για πρόκληση και υπόθαλψη επεισοδίων και ζητούσα την παραδειγματική της τιμωρία. Και ναι, πιστεύω ότι το νέο αφήγημα που έχει κατά νου ο Συριζέϊκος προπαγανδιστικός μηχανισμός, προκειμένου να μείνει στην εξουσία και να στηρίξει τους ανθρώπους που τον υποστηρίζουν, είναι: «ας καταστραφεί το ελληνικό ποδόσφαιρο», (κατά τα πρότυπα του «ας καταστραφεί η Ελλάδα»), ακόμα κι αν χρειαστεί Grexit, «ώστε να μπορέσουμε να πουλήσουμε προς τα έξω ότι εμείς τουλάχιστον συγκρουστήκαμε», είτε με την ΕΕ, είτε και με τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες ποδοσφαιρικές αρχές. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο τους ανθρώπους από το να μείνουν μέσα στο παιχνίδι. Ακόμα και χωρίς θεατές. Ακόμα και κεκλεισμένων των θυρών

Μουσική Πρόταση: Jane Monheit - Blame It On My Youth

Αρκάς ...πανικόβλητος!

Μια όχι και πολύ δύσκολη συμβίωση...

Τα σημάδια της άνοιξης

Ας γελάσουμε τουλάχιστον....

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από την Καθημερινή

Διαβάζοντας....

Η συγγραφέας Hilary Mantel είπε κάποτε: Ιστορία δεν είναι το παρελθόν. Είναι αυτό που έχει απομείνει στο κόσκινο, όταν οι αιώνες το έχουν διατρέξει.

Απόσπασμα από το βιβλίο της Catherine Nixey. «The Darkening Age.»

Ναι, το ζήτημα είναι να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Κώστα Γιαννακίδη, από το protagon.gr

«Το ζήτημα είναι (μόνο) να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ;» αναρωτήθηκε ο Νίκος Μαραντζίδης. «Ναι», είναι μία αυθόρμητη, αλλά και ταυτοχρόνως προφανής απάντηση. Και μετά, αφού φύγει και αφού κάνει γενναία αυτοκριτική, μπορεί, πράγματι, να προσέλθει στο τραπέζι της συζήτησης. Αυτή δεν είναι αντιαριστερή στάση. Είναι στάση απέναντι στο  τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε και πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Στη Δημοκρατία μαγειρεύεις με ό,τι υλικό έχεις διαθέσιμο», γράφει ο Μαραντζίδης. Καμία αντίρρηση. Όταν, όμως, το υλικό είναι τοξικό, οφείλεις να είσαι προσεκτικός. Μπορείς, βέβαια, να φτιάξεις στομάχι που αντέχει τα πάντα. Να τρως γύψο και να λες ότι καταπίνεις ζάχαρη. Όμως η αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, από όποια πολιτική θέση και αν δίδεται, δεν αφορά μόνο τη μάχη για τις καρέκλες της εξουσίας. Έχει να κάνει με την πολιτική ηθική και αισθητική του κυβερνώντος κόμματος. Με την έπαρση, τη θεσμική ασέβεια και την απουσία αυτοκριτικής.

Και, εντάξει, οι της Νέας Δημοκρατίας θα βάλουν το μαχαίρι στα δόντια, βλέπουν ότι είναι δέκα πόντους μπροστά και κάνουν την τελική έφοδο προς την εξουσία. Η συζήτηση δεν αφορά ούτε αυτούς, ούτε τους ψηφοφόρους τους. Το Κίνημα Αλλαγής για ποιο λόγο να προσέλθει σε μία συζήτηση με τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα τώρα, πριν καταγραφεί το σκορ των εκλογών και το μέγεθος της ήττας του; Για να του υποδεικνύει ο κάθε Σκουρλέτης ποιους να πετάξει και ποιους να κρατήσει; Για να πάρει μερίδιο στις… κυβερνητικές επιτυχίες; Και πώς, αλήθεια, θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι απέναντι σε αυτούς που χρησιμοποίησαν κάθε μέσο πολιτικού καιροσκοπισμού για να σπιλώσουν και μετά να αφαιμάξουν πολιτικά τον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας;

Ναι, ασφαλώς οι συγκλίσεις είναι υλικό με το οποίο θεμελιώνεται η πρόοδος σε μία κοινωνία. Ωστόσο αδυνατώ να καταλάβω πώς μπαίνεις σε συναινετική κουβέντα με ένα κόμμα που δεν έκανε καν στοιχειώδη αυτοκριτική για την περιπέτεια στην όποια έσυρε τη χώρα δια της «υπερήφανης» διαπραγμάτευσης. Που όχι μόνο δεν ήταν κάθε λέξη του Συντάγματος, αλλά κόντεψε να διαγράψει πολλές από αυτές. Που εξαπάτησε και δίχασε την κοινωνία, υιοθετώντας ρητορική του πιο ακραίου λαϊκισμού. Δηλαδή τι ακριβώς μπορεί να συζητήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ το Κίνημα Αλλαγής; Μία «προοδευτική συνεργασία»; Μα, αυτοί τείνουν να αποδειχθούν δεξιότεροι της ΝΔ!

Συμφωνώ, τα πράγματα για το Κίνημα Αλλαγής δεν είναι απλά. Αν θέλει να επαναπατρίσει ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εμφανίζεται στο πολιτικό παιχνίδι ως μπαλαντέρ του Μητσοτάκη. Όμως από την άλλη, οι άνθρωποι που πήγαν δύο Κυριακές για να ψηφίσουν τη Φώφη, το έκαναν και για να καταγγείλουν τον Τσίπρα. Εν τέλει, όταν πρόκειται να διαπραγματευτείς το πιάτο σου με έναν ισχυρότερο από σένα, καλύτερα να το κάνεις όταν έχει φάει ξύλο. Για ποιο λόγο, να τον στηρίξεις πριν πέσουν οι γροθιές;

Μουσική Πρόταση: Janis Joplin - Me And Bobby McGee