Συνέχεια από χθες

Απαντώντας σε ένα χθεσινό σχόλιο θα ήθελα να γράψω τα εξής:

Συμφωνώ ότι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, άλλη περισσότερο, άλλη λιγότερο φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της χώρας.

Πιστεύω όμως ότι ένας νέος, έντιμος ηγέτης ενός αριστερού κόμματος όφειλε να πει από την αρχή την αλήθεια στον ελληνικό λαό και να τον προειδοποιήσει για τα δύσκολα χρόνια μπροστά του. Να κερδίσει την ψήφο του υποσχόμενος συνετή διαχείριση, αποτελεσματική καταπολέμηση -και όχι αντικατάσταση των πηγών- της διαφθοράς, έμφαση στο κοινωνικό κράτος, φορολογική δικαιοσύνη και συνέπεια σε ότι αφορά τις βασικές αρχές της αριστεράς. Χωρίς εξωφρενικές ψευδολογίες και συνειδητή εξαπάτηση. 

Δεν γνωρίζω εάν με τον τρόπο αυτό θα κέρδιζε την εξουσία. Μπορεί και όχι, αν και η αναξιοπιστία στην οποία είχε περιέλθει το πολιτικό σύστημα του έδινε σημαντικές πιθανότητες. Με τη συμπεριφορά του όμως θεωρώ ότι προκάλεσε τρομερή ζημιά, δημιουργώντας τεράστιες αμφιβολίες στη συνείδηση των πολιτών για τις δυνατότητες της αριστερής διακυβέρνησης και πολύ φοβάμαι ότι έριξε άφθονο νερό στο μύλο των συντηρητικών δυνάμεων της χώρας, οι οποίες ετοιμάζονται να επανέλθουν για να συνεχίσουν το έργο τους.

Και άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος είδαν μνημόνια με ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά στη δύσκολη ώρα οι πολιτικές δυνάμεις συνεργάστηκαν έστω στοιχειωδώς για την αντιμετώπιση της κατάστασης, χωρίς άκαιρα διχαστικά μηνύματα και καταγγελίες για προδοσίες. Και τώρα που βγήκαν από τα μνημόνια θα έχουν, αν το θελήσουν οι πολίτες τους, την πολυτέλεια να επιρρίψουν και τις ευθύνες εκεί που πρέπει.

Εμείς δυστυχώς -και σε αυτό έχει τεράστια ευθύνη ο σημερινός πρωθυπουργός- έχουμε εμπλακεί σε ένα φαύλο κύκλο με ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις των δανειστών και με συνεχείς αλληλοκατηγορίες, που έχουν στόχο να αποδείξουν ότι ο δικός τους πολιτικός χώρος είναι λιγότερο “βρωμερός”. Ένα φαύλο κύκλο τον οποίο πολύ φοβούμαι ότι θα κληρονομήσουν όχι μόνο τα παιδιά μας, που ήδη υφίστανται τις οδυνηρές συνέπειες, αλλά και τα παιδιά των εγγονιών μας.