ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2020

Μουσική Πρόταση: Deep Purple-Child in Time

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2020

Μουσική Πρόταση: Μάριος Τόκας - Αννούλα του χιονιά

Από μια ζωντανή ηχογράφηση ενός σημαντικού συνθέτη, που έφυγε νωρίς...

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2020

«At the risk of stating the obvious: nobody is going to make America great again. Nobody even seriously imagines it to be a possibility. America might, it is true, eventually stop outsourcing its manufacturing to China, but if those jobs are ever brought back home, they will return in the form of automated labor. Robots and algorithms will not make America great again—unless by “America” you mean billionaires, and by “great” you mean even richer. Its middle class has been gutted, sold off for scrap. Trump is only the most visible symptom of a disease that has long been sickening the country’s blood—a rapidly metastasizing tumor of inequality, hyper-militarism, racism, surveillance, and fear that we might as well go ahead and diagnose as terminal-stage capitalism.

Απόσπασμα από: Mark O'Connell;. «Notes From an Apocalypse.»

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Συμβούλια ΑΕΙ: Θύματα της “Μαρμάγκας”

Τη θυμάστε την έκφραση “Το έφαγε η μαρμάγκα;”. Η μαρμάγκα είναι μια μεγάλη και φαρμακερή αράχνη, που τρώει ότι πέσει στα δίχτυα της. Όπως αναγράφεται σε σχετική στήλη στο διαδίκτυο η συγκεκριμένη φράση χρησιμοποιείται “για κάποιον/κάτι που εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη ή για κάποιον που δεν είχε την τύχη. Για απειλή ότι θα χαθεί, θα ξεχαστεί, ότι δεν έχει καμία προοπτική.”

Αυτό ακριβώς έγινε με τα περίφημα “Συμβούλια” των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Κανείς δεν μιλά πια γι’ αυτά και όσοι το κάνουν “φτύνουν αμέσως μετά στον κόρφο τους”.

Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν το πιο θετικό μέτρο του νόμου Διαμαντοπούλου, άσχετα αν υπονομεύθηκε άμεσα και αποτελεσματικά από τους υπουργούς που τη διαδέχτηκαν. Μερικές βελτιώσεις έπρεπε να γίνουν, αλλά η πλήρης κατάργηση και μάλιστα χωρίς καμιά εξήγηση δείχνει την αποτελεσματικότητα της μαρμάγκας.

Έχω μπροστά μου δήλωση του σημερινό πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη το 2016, ως αρχηγού τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης: “ Τα Συμβούλια Ιδρύματος είναι ένας θεσμός τον οποίο δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα αποκαταστήσουμε και θα ενισχύσουμε”.

Η Υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως επανειλημμένα είχε δηλώσει ότι είναι στις προθέσεις της Κυβέρνησης η επαναφορά του θεσμού των Συμβουλίων στα ΑΕΙ.

Και έκτοτε σιωπή. Ήλθε το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση και θα ψηφιστεί. Για τα Συμβούλια ούτε συζήτηση, ούτε καν ένα κιχ.

Κυριολεκτικά τα έφαγε η μαρμάγκα.

Και για τον ΣΥΡΙΖΑ η απέχθειά του για τα Συμβούλια ήταν σαφής και διακηρυγμένη. Εκείνος άλλωστε έδωσε το τελειωτικό χτύπημα με την κατάργησή τους. Αλλά η κυβέρνηση; Ούτε μια εξήγηση; Και η πρωθυπουργική δέσμευση;

Ποια είναι λοιπόν η “μαρμάγκα” της υπόθεσης;

Τρίτη 2 Ιουνίου 2020

Διαβάζοντας...

Πρόκειται να πεθάνουμε και αυτό μας κάνει να είμαστε οι τυχεροί. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα πεθάνουν ποτέ, επειδή ποτέ δεν πρόκειται να γεννηθούν. Οι άνθρωποι που δυνητικά θα μπορούσαν να είναι εδώ στη θέση μου, αλλά που δεν θα δουν ποτέ το φως της ημέρας ξεπερνούν σε αριθμό τους κόκκους άμμου της Αραβίας. Είναι βέβαιο ότι αυτά τα αγέννητα φαντάσματα περιλαμβάνουν μεγαλύτερους ποιητές από τον Keats και επιστήμονες μεγαλύτερους από τον Νεύτωνα. Αυτό το γνωρίζουμε, επειδή το πλήθος των πιθανών αυτών ανθρώπων που επιτρέπει το DNA μας ξεπερνά κατά ανυπολόγιστο αριθμό αυτό εκείνων που πραγματικά ζουν ή έζησαν. Παρολες αυτές τις εξαιρετικά μικρές πιθανότητες να που είμαστε εδώ εσείς και εγώ μέσα στην ασημαντότητά μας. Εμείς οι λίγοι προνομιούχοι, που κερδίσαμε τη λοτταρία της γέννησης παρά τις πιθανότητες, πως άραγε τολμάμε να γκρινιάζουμε για την αναπόφευκτη επιστροφή μας στην αρχική κατάσταση, απο την οποία η τεράστια πλειοψηφία δεν ξεφύτρωσε ποτέ;

Ο Richard Dawkins από το Υφαίνοντας το Ουράνιο Τόξο.