Ευχές!

 Καλημέρα και Καλά Χριστούγεννα!

Με εικόνες από τον σημερινό ουρανό στο Μαλάκι!

Καθαρισμός της ακτής

Σήμερα το πρωί μαθητές του Γενιικού Λυκείου Αγριάς καθάρισαν την ακτή στο Μαλάκι. Εύγε για εκείνους που είχαν την πρωτοβουλία και ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά. 

Μουσική Πρόταση: Kalinifta canzone populare

 

Μουσική Πρόταση: Σπύρος Σαμοίλης Το βάλς της νοσταλγίας

 

Ποίηση

 Κ Α Τ Ω  Α Π Ο  Τ Η  Μ Α Ρ Κ Ι Ζ Α

του Μάνου Ελευθερίου

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

Αντιπαλότητες και ιατρικά λάθη

 Διάβασα μια ενδιαφέρουσα μελέτη, που διαπιστώνει ότι οι καλές ή κακές σχέσεις και οι αντιπαλότητες που αναπτύσσονται στους γιατρούς που υπηρετούν σε ένα τμήμα μπορεί να επηρεάσουν τη συχνότητα ιατρικών λαθών και την έκβαση των ασθενών τους! Όχι ότι πρέπει να μας εκπλήσσει κάτι τέτοιο, απλά αυτοί που έκαναν τη μελέτη ισχυρίζονται ότι το απέδειξαν.

Diversity in hospital teams and patient outcomes

Worldwide, medical errors result in 1 million deaths annually, by some estimates. However, little attention has been paid to how complex group dynamics drive medical errors. Ren Li et al. examined how patient outcomes are affected by divisions in hospital team diversity—a phenomenon called faultlines, which can occur when multiple attributes, such as gender and race of unit members, align and divide a unit into homogeneous subgroups. The authors analyzed survey data collected from 1,102 employees across 38 clinical units at a large medical center in the United States and obtained outcome measures for 4,138 patients who were discharged from those units. The staff were less civil toward each other when strong faultlines formed, and the lack of civility was linked to higher medical error and death rates of patients in those units. The authors found that a 10% increase in unit incivility was associated with up to an 8.87% increase in healthcare-associated infection rates and up to a 10.59% increase in mortality rates. However, patients in units with strong collaborative cultures for managing conflicts experienced fewer adverse events and were less likely to die, regardless of strong faultlines. According to the authors, the findings suggest that training on collaborative conflict culture can help hospitals provide optimal patient care. — J.W.

Από το περιοδικό PNAS.

Ο παράκτιος ψαράς και η άσκηση

 “Έγραψε” πάλι. Ο γνωστός παράκτιος ψαράς, που συναντώ σχεδόν κάθε μέρα στον πρωινό περίπατό μου. Εκείνος που μου έχει πει ότι ψαρεύει εδώ στο Μαλάκι, αν και δεν έχει πιάσει ποτέ κανένα ψάρι, επειδή βρίσκει να παρκάρει.

Τελευταία περπατώ στην παραλία, δίπλα στο κύμα. Επειδή η παραλία έχει μήκος περίπου 500 μέτρα, περπατώ πέρα-δώθε 6 με 7 φορές, με σκοπό να καλύψω 3 με 3,5 χιλιόμετρα κάθε μέρα. Αυτό βέβαια έχει ως συνέπεια σε κάθε μου πέρασμα να βρίσκομαι κοντά στον παράκτιο ψαρά του τίποτα.

Σήμερα και κάθε φορά που περνούσα δίπλα του, αναγκαζόμουν να διακόψω το περπάτημά μου και βέβαια να χάνω συνεχώς το ρυθμό μου, αφού είχε όρεξη για κουβέντα, Αφού μου έκανε τα γνωστά παράπονα για το “θανατο” του Παγασητικού, και αφού μιλήσαμε για τον καιρό και τα κρύα και τις βροχές που έρχονται-αυτά σε διαφορετικές βόλτες- άρχισε να μου λέει ότι και αυτός περπατάει μισή με μία ώρα καθε πρωί, εκεί που είναι το σπίτι του, δηλαδή στην Αγριά, αλλά το πρόβλημά του είναι ότι συναντάει συνέχεια γνωστούς, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτός περπατάει για να κάνει άσκηση και του αρχίζουν την κουβέντα, οπότε η άσκησή του πάει περίπατο.

Αυτά μου είπε και μετά με άφησε να συνεχίσω τη δική μου υποτιθέμενη άσκηση!

Ποίηση

 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Άρρωστη πόλη
απλώνεσαι απ’ άκρη
σ’ άκρη
μες στη βρομιά
την πίκρα
και τη δυστυχία
Γύμνωσες πια

Γυμνώσαμε πια
Κι οι άνθρωποι
όλοι
σαν τα φύλλα
μας τινάζει
η γη από πάνω της
σαν ένα δέντρο
που ελαφρύνει
το φθινόπωρο.

Από τη Συλλογή «Ζωή μισοτιμής» – της Μαριλού Καλοκάση

Ζαγοροχώρια Νοέμβριος 2023

 Ένα μικρό φωτογραφικό δείγμα από την εκδρομή της προηγούμενης εβδομάδας στα Ζαγοροχώρια.

Πρωινός περίπατος

 Από τον σημερινό μου πρωϊνό περίπατο.

Το ίδιο νόμισμα...

 Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει σήμερα αδρά με το ίδιο ακριβώς νόμισμα με εκείνο που τον έφερε στην άνοδο και στην εξουσία. 

Και που παραλίγο να πληρώσει και η ίδια η χώρα.

Και αυτό το νόμισμα είναι ο τυχοδιωκτισμός του Αλέξη Τσίπρα.

Το πρώτο μπουμπούκι μετά την πλημμύρα

 Αυτό είναι το πρώτο μπουμπούκι από μια από τις τριανταφυλλιές, που είχαν σκεπαστεί από τα μπάζα της καταστροφής και που ξεπήδησαν μέσα από αυτά.

Ποίηση

Διεθνές Συνέδριο Φόβου

Προσωρινά δεν θα τραγουδούμε τον έρωτα,
που κατέφυγε πιο κάτω κι από τα υπόγεια.
Θα τραγουδούμε τον φόβο, που αποστειρώνει τις αγκαλιές,
δεν θα τραγουδούμε το μίσος, επειδή αυτό δεν υπάρχει,
υπάρχει μόνο ο φόβος, πατέρας μας και σύντροφός μας,
ο μέγας φόβος των σερτάο*, των θαλασσών, των ερήμων,
ο φόβος των στρατιωτών, ο φόβος των μανάδων, ο φόβος των εκκλησιών,
θα τραγουδούμε τον φόβο των δικτατόρων, τον φόβο των δημοκρατών,
θα τραγουδούμε τον φόβο του θανάτου και τον φόβο του μετά το θάνατο.
Μετά θα πεθάνουμε από φόβο
και πάνω στους τάφους μας θα βγουν κίτρινα και τρομοκρατημένα άνθη.

Από το Sentimento do Mundo (1940)

Carlos Drummond de Andrade (1902-1987)

Από το περιοδικό “Χάρτης”.

* Σερτάο, ονομάζονται οι ημιάνυδρες εκτάσεις στο εσωτερικό της Βραζιλίας

Μουσική Πρόταση: Ελένη Βιτάλη - Κι αν ο καημός - Σπύρος Σαμοϊλης - 1974

 

Μουσική Πρόταση: Memory Loves You Sophie Zelmani

 

Ερώτημα

 Μας ξεκούφανε!

Υπάρχει άραγε κάτι πιο κραυγαλέο απόν εκκωφαντική σιωπή του Αλέξη Τσίπρα για ότι συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ;

Μουσική Πρόταση: Nina Simone - 22nd Century

Ένα επαναστατικό τραγούδι του Exuma από τις Bahames στην ιστορική εκτέλεση από την Nina Simone.

Μουσική Πρόταση: Μη μιλάς άλλο γι΄αγάπη

 Κάτι παλιό σε μοντέρνα εκτέλεση

Ζουγανέλη-Μαραβέγιας εκτελούν Σαββόπουλο

Ποίηση

 Κανένα άλμα προς τα εμπρός, της Νίκης Μαραγκού

Κανένα άλμα προς τα εμπρός
δε θέλω πια να κάνω
μόνο βήματα αργά
που να μου επιτρέπουν
να παρατηρώ
τον κάλυκα του άνθους
πώς τεντώνεται
τις τελευταίες ακτίνες
να αγγίξει
του φωτός
και πώς αλλάζει χρώμα
πώς φθίνει, στεγνώνει, πώς μαραίνεται.

Τριανταφυλλιές...

 Είχαμε στον κήπο μας περισσότερες από δέκα τριανταφυλλιές. Με λουλούδια όλων των χρωμάτων και των ποικιλιών. Από αυτές μονάχα μία έμεινε άθικτη από την καταιγίδα. Απλά επειδή βρέθηκε μακριά από την μανία του νερού, που σάρωσε τα πάντα. Αυτή η άσπρη τριανταφυλλιά, που σας δείχνω.

Σήμερα όμως έχω ένα χαρμόσυνο νέο! Πέντε-έξη από τις θαμμένες από τα μπάζα τριανταφυλλιές ξεπρόβαλαν και πάλι. Με τα καταπράσινα θαλερά φυλλαράκια τους. Και ελπίζω ότι θα μας δώσουν και πάλι τα υπέροχα λουλούδια τους.

Ναι, μερικές φορές μετά την καταστροφή έρχεται η αναγέννηση! Και η ελπίδα για μια καινούργια  αρχή.

Η φράση-κλειδί

“Δεν θα σας αφήσουμε να πλήξετε. Όχι εγώ, ο ΣΥΡΙΖΑ”

Αυτή είναι η φράση που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας προς τους δημοσιογράφους κατά τη συνάντησή του με τον νέο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη.

Μια δήλωση που δεν σχολιάστηκε και δεν εκτιμήθηκε δεόντως.

Όχι, δεν ήταν απλά ένας από τους συνηθισμένους του “εξυπνακισμούς.”

Ήταν η δήλωση κατοχύρωσης του σεναρίου και της σκηνοθεσίας του μεγαλύτερου σόου που παίχτηκε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα.

Για τον Αλέξη Τσίπρα η αποχώρηση από την Προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν  ίσως περισσότερο οδυνηρή από τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δεν είναι λίγο να αποχωρείς από το μαγαζί, που το πήρες μπακάλικο της γειτονιάς και το έκανες αλυσίδα σούπερ-μάρκετ. 

Και να σου ζητάνε να αποχωρήσεις -ίσως όχι με SMS, αλλά με σαφή μηνύματα όλων των ειδών- αυτοί που τους έκανες υπουργούς και κυβερνήτες.

Δεν αντέχεται εύκολα αυτό. 

Και ακόμη χειρότερα να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εκλεγεί στη θέση σου κάποιος καλύτερος, σοβαρότερος και πιο πετυχημένος τελικά.

Εξ ου το νέο σενάριο και η σκηνοθεσία. 

Μέχρις ότου η αβάσταχτη ελαφρότητα της κενότητας του νέου εκλεκτού να οδηγήσει στην επάνοδο. 

Όταν οι περιστάσεις θα είναι ευνοϊκές γι' αυτό.

 

Μετά την πλημμύρα

Βαρύ το τίμημα ήταν για μας από την νεροποντή και την πλημμύρα της 5ης Σεπτεμβρίου. Το υπόγειο του σπιτιού πλημμύρισε, η αυλή μας γέμισε με μπάζα, οι φράχτες με τους γείτονες εξαφανίστηκαν, ρεύμα έχουμε αλλά με βλάβες σε ότι βρίσκεται εκτός σπιτιού, η πόρτα της αυλής έπεσε, το ίντερνετ ήρθε μετά 10 μέρες, αλλά σταθερό τηλέφωνο δεν έχουμε ακόμη. Το νερό μάλλον δεν είναι πόσιμο, αλλά επίσημη ενημέρωση δεν έχουμε. Προς το παρόν καταναλώνουμε εμφιαλωμένο.

Αντί άλλης περιγραφής για τις αιτίες, παραθέτω εδώ μια επιστολή που έστειλα στην αρμόδια υπηρεσία της Περιφέρειας Θεσσαλίας, χωρίς, για να είμαστε ειλικρινείς, σχεδόν καμιά ελπίδα για ανταπόκριση.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΠΕ Μαγνησίας

Διεύθυνση Τεχνικών Έργων

Τμήμα Δομών Περιβάλλοντος

ΘΕΜΑ: Αποκατάσταση ρεμάτων στο Μαλάκι

Έγινε σε όλους μας κατανοητό ότι το μέγεθος της καταστροφής κυρίως στη Θεσσαλία και ειδικά στη Μαγνησία, όπου και κατοικώ, οφείλεται κατά κύριο λόγο στις εξαιρετικά μεγάλες, πρωτοφανείς ποσότητες νερού από τη νεροποντή.

Υπάρχουν όμως και φαινόμενα, που ακόμη και με τέτοιες μεγάλες ποσότητες βροχής θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, ή έστω δραστικά περιοριστεί, εάν δεν υπήρχαν άστοχες παρεμβάσεις και σοβαρές παραλείψεις προληπτικών ενεργειών.

Ένα τέτοιο φαινόμενο επιθυμώ να επισημάνω και να τονίσω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, αν όχι βεβαιότητα, ότι θα επαναληφθεί στο μέλλον.

Στην περιοχή της Μαγνησίας όπου διαμένω, στο Μαλάκι δεν θα υπήρχαν σοβαρές συνέπειες από την πρωτοφανή αυτή νεροποντή, παρά μόνόν ίσως κάποιοι πλημμυρισμοί υπογείων συχνοί άλλωστε σε παραθαλλάσιες περιοχές.

Υπήρξε όμως μια σοβαρότατη συνέπεια σε μερικές κατοικίες της περιοχής και ιδιαίτερα στι δική μου, η οποία βρίσκεται επάνω στον κεντρικό περιοφερειακό δρόμο Βόλου-Νεοχωρίου.

Η διαρκής και ισχυρή βροχόπτωση της 4-5ης Σεπτεμβρίου 2023 είχε ως αποτέλεσμα να μεταβληθεί σε πργματικό ποτάμι ένα συγκεκριμένο σημείο του οδοστρώματος με αφετηρία ένα φυσικό χείμαρρο-ρέμα,  που βρίκεται στην πρώτη στροφή μετά την ευθεία που υπάρχει στο Μαλάκι και την περιφερειακή οδό Βόλου-Νεοχωρίου, στην κατεύθυνση προς το Πήλιο, απέναντι από τις εγκαταστάσεις των θερινών διακοπών του Στρατού. Η κατεύθυνση των υδάτων ήταν δυτική, δηλαδή προς τον Βόλο.

Παράλληλα με αυτόν τον φυσικό χείμαρρο, που ξεκινά ψηλά στο βουνό, υπάρχει πολύ κοντά και ένα άλλο ρέμα, που βρίσκεται δυτικότερα, δίπλα σε ένα χωματόδρομο, που καταλήγουν και τα δύο στο οδόστρωμα της περιφερειακής οδού, το δεύτερο περίπου απέναντι από την είσοδο  των εγκαταστάσεων του Στρατού.

Η απόσταση των δύο αυτών ρεμάτων από την είσοδο της κατοικίας μας είναι 280 και 140 μέτρα αντίστοιχα. 

Ο κυρίως χείμαρρος-ρέμα αλλά και το μικρότερο ρέμα που ανέφερα, μετέφεραν ένα μεγάλο ποσόν μπάζων, δηλαδή χώματος και πετρών κάθε μεγέθους, μερικών μάλιστα εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων. Αυτά τα νερά του χειμάρρου παλαιότερα περνούσαν κάτω από τον περιφερειαικό δρόμο και κατέληγαν στη θάλασσα.. Εάν αυτή η φυσική πορεία των υδάτων είχε διατηρηθεί δεν θα είχε παρουσιαστεί, τουλάχιστον σε αυτή την ένταση, το φαινόμενο της δημιουργίας του ποταμού του οδοστρώματος που περιέγραψα.

Η μη διατήρηση της φυσικής ροής του χειμάρρου-ρέματος οφείλεται σε εργασίες που έγιναν κατά την εκτέλεση έργων στην Μονάδα των εγκαταστάσεων του Στρατού, που προανέφερα και που έγιναν πριν πολλά χρόνια. Με λίγα λόγια το ρέμα-χείμαρρος έπαψε να έχει διέξοδο προς τη θάλσσα και τώρα υπάρχει μόνο μια κοίτη με σημαντικό πλάτος, που καταλήγει στην περιφερειακή οδό. Από την κάτω πλευρά του δρόμου και στην πλευρά των εγκαταστάσεων του στρατού υποτίθεται ότι έγιναν κάποια έργα για τη δίοδο των υδάτων, ίχνη των οποίων βλέπει κανείς, αλλά είναι σαφές ότι ουδέποτε λειτούργησαν και σε κάθε περίπτωση ήταν εντελώς ανεπαρκή για μεγάλες ποσότητες νερού,

Σε προηγούμενες ισχυρές νεροποντές είχαν παρατηρηθεί παρόμοια φαινόμενα και είχαν πάλι πλημμυρίσει οι αυλές μας, κυρίως με νερό και χώματα, όχι όμως με την ένταση του φαινομένου που παρατηρήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2023.

Αυτή τη φορά ολόκληρο σχεδόν το οικόπεδο του ενός στρέμματος στο οποίο βρίσκεται η κατοικία μας καλύφθηκε από μπάζα, δηλαδή πέτρες και χώματα, που σε μερικά σημεία έχουν ύψος πάνω από 80 εκατοστά του μέτρου. Ιδιαίτερα η κεντρική και μοναδική είσοδος της κατοικίας μας έμεινε για μέρες αποκλεισμένη από τεράστια ποσότητα φερτών υλικών, τόσο στο εξωτερικό, όσο και το εσωτερικό της πύλης του σπιτιού μας, η οποία πύλη βέβαια καταστράφηκε, όπως και οι φράχτες που υπήρχαν με τα γειτονικά κτήματα, τοσο ανατολικά όσο και δυτικά της ιδιοκτησίας μας.

Επίσης πλημμύρισε και το υπόγειο της κατοικίας μας, με το νερό να φτάνει σε ύψος τα 50 εκ. Με συνέπεια καταστροφή πολλών επίπλων, στρωμάτων, βιβλίων, φωτογραφιών και άλλων οικογενειακών κειμηλίων.

Πρέπει να σημειώσω ότι μεγάλο μέρος αυτής της καταστροφής οφείλεται στις ενέργειες του συνεργείου μηχανημάτων, που επιχειρούσε να κρατήσει την περιφερειακή οδό ανοιχτή, καθώς είχαν αθροιστεί μεγάλες πέτρες στο οδόστρωμα. Τα μηχανήματα μετέφεραν αυτά τα υλικά, δηλαδή τις πέτρες και τα χώματα στα πλαινά σημεία του δρόμου και στην περίπτωσή μας στην είσοδο, αλλά και μέσα στη αυλή του σπιτιού μας.

Το μέγεθος της καταστροφής είναι μεγάλο και και οι συνέπειες στην λειτουργικότητα της κατοικίας μας τέτοιες, που μας ανάγκασε να προσλάβουμε ιδιωτικό συνεργείο για την απομάκρυνση της τεράστιας ποσότητας των μπάζων,το οποίο συνεργείο εργάστηκε επί 5 μέρες.

Σας αναφέρω αυτά τα φαινόμενα για να επισημάνω α) το μέγεθος της ζημιάς την οποία έχουμε υποστεί και β) την ανάγκη λήψης επειγόντως μέτρων, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο.

Η κοινή λογική λέει ότι ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί ένα παρόμοιο φαινόμενο καταστροφών είναι να δημιουργηθεί ένα είδος γέφυρας στο σημείο που ο χείμαρρος συναντά το δρόμο, και να αποκατασταθεί η φυσική πορεία του νερού προς τη θάλασσα. Επίσης κάποια έργα πρέπει να γίνουν και για το μικρότερο ρέμα, που επίσης καταλήγει απέναντι από τις εγκαταστάσεις του Στρατού.

Τις αιτίες, πλην του μεγέθους της βροχόπτωσης νομίζω ότι τις ανέλυσα. Η πολιτεία οφείλει να λάβει τα μέτρα της για τη διευθέτηση του προβλήματος με τα ρέματα-χειμάρρους, που γίνονται ποτάμια με τη βροχόπτωση, χωρίς διέξοδο στη θάλασσα.

Για όλα τα αναφερόμενα στην επιστολή αυτή γεγονότα έχω στη διάθεσή μου άφθονο φωτογραφικό υλικό και βίντεο. Επισυνάπτω μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες από τα μπάζα που αθροίστηκαν στην αυλή μας και από το σημείο εκβολής των δύο ρεμάτων πάνω στον περιφεριεακό δρόμο, απέναντι από τις εγκαταστάσεις του Στρατού.

Με εκτίμηση,

Νικόλαος Κ. Ζούμπος

Μαλάκι Μαγνησίας

Συνάντηση παλιών συμμαθητών

 Το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου έγινε η ετήσια πλέον όπως την έχουμε καθιερώσει συνάντηση των αποφοίτων του 1966 του Α' Λυκείου Βόλου. 

Αυτή τη φορά τη συνδυάσαμε μια μια επίσκεψη και ξενάγηση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου και στη συνέχεια φαγητό στον Άναυρο και το ιστορικό εστιατόριο "Αύρα".

Μουσική Πρόταση: lewis watson - stay

 

Κακτολούλουδο

 

“Τι θα έλεγα στον Απόστολο Βαγενάκη”

 Στην κηδεία του Απόστολου Βαγενάκη, που έγινε στο Κοιμητήριο της Κηφισιάς, οι συγγενείς δεν επιθυμούσαν να εκφωνηθούν επικήδειοι.

Δεν τους αδικώ καθόλου και μάλιστα συμφωνώ με την απόφασή τους.

Είναι μια γνωστή, αλλά νομίζω συγγνωστή ανθρώπινη αδυναμία κατά την εκφώνηση τέτοιων λόγων, όταν αυτοί μάλιστα αφορούν ανθρώπους με μεγάλη κοινωνική και επιστημονική προσφορά, οι ομιλητές να “περιαυτολογούν” κατά κάποιο τρόπο προβάλλοντας τη σχέση τους με τον αποβιώσαντα.

Η επθυμία μου να μιλήσω μετά την κηδεία, δεν ήταν βέβαια ξένη προς την προαναφερθεία ανθρώπινη αδυναμία, αλλά σου τονίζω με κάθε ειλικρίνεια ότι προκλήθηκε κυρίως από την έντονη παρότρυνση από αρκετούς από τους αρχικούς συνεργάτες του εκλιπόντος.

Να, λοιπόν, “τι θα του έλεγα”:

Απόστολε Βαγενάκη,

Ήσουν  σε όλα σου εξαιρετικός! Άνθρωπος, γιατρός, δάσκαλος!

Δίδαξες και παραδειγμάτισες εκατοντάδες γιατρούς και φοιτητές ιατρικής. Πολλοί συνεργάτες και φοιτητές σου έφτασαν σε ανώτατες ακαδημαϊκές και ιατρικές βαθμίδες. 

Ήσουν από τους βασικότερους, αν όχι ο βασικότερος πυλώνας της Ιατρικής Σχολής της Πάτρας, που είναι γνωστό ότι αναβάθμισε την νοσηλεία των ασθενών ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής επικράτειας.

Για μένα ήσουν μέντορας και φίλος συνάμα. Πορεύτηκα μαζί σου από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της Παθολογικής Κλινικής, μιας κλινικής πρότυπο για την εποχή εκείνη και είχα την τιμή να σε διαδεχθώ μετά τη συνταξιοδότηση σου.

Από τις πολυτιμότερες αναμνήσεις μου είναι οι συζητήσεις επι παντός επιστητού που είχαμε στο γραφείο σου. Είχες κοφτερό μυαλό και τεράστια ευαισθησία για όλα τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας. 

Η προσφορά σου υπήρξε ανεκτίμητη και στο επίπεδο της διοίκησης του πανεπιστημίου  όπου ως Κοσμήτορας και μέλος της Συγκλήτου  ήσουν μια από τις σοφότερες φωνές.

Για πολλούς από μας, ιδιαίτερα τους πρώτους σου συνεργάτες, είναι το τέλος μιας εποχής και μιας πορείας που κυριολεκτικά μας διαμόρφωσε και μας σημάδεψε ανεξίτηλα.

Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό.

Θερμά συλλυπητήρια στην πυξίδα σου την αγαπημένη σου Λένα και τον γιο σου Γιώργο που έχει χαράξει τον δικό του εξαίρετο  δρόμο στην ιατρική επιστήμη.

Δάσκαλε, ηγέτη μας, φίλε…

Καλό σου ταξίδι!

Εκεί προς τα κρητικά μαρμαρένια αλώνια !