Ρήσεις...

Στους ανώμαλους καιρούς οι φυσιολογικοί “κανόνες” δεν ισχύουν και όσοι τους ακολουθούν πληρώνουν το τίμημα. 

George Soros, ο γνωστός.

Διαβάζοντας…. Αληθινές Ιστορίες

Όταν είχε γίνει πρόταση να διοριστεί ο Καζαντζάκης (που τότε είχε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα)  στην Unesco, μια εποχή που ο συγραφέας βαλλόταν από παντού, ύψωσαν το ανάστημά τους και τον υποστήριξαν δύο συντηρητικοί πολιτικοί, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Από το βιβλίο του Κώστα Αρκουδέα “Το χαμένο Νόμπελ”.

Αληθινές Ιστορίες

Ο Τούρκος συγγραφέας Ahmet Altan έχει συλληφθεί στο διαμέρισμά του μέσα στη νύχτα και μεταφέρεται με αυτοκίνητο της αστυνομίας για τα περαιτέρω. Ο αστυνομικός δίπλα του άναψε ένα τσιγάρο και έτεινε το πακέτο του στον συλληφθέντα.

“ Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά, χαμογελώντας. Καπνίζω μονάχα, είπα, όταν είμαι αγχωμένος”. 

Και εξηγεί ο συγγραφέας: Ήταν σαν κάποιος μέσα μου, ένα πρόσωπο που δεν θα μπορούσα να το πω ακριβώς “εγώ” , αλλά που μίλησε με τη φωνή μου, μέσα από το στόμα μου και που ήταν λοιπόν μέρος του εαυτού μου, είπε καθώς μεταφέρονταν με ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας σε ένα σιδερένιο κελί, ότι κάπνιζε μονάχα όταν ήταν αγχωμένος.

Διαβάζοντας...

Τόσο οι καλοί άνθρωποι, όσο και οι κακοί είναι επιρρεπείς σε αδυναμίες. Η διαφορά είναι απλά ότι ο κακός άνθρωπος θα είναι υπερήφανος σε όλη τη ζωή του για μια καλή πράξη, ενώ ένας έντιμος άνθρωπος σχεδόν δεν έχει επίγνωση των καλών του πράξεων, αλλά θυμάται μια μοναδική του αμαρτία για ολόκληρη τη ζωή του.

Απόσπασμα από το Life And Fate του Vasily Grossman.

Βόλος: Το όνομα

Βόλος: Το όνομα

Ποια είναι άραγε η προέλευση του ονόματος της πόλης του Βόλου; Αρκετά έχουν ήδη γραφεί και δεν προτίθεμαι να κάνω λεπτομερή ανάλυση.

Απλά αναφέρω κάτι που διάβασα πρόσφατα και που νομίζω ότι έχει κάποια βάση. 

Επειδή για την ονομασία "Γόλος" φαίνεται ότι υπάρχει ανάφορά από τον 14ο αιώνα, πρέπει κανείς μάλλον να αγνοήσει όλες εκείνες τις εκδοχές για "βώλους" και άλλα συναφή. 

Οι δύο επικρατέστερες εκδοχές για την παλαιότερη, λοιπόν, ονομασία, δηλαδή την "Γόλος" είναι:

α) Το σλαβικό golo, που θα πει γυμνός, άδενδρος. Αυτό βέβαια δεν χαρακτηρίζει την ευρύτερη περιοχή, αλλά όντως η κυρίως πόλη και ο λόφος του Σαρακηνού πάνω της είναι σχετικά "γυμνές" από βλάστηση και θα μπορούσε να δώσουν αυτό το όνομα, ίσως και σε αντιδιαστολή με την πέριξ περιοχή, που έχει αρκετά πυκνή βλάστηση. Αυτή την εκδοχή προτείνει ο Χατζιδάκις.

β) Η τουρκική λέξη "Yolkaz", μπορεί να προέρχεται από την λέξη "Ιωλκός" και θα μπορούσε να μετατραπεί σε "Γόλος". Αυτή είναι η εκδοχή του Μπαμπινιώτη.

Εναντίον της δεύτερης αυτής εκδοχής είναι ότι η λέξη Yolkaz δεν αναφέρεται συχνά, αλλά και το ότι η αναφορά της λέξης "Γόλος" πιθανότατα προηγείται της τουρκικής κατάκτησης της περιοχής.

Αναρωτιέμαι όμως: αν υπήρχε, που υπήρχε, η αρχαία ονομασία Ιωλκός, γιατί χρειαζόμαστε την ενδιάμεση τουρκική λέξη; Δεν μπορεί με τη χρήση και την πάροδο του χρόνου το Ιωλκός να μετατράπηκε σε "Γιολκός" και τελικά σε  "Γόλος"; 

Γνωρίζω ότι υπάρχουν και άλλες εκδοχές για την ονομασία της πόλης που ζούμε, αλλά όπως είπα δεν σκοπεύω να κάνω πλήρη ανάλυση. Καταθέτω αυτά τα λίγα για προβληματισμό.

Ποίηση

Υποθήκη

Είπε: Πιστεύω στην ποίηση, στον έρωτα, στο θάνατο,

γι' αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασία. Γράφω ένα στίχο,

γράφω τον κόσμο· υπάρχω· υπάρχει ο κόσμος.

Από την άκρη του μικρού δαχτύλου μου ρέει ένα ποτάμι.

Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος. Τούτη η καθαρότητα

είναι και πάλι η πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση.

Γιάννης Ρίτσος, Ελένη

Ιστορικά διδάγματα....σε επανάληψη

Η ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς

Η ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών το 405 π.Χ. στον Ελλήσποντο ή Δαρδανέλλια ήταν εκείνη που με τη συντριπτική ήττα των πρώτων, σήμανε το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου.

Οι δύο στόλοι συναντήθηκαν στον Ελλήσποντο ή Δαρδανέλλια. Οι Αθηναίοι προκάλεσαν τους Σπαρτιάτες να ναυμαχήσουν, όμως ο αρχηγός των Σπαρτιατών Λύσανδρος δεν ενέδωσε στην πρόκληση ούτε τήν πρώτη φορά ούτε τη δεύτερη. Οι Αθηναίοι κάποια στιγμή αποβιβάστηκαν στη δυτική ακτή των Δαρδανελλίων, στη θέση "Αιγός Ποταμοί" για να προμηθευτούν τα απαραίτητα τρόφιμα. Τότε ο Λύσανδρος βρήκε την ευκαιρία και επιτέθηκε. Συνέλαβε όλα τα αφύλακτα πλοία και παρότι ο Κόνωνας, ο οποίος ήταν αρχηγός του αθηναϊκού στόλου, σήμανε να επιβιβαστούν όλοι οι Αθηναίοι στα καράβια, ήταν πια πολύ αργά. Κατάφεραν να ξεφύγουν μόνο εννιά από τα πλοία των Αθηναίων ενώ όλα τα υπόλοιπα καταλήφθηκαν.

Πολλοί άνδρες κατέφυγαν στα γύρω βουνά, αλλά καταδιώχθηκαν ανηλεώς. Ο Λύσανδρος εκτέλεσε όλους τους Αθηναίους αιχμαλώτους εκτός από τον Αθηναίο στρατηγό Αδείμαντο. Σύμφωνα με άλλους ο Αδείμαντος γλίτωσε επειδή πρόδωσε. Αναφέρεται όμως και η εκδοχή ότι ο Λύσανδρος του χάρισε τη ζωή επειδή σε πρόσφατη σύσκεψη των Αθηναίων ήταν ο πιο διαλλακτικός. Όταν συγκεκριμένα οι άλλοι πρότειναν να κόβονται τα χέρια των αποστατών της Αθηναϊκής Συμμαχίας που πολεμούσαν στο πλευρό των εχθρών τους, ο Αδείμαντος φέρεται να ήταν ο μόνος που καταψήφισε το μέτρο.

Το τέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας

Αν δεν είχαμε χαθεί γρήγορα δεν θα είχαμε σωθεί

Είναι τόσο πλούσια η ελληνική ιστορία και τόσο γεμάτη από διδάγματα! Ποιος όμως άραγε διδάσκεται από αυτά;

Είμαστε στην εποχή του "κύκνειου άσματος" της Αχαϊκής Συμπολιτείας, εκεί στα 146 πχ. λίγο πριν η τελευταία αυτή ελληνική περιοχή υποδουλωθεί και αυτή πλήρως στους Ρωμαίους. Οι στρατηγοί της Συμπολιτείας κηρύσσουν τον πόλεμο ενάντια στην πανίσχυρη Ρώμη και αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος της δυσκολίας του εγχειρήματος προχωρούν σε κάποια μέτρα, που για τη γενικά πολύ συντηρητική στην πολιτική της Αχαϊκή Συμπολιτεία, μπορεί να θεωρηθούν επαναστατικά. Χαρίζουν τα χρέη των φτωχών, απελευθερώνουν δούλους και επιβάλλουν έκτακτη εισφορά στους πλούσιους. Η ακαριαία αντίδραση της Ρώμης βέβαια δεν τους επέτρεψε να τα εφαρμόσουν, και η Αχαϊκή Συμπολιτεία διαλύθηκε.

Ποια ήταν λέτε η φράση που κυριαρχούσε τότε ανάμεσα στους εύπορους της Συμπολιτείας;

" Αν δεν είχαμε χαθεί γρήγορα δεν θα είχαμε σωθεί".

Ο χαμός της πατρίδας (αυτή είναι που χάθηκε γρήγορα) έσωσε την κοινωνική τους τάξη!

Veinte años (Είκοσι Χρόνια)

Στις 19 Μαϊου του 1916 είχα αναρτήσει αυτό το υπέροχο τραγούδι σε δύο εκτελέσεις, γράφοντας τα παρακάτω:

Ένα όμορφο, μελαγχολικό τραγούδι, που μιλά για ξεχασμένους έρωτες. Εδώ σε δύο εκτελέσεις με μεγάλη χρονική διαφορά.

Το ακούμε πρώτα από την Κουβανή Maria Tereza Vera, που υπήρξε ένας θρύλος στην πατρίδα της και το έγραψε και το εκτέλεσε πρώτη.

Στη συνέχεια το τραγουδά η σύγχρονη Ισπανίδα Silvia Perez Cruz, μέσα σε ένα καφενείο, ενώ την συνοδεύει στην κιθάρα ο πατέρας της Castor Perez.

Σήμερα προσθέτω μιαν ακόμη ασυνήθιστη και υπέροχη εκτέλεση του Ιουνίου του 2019, από τη μικρούλα Νόρα, που τη συνοδεύουν ο αδελφός της και ο πατέρας της.

Για να θυμόμαστε!

Ένα άρθρο του κ. Νίκου Μπίστη (του γνωστού της Προοδευτικής διεύρυνσης) από το protagon.gr τον Σεπτέμβριο του 2012.

Προσέξτε ιδιαίτερα την τελευταία παράγραφο.

Και τώρα κύριε Λαζόπουλε;

Ομολογώ ότι περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τα νέα επεισόδια του Αλ Τσαντίρι News του Λάκη Λαζόπουλου. Θέλω να δω αν συνειδητοποίησε τι έσπειρε τα δυο τελευταία χρόνια και τι θερίζει τώρα. Αν θα υπάρξει ένα ψήγμα αυτοκριτικής. Μια επωφελής αξιοποίηση του καλοκαιριού θα ήταν να έβλεπε σε επανάληψη τα προηγούμενα επεισόδια και παράλληλα σε ζωντανή μετάδοση τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής να επιδίδονται στις προσφιλείς πρακτικές τους και να διαδηλώνουν την απέχθεια τους για το κοινοβούλιο, τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον πολιτικό κόσμο. «Μα τι σχέση έχω εγώ με αυτούς ;» θα μας αντιτείνει αγανακτισμένος. « Εγώ ενδιαφερόμουν για τον απλό λαό, για την «κυρία» στην οποία απευθυνόμουν, για την Αριστερά, για το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολόκληρη εκπομπή – αγιογραφία  έκανα για τον Τσίπρα, την Λιάνα Κανέλλη πρόβαλα σαν πρότυπο πολιτικού, εγώ φταίω που την πλάκωσε στις μάπες ο Κασσιδιάρης; Εγώ φταίω που πάνω από 400.000 συμπολίτες μας ψήφισαν τους νεοναζί; Η τρόικα και το μνημόνιο φταίνε».

Προφανώς για την ψήφο στην Χρυσή Αυγή δεν φταίει μόνο ούτε κυρίως ο Λάκης Λαζόπουλος, έχει όμως σοβαρό μερίδιο ευθύνης, μεγαλύτερο από όσο ο ίδιος φαντάζεται. Γιατί σε ρόλο τηλε-ευαγγελιστή κανοναρχούσε ένα εύπλαστο κοινό και το εξοικείωνε με την ανομία, την περιφρόνηση των θεσμών και το μπάχαλο, με την αντίληψη ότι όταν «αντιστέκεσαι» τα πάντα επιτρέπονται. Ένα πράγμα έκανε με απαράμιλλη συνέπεια: χάιδευε αδιακρίτως τους πάσης φύσεως αγανακτισμένους.

Το Σάββατο είδα σε επανάληψη ένα επεισόδιο. Ένας ηλικιωμένος αγανακτισμένος καλούσε να μπούν στην Βουλή και να σπάσουν τα πόδια των βουλευτών. Ο τηλε-ευαγγελιστής παρουσίασε το video και το άφησε στον αέρα ασχολίαστο, κλείνοντας με νόημα το μάτι στο κοινό. Η απρόσωπη κυρία, ο «λαός» του Λαζόπουλου, κατάπιε το μήνυμα, χαχάνισε και χειροκρότησε. Μετά ήρθε η πάνω πλατεία Συντάγματος με τις ελληνικές σημαίες και τα συνθήματα «για την χούντα που θα πέσει σε τούτη την πλατεία» και «το μπουρδέλο την Βουλή που πρέπει να καεί» ενώ η κάτω «κόκκινη» πλατεία – και μαζί ο Λαζόπουλος – σιγοντάρανε ευτυχισμένοι.

Κάπως έτσι ήρθε η «αριστερή» Κερατέα που άνοιξε τον δρόμο και νομιμοποίησε την ακροδεξιά Κόρινθο, την Ραφήνα και τα ντου των νεοναζί. Τα ήθελε αυτά ο Λαζόπουλος; Όχι, βέβαια. Αντικειμενικά όμως τα υπέθαλψε. Γιατί όταν η «κυρία του» εμπέδωσε το μήνυμα ότι κάθε διαμαρτυρία – άρα και η βία –  είναι δικαιολογημένη γιατί η χώρα είναι περίπου υπό γερμανική κατοχή, τότε δεν είχε  πρόβλημα να πεταχτεί μέχρι την Χρυσή Αυγή. Και η Χρυσή Αυγή έχει το «πλεονέκτημα» να έχει εύπεπτα, απλουστευτικά μηνύματα, όπως –  δυστυχώς – είναι τα τελευταία χρόνια τα μηνύματα που εκπέμπει ο Λαζόπουλος. Σε άλλη συχνότητα αλλά το ίδιο χοντροκομμένα. Όταν δυο μόνο χρώματα υπάρχουν , το άσπρο και το μαύρο, τότε δεν υπάρχει χώρος για το κόκκινο του Λαζόπουλου και αναπόφευκτα επικρατεί το μαύρο. Γιατί αυτό που αγνόησε ο Λαζόπουλος είναι ότι η Δημοκρατία συμβιώνει με την πολυχρωμία και τις αποχρώσεις.

Και όμως τα είχε τόσο καλά τακτοποιήσει στο μυαλό του με την μανιχαική λογική του. Από την μια ήσαν οι κακοί Ευρωπαίοι, οι Γερμανοί και η τρόικα, το σάπιο πολιτικό σύστημα που από την πρώτη μέρα της αντιπολίτευσης σωρεύει δεινά στον τόπο. Και από την άλλη ο απλός λαός –  προσωποποιημένος στην «κυρία του» και στο αλαλάζον ακροατήριο του – πάντοτε αθώος, ανυποψίαστος και πάντα προδομένος. Και πάντα έτοιμος να πάει αριστερά και μόνο αριστερά, γιατί αριστερός είναι ο λόγος των ευαγγελιστών του Αλ Τσαντίρι ή της Σπίθας. Χαμπάρι δεν πήραν από την ακροδεξιά επέλαση. Εδώ κοτζάμ κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς συνωστίζονται με τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής στις κινητοποιήσεις των αστυνομικών και επιχαίρουν γιατί οι ένστολοι δεν θέλουν πλέον να χρησιμοποιούνται «ως μηχανισμός καταστολής κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων». Σε ελεύθερη μετάφραση και σύμφωνα με την ανοιχτή  προτροπή των εκπροσώπων της Χρυσής Αυγής αυτό σημαίνει οτι όταν θα ξαναμαζευτούν οι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα δεν πρέπει να υπάρχει αστυνομική δύναμη ώστε να προστατεύσει το Κοινοβούλιο.

Όταν το 2012 αριστεροί αναγορεύουν το δημοκρατικό κράτος σε εχθρό στρώνουν το έδαφος στον πραγματικό εχθρό. Όταν διαβάζεις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής και μόνο από το λογότυπο και τα σύμβολα μπορείς να διακρίνεις την προέλευση, τότε αυτή η αριστερά είναι σε λάθος δρόμο. Και τώρα πιά ούτε ο Τσίπρας, ούτε η Παπαρήγα, ούτε ο Μίκης, ούτε ο Γλέζος, ούτε βέβαια ο Λαζόπουλος μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν βλέπουν τον φασιστικό κίνδυνο.

Ίριδα και Νεφέλη

Η Ίριδα και η Νεφέλη, από την πρόσφατη επίσκεψή τους στο Μαλάκι.

Γιάννης Σπανός

Χθες πέθανε ο μουσικοσυνθέτης Γιάννης Σπανός, από τους πρωτεργάτες του Νέου Κύματος και δημιουργός εξαιρετικών τραγουδιών.

Παραθέτω δύο από τα πιο αγαπημένα…