ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ…
Δεν είμαι σίγουρη τι σημαίνει “ανάμνηση”. Για κάτι. Ένα από τα προβλήματα είναι ότι η κάθε ανάμνηση είναι ανάμνηση της προηγούμενης ανάμνησης. Δεν μπορείς να θυμηθείς την περίσταση στης αρχικής μνήμης. Πως θα μπορούσες άλλωστε; Απλά θυμάσαι ότι θυμάσαι κάτι. Και μάλιστα την πιο πρόσφατη ανάμνηση.
Από το μυθιστόρημα “Stella Maris” του Cormac McCarthy.
Χριστούγεννα σήμερα και Χρόνια Πολλά σε όλους!
Δεν ξέρω αν η ποίηση που παραθέτω ταιριάζει με τη μέρα, αλλά σήμερα τη βρήκα και δεν μπορώ παρά να την αναδημοσιεύσω!
Το Σύνταγμα της Ηδονής, του Κ.Π. Καβάφη
Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
Όλοι οι νόμοι της ηθικής – κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι – είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.
Από το περιοδικό POPAGANDA
Ευχές για Καλά Χριστούγεννα και μια όμορφη γιορτινή περίοδο!
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΩΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…
Ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να μάθει τον εαυτό του πριν μάθει οτιδήποτε άλλο. Μονάχα όταν κατανοήσει βαθιά μέσα του τον εαυτό του και μετά δει την πορεία που πρόκειται να ακολουθήσει, τότε η ζωή του αποκτά ειρήνη και σημασία. Μονάχα τότε είναι ελεύθερος από αυτόν τον ενοχλητικό, μοχθηρό συνταξιδευτή του-αυτή την ειρωνία της ζωής που εκδηλώνεται στη σφαίρα της γνώσης.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Philosopher of the Heart” της Clare Carlisle, που ανφέρεται στον Δανό φιλόσοφο Søren Kierkegaard.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΛΕΙΠΕΙ
Η καλοκαιρινή νύχτα φέγγιζε, οι πυγολαμπίδες λαμπύριζαν.
Και για εκείνους που καταλάβαιναν τέτοια πράγματα, τα αστέρια έστελναν μηνύματα:
Θα αφήσεις το χωριό που γεννήθηκες
Και σε μια άλλη χώρα θα γίνεις πολύ πλούσιος και πολύ ισχυρός,
Αλλά πάντοτε θα πενθείς για κάτι που άφησες πίσω,
Αν και δεν θα μπορείς να πεις τι ήταν αυτό,
Και τελικά θα επιστρέψεις για να το αναζητήσεις.
Από την ποίηση της Louise Glück*.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΕΝΟΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΥ
Δεν γνωρίζω πως να καλοπιάνω τους ανθρώπους έτσι ώστε να τους καταστρέψω. Δεν γνωρίζω τον τρόπο πως να τους οδηγώ προς τον γκρεμό μέσα από ένα μονοπάτι στρωμένο με λουλούδια.
Λόγια που αποδίδονται στον Robespierre και αναφέρονται στο βιβλίο “Men on Horseback” του David A. Bell.
ΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΑΛΟΓΑ…
Λόγια του Johnson συγκρίνοντας τους ποητές Dryden και Pope: Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο οδηγούν άμαξες με έξη άλογα. Αλλά τα άλογα του Dryden είτε καλπάζουν, είτε σκοντάφτουν. Εκείνα το Pope προχωρούν με ένα σταθερό ρυθμό.
Από την βιογραφία του Samuel Johnson “Boswell's Life of Johnson” του James Boswell.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ
Η ματαιοδοξία είναι ένα τόσο φανταστικό πράγμα, τόσο μακριά από το να είναι ρεαλιστική, ώστε μας οδηγεί ακόμη και να ανησυχούμε για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι, όταν θα έχουμε πεθάνει και θα μας έχουν θάψει.
Από το “On Heroes and Tombs” του Ernesto Sabato.
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Δε φταίνε πάντοτε οι πολιτικοί, αν δεν είναι φιλόσοφοι. Φταίνε και οι φιλόσοφοι που δεν γίνονται πολιτικοί.
Π. Κανελλόπουλος, Επιστολές τους προγόνους μου.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΜΟΝΑΞΙΑ;
Γιατί πρέπει οι άνθρωποι να είναι τόσο μοναχικοί; Ποιo είναι το νόημα αυτού του γεγονότος; Εκατομμύρια άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο, που όλοι τους λαχταρούν και προσβλέπουν στους άλλους για να τους ικανοποιήσουν, και μολοταύτα κλείνονται στον εαυτό τους. Γιατί; Η Γη δημιουργήθηκε ίσα-ίσα για να θρέψει την ανθρώπινη μοναξιά;
Αναρωτιέται ο Haruki Murakami στο μυθιστόρημα “Sputnik Sweetheart.”
