Ποίηση

 Το Ταξίδι

Κινήσαμε νωρίς

με του όνειρου τη σκονη

πλεγμένη στα ματοτσίνορα

Το διάβα μας ταχύ κι ανάλαφρο

παιάνες τα τραγούδια μας

κι η φύση γύρω πανηγύρι

Το μεσημέρι ξαποστάσαμε

φάγαμε το ψωμί κι' ήπιαμε το κρασί 

στην υγειά των κοριτσιών μας

Τους απαντήσαμε σε μια καμπή του δρόμου

μίζεροι, γερασμένοι, ελεεινοί,

μόλις που το βλέμμα σήκωσαν σαν μας είδαν

Ήτανε γέμα πια όταν στραφήκαμε να δούμε

καθώς αργά χανόταν πίσω μας οι γέροι

κάτι σαν να μας χαιρετίσανε μας φάνηκε

Γελάσαμε τότε και τους περιπαίξαμε

λίγο και θα μας τη χαλάγανε τη διάθεση

αν είχαμε αναγνωρίσει τους εαυτούς μας

Από την Ποιητική Συλλογή μου “Αμφιδρομές”, Εκδόσεις Mediterra, 2025.

Παρασκευή 16 Μαΐου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ

Ο Ernst Bloch εξήγησε στο “The Principle of Hope”, ότι ο άνθρωπος είναι ένα άστατο και εκτεταμένο σύμπλεγμα από τάσεις, ένας σωρός από μεταβαλλόμενες και συνήθως άτακτες επιθυμίες.

Μια κουλτούρα όπου ο νικητής τα κερδίζει όλα δεν είναι απλά ασύμβατη με τις ελάχιστες απαιτήσεις για δικαιοσύνη και δημοκρατία αλλά είναι συνώνυμη με την εξαφάνισή τους. Το χωρίς κανόνες, ουσιαστικά άνομο καθεστώς της παγκόσμιας οικονομίας προσελκύει και ενδυναμώνει μια καινούργια κατηγορία κακοποιών και ψυχοπαθών, ιδιαίτερα τώρα, με λιγότερους ή καθόλου περιορισμούς στην καταλήστευση των κοινωνικών αγαθών και των φυσικών πόρων.

Τα δύο παραπάνω εδάφια από το βιβλίο του Jonathan Crary “Scorched Earth.”

Λουλουδιών...συνέχεια

 

Τετάρτη 14 Μαΐου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ

Ακόμη και οι πόρνες εκείνα τα χρόνια ήταν υποχρεωμένες να φωνάξουν “Heil Hitler” δύο φορές σε κάθε συνεύρεση. Μια φορά κατά τα προκαταρκτικά και σε κάθε προσποιητό οργασμό.

Από αυτό το συνοπτικό πορτρέτο έχω κρατήσει στη μνήμη μου μια ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά μήπως αυτές δεν είναι πάντοτε που θυμόμαστε καλύτερα;

Αυτά τα δύο αποσπάσματα από το μυθιστόρημα “Tomás Nevinson” του Javier Marías.

Ποίηση

PRECIOUS WORDS

by Emily Dickinson

He ate and drank the precious words,
His spirit grew robust;
He knew no more that he was poor,
Nor that his frame was dust.
He danced along the dingy days,
And this bequest of wings
Was but a book. What liberty
A loosened spirit brings!

Δευτέρα 12 Μαΐου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Σκέψου ότι υπάρχουν ηλίθιοι που αναζητούν παρηγοριά στις Καλές Τέχνες. Όπως η θειά μου που έλεγε: “Τα πρελούδια του Σοπέν με βοήθησαν τόσο πολύ μετά το θάνατο του καημένου του θείου σου”. Και οι αίθουσες των κονσέρτων γεμίζουν από ταπεινωμένους, βασανισμένους ανθρώπους, που με τα μάτια κλειστά, προσπαθούν να μετατρέψουν τα χλωμά τους πρόσωπα σε κεραίες πρόσληψης. Φαντάζονται ότι οι ήχοι που προσλαμβάνουν κυλούν μέσα τους, απαλοί και θρεπτικοί και ότι τα βάσανά τους γίνονται μουσική, όπως εκείνα του νεαρού Βέρθερου. Πιστεύουν ότι η ομορφιά είναι συμπονετική μαζί τους. Οι ηλίθιοι.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα από την “La nausee” του Jean-Paul Sartre.

Ο θρίαμβος της Φύσης (και της Καίτης)

 Μετά την καταστροφή του Ντάνιελ, η Φύση θριαμβεύει και πάλι στον κήπο μας!