Ε Ν Ο Σ Λ Ε Π Τ Ο Υ Σ Ι Γ Η
του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάπου είχε ακούσει μια φράση, δεν θυμάται από ποιόν, ότι μονάχα κάτι που κάποιος δεν θέλει να δει τυπωμένο αυτό είναι είδηση, και κάθε τι άλλο είναι διαφήμιση.
Από το βιβλίο της Eleanor Catton “Birnam Wood.”
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Η ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Όταν τον ρωτούσαν να ονοματίσει τους καλύτερους Αμερικανούς συγγραφείς των ημερών του, θα απαντούσε ότι είχαν όλοι αποτύχει, αλλά ότι ο Thomas Wolfe ήταν η πιο εκλεκτή αποτυχία και ο William Faulkner η δεύτερη πιο εκλεκτή αποτυχία. Αυτό το επαναλάμβανε συχνά όλα τα χρόνια, αλλά αξίζει να θυμόμαστε ότι ο Thomas Wolfe ήταν πεθαμένος από το 1938, και ότι σχεδόν όλα τα χρόνια που ο Faulkner συνήθιζε να δίνει αυτή την απάντηση ο ίδιος ήταν ζωντανός.
Από το βιβλίο “Written Lives” του Javier Marías, αναφερόμενο προφανώς στον William Faulkner.
Ναι, οι Πατρινοί μας έφεραν το καρναβάλι. Και περάσαμε ωραία. Τα κορίτσια, η Ίριδα και η Νεφέλη, κάνανε μπάνιο στη θάλασσα (!) και την επόμενη σκι στα Χάνια του Πηλίου. Την Καθαρή Δευτέρα πέταξαν αετό στην Κορώπη.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΠΑΜΨΥΧΙΣΜΟΣ
Ο παμψυχισμός* έχει τη δυνατότητα να μεταβάλει τη σχέση μας με τον φυσικό κόσμο. Αν ο παμψυχισμός είναι αληθινός, το τροπικό δάσος βρίθει από συνείδηση. Επειδή είναι οντότητες με συνείδηση, τα δέντρα έχουν αξία αυτοδικαίως. Η κοπή ενός από αυτά γίνεται μια πράξη με άμεση ηθική σημασία. Επιπλέον, με την παμψυχιστική άποψη της ζωής, οι άνθρωποι έχουν μια βαθιά συγγένεια με τον φυσικό κόσμο: είμαστε χαρακτήρες με συνείδηση σε ένα κόσμο γεμάτο συνείδηση.
Με βάση όλα αυτά, γνωρίζουμε τώρα ότι τα φυτά επικοινωνούν, μαθαίνουν και θυμούνται. Δεν βρίσκω να υπάρχει κάποιος λόγος, εκτός από την αθρώπινη προκατάληψη, να μην τους αποδίδουμε μια αυτόνομη συνειδητή ζωή. Ομολογουμένως, αυτό έχει δύσκολες συνέπειες για την ηθική της χορτοφαγίας συνήθους ή ακραιφνούς. Πολλοί χορτοφάγοι, συνήθεις ή ακραιφνείς, αισθάνονται ότι είναι λάθος να σκοτώνεις ή να εκμεταλλεύεσαι όντα με συνείδηση.
Από το βιβλίο ”Galileo's Error” του Philip Goff.
*παμψυχισμός ονομάζεται η άποψη ότι η συνείδηση, μυαλό ή ψυχή είναι παγκόσμιο και αρχέγονο χαρακτηριστικό όλων των πραγμάτων.
Κρίμα κι άδικο!
Τι κρίμα κι άδικο για την Ελλάδα!
Να υπάρχει μια τέτοια τεράστια λαϊκή κινητοποίηση και να μην υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ άξιος ηγέτης ή υπεύθυνος πολιτικός σχηματισμός να ακουμπήσει πάνω του!
Μονάχα απύθμενη μετριότητα! Παντού!
Πρέπει όμως να αναρωτηθούμε και κάτι άλλο. Πόση ευθύνη έχουν άραγε όλοι αυτοί που συνάχτηκαν σήμερα σε ολόκληρη τη χώρα, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, για την έλλειψη άξιων ηγετών και υπεύθυνων πολιτικών σχηματισμών.
Δηλαδή για την άνοδο της ασημαντότητας, που έλεγε ο Καστοριάδης!
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΠΕΡΙ ΕΞΟΡΙΑΣ
O Said περιέγραψε την εξορία ως το αθεράπευτο χάσμα ανάμεσα σε ένα ανθρώπινο πλάσμα και ένα τόπο γέννησης, ανάμεσα στον εαυτό και το πραγματικό του σπίτι. Η θεμελιώδης αυτή θλίψη δεν μπορεί ποτέ να ξεπεραστεί. Και αν και είναι αλήθεια ότι η λογοτεχνία και η ιστορία περιέχουν ηρωϊκά, ρομαντικά, ένδοξα, ακόμη και θριαμβευτικά επεισόδια στη ζωή ενός εξόριστου, αυτά δεν είναι παρά μονάχα προσπάθειες να ξεπεραστεί η ακρωτηριαστική θλίψη της αποξένωσης. Τα επιτεύγματα της εξορίας μονίμως υπονομεύονται από την απώλεια κάποιου πράγματος που έχει οριστικά μείνει πίσω.
Από το έργο του David Damrosch “Around the World in 80 Books” στην αναφορά που κάνει για το βιβλίο “Reflections on Exile» του Παλαιστίνου διανοητή Edward W. Said.
