Τρίτη 12 Αυγούστου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΡΟΔΑ

Ρήση του  Charles de Gaulle: Οι συνθήκες είναι σαν τα κορίτσια και τα τριαντάφυλλα. Διαρκούν όσο αντέχουν.

Η αναφορά από τον Tony Judt στο βιβλίο “Postwar.”

ΑΧ ΑΥΤΗ Η ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ!

Στις μεσαίες τάξεις, η παρατήρηση “Έκανε πολλά χρήματα”, τελειώνει τη συζήτηση. Αν επιμείνεις, αν προσπαθήσεις να επισημάνεις ότι αυτά τα χρήματα αποκτήθηκαν σκάβοντας μέσα από τον τάφο της γιαγιάς του για να βρεί πετρέλαιο, αντιμετωπίζεσαι με ένα “μεσαιοταξικό” ανασήκωμα των ώμων.

Προέρχεται από το βιβλίο “The Presidential Papers” του Norman Mailer, και αναφέρεται από τον Clive James στο “Cultural Amnesia.”

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ

Η επανάσταση των Μακκαβαίων δεν στρέφονταν μόνον εναντίον της πολιτικής ισχύος ενός Ελληνιστικού βασιλείου, αλλά επίσης εναντίον της πολιτισμικής διείσδυσης Ελληνικών ιδεών και Ελληνικών τρόπων δράσης. Ήταν πιθανώς η μοναδική φορά σε ολόκληρη την ιστορία αυτής της περιόδου, που έγινε αυτό.

Αυτό ισχυρίζεται ο Roderick Beaton στο βιβλίο του “The Greeks.”

ΟΜΟΡΦΙΑ ΠΟΥ…ΘΑΜΠΩΝΕΙ…

Πίστεψε αμέσως ότι ήταν όμορφη, επειδή είχε ακούσει γι’ αυτήν πριν ακόμη τη δει και όταν την είδε δεν την είδε καθόλου, εξ αιτίας του προσώπου που είχε ήδη δημιουργήσει στο μυαλό του.

Από το μυθιστόρημα “Light in August” του William Faulkner.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Ο Archie συμφωνούσε με αυτά τα επιχειρήματα- μόνο ένας τρελός θα στέκονταν απέναντί τους ή ίσως ένας Πρόεδρος, και όλοι γνώριζαν πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η ζωή όταν τα σύνορα ανάμεσα στις δύο αυτές ιδιότητες επικαλύπτονται..

Από το μυθιστόρημα Conquest της Nina Allan.

ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ

Αφού ανάγκασα τον εαυτό μου να γράψει αυτή την αυστηρή κριτική για την ίδια μου τη δουλειά, αυτή η διαύγεια εξακολούθησε να επιμένει στο μυαλό μου, όπως το φεγγαρόφωτο επιμένει να υπάρχει στην επιφάνεια μιας μανιασμένης θάλασσας, όπου επιπλέουν τα συντρίμμια, μεγάλα και μικρά, μετά από ένα ναυάγιο.

Γράφει ο Alberto Moravia στο “Conjugal Love.” 

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΦΥΣΗ Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ;

Η πολιτισμική εξέλιξη και η γενετική εξέλιξη ίσως δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται καθόλου χωριστά, αφού η ικανότητά μας για πολιτισμό είναι πράγματι κάτι στο οποίο εξελιχθήκαμε ώστε να έχουμε. Η απάντηση στο ερώτημα “Είναι η φύση ή η ανατροφή”; είναι απλά “Ναι”.

Γράφει ο Nicholas A. Christakis στο βιβλίο “Blueprint.”

ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ…

Έτσι δημιουργήθηκε η Βρεττανική Αυτοκρατορία. Και έτσι-επειδή δεν μπορείς να σταματήσεις την υγρασία, μπαίνει στο μελανοδοχείο όπως μπαίνει και στο ξύλο- οι προτάσεις φούσκωσαν, τα επίθετα πολαπλασιάστηκαν, τα λυρικά έργα έγιναν επικά ποιήματα και μικροπράγματα που ήταν μονόστηλα δοκίμια ήταν τώρα εγκυκλοπαίδειες σε δέκα ή είκοσι τόμους.

Γράφει η μοναδική Virginia Woolf στο “Orlando.”

Ποίηση

 RUNNING ORDERS

by Lena Khalaf Tuffaha

They call us now,
before they drop the bombs.
The phone rings
and someone who knows my first name
calls and says in perfect Arabic
“This is David.”
And in my stupor of sonic booms and glass-shattering symphonies
still smashing around in my head
I think, Do I know any Davids in Gaza?
They call us now to say
Run.
You have 58 seconds from the end of this message.
Your house is next.
They think of it as some kind of
war-time courtesy.
It doesn’t matter that
there is nowhere to run to.
It means nothing that the borders are closed
and your papers are worthless
and mark you only for a life sentence
in this prison by the sea
and the alleyways are narrow
and there are more human lives
packed one against the other
more than any other place on earth
Just run.
We aren’t trying to kill you.
It doesn’t matter that
you can’t call us back to tell us
the people we claim to want aren’t in your house
that there’s no one here
except you and your children
who were cheering for Argentina
sharing the last loaf of bread for this week
counting candles left in case the power goes out.
It doesn’t matter that you have children.
You live in the wrong place
and now is your chance to run
to nowhere.
It doesn’t matter
that 58 seconds isn’t long enough
to find your wedding album
or your son’s favorite blanket
or your daughter’s almost completed college application
or your shoes
or to gather everyone in the house.
It doesn’t matter what you had planned.
It doesn’t matter who you are.
Prove you’re human.
Prove you stand on two legs.
Run.

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΟΜΙΛΙΑ, ΔΙΑΒΑΣΜΑ, ΓΡΑΨΙΜΟ…ΠΡΟΣ ΤΙ ΟΛΑ ΤΟΥΤΑ;

Σε αυτή τη διαβεβαίωση ακολουθώ τον Nietzsche, που μας προειδοποίησε ότι όταν μπορούμε να βρούμε λέξεις για κάτι, αυτό είναι ήδη πεθαμένο μέσα μας, έτσι ώστε υπάρχει κάποιου είδους περιφρόνηση στην πράξη της ομιλίας.

Οι παραδόσεις μας λένε ότι ο ελεύθερος και μοναχικός εαυτός γράφει για να ξεπεράσει τη θνητότητα. Νομίζω ότι ο εαυτός, στην προσπάθεια να είναι ελεύθερος και μοναχικός, τελικά διαβάζει με ένα και μόνο σκοπό: να αντικρύσει το μεγαλείο.

Η κοινή μας μοίρα είναι γεράματα, αρρώστεια, θάνατος, λήθη. Η κοινή μας ελπίδα, αδύναμη αλλά επίμονη, είναι για κάποια μορφή επίβίωσης.

Γραπτά του Harold Bloom από το βιβλίο “The Western Canon.”

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ

Τι σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου; Νομίζω, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, σημαίνει την ικανότητα να διαλέγεις ανάμεσα σε διαφορετικές πιθανές εκβάσεις με στόχο να κατευθύνεις τον εαυτό σου προς ένα επιθυμητό αποτέλεσμα: να είσαι προσανατολισμένος προς το μέλλον. Όταν όλες οι μέρες είναι ίδιες, όταν δεν μας παρουσιάζονται με την αναγκαιότητα να διαλέξουμε ανάμεσα σε διαφορετικές πιθανότητες, λέμε ότι “δεν νιώθουμε ζωντανοί”-κι εδώ νομίζω μαντεύουμε τι πραγματικά σημαίνει να είσαι ζωντανός. Είναι η ικανότητα να διαλέγεις. Ζούμε μέσα από επιλογές.

Γράφει ο Ray Nayler στο μυθιστόρημα “The Mountain in the Sea.”