Από σήμερα είναι διαθέσιμο το βιβλίο μου με σύντομες ιστορίες και με τον τίτλο "Μπακότερμα".
Παραθέτω τον σχετικό σύνδεσμο:
Από σήμερα είναι διαθέσιμο το βιβλίο μου με σύντομες ιστορίες και με τον τίτλο "Μπακότερμα".
Παραθέτω τον σχετικό σύνδεσμο:
Η καταιγίδα τελικά δεν ήρθε. Μια απλή σιγανή βροχή. Σήμερα η μέρα ήταν ανοιξιάτικη και λαμπερή. Φούντωσε και ο κάκτος που φωτογραφίζω.
ΠΩΛΗΤΙΚΗ
Γιατί διαμαρτύρεστε; Η πωλητική της κυβέρνησης είναι πολύ καλή. Ξεπουλάμε. Υγεία, παιδεία, παντού.
Ακόμη ένας μεγάλος μουσικός που έφυγε, ακόμη μια σημαντική παρουσία από τα νιάτα μας!
Χοιροστάσιο, του Τάσου Λειβαδίτη
Από την «Ποίηση. Tόμος Δεύτερος 1972-1977», εκδόσεις Kέδρος, (1987)
Eίχαν αλλάξει οι καιροί, τώρα δε σκότωναν, σ’ έδειχναν μόνο με το δάχτυλο, κι αυτό αρκούσε.
Ύστερα, κάνοντας έναν κύκλο που όλο στένευε, σε πλησιάζανε σιγά σιγά, εσύ υποχωρούσες, στριμωχνόσουνα στον τοίχο, ώσπου, απελπισμένος, άνοιγες μόνος σου μια τρύπα να χωθείς.
Kι όταν ο κύκλος διαλυόταν, στη θέση σου στεκόταν ένας άλλος, καθ’ όλα αξιαγάπητος κύριος.
Σήμερα το πρωί μαθητές του Γενιικού Λυκείου Αγριάς καθάρισαν την ακτή στο Μαλάκι. Εύγε για εκείνους που είχαν την πρωτοβουλία και ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά.
Κ Α Τ Ω Α Π Ο Τ Η Μ Α Ρ Κ Ι Ζ Α
του Μάνου Ελευθερίου
Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.
Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.
Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.
Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.
Διάβασα μια ενδιαφέρουσα μελέτη, που διαπιστώνει ότι οι καλές ή κακές σχέσεις και οι αντιπαλότητες που αναπτύσσονται στους γιατρούς που υπηρετούν σε ένα τμήμα μπορεί να επηρεάσουν τη συχνότητα ιατρικών λαθών και την έκβαση των ασθενών τους! Όχι ότι πρέπει να μας εκπλήσσει κάτι τέτοιο, απλά αυτοί που έκαναν τη μελέτη ισχυρίζονται ότι το απέδειξαν.
Diversity in hospital teams and patient outcomes
Worldwide, medical errors result in 1 million deaths annually, by some estimates. However, little attention has been paid to how complex group dynamics drive medical errors. Ren Li et al. examined how patient outcomes are affected by divisions in hospital team diversity—a phenomenon called faultlines, which can occur when multiple attributes, such as gender and race of unit members, align and divide a unit into homogeneous subgroups. The authors analyzed survey data collected from 1,102 employees across 38 clinical units at a large medical center in the United States and obtained outcome measures for 4,138 patients who were discharged from those units. The staff were less civil toward each other when strong faultlines formed, and the lack of civility was linked to higher medical error and death rates of patients in those units. The authors found that a 10% increase in unit incivility was associated with up to an 8.87% increase in healthcare-associated infection rates and up to a 10.59% increase in mortality rates. However, patients in units with strong collaborative cultures for managing conflicts experienced fewer adverse events and were less likely to die, regardless of strong faultlines. According to the authors, the findings suggest that training on collaborative conflict culture can help hospitals provide optimal patient care. — J.W.
Από το περιοδικό PNAS.
“Έγραψε” πάλι. Ο γνωστός παράκτιος ψαράς, που συναντώ σχεδόν κάθε μέρα στον πρωινό περίπατό μου. Εκείνος που μου έχει πει ότι ψαρεύει εδώ στο Μαλάκι, αν και δεν έχει πιάσει ποτέ κανένα ψάρι, επειδή βρίσκει να παρκάρει.
Τελευταία περπατώ στην παραλία, δίπλα στο κύμα. Επειδή η παραλία έχει μήκος περίπου 500 μέτρα, περπατώ πέρα-δώθε 6 με 7 φορές, με σκοπό να καλύψω 3 με 3,5 χιλιόμετρα κάθε μέρα. Αυτό βέβαια έχει ως συνέπεια σε κάθε μου πέρασμα να βρίσκομαι κοντά στον παράκτιο ψαρά του τίποτα.
Σήμερα και κάθε φορά που περνούσα δίπλα του, αναγκαζόμουν να διακόψω το περπάτημά μου και βέβαια να χάνω συνεχώς το ρυθμό μου, αφού είχε όρεξη για κουβέντα, Αφού μου έκανε τα γνωστά παράπονα για το “θανατο” του Παγασητικού, και αφού μιλήσαμε για τον καιρό και τα κρύα και τις βροχές που έρχονται-αυτά σε διαφορετικές βόλτες- άρχισε να μου λέει ότι και αυτός περπατάει μισή με μία ώρα καθε πρωί, εκεί που είναι το σπίτι του, δηλαδή στην Αγριά, αλλά το πρόβλημά του είναι ότι συναντάει συνέχεια γνωστούς, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτός περπατάει για να κάνει άσκηση και του αρχίζουν την κουβέντα, οπότε η άσκησή του πάει περίπατο.
Αυτά μου είπε και μετά με άφησε να συνεχίσω τη δική μου υποτιθέμενη άσκηση!
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Άρρωστη πόλη
απλώνεσαι απ’ άκρη
σ’ άκρη
μες στη βρομιά
την πίκρα
και τη δυστυχία
Γύμνωσες πια
Γυμνώσαμε πια
Κι οι άνθρωποι
όλοι
σαν τα φύλλα
μας τινάζει
η γη από πάνω της
σαν ένα δέντρο
που ελαφρύνει
το φθινόπωρο.
Από τη Συλλογή «Ζωή μισοτιμής» – της Μαριλού Καλοκάση