Just In Case!

Νικολόπουλος και Καπερνάρος: Αχ αυτά τα ποσοστά της ΧΑ που παραμένουν υψηλά! Σκέτη πρόκληση!

Μουσική Πρόταση: Keith Jarett-Over the Rainbow

O αμερικανός πιανίστας Keith Jarett στο Over the Rainbow, από παράσταση στο Τόκιο το 1984.

Το Over the Rainbow γράφτηκε από τον συνθέτη Harold Arlen και πρωτοακούστηκε στην ταινία Ο Μάγος του Οζ. Το τραγούδησε εκεί η Judy Garland.

Μια προδιαγεγραμμένη και καταστροφική πορεία

Τόχω πει και γράψει πολλές φορές. Θα το γράψω με συνοπτικό τρόπο άλλη μια.

Οι επιλογές που υπάρχουν διαθέσιμες στα κράτη αυτή τη στιγμή είναι δύο. Η συντηρητική και η επαναστατική.

Εμείς ακολουθούμε την πρώτη, όπως σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη, αλλά ουσιαστικά και ο κόσμος όλος. Έχουμε δηλαδή αποδεχτεί τη νίκη του λεγόμενου δημοκρατικού καπιταλισμού, αλλά κυρίως τη μετεξέλιξή του που είναι ο εταιρειοκυριαρχούμενος καπιταλισμός. Τα κράτη σιγά-σιγά, αλλά σταθερά και αμετάκλητα χάνουν την εθνική τους κυριαρχία, η οποία περιέρχεται στις παντοειδείς παγκόσμιας εμβέλειας εταιρείες. Εταιρείες με πολλά πλοκάμια διαφορετικών κατευθύνσεων. Από τη μια με την συμμαχία πολλών ετερόκλητων δραστηριοτήτων κάτω από ένα εταιρικό μανδύα και από την άλλη με την ανάπτυξή τους σε όλες σχεδόν τις ηπείρους του πλανήτη.

Το μόνο περιθώριο που έχουν οι κρατικές κυβερνήσεις είναι σε κάποιες λεπτομέρειες πολιτικής, που περισσότερο βασίζονται στην ανοχή των πολυεταιρικών διευθυντηρίων σε κάποιες τοπικές παραδόσεις και ευαισθησίες, ανοχή που και αυτή έχει βεβαίως ημερομηνία λήξης.

Και η επαναστατική επιλογή; Σημαίνει να πας κόντρα στο ρεύμα, να αποτρέψεις την κυριαρχία των πολυεθνικών γιγάντων στη χώρα σου, να νοικοκυρέψεις τα του οίκου σου και να διαχειριστείς με δικαιοσύνη το όποιο σου εθνικό προϊόν. Να υποστείς επίσης τις συνέπειες της αναπόφευκτης σχετικής απομόνωσης, που θα έχει η επιλογή αυτή. Αυτό έχει τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος και απαιτεί εξαιρετική εθνική ομοψυχία, απόλυτα υγιή κοινωνία, σχετικό οικονομικό σφρίγος και εξέχοντες πολιτικούς. Έχουμε αυτές τις προϋποθέσεις; 

Αν όχι τότε τι συζητάμε;

ΥΓ. Θα μπορούσε βέβαια η επαναστατική λύση να αποκτήσει κάποιες πιθανότητες αν αποφάσιζαν ταυτόχρονα κάποιες χώρες να την εφαρμόσουν από κοινού, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό έναν ισχυρό πυρήνα μιας διαφορετικής πολιτικής. Έχει ψελλίσει κάποια πράγματα προς την κατεύθυνση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η θετική υποδοχή που βρήκε περιορίζεται σε περιθωριακές ευρωπαϊκές δυνάμεις. Σιγά να μην αφήσουν οι σημερινοί απόλυτοι κυρίαρχοι του παιχνιδιού να πραγματοποηθεί μια τέτοια σοβαρή διακρατική συμμαχία. Είναι στην ουσία το μόνο πιθανό εμπόδιο στην καταστροφική πορεία που έχουν επιβάλει στον πλανήτη. Καταστροφική, επειδή είναι βέβαιο ότι τον οδηγούν σε ανθρωπιστικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό αδιέξοδο. Που θα είναι αυτό που τελικά θα βάλει τέλος στην κυριαρχία τους. Εάν θα έχουν απομείνει τότε κάποιες δυνατότητες ανάκαμψης της ανθρωπότητας στη Γη είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμο.

Μια Ανατολή και Ένας Επισκέπτης

Μουσική Πρόταση: Jan Garbarek Hasta Siempre

Ο έξοχος Νορβηγός σαξοφωνίστας (και όχι μόνο)

Nancy Jazz Pulsations 2004:

Jan Garbarek (saxophones, flute), Rainer Bruninhaus (piano), Eberhard Weber (basse), Marilyn Mazur (percussions)
Το Hasta Siempre (Για Πάντα) είναι ένα τραγούδι του Κουβανού συνθέτη Carlos Puebla γραμμένο το 1965 και αναφέρεται βέβαια στον Τσε Γκεβάρα.

Η άλλη άποψη...

Αναδημοσιεύω άρθρο της Κατερίνας Παναγοπούλου στην Athens Voice.

Για να ακούγεται και η...άλλη άποψη.

1. Κάνοντας αστειάκια και ειρωνικά σχόλια όχι για όσα λέει, αλλά για την εμφάνιση της κόρης του Μιχαλολιάκου αποδεικνύεις ότι έχεις τα ίδια μυαλά με αυτήν

2. Φωνάζοντας στην αντιφασιστική κατά της βίας διαδήλωση «ο λαός δεν ξεχνά τους φασίστες τους κρεμά» και «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» αν δεν το έχεις καταλάβει παρουσιάζεις ίδιο σουρεάλ θέαμα με αυτό που παρουσιάζει ο Μιχαλολιάκος όταν μιλάει κατά της «κατοχικής κυβέρνησης» χαιρετώντας ναζιστικά

3. Φωνάζοντας στη διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ έξω από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης το σύνθημα «Κυριάκο Μητσοτάκη κάνε ένα καλό, άνοιξ’ το παράθυρο και πέσε στον γκρεμό» δεν είσαι ο δημοκράτης πολίτης που υποψιάζεσαι

4. Όταν πετάς γιαούρτι στον Πεταλωτή και στέλνεις στο νοσοκομείο τον Κωστή Χατζηδάκη είσαι το ίδιο φασίστας με τον Χρυσαυγίτη που κυνηγάει και μαχαιρώνει μετανάστες. Στον έναν δεν αρέσει η φυλή του άλλου, σε σένα δεν αρέσει η ιδιότητα του άλλου

5. Όταν καις ζωντανούς τους εργαζόμενους της Marfin επειδή «δούλευαν ενώ είχε κηρυχθεί απεργία» είσαι το ίδιο εγκληματίας, άρρωστος, φασίστας με αυτόν που δολοφονεί τον Παύλο Φύσσα

6. Αν ανέχεσαι, προκαλείς, πυροδοτείς πράξεις κόκκινης βίας να περιμένεις την ίδια ένταση στην μαύρη

7. Όταν καλείς να λιντσάρουν τον Πάχτα υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να λιντσάρουν κι εσένα. -Αυτό αποδείχτηκε και στην πράξη-

8. Όταν λες «βία είναι τα μνημόνια» να περιμένεις έκρηξη της πραγματικής βίας.

9. Αν πιστεύεις ότι η δική σου βία είναι δικαιολογημένη γιατί είναι «δίκαιη οργή», να θυμάσαι ότι το ίδιο πιστεύει και ο χρυσαυγίτης για τη δική του βία

10. Όταν κάνεις κοροϊδευτικά σχολιάκια για τα κιλά του Πάγκαλου και τον τόνο της φωνής του Άδωνι Γεωργιάδη τα σχόλια αυτά, αν σου διαφεύγει, είναι ρατσιστικά.

ΥΓ: Είναι κωμικό να λες την Μέρκελ ναζί όταν εκείνη ζει σε μία χώρα που το ναζιστικό κόμμα είναι εκτός νόμου κι εσύ σε μία άλλη, που οι πολίτες δίνουν στις δημοσκοπήσεις στη Χ.Α (μετά από όλα όσα έχουν γίνει) 6,8% και εξακολουθούν να τη βγάζουν τρίτο κόμμα μετά τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Παγίδες και Άθλοι του Ανθρώπινου Μυαλού

Η μεγαλύτερη παγίδα είναι αυτή που ο ίδιος μας ο εαυτός μας στήνει και μας επιβάλλει να ζούμε μέσα από τα μάτια των άλλων.

Όποιος καταλάβει και μπορέσει να ξεπεράσει αυτή την αυτο-παγίδευση* είναι πραγματικά ελεύθερος.

Μόνο που αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι μάλιστα ένας άθλος, που ελάχιστοι πετυχαίνουν.

* Η αυτο-παγίδευση αυτή έχει σχέση με τη λεγόμενη "θεωρία του μυαλού", που αναπτύσσεται σε πολύ μικρή ηλικία, όταν αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι οι γύρω μας σκέφτονται και αυτό δημιουργεί την ανάγκη να "μπούμε στο μυαλό τους". Στη συνέχεια μας επιβάλλεται να "ζούμε μέσα από το μυαλό τους". Κορύφωση του φαινομένου παρατηρείται στην εφηβική ηλικία, όπου είναι γνωστό ότι η προσπάθεια του εφήβου να επηρεάσει θετικά την εικόνα που οι άλλοι έχουν γι' αυτόν οδηγεί σε επικίνδυνες συχνά συμπεριφορές, αλλά και στη γνωστή "επανάσταση" της ηλικίας αυτής.

Φαηλήθειες

Ευτυχώς που υπάρχουν οι Φαήλοι για να μην ξεχνάμε τι είναι ο Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία!

Μουσική Πρόταση: Lovesong

Το ακούμε από σε δύο εκτελέσεις από δύο εξαιρετικές φωνές: από την αμερικανίδα Tori Amos και την αγγλίδα Adele.

Hey, yes…

Whenever I'm alone with you

You make me feel a-like I’m home again, oh, yes

Whenever I'm alone with you

You make, you make me feel like I’m whole again, oh, yes

Hey…

Whenever I'm alone with you, uh-huh-es

You make me feel like I’m young again, hey ya-yes

Whenever I'm alone with you, uh-hum

You make me feel like I am fun again

However far away, I will always love you

However long I stay, I will always love you

Whatever words I say, you know I’ll always love you

Oh, I will always love you

Ah, whenever I'm alone with you, hey

I feel like I’m a-a-a-I’m free again, hey

Whenever I'm alone with you, um

Feel like I’m a-aclean again, oh

However far away, I will always love you

However long I stay, oh, I will always love you

Whatever words I say, you know I’ll always love you

I will always, always love you, yes

Always…

και Καλό Μήνα....

Ένας Αντίλογος

Συμφωνώ ότι είναι λυπηρό να συλλαμβάνονται βουλευτές εκλεγμένοι από το λαό. 

Θεωρώ μάλιστα ότι δεν δείχνει δύναμη, αλλά αδυναμία της Δημοκρατίας, παρά τα μεγάλα λόγια των κυβερνώντων.

Πιστεύω ότι όντως υπαγορεύτηκε από πολιτική σκοπιμότητα.

Γνωρίζω όμως επίσης ότι οι βουλευτές της ΧΑ έχουν εξαπατήσει τη μεγάλη πλειοψηφία αυτών που τους ψήφισαν.

Είναι οι πρώτοι ή οι τελευταίοι πολιτικοί που το κάνουν αυτό; θα μου πείτε.

Η διαφορά είναι ότι η εξαπάτηση της ΧΑ αφορά την πραγματική τους ιδεολογία και τα ναζιστικά τους πιστεύω και όχι υποσχέσεις και προγράμματα πολιτικά που δεν τηρούνται. 

Και σε τελευταία ανάλυση εάν ενέχονται σε κακουργήματα η σύλληψη είναι δικαιολογημένη. ¨Οπως και κάθε πολίτη που θα είχε πέσει σε παρόμοια παραπτώματα.

Τελικά ελπίζω η δικαιοσύνη να σταθεί στο υψος της πέρα από πολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες και να κρίνει με βάση πράξεις και όχι προθέσεις ή ιδεολογίες.

Είπαμε: Η δικαιοσύνη δικάζει τις πράξεις. Η δίκη των ιδεολογιών είναι υπόθεση του λαού!

Χρυσή Δύση

Μετά από μια Χρυσή Αυγή έρχεται και μια Χρυσή Δύση...

Μαλάκι προχθές...

Επιτέλους...

Χρυσή Αυγή σήμερα...

Σεπτέμβρης-χρώματα της δύσης

Συμβαίνουν...

Συμβαίνουν πολλά αυτές τις μέρες...

Η δολοφονία, η Χρυσή Αυγή (και η Χρυσή Ευκαιρία;) και η ανεπάρκεια των πολιτικών και της πολιτικής να δουν τα πράγματα σωστά...

Ο αναβρασμός στα Πανεπιστήμια από τη διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων και οι άναρθρες κραυγές που ακούγονται. Η Παιδεία διασύρεται χρόνια τώρα και ναι ίσως το μαχαίρι έφτασε στο κόκκαλο, αλλά τα προηγούμενα πλήγματα τα υποστήκαμε σχεδόν αδιαμαρτύρητα... Το ιερόν του δικαιώματος του "εργάζεσθαι"....

Ο ευκαιριακό σχολιαστής καλύτερα να σιωπά...ενίοτε...

Μουσική Πρόταση: Damien Rice -Accidental Babies

Well I held you like a lover
Happy hands and your elbow in the appropriate place

And we ignored our others, happy plans
For that delicate look upon your face

Our bodies moved and hardened
Hurting parts of your garden
With no room for a pardon
In a place where no one knows what we have done

Do you come
Together ever with him?
And is he dark enough?
Enough to see your light?
And do you brush your teeth before you kiss?
Do you miss my smell?
And is he bold enough to take you on?
Do you feel like you belong?
And does he drive you wild?
Or just mildly free?
What about me?

Well you held me like a lover
Sweaty hands
And my foot in the appropriate place

And we use cushions to cover
Happy glands
In the mild issue of our disgrace

Our minds pressed and guarded
While our flesh disregarded
The lack of space for the light-hearted
In the boom that beats our drum

Well I know I make you cry
And I know sometimes you wanna die
But do you really feel alive without me?
If so, be free
If not, leave him for me
Before one of us has accidental babies
For we are in love

Do you come
Together ever with him?
Is he dark enough?
Enough to see your light?
Do you brush your teeth before you kiss?
Do you miss my smell?
And is he bold enough to take you on?
Do you feel like you belong?
And does he drive you wild?
Or just mildly free?

What about me?
What about me?

Το Τώρα και το Χτές

Τρομερό!

Τα επεισόδια έγιναν πριν αρχίσει ο φιλικός αγώνας της ΑΕΚ με τον Ιωνικό. Οι γνωστοί "φίλαθλοι" με τα μυαλά στα κάγκελα συνεπλάκησαν και γέμισαν το γήπεδο με αντικείμενα.

Σε λίγο τα επεισόδια καταλάγιασαν και έπρεπε να αρχίσει (γιατί άραγε;) ο αγωνας. Τότε οι "φίλαθλοι" που συνέχισαν βέβαια οι περισσότεροι να βρίζουν και να ασχημονούν, είδαν ένα γεροντάκι, που μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και άρχισε να μαζεύει τα πεταμένα αντικείμενα, ώστε να μπορέσει να αρχίσει ο αγώνας.

Δεν αποκλείεται μάλιστα μερικοί να του απέδωσαν και τον γνωστό χαρακτηρισμό, που χρησιμοποιούμε για όσους κάνουν κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Και ίσως άλλοι να το λυπήθηκαν το καημένο το γεροντάκι.

Πόσοι από αυτούς γνώριζαν άραγε ότι αυτός ο γεράκος ήταν κάποτε ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που γέννησε η Ελλάδα και για πολλές χρονιές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος;

Ναι, ήταν ο Κώστας Νεστορίδης!

Ναι, το τώρα και το χτες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πέστε μου ποιο προτιμάτε!

Michel Faber: Under the Skin

Δύσκολα θα σηκώσει κανείς το χέρι του για ωτο-στοπ χωρίς να αισθανθεί κάποιο ρίγος αν έχει διαβάσει αυτό το μυθιστόρημα του Michel Faber.

Ένα έργο επιστημονικής φαντασίας αρκετά διαφορετικό από τα συνηθισμένα, όπου το ανθρώπινο είδος υφίσταται την τύχη που το ίδιο επιφυλάσσει σε άλλα όντα αυτού του πλσνήτη.

Και βέβαια ένα βιβλίο που σου δίνει μιαν ακόμη ευκαιρία να πάρεις τελικά εκείνη τη ρημάδα την απόφαση και να γίνεις οριστικά χορτοφάγος. Είναι εκτός των άλλων και μια αιχμηρή σάτιρα για θέματα που έχουν σχέση με την καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά και τη σχέση των φύλων και την έννοια του αυτοπροσδιορισμού.

Το σκηνικό είναι μια απόμερη γωνιά της Σκωτίας και η πρωταγωνίστρια ένα θηλυκό-επίτηδες δεν γράφω γυναίκα- που την περισσότερη ώρα οδηγεί ένα παλιό αυτοκίνητο και ψάχνει για άνδρες που κάνουν ωτο-στοπ. Όταν μπουν μέσα ακολουθεί μια διαδικασία αξιολόγησης από μέρους της και όσοι περάσουν το τεστ δεν ξαναβρίσκουν ποτέ τον παλιό τους εαυτό.

Ένα έργο αρκετά καλογραμμένο, αν και ήταν το πρώτο του συγγραφέα και εκδόθηκε το 2000. Σε γενικές γραμμές μου άρεσε, αλλά νομίζω ότι αν το έγραφε τώρα ο Faber θα το έκανε καλύτερο.

Φέτος γυρίστηκε ένα φιλμ βασισμένο στο μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια την Scarlett johansson.

Ο συγγραφέας γεννήθηκε στην Ολλανδία, μεγάλωσε στην Αυστραλία και ζει στη Σκωτία. Ένα άλλο βιβλίο του που έχω διαβάσει και επίσης μου άρεσε ήταν ήταν το The Crimson Petal and the White (2002).

Πολιτικός "σχολειασμός"

Θεωρώ ότι η σημερινή ομιλία Τσίπρα στον αγιασμό της νέας σχολικής χρονιάς πρέπει να μείνει  α-σχολεία-στη.

Ο ΚΑΖΑΜΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Επανέρχομαι στο θέμα της δυνατότητας εφαρμογής διαφορετικής πολιτικής στη χώρα μας. Η άποψή μου είναι ότι διαφορετική πολιτική και παραμονή της χώρας στην ευρωπαϊκή ένωση είναι σχεδόν ανέφικτη. 

Είναι τέτοιες οι ισορροπίες στη διεθνή σκηνή σήμερα, ώστε η άσκηση μιας πραγματικά εθνικής πολιτικής δεν συνάδει με την παρουσία μας στις διαδικασίες της σημερινής Ευρώπης.

Η επιλογή λοιπόν είναι σαφής. Υποταγή στα κελεύσματα των λεγομένων εταίρων ή ανεξαρτησία με τίμημα!

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η υποταγή πρέπει να είναι πλήρης και χωρίς ισχυρή διαπραγμάτευση. Στο σημείο αυτό πρέπει να ασκηθεί κριτική από αυτούς, μάλλον τους περισσότερους Έλληνες σήμερα, που επιλέγουν αυτή τη λύση, προς τους κυβερνώντες. Υπάρχει η θεωρητική ελπίδα, ότι μια κάποια βελτίωση στα οικονομικά μας, εάν υπάρξει και δεν είναι φούμαρα τα περί πρωτογενούς πλεονάσματος, μπορεί να ενδυναμώσει τη διαπραγματευτική μας θέση. Μένει να το δούμε και να ελπίζουμε ότι έχουμε πολιτικούς ικανούς να το εκμεταλλευτούν.

Η ανεξαρτησία από την άλλη πλευρά θα έχει ένα πολύ βαρύ τίμημα. Δεν υπάρχει περίπτωση το σημερινό ευρωπαϊκό, που στην ουσία είναι σχεδόν παγκόσμιο, διευθυντήριο να ανεχτεί μια διαφορετική πολιτική από τον σκληρό καπιταλισμό του ασθενούς κράτους και των ιδιωτικοποιήσεων των πάντων σε χώρα- μέλος του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης, έστω -ή ιδίως- του μικρού δικού μας μεγέθους. 

Οι Έλληνες μπορεί να ήταν διατεθειμένοι να ακολουθήσουν το σκληρό μοναχικό δρόμο τους εάν είχαν ακούσει τα καθαρά και ειλικρινή λόγια για αυτά που τους περιμένουν. Μια οικονομική κατάσταση σαφώς πάρα πολύ χειρότερη, αλλά πιθανόν με περισσότερη δικαιοσύνη και ισότητα ανάμεσα στους πολίτες. Εάν μια τέτοια εξέλιξη μπορεί βέβαια να είναι βιώσιμη χωρίς μείζονα κοινωνική αναταραχή σε μια χώρα τόσο βαθειά διαβρωμένη από τη διαφθορά και μετά τόσο μακροχρόνια έκθεση σε έναν αρρωστημένο καπιταλιστικό τρόπο ζωής, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. 

Τι θα γίνει λοιπόν; Τίποτα από τα παραπάνω βέβαια. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις επόμενες ή ίσως τις μεθεπόμενες εκλογές. Η γνώμη μου είναι ότι αυτό θα γίνει ανεξάρτητα από τις όποιες οικονομικές εξελίξεις. Το μόνο που θα κρίνουν αυτές είναι αν αυτή η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα έλθει στις επόμενες ή στις μεθεπόμενες εκλογές. Και τι θα κάνει; Θα δεχτεί αυτά που έχουν δεχτεί οι σημερινοί κυβερνώντες, αφού θα τα μετονομάσει κατάλληλα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Λίγη επί της ουσίας σημασία θα έχει εάν θα ονομαστεί αυτό "επαναδιαπραγμάτευση" ή "κατάργηση" του μνημονίου. Θα είναι κάτι που θα λέγεται ίσως "νέα συμφωνία" ή κάτι ηχηρό παρόμοιο, αλλά που στην ουσία θα είναι συνέχιση της ίδιας πολιτικής των δανείων και του ελέγχου μας από το ίδιο διευθυντήριο. Ναι θα περισέψουν τα μεγάλα λόγια και οι διαβεβαιώσεις για μια καινούργια εθνική πολιτική. Και ίσως μάλιστα αυξηθεί κατά 30 ευρώ ο βασικός μισθός και ελαττωθούν οι αποδοχές των βουλευτών κατά 50 ευρώ. Γρήγορα όμως ο λαός θα καταλάβει την αλήθεια και το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει.

Και τότε; Πολλά εξαρτώνται βέβαια από τις διεθνείς εξελίξεις και τη γενικότερη οικονομική κατάσταση, αλλά το σημερινό τρίτο κόμμα τότε πιθανότατα θα είναι πρώτο. Αφήστε, λοιπόν, τη φαντασία σας να οργιάσει! 

Ο Καζαμίας μίλησε!

Συναγωνιστές...

ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Είμαι μαζί σας αδέρφια μου

Έτοιμος για νέους αγώνες

Έμπλεως οργής και αγανάκτησης

Ενάντια στους ξεπουλημένους!

Μόνο μια χάρη!

Ρίξτε και καμιάν άγκυρα

Μην κινείστε όπως οι ανεμοδούρες

Έτσι για να ξέρω

Με ποιους είμαι μαζί και με ποιους απέναντι!