Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021

Ποίηση

 Mπάνιο στην πισίνα




Γέμισε η πισίνα με κολυμβητές
σώματα δυνατά, αξιέραστα
γλίστρησα ανάμεσά τους για ν΄απολαύσω
το σφρίγος, την αρρενωπή ομορφιά
τα γυμνασμένα μπράτσα, τα ρωμαλέα στήθη
-εγώ που μόνο το πνεύμα ήξερα να τιμώ τόσον καιρό-
κι ένιωσα ξαφνικά να εκστασιάζομαι
μπροστά στο κάλλος ενός εφηβικού κορμιού
στη θέα ενός ξανθού αγοριού
που έπιανε τα μαλλιά του μ΄ένα λαστιχάκι
λίγο πριν χαθεί κάτω απ΄τα ήρεμα νερά.

Σκέφτηκα τότε πως θα ήθελα να επιστρέψω
στα καλοκαίρια της σπαταλημένης νιότης μου
στα μισοφωτισμένα δωμάτια
στα περίκλειστα χρόνια μου
να σκίσω μανιφέστα και γραφές
και περισπούδαστα βιβλία
που ετύρβαζαν περί πολλά και τίποτα δεν μου είπαν
καθώς μια απλή επίσκεψη σε πισίνα της πόλης
έφτασε
για να μου φανερώσει
πόσο πολλά χαθήκανε στο μεταξύ
και πόσο λίγο ζήσαμε στ΄αλήθεια.




Κατερίνα Καριζώνη



Από το Περιοδικό Φρέαρ


Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2021

Ποίηση

 FORGETFULNESS

by Billy Collins


The name of the author is the first to go
followed obediently by the title, the plot,
the heartbreaking conclusion, the entire novel
which suddenly becomes one you have never read, never even heard of,

as if, one by one, the memories you used to harbor
decided to retire to the southern hemisphere of the brain,
to a little fishing village where there are no phones.

Long ago you kissed the names of the nine muses goodbye
and watched the quadratic equation pack its bag,
and even now as you memorize the order of the planets,

something else is slipping away, a state flower perhaps,
the address of an uncle, the capital of Paraguay.

Whatever it is you are struggling to remember,
it is not poised on the tip of your tongue
or even lurking in some obscure corner of your spleen.

It has floated away down a dark mythological river
whose name begins with an L as far as you can recall
well on your own way to oblivion where you will join those
who have even forgotten how to swim and how to ride a bicycle.

No wonder you rise in the middle of the night
to look up the date of a famous battle in a book on war.
No wonder the moon in the window seems to have drifted 
out of a love poem that you used to know by heart.


Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021

Ποίηση

THIS BE THE VERSE



by Philip Larkin


They fuck you up, your mum and dad.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.

But they were fucked up in their turn
By fools in old-style hats and coats,
Who half the time were soppy-stern
And half at one another’s throats.

Man hands on misery to man.
It deepens like a coastal shelf.
Get out as early as you can,
And don’t have any kids yourself.


Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2021

Μουσική Πρόταση: Pianist in tears!!!. Most moving piano performance.

 Pianist Nobuyuki Tsujii bursts into tears when he plays at Carnegie Hall his own composition "Elegy for the Victims of the Tsunami of March 11, 2011 in Japan"