ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ
Το μυαλό και το σώμα δεν είναι δύο πράγματα-είναι ένα. Ο προορισμός της κάθε νευρικής οδού είναι η συναπτική της σύνδεση με τις μυϊκές ίνες. Η σκέψη οδηγεί σε δράση, μέσα από άξονες που διακλαδώνονται και καταλήγουν στα εργαλεία εκείνα που φτιάχνουν μυθιστορήματα, εργοστάσια, καθεδρικούς ναούς και ατομικές βόμβες.
Γράφει ο Ray Nayler στο βιβλίο “The Mountain in the Sea.”
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1918 είχα δημοσιεύσει στην προσωπική μου ιστοσελίδα “Καθημερινές Διαδρομές” ένα ποίημα που απευθύνονταν με κάποιο τρόπο στον τότε κυβερνήτη της χώρας. Στο ποίημα αυτό είχα “παραφράσει” την “Ιθάκη" του Κωνσταντίνου Καβάφη και είχα δώσει τον τίτλο “Υφάκι”.
Πως το θυμήθηκα τώρα; Ο Αλέξης Τσίπρας εκδίδει ένα βιβλίο με την ονομασία “Ιθάκη”!
Όποιοι συνειρμοί ευπρόσδεκτοι!
Παραθέτω το ποιήμα εκείνο:
ΥΦΑΚΙ
Σα βγεις στη ζητιανιά για τες συντάξεις
απεύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος
γι αυτούς που σε στηρίζουν τόσα χρόνια
και βγάλανε τη χώρα απ΄την κρίση.
Το ΔΝΤ και Κομισιόν
το θυμωμένο Σόιμπλε μη τους φοβάσαι
τέτοιους στο δρομο σου πια δεν θα βρεις.
Το ΔΝΤ και Κομισιόν δεν θα τους συναντήσεις
γιατί τους κουβανείς μες την ψυχή σου.
Πάντα στο νου σου νάχεις τους συντρόφους
αυτούς που έχασες μες την πορεία,
όταν εσύ άλλαξες τον προορισμό σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου
μη προσδοκώντας ψήφους πια να πάρεις.
Όσο για αυτούς που σου έδωσαν το ωραίο ταξίδι
χωρίς αυτούς δεν θάβγαινες στο δρόμο.
Άλλο δεν έχουν να σου δώσουν πια.
Κι αν πιο φτωχούς τους βρεις
εσύ σαι που τους γέλασες
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα
ήδη θα το κατάλαβες
τα κούφια λόγια τι σημαίνουν.
Ο Ορέστης στον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο, όπου τον συνόδεψε και η Ίριδα, που είχε τρέξει προηγούμενα στα 1000 μέτρα των παιδιών.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΠΩΣ ΕΠΙΛΕΓΩ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Η επιλογή είναι επίσης προσωπική. Έχω γράψει για βιβλία που με συγκινούν, πάντοτε ενθυμούμενος τη στοργική “κοροϊδία” του Randall Jarrell* ότι ένα μυθιστόρημα είναι μια μεγάλη ιστορία που έχει μέσα της κάτι που δεν ταιριάζει.
Γράφει ο Edwin Frank στο βιβλίο του “Stranger Than Fiction.”
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ…
Και τώρα αυτό είναι το κεντρικό μου μήνυμα. Πολύ πιο βαθιά από το δέρμα, ολόκληρο το σώμα μέσα και έξω, το ίδιο του το στημόνι και το υφάδι, κάθε όργανο, κάθε κύτταρο και βιοχημική διαδικασία, κάθε μικρό κομμάτι οποιουδήποτε ζώου, συμπεριλαμβανομένου του γονιδιώματός του, μπορεί να ερμηνευτεί ως περιγραφή προγονικών κόσμων.
Γράφει ο Richard Dawkins στο βιβλίο του “The Genetic Book of the Dead.”
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ;
Τον καιρό εκείνο, προέκυψε μια παράλογη προσδοκία από το κοινό, ότι δηλαδή οι πολιτικοί πρέπει να είναι συνηθισμένοι και εξαιρετικοί ταυτόχρονα. Ότι θα πρέπει να είναι μια ακριβής αναπαραγωγή της κοινωνίας και μαζί υπεράνω των ελαττωμάτων από τα οποία όλοι υποφέρουμε.
Λόγια του συνητηρητικού Βρεττανού πολιτικού Simon Hart από το βιβλίο “Ungovernable.”
ΘΕΤΙΚΟΑΡΝΗΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟΘΕΤΙΚΙΣΤΕΣ…
Νομίζεις τώρα ότι μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου αρνητικό θετικιστή; Νομίζω ότι μάλλον πρέπει να θεωρήσεις εσύ τον εαυτό σου θετικό αρνητιστή..
Από το ιδιόρρυθμο βιβλίο “The Recognitions” του William Gaddis.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΜΝΗΜΗ: ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΑΤΕΛΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Υποστηρίζουμε ότι η μνήμη είναι ατελής, αλλά ατελής με τέλειο τρόπο. Οι “ατέλειες” είναι τα καλύτερα και τα πιο ενδιαφέροντα σημεία, που μας δίνουν μια ένδειξη για το πως-και το γιατί- η μνήμη μας λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί.
Γράφει η Ciara Greene στο βιβλίο “Memory Lane.”
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ
Δεν κατασκευάσαμε την χίμαιρα “Ελληνικότητα” για να επικυρώσουμε τις δικές μας πολιτισμικές υποθέσεις. Αυτό που έγινε ήταν, ότι στην έρευνα για να ανακαλύψουμε γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε, συνεχίζουμε να πέφτουμε πάνω τους-στο έδαφος, στην πέτρα, στη λογοτεχνία, στα νομίσματα- πάνω σε αυτούς τους ιδιόρρυθμους, αυτούς τους μοναδικούς ανθρώπους που ονομάζονται ‘Ελληνες”.
Υποστηρίζουν οι Hanson και Heath στο βιβλίο "Who Killed Homer?”
ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΟΤΑΝ Ο ROUSSEAU ΠΡΟΚΑΛΕΙ…
Σε μια τυπικά προκλητική παρατήρηση, υποστήριξε ότι ο ίδιος ο Σωκράτης επαίνεσε την άγνοια. Στην πραγματικότητα, αυτό που ο Σωκράτης επαίνεσε ήταν η τίμια παραδοχή της άγνοιας, όταν κάποιος υστερεί στη γνώση. Ποτέ δεν υπενόησε, όπως έκανε ο Rousseau, ότι η άγνοια ήταν αυτή καθ’ εαυτή επιθυμητή.
Σύμφωνα με το δοκίμιο του Rousseau, οι τέχνες και οι επιστήμες όχι μονάχα οδηγούν σε κακές συμπεριφορές, αλλά είναι αυτές οι ίδιες προεκτάσεις των ελαττωμάτων μας.
Από το βιβλίο “Intellectuals” του Paul Johnson.
