“Έγραψε” πάλι. Ο γνωστός παράκτιος ψαράς, που συναντώ σχεδόν κάθε μέρα στον πρωινό περίπατό μου. Εκείνος που μου έχει πει ότι ψαρεύει εδώ στο Μαλάκι, αν και δεν έχει πιάσει ποτέ κανένα ψάρι, επειδή βρίσκει να παρκάρει.
Τελευταία περπατώ στην παραλία, δίπλα στο κύμα. Επειδή η παραλία έχει μήκος περίπου 500 μέτρα, περπατώ πέρα-δώθε 6 με 7 φορές, με σκοπό να καλύψω 3 με 3,5 χιλιόμετρα κάθε μέρα. Αυτό βέβαια έχει ως συνέπεια σε κάθε μου πέρασμα να βρίσκομαι κοντά στον παράκτιο ψαρά του τίποτα.
Σήμερα και κάθε φορά που περνούσα δίπλα του, αναγκαζόμουν να διακόψω το περπάτημά μου και βέβαια να χάνω συνεχώς το ρυθμό μου, αφού είχε όρεξη για κουβέντα, Αφού μου έκανε τα γνωστά παράπονα για το “θανατο” του Παγασητικού, και αφού μιλήσαμε για τον καιρό και τα κρύα και τις βροχές που έρχονται-αυτά σε διαφορετικές βόλτες- άρχισε να μου λέει ότι και αυτός περπατάει μισή με μία ώρα καθε πρωί, εκεί που είναι το σπίτι του, δηλαδή στην Αγριά, αλλά το πρόβλημά του είναι ότι συναντάει συνέχεια γνωστούς, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτός περπατάει για να κάνει άσκηση και του αρχίζουν την κουβέντα, οπότε η άσκησή του πάει περίπατο.
Αυτά μου είπε και μετά με άφησε να συνεχίσω τη δική μου υποτιθέμενη άσκηση!
