Είδος ανθρώπου που ζει με την ψευδαίσθηση ότι επιτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο, του οποίου τη σπουδαιότητα ουδείς κοινός θνητός είναι σε θέση να αντιληφθεί.
Παρεμπιπτόντως μεταβαίνει ενίοτε και σε αίθουσες διδασκαλίας, όπου γνωρίζει ότι απευθύνεται σε νέους ανθρώπους οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν για όσα τους διδάσκει και ανυπομονούν να τους υποδείξει τις σελίδες του βιβλίου, από το οποίο θα διαβάσουν-αντιγράψουν για τις εξετάσεις.
Περνά πολύ περισσότερο χρόνο βέβαια σε συνέδρια υπαρκτά και ανύπαρκτα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, με προτίμηση στις εξωτικές τοποθεσίες. Δύο κυρίως είναι οι ανησυχίες του στη διάρκεια αυτών των ταξιδιών, αν θα προλάβει να επισκεφτεί την αγορά και αν θα πιάσει καλή θέση στο λεωφορείο που θα κάνει το γύρο της πόλης. Γα το φαγητό δεν έχει άγχος, αφού η εταιρεία-σπόνσορας επιλέγει το καλύτερο εστιατόριο και το ακριβότερο μενού.
Θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία σχεδόν σε όλους τους τομείς του επιστητού και δεν μπορεί να κρύψει την έκπληξή του όταν καλείται σε τηλεοπτικά πάνελ και τον διακόπτει ο παρουσιαστής για να πάει σε διαφημίσεις, ενώ εκείνος μόλις είχε αρχίσει να διακατέχεται από τον οίστρο της χωρίς σύνορα αυτοπροβολής του.
Στο βάθος του μυαλού του υπάρχει πάντα η αναμονή της αναγνώρισης από την κοινωνία και της τελικής δικαίωσης, η οποία φευ δεν έρχεται και για το λόγο αυτό κάνει ότι περνά από το χέρι του για να καθυστερήσει την αποχώρησή του από την υπηρεσία, ελπίζοντας εσαεί σε αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης. Σε αυτό συντελεί και η βαθιά ανησυχία ότι μετά την αποχώρησή του δεν θα του δίνει σημασία ούτε ο κουλουροπώλης της γειτονιάς του.
