Παρασκευή 1 Αυγούστου 2025

Ποίηση

 RUNNING ORDERS


by Lena Khalaf Tuffaha


They call us now,
before they drop the bombs.
The phone rings
and someone who knows my first name
calls and says in perfect Arabic
“This is David.”
And in my stupor of sonic booms and glass-shattering symphonies
still smashing around in my head
I think, Do I know any Davids in Gaza?
They call us now to say
Run.
You have 58 seconds from the end of this message.
Your house is next.
They think of it as some kind of
war-time courtesy.
It doesn’t matter that
there is nowhere to run to.
It means nothing that the borders are closed
and your papers are worthless
and mark you only for a life sentence
in this prison by the sea
and the alleyways are narrow
and there are more human lives
packed one against the other
more than any other place on earth
Just run.
We aren’t trying to kill you.
It doesn’t matter that
you can’t call us back to tell us
the people we claim to want aren’t in your house
that there’s no one here
except you and your children
who were cheering for Argentina
sharing the last loaf of bread for this week
counting candles left in case the power goes out.
It doesn’t matter that you have children.
You live in the wrong place
and now is your chance to run
to nowhere.
It doesn’t matter
that 58 seconds isn’t long enough
to find your wedding album
or your son’s favorite blanket
or your daughter’s almost completed college application
or your shoes
or to gather everyone in the house.
It doesn’t matter what you had planned.
It doesn’t matter who you are.
Prove you’re human.
Prove you stand on two legs.
Run.

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2025

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


ΟΜΙΛΙΑ, ΔΙΑΒΑΣΜΑ, ΓΡΑΨΙΜΟ…ΠΡΟΣ ΤΙ ΟΛΑ ΤΟΥΤΑ;


Σε αυτή τη διαβεβαίωση ακολουθώ τον Nietzsche, που μας προειδοποίησε ότι όταν μπορούμε να βρούμε λέξεις για κάτι, αυτό είναι ήδη πεθαμένο μέσα μας, έτσι ώστε υπάρχει κάποιου είδους περιφρόνηση στην πράξη της ομιλίας.


Οι παραδόσεις μας λένε ότι ο ελεύθερος και μοναχικός εαυτός γράφει για να ξεπεράσει τη θνητότητα. Νομίζω ότι ο εαυτός, στην προσπάθεια να είναι ελεύθερος και μοναχικός, τελικά διαβάζει με ένα και μόνο σκοπό: να αντικρύσει το μεγαλείο.


Η κοινή μας μοίρα είναι γεράματα, αρρώστεια, θάνατος, λήθη. Η κοινή μας ελπίδα, αδύναμη αλλά επίμονη, είναι για κάποια μορφή επίβίωσης.


Γραπτά του Harold Bloom από το βιβλίο “The Western Canon.”

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ


Τι σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου; Νομίζω, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, σημαίνει την ικανότητα να διαλέγεις ανάμεσα σε διαφορετικές πιθανές εκβάσεις με στόχο να κατευθύνεις τον εαυτό σου προς ένα επιθυμητό αποτέλεσμα: να είσαι προσανατολισμένος προς το μέλλον. Όταν όλες οι μέρες είναι ίδιες, όταν δεν μας παρουσιάζονται με την αναγκαιότητα να διαλέξουμε ανάμεσα σε διαφορετικές πιθανότητες, λέμε ότι “δεν νιώθουμε ζωντανοί”-κι εδώ νομίζω μαντεύουμε τι πραγματικά σημαίνει να είσαι ζωντανός. Είναι η ικανότητα να διαλέγεις. Ζούμε μέσα από επιλογές.


Γράφει ο Ray Nayler στο μυθιστόρημα “The Mountain in the Sea.”

Τρίτη 29 Ιουλίου 2025

Τρίτη 29 Ιουλίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ


Το γεγονός παραμένει ότι το μουσικό συναίσθημα ταλαντεύεται μπρος πίσω μεταξύ της ανατροπής και της επίλυσης της προσδοκίας, μεταξύ της προσμονής και της κορύφωσης. Μερικά από τα πιο ζωηρά παραδείγματα βρίσκονται στην όπερα, επειδή  ανεβάζει αυτή την αρχή σε υψηλό δράμα.


Γράφει ο Michael Spitzer στο βιβλίο “The Musical Human.”



ΧΟΥΣ ΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΧΟΥΝ…


Μέχρι το κλείσιμο το σώμα, το πνεύμα και η ψυχή του Murphy είχαν ελεύθερα διασκορπιστεί πάνω στο πάτωμα της παμπ. Και πριν μια ακόμη ανοιξιάτικη μέρα πρασινίσει τη γη είχε σαρωθεί πέρα για πέρα μαζι με την άμμο, τα αποτσίγαρα, τα γυαλιά, τα σπίρτα, τα φτυσίματα, τους εμέτους.


Να πως περιγράφει ο Samuel Beckett στο έργο του “Murphy” την κατάληξη που είχαν οι στάχτες της τεφροδόχου του πρωταγωνιστή.


Κυριακή 27 Ιουλίου 2025

ΕΚ-ΣΦΕΝΔΟΝΙΣΜΟΙ

 ΕΚ-ΣΦΕΝΔΟΝΙΣΜΟΙ


  • Εννοείται ότι η Ελλάδα όλη στέλνει συγχαρητήρια στους αθλητές της που διακρίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι ανάγκη να το κάνει και ο κάθε Δήμος ή σύλλογος ή Σύγκλήτος ή δεν ξέρω εγώ τι; Δηλαδή αν δεν το κάνει κάποιος από αυτούς θα θεωρηθεί αποστάτης;
  • Την ώρα που όλη η Ελλάδα καίγονταν ο Νίκος Ανδρουλάκης έβγαλε ανακοίνωση ότι συμπαρίσταται στους δοκιμαζόμενους από τις φωτιές συμπατριώτες μας!!!Κι εγώ, κι εγώ!
  • Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ομιλεί συνεχώς περί φασισμού στη Βουλή. Μένει να διευκρινιστεί εάν τον εκφράζει ή τον υφίσταται.
  • Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες, έστω και λέγοντας πότε το μακρόν και πότε το κοντόν τους, εκφράζουν ανησυχίες για τη γενοκτονία στη Γάζα. Ο δικός μας πρωθυπουργός κάνει κυριολεκτικά το αμερικανάκι.
  • Υπενθυμίζω την πρώτη στροφή του ελληνικού εθνικού ύμνου:

Σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν Κόψη

τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερή,

σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι,

ποὺ μὲ βία μετράει τὴν γῆ.


Όλοι μας τους καμαρώνουμε και δακρύζουμε μαζι τους όταν τον ακούμε μετά τις τεράστιες επιτυχίες των αθλητών μας.

Θα ήθελα να βρίσκονταν κάποιοι αρμόδιοι από τις ομοσπονδίες, που να θύμιζαν το λόγια αυτά στα νέα αυτά παιδιά, ώστε όταν τραγουδούν να μην ακούμε αυτό το…   ”που με διά μετράει τη γη”.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2025

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ



ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΤΑΛΕΝΤΟ


Αλλά η μηχανή της φήμης έχει δίκιο να τον αναγνωρίζει σαν ταλέντο, σαν το ταλέντο να μπορεί να υπάρχει ως δυνατότητα, χωρίς κάποιο σοβαρό επίτευγμα. Ναι, μπορεί.


Υποστηρίζει ο Clive James στο “Cultural Amnesia.”



ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ


Ανάμεσα στις 14 μεγαλύτερες πλούσιες δημοκρατίες σήμερα, η Ιαπωνία είναι εκείνη με την περισσότερο ισότιμη κατανομή του πλούτου, και εκείνη με αναλογικά τους λιγότερους δισεκατομμυριούχους στον πληθυσμό της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται μακριά προς το αντίθετο άκρο και στις δύο παραπάνω κατηγορίες.


Γράφει ο Jared Diamond στο βιβλίο του “Upheaval.”

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2025

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;


Ήταν ο Dr. Attendu, που ανέτρεψε μια παμπάλαια προκατάληψη και διαβεβαίωσε ότι ο ηλίθιος είναι το πρωταρχικό ανθρώπινο πρότυπο, του οποίου είμαστε απλά η διεφθαρμένη παραλλαγή, υποκείμενοι για το λόγο αυτό σε διαταραχές, πάθη και μη φυσιολογικά βίτσια, τα οποία όμως δεν επηρεάζουν τον αυθεντικό, καθαρό κρετίνο.


Και αυτό από τον Enrique Vila-Matas στο "Montano's Malady.”



Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ…


Με κάνετε να σκεφτώ εκείνο το νέο κορίτσι, ένα νέο κορίτσι αξιαγάπητο που συνάντησα μπροστά στην πόρτα ενός μικρού ξενοδοχείου, στην οδό Montparnasse-που μου είπε: “ Α, εμένα, το να ζώ, αυτό είναι που με σκοτώνει…”


Γράφει η Simone de Beauvoir στο βιβλίο “Les Mandarins.”

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2025

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ


Το ημερολόγιο του Montaigne μας επιτρέπει να γίνουμε μάρτυρες του πειράματος ή των τολμηρών δοκιμίων στο θέμα της υποκειμενικότητας στο κείμενο που ο συγγραφέας έγραψε με τόσο προηγμένο τρόπο, ένας έφιππος ταξιδιώτης μέσα στην Ευρώπη του δέκατου έκτου αιώνα, ένας ταξιδιώτης που όταν τον ρωτούσαν για το ποιό ήταν το κίνητρό του για να φύγει από το Bordeaux, τον τόπο που γεννήθηκε, απαντούσε κάπως έτσι: “ Σε αυτούς που με ρωτάνε το λόγο που ταξιδεύω, έχω την τάση να απαντώ: Ξέρω πολύ καλά από τι φεύγω, αλλά όχι τι αναζητώ. Σε κάθε περίπτωση είναι καλύτερο να αντικαθιστάς μια κακή κατάσταση με μια αβέβαιη.


Η αναφορά από το βιβλίο “Montano's Malady” του Enrique Vila-Matas.


Τρίτη 22 Ιουλίου 2025

Τρίτη 22 Ιουλίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ



ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΣΚΩΤΣΕΖΟΣ


Όλα αυτά είναι εξαιρετικά παραδείγματα αυτού που ο Antony Flew* ονόμασε “Κανείς αληθινός Σκωτσέζος” τύπο επειχειρήματος (που είναι γνωστό στους ειδικούς ως ad hoc rescue** διαδικασία). Για εκείνους που δεν την γνωρίζουν, πηγαίνει ως εξής:


Φαντάσου τον Hamish McDonald, ένα Σκωτσέζο, να κάθεται με την Glasgow Morning Herald στα χέρια του και να βλέπει ένα άρθρο για τον “Μανιακό του σεξ του Brighton*** που χτύπησε πάλι”. Ο Hamish σοκάρεται και δηλώνει ότι “Κανένας Σκωτσέζος δεν θα έκανε κάτι τέτοιο”. Την επόμενη μέρα κάθεται πάλι να διαβάσει την Glasgow Morning Herald και αυτή τη φορά βρίσκει ένα άρθρο για έναν κάτοικο του Aberdeen**** που οι βίαιες πράξεις του κάνουν τον μανιακό του σεξ του Brighton να μοιάζει σχεδόν τζέντλεμαν. Αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι ο Hamish είχε άδικο στην άποψή του, αλλά πρόκειται να παραδεχτεί κάτι τέτοιο; Μάλλον απίθανο. Αυτή τη φορά λέει: “Κανένας αληθινός Σκωτσέζος δεν θα έκανε κάτι τέτοιο”.*****


  • Άγγλος φιλόσοφος

** Επί τούτου

*** Πόλη της Αγγλίας

**** Πόλη της Σκωτίας

***** Πρόσέξτε ότι ο Hamish ζει στη Γλασκώβη, ενώ ο δράστης είναι από Aberdeen


Από το βιβλίο “The Dawn of Everything” του David Graeber.

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2025

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ



ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ…


Ο Max Brod πρέπει να γνώριζε τον αντίκτυπο που θα είχε ο Kafka στο δικό του έργο. Ένα σκληρό ανέκδοτο έχει επιζήσει: Ο Brod δακρυσμένος, σε μια βροχερή νύχτα, βρίσκεται στο δρόμο των χρυσοχόων και αλχημιστών κάτω από το Κάστρο της Πράγας. Συναντά έναν γνωστό βιβλιοπώλη: “Γιατί κλαις Max”; “ Μόλις έμαθα ότι ο Kafka πέθανε”. “Ω, λυπάμαι. Γνωρίζω πόσο εκτιμούσες τον νεαρό άντρα”. “ Δεν καταλαβαίνεις. Μου ανέθεσε να κάψω τα χειρόγραφά του”. “ Τότε είναι θέμα τιμής να τα κάνεις”. “ Δεν καταλαβαίνεις. Ο Franz ήταν ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς στη γερμανική γλώσσα”. Μιας στιγμής σιωπή: “ Max, έχω τη λύση. Γιατί δεν καις τότε τα δικά σου βιβλία”;


Το αναφέρει στο βιβλίο του “Lessons of the Masters” ο George Steiner.


Σάββατο 19 Ιουλίου 2025

Ποίηση: Αναμονή


 Αναμονή


Θα σε περιμένω είχα πει

Στο τέρμα της διαδρομής

Εκεί που οι άλλοι θάχουν ξεχάσει

Ή θάχουν ξεχαστεί…


Θα είμ’ εκεί,

μετά των σειρήνων το τραγούδι

και των κολάκων το νανούρισμα,

κρατώντας την πυξίδα.


Και τότε θε να βρούμε το δρόμο μας.


Δεν θάν’ η λεωφόρος, που έλπιζες,

μήτε η δημοσιά και το ξάγναντο,

ένα μονοπάτι μας έλαχε,

ανάμεσα στις ξερολιθιές και τα ρείκια,

που τερματίζει αδιαπραγμάτευτα

και δίχως παράκαμψη καμιά

στο μικρό κοιμητήρι που αγναντεύαμε μαζί.


Από την ποιητική μου συλλογή "Αμφιδρομές"


Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο από εδώ: https://mediterrabooks.com/s/?book_id=1331989

Άμεση διαθεσιμότητα για αναγνώστες και βιβλιοπωλεία: 

Βιβλιοπωλείο «Παρ' ημίν», Χαριλάου Τρικούπη 11Α, Αθήνα, τηλ.: 2103811201


Παρασκευή 18 Ιουλίου 2025

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


ΟΙ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ ΚΡΙΤΙΚΟΙ


“Μια κουλτούρα καθολικής πρόσβασης”, προτείνεται από τους μετά τον Marx ιδεαλιστές ωσάν η λύση στην “κρίση”, αλλά πως μπορούν το Paradise Lost ή ο Faust να οδηγήσουν σε καθολική πρόσβαση; Η καλύτερη ποίηση είναι διανοητικά και φαντασιακά πολύ δύσκολη ώστε να διαβαστεί σε βάθος από περισσότερους από σχετικά λίγους από κάθε κοινωνική τάξη, γένος, φυλή ή εθνική προέλευση.


Αυτοί είναι οι ισχυρισμοί του Harold Bloom στο βιβλίο του “The Western Canon.”


Και πιο κάτω συμπληρώνει την άποψή του για τους Μαρξιστές κριτικούς:


Είμαι εγώ ο γνήσιος Μαρξιστής κριτικός, που ακολουθώ τον Groucho και όχι τον Karl, και που έχω σαν σύνθημα την εξαιρετική προειδοποίηση του Groucho: Οτιδήποτε κι αν είναι, είμαι εναντίον.



Τετάρτη 16 Ιουλίου 2025

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2025

ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ


Δεν έχω σκοπό να σας πω τι να διαβάσετε ούτε πως να το διαβάσετε, μονάχα θα πω τι έχω διαβάσει και θεώρησα άξιο για να το ξαναδιαβάσω, κάτι που είναι η μόνη πραγματική δοκιμασία για εκείνο που αξίζει να γίνει μέρος του Κανόνα*.


*Ο όρος "κανόνας" στη λογοτεχνία αναφέρεται στο σύνολο των έργων, συγγραφέων και θεμάτων που αναγνωρίζονται ως σημαντικά και επιδραστικά μέσα σε μια συγκεκριμένη λογοτεχνική παράδοση ή πολιτισμό.


Αυτή είναι η πρόταση του Harold Bloom στο βιβλίο του “The Western Canon.”






Δευτέρα 14 Ιουλίου 2025

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ



Ο ΛΕΝΙΝ, Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ


Σύμφωνα με μια ερμηνεία μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ο Lenin ήταν πιθανόν ο πιο σημαντικός προαγωγός του καπιταλισμού στην ιστορία, επειδή η ιδέα του να συνδυάσει τη μάχη των προλετάριων στη Δύση με τα κινήματα για εθνική απελευθέρωση στην Αφρική και την Ασία από τη μια μεριά απείχε από τον ορθόδοξο Δυτικό Μαρξισμό και από την άλλη απελευθέρωσε εκείνες τις δυνάμεις που πενήντα ή εξήντα χρόνια αργότερα έφεραν τον αυτόχθονο καπιταλισμό σε χώρες τόσο διαφορετικές όσο το Βιετνάμ, η Κίνα, η Ανγκόλα και η Αλγερία. Χωρίς την απόφαση αυτή δεν θα υπήρχε διάχυση του καπιταλισμού σε παγκόμσια κλίμακα ή θα είχε συντελεστεί πολύ πιο αργά.


Και πιο κάτω:



Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αντιληφθεί κανείς είναι ότι δεν υπάρχει ένα σύστημα, που να είναι ο προφανής διάδοχος του καπιταλισμού. Η δική μου εξήγηση για τον πραγματικό ρόλο του κομμουνισμού κάνει σαφές ότι ο ρόλος του έχει τελειώσει. Ο κομμουνισμός εκπλήρωσε την αποστολή του και είναι απίθανο να παίξει κάποιο ρόλο στο μέλλον της ιστορίας του ανθρώπου. Δεν είναι ένα σύστημα του μάλλοντος, αλλά ένα σύστημα του παρελθόντος.



Από το βιβλίο του Branko Milanovic “Capitalism, Alone.”


Παρασκευή 11 Ιουλίου 2025

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΡΩΜΗ


Ο Οράτιος το παραδέχτηκε περίφημα: Η σκλαβωμένη Ελλάδα σκλάβωσε τον σφοδρό της κατακτητή και εισήγαγε τις τέχνες της στο άξεστο Λάτιουμ.


Το αναφέρει ο Roderick Beaton στο βιβλίο του “The Greeks.”



ΠΕΡΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑΣ


Η αριστοκρατία έχει τρεις διαδοχικές εποχές: την εποχή της υπεροχής (των υπερτέρων ικανοτήτων), την εποχή των προνομίων, την εποχή των ματαιοτήτων. Βγαίνοντας από την πρώτη, εκφυλίζεται στη δεύτερη και σβήνει στην τελευταία.


Λόγια του Chateaubriand, που αναφέρονται από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο στο βιβλίο του «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος».


Πέμπτη 10 Ιουλίου 2025

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2025

 ΜΕ ΤΗ ΣΚΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ



Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ


Ναι πρόκειται για ενοχή. Είναι μια φαντασία εκδίκησης. Ντρεπόμαστε τόσο πολύ για αυτό που έχουμε κάνει ως είδος ώστε κατασκευάσαμε ένα τέρας για να αυτοκαταστραφούμε. Δεν φοβούμαστε ότι θα συμβεί, ελπίζουμε να συμβεί. Το περιμένουμε πως και πως. Κάποιος πρέπει να μας κάνει να πληρώσουμε για αυτό που έχουμε κάνει. Κάποιος πρέπει να πάρει αυτόν τον πλανήτη μακριά από μας πριν τον καταστρέψουμε μια και καλή. Κι αν τα ρομπότ δεν ξεσηκωθουν, αν τα δημιουργήματά μας δεν ζωντανέψουν και πάρουν από μας τη δύναμη που έχουμε χρησιμοποιήσει με τόσο κακό τρόπο για τόσο μεγάλο διάστημα, ποιός θα το κάνει; Αυτό που φοβούμαστε δεν είναι ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μας καταστρέψει- φοβούμαστε μήπως δεν το κάνει.Φοβούμαστε ότι θα συνεχίσουμε να υποβαθμίζουμε τη ζωή στον πλανήτη συτόν μέχρι να καταστραφούμε μόνοι μας. Και δεν θα έχουμε κανέναν να κατηγορήσουμε για αυτά που κάναμε παρά τους εαυτούς μας. Έτσι εφηύραμε αυτή την ανοησία για μια Τεχνητή Νοημοσύνη που έχει συνείδηση.


Από το βιβλίο “The Mountain in the Sea” του Ray Nayler