Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018

Καταρράκτες Νέδας και Επικούριος Απόλλων.
Μια όμορφη εκδρομή στα όρια Ηλείας και Αρκαδίας.

Μουσική Πρόταση: BB King \ Eric Clapton - The Thrill Is Gone 2010 Live

Διαβάζοντας...

Όταν ο Στρατηγός de Gaulle ρωτήθηκε γιατί δεν δέχονταν να αναγνωρίσει ως μόνιμη κατάσταση  τα κομμουνιστικά καθεστώτα στην Ανατολική Ευρώπη, η απάντησή του ήταν: Επειδή το μέλλον διαρκεί πολύ. 

Απόσπασμα από: Christopher Hitchens. «And Yet...: Essays.»

Ποίηση

INCIDENT

by Countee Cullen

Once riding in old Baltimore,

Heart-filled, head-filled with glee,

I saw a Baltimorean

Keep looking straight at me.

Now I was eight and very small,

And he was no whit bigger,

And so I smiled, but he poked out

His tongue, and called me, “Nigger.”

I saw the whole of Baltimore

From May until December;

Of all the things that happened there

That’s all that I remember.

Μουσική Πρόταση: Sophie Tucker - Some of These Days (1926)

Μουσική Πρόταση: Luz Casal y Concha Buika cantan Sombras

Μουσική Πρόταση: Jean-Louis Aubert - Lorsqu'il Faudra

Σ-ΑΡΚΑΣ-τικά

Ρήσεις...

Η γνώση είναι όπως μια σφαίρα. Όσο μεγαλύτερο όγκο έχει, τόσο περισσότερο έρχεται σε επαφή με το άγνωστο.

Blaise Pascal

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

Ο Τσίπρας πανηγυρίζει επειδή δεν ήταν Παρένθεση.

Κι εγώ θρηνώ επειδή δεν ήταν Αριστερή.

Γελάμε;

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

Μουσική Πρόταση: Glenn Gould, live, Salzburg - Sweelink, Organ Fantasy

Ο Jan Pieterszoon Sweelinck (1562-1621) ήταν ένας Ολλανδός συνθέτης που το έργο του ανήκει στην εποχή του τέλους της αναγεννησιακής μουσικής και της αρχής του μπαρόκ.

1(Χ3) Τριαντάφυλλο για τον Αύγουστο που φέυγει

Ποίηση

Το κρασί της Ζωής ολοένα στάζει σταγόνα-σταγόνα

Τα φύλλα της Ζωής ολοένα πέφτουν ένα-ένα.

OMAR KHAYYAM, The Rubayiat, CA. 1100

Μουσική Πρόταση: Liberta Al Bano and Romina Power

Ποίηση

WHAT LOT’S WIFE WOULD HAVE SAID (IF SHE WASN’T A PILLAR OF SALT)

by Karen Finneyfrock

Do you remember when we met

in Gomorrah? When you were still beardless,

and I would oil my hair in the lamp light before seeing

you, when we were young, and blushed with youth

like bruised fruit. Did we care then

what our neighbors did

in the dark?

When our first daughter was born

on the River Jordan, when our second

cracked her pink head from my body

like a promise, did we worry

what our friends might be

doing with their tongues?

What new crevices they found

to lick love into or strange flesh

to push pleasure from, when we

called them Sodomites then,

all we meant by it

was neighbor.

When the angels told us to run

from the city, I went with you,

but even the angels knew

that women always look back.

Let me describe for you, Lot,

what your city looked like burning

since you never turned around to see it.

Sulfur ran its sticky fingers over the skin

of our countrymen. It smelled like burning hair

and rancid eggs. I watched as our friends pulled

chunks of brimstone from their faces. Is any form

of loving this indecent?

Cover your eyes tight,

husband, until you see stars, convince

yourself you are looking at Heaven.

Because any man weak enough to hide his eyes while his neighbors

are punished for the way they love deserves a vengeful god.

I would say these things to you now, Lot,

but an ocean has dried itself on my tongue.

So instead I will stand here, while my body blows itself

grain by grain back over the Land of Canaan.

I will stand here

and I will watch you

run.

Ποίηση

CAFE SOLO

by Lorna Dee Cervantes

I loved you

with the scientific

excuse of the lonely.

Now I watch the streets

smog out of focus

or zoom in brutally

on the tragically beautiful.

My eyes have met no one’s

all morning. I have forgotten

the purr of my name.

I remember only the brush

of my cat’s teeth

when she tells me

she loves me. For weeks

the only lesson I’ve learned

is that the leaves of the apple

are finally turning. Everything

has let go. There are days now

that go by without a sound.

I could be anyone.

Once I was a person

who loved you.

Αχ Ελλάδα....

Συγχαρητήρια για τις πραγματικά τεράστιες επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών την εβδομάδα που πέρασε.

Το έχω πει πολλές φορές. Παρά τις προσπάθειες όλων αυτών που έχουν κυβερνήσει και εξακολουθούν να κυβερνούν τη χώρα, η Ελλάδα θα βρίσκει πάντοτε τρόπο να τους ξεφεύγει και να διακρίνεται!

Έτσι για να τους τη σπάει!

Τόσος ήτανε...

Δημήτρης Χαντζόπουλος από την Καθημερινή.

Συνέχεια από το προηγούμενο ποίημα του Αναγνωστάκη.

Ποίηση

Διαχρονικός, προφητικός, επίκαιρος Αναγνωστάκης

Δεν έφταιγεν ο ίδιος

«Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε

η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες

κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι

και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες.

Τάχα η θέλησή σου λίγη

τάχα ο πόνος σου μεγάλος

η ζημιά ήτανε στο ζύγι

πάντα φταίει κάποιος άλλος.

Καλά καλά ποιο είναι το κέρδος, ποια η ζημιά

ποιος να το πει δεν ξέρει

το βέβαιο ήτανε πως κάτι δεν πήγε καλά

δεν έφτασε όπου ονειρεύτηκε το χέρι.

Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε

κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις

αφού σήμερα δε θά `λεγε το ίδιο το ναι

τώρα περίσσεψαν η σύνεση και η κρίση»

Μανώλης Αναγνωστακης